Το λάθος τηλεφώνημα ενός ερωτευμένου* [2]

*μπορεί ο τίτλος να αποτελεί παράφραση ενός διάσημου άρθρου του Ριζοσπάστη αλλά σε αντίθεση με το αντίστοιχο στο «ρίζο» το τηλεφώνημα εδώ είναι πραγματικό. Για την ακρίβεια έγινε προς την εφημερίδα Βαβυλωνία το Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009

Ερωτικό εμπάργκο στο (παρα)κράτος των Εξαρχείων μας έχουν επιβάλει οι ταγοί του καθεστώτος της πλατείας. Δε μπορούμε να εκφράσουμε τον ευαίσθητο έρωτά μας χωρίς να γίνουμε περίγελος. Μας αποκλείει το σκηνικό και η πανταχού παρούσα αστυνομία της αισθητικής. Μεταμοντέρνοι πάνκιδες, εναλλακτικά λαμόγια, οικολόγοι ανελαστικοί, εξεγερμένοι τζογκλέρ, μας έχουν αποκλίσεις όλους εμάς τους εραστές της καλής κλασικής μουσικής.

Βέβαια, για να κάνω και λίγο αυτοκριτική, η χρησιμοποίηση του πληθυντικού είναι λίγο υπερβολική. Το πρόβλημά μου είναι προσωπικό όπως και ο έρωτας που είχα την τύχη ή την ατυχία να κατοικοεδρεύει στη γειτονιά των αναρχικών. Το να είσαι ερωτευμένος με μια κοπέλα από τα Εξάρχεια όταν αυτή μάλιστα σε περιφρονεί επιδεικτικά είναι σκέτη κόλαση. Το περιβόητο άβατο γίνεται ερωτικό βίωμα. Θα μου πεις ότι υπάρχουν και άλλες γειτονιές. Αλλά τι να κάνω εγώ ερωτεύτηκα στα Εξάρχεια και αυτό δεν αλλάζει.

Μωρό μου, αν με διαβάζεις, σε παντρεύομαι τώρα! Σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, εκκλησία, δημαρχείο, με παπά, με δήμαρχο, με γραβάτα, με κουκούλα, όπου θες και όπως θες. Δε με νοιάζει. Πες μου το ναι και φεύγουμε να πάμε όπου θες…

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου