Η κρυφή γοητεία του Κον-Μπεντίτ

Όχι άλλη πρασινάδα, έλεος!!

Δε μας φτάνει το γεγονός ότι σε λίγο καιρό, σύμφωνα με τα γκάλοπ, θα μας κυβερνάει ο Γιωργάκης (και πού όρεξη για εξέγερση με τέτοιας μορφής εξουσία;) έχουμε και αυτή την παπαριά της πρασινίλας που μας τριβελίζει καθημερινά τα αυτιά. Πράσινη ανάπτυξη, βιώσιμη(-αβίωτη) ανάπτυξη, εναλλακτική ενέργεια, βιοκληματικότητα, πράσινη οικονομία, πράσινα αυτοκίνητα, πράσινα άλογα. Ο καπιταλισμός το βρήκε το νέο του παραμύθι για να βγει από την κρίση και όλα τα «φυτά» τσιμπάνε. Τι παπαριά έχουμε να ακούσουμε, αγάπη μου, στο άμεσο μέλλον δεν θέλω και να το φανταστώ.

Τι και αν τη νέα οικονομία την προωθούν όλες οι μεγάλες πολυεθνικές του πετρελαίου και των αυτοκινήτων, τι και αν το πέρασμα στη νέα οικονομία σημαίνει ένταση της εκμετάλλευσης, ελαστικές σχέσεις εργασίας, ιδιωτικοποιήσεις, τι και αν μας την επιβάλει το ΔΝΤ και η ΠΤ με τις επενδύσεις τους, τι και αν κάθε νεοφιλελεύθερος αναλυτής που σέβεται τον εαυτό του και θέλει να είναι in φοράει πράσινο κασκόλ; Δεν υπάρχει μικροαστός (κάθε κοπής) που να μην τσιμπάει.

Ρε, δε πάτε να πνιγείτε, οικολόγοι του συστήματος. Σας ξέρουμε και από χτες που το παίζατε φρικιά, σας βλέπουμε και σήμερα που σοβαρευτήκατε και θέλετε και βουλή, θα σας πολεμήσουμε με λύσσα και αύριο που το πάτε για (συν)κυβέρνηση!

Δεν τσιμπάμε, Ντανιέλ μωρό μου, δεν τσιμπάμε. Σορβόννη τέλος. Εξεγερθήκαν τα προάστια...