Οι τάσεις της ΟΒΑς

Το μεγάλο πρόβλημα με το κοινωνικό φαινόμενο που λέγεται κνίτης είναι ότι παρουσιάζει σε όλες τις μορφές της κοινωνική ζωής μια συμπεριφορά που ναι μεν δεν καθορίζεται από τις επιταγές της μαζικής κουλτούρας αλλά από την άλλη καθοδηγείται από τη στρατηγική του Kόμματος. Η βασική αρχή άλλωστε του ολοκληρωτισμού είναι η πλήρης χειραγώγηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς σε όλες της τις εκφάνσεις. Το ΚΚΕ αποτελεί το πλέον επιτυχημένο ολοκληρωτικό εγχείρημα καθώς μπορεί με μια απόφαση της κεντρική του επιτροπής να επιβάλει τα αισθητικά κριτήρια χιλιάδων οπαδών.

Αυτή η ικανότητα του μηχανισμού σε συνδυασμό με την παντελή έλλειψη φιλοσοφικής ανάλυσης σε αισθητικό επίπεδο έχει οδηγήσει σε δεκάδες κοινωνικές τερατογενέσεις. Οι κνίτες, δήθεν για να μην αλλοτριωθούν, κάνουν πάντα αυτό που δεν κάνουν οι άλλοι. Όταν οι εν Ελλάδι νέοι ανακάλυψαν το ROCK και τους Rolling Stones οι κνίτες έκανα head banging με Θεοδωράκη καθώς οι Stones είχαν απορριφτεί από τη Μόσχα, όταν ο κόσμος ανακάλυψε τη Disco, οι κνίτες αναβίωσαν το ρεμπετάδικο και πάει λέγοντας…

Βέβαια, επειδή ο συντηρητικός θαυμάζει τους επαναστάτες 20 χρόνια μετά την επανάσταση, ο καιρός πέρασε και οι κνίτες ανακάλυψαν ξανά το ROCK. Τότε που ήταν πέρα για πέρα ξεπουλημένο, τότε που οι Ροκάδες ήταν γέροι και στην απεξάρτηση, τότε που δεν πούλαγαν τίποτα σε CD, εμφανίστηκε ο Περισσός σε ρόλο σωτήρα και έδωσε δουλεία σε όλα τα ρετάλια. Καλή μπίζνα και πετυχημένη.

Δέκα χρόνια έχουν περάσει πια από την εφηβική μου εποχή και το Κόμμα επιμένει ακόμα στην ίδια συνταγή. Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Μαχαιρίτσας και σουβλάκι. Φεστιβάλ της ΚΝΕ και δεν συμμαζεύεται. Βέβαια τούτο το ROCK έχει αρχίσει να γίνεται πια εξαιρετικά αρχαίο. Τα κνιτάκια ακούνε κρυφά Θανάση στα iPod ενώ τους βλαχοροκάδες δεν τους βαστάνε τα πόδια τους.

Η Κεντρική Επιτροπή βρίσκεται προφανώς σε μεγάλο δίλημμα. Ποιά ξεχασμένη μόδα θα λανσάρει ξανά στη νεολαία; Ποιο μουσικό κίνημα θα αναβιώσει; Ποιο στιλ θα κάνει σύμβολο κνιτισύνης. Η απόφαση είναι πολύ σημαντική κυρίως για την ψυχολογία μας.

Τρέμω, μόνο και μόνο στην ιδέα, αγάπη μου, μια μέρα των ημερών εκεί που πίνω αμέριμνος τον καφέ μου να αρχίσουν να σκάνε από παντού Κνίτες ΡΕΪΒΕΡ. Χωρίς τα σταράκια και τα τζίν, χωρίς παλιομοδίτικα δερμάτινα και ταγάρια αλλά με παπούτσια spacy, με μπλούζες ψυχεδελικές, με κολάν φούξια και λαχανί, με καπελάκια «natural high» και με μοναδικό διακριτικό το ριζοσπάστη στην κωλότσεπη. Έτσι, για να φωσφορίζει στο black light…

Ψυχή βαθιά

Η ιστορία είναι απλή και συμφωνούνε δεξιοί και αριστεροί. Οι τρεις μεγάλοι του πολέμου χώρισαν τον κόσμο σε ζώνες επιρροής. Το ΚΚΕ είχε αποφασίσει να διαπραγματευτεί και οδήγησε το κίνημα του ΕΑΜ στην συμφωνία της Καζέρτας και της Βάρκιζας. Οι αντάρτες παρέδωσαν τα όπλα κλαίγοντας. Οι ταγματασφαλίτες και οι δοσίλογοι αλώνιζαν. Χιλιάδες αγωνιστές θανατώθηκαν, φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν μέσα σε λίγους μήνες. Η απόφαση για τους υπόλοιπους ήταν μονόδρομος. Ανεβαίνουμε στο βουνό για να πεθάνουμε με αξιοπρέπεια. Αποκηρυγμένοι από το κόμμα, χωρίς βοήθεια από τη Μόσχα, χωρίς καβάτζα καμιά. Αν υπάρχει κάτι σπουδαίο στον ελληνικό εμφύλιο είναι αυτή ακριβώς η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Γιατί όμως αυτή η σπουδαία συλλογική πράξη, αυτό το έπος των απλών ανθρώπων, δεν συγκινεί κανένα «αριστερό» καλλιτέχνη στη σύγχρονη Ελλάδα;

Η επιλογή να βλέπουμε την ιστορία από την πλευρά των ηγεσιών είναι εξαιρετικά ύπουλη. Από τη μία δικαιώνει πάντα τον νικητή ενώ από την άλλη προσφέρει στους ηττημένος την παρηγοριά της «ηθικής δικαίωσης». Βλέπει, έτσι, τους απλούς αγωνιστές σαν τα πιόνια των μεγάλων δυνάμεων ή της στρατηγικής του κόμματος. Δικαιολογεί τους ταγματασφαλίτες και κάνει τρισάγιο στους κομουνιστές. Αυτή είναι η οπτική του Βούλγαρη και κάθε αριστερού «διανοούμενου καλλιτέχνη». Ο Πόλεμος ήταν αδελφοκτόνος και τα αδέρφια δεν ευθύνονται. Ο πρωθυπουργός υπακούει στους αμερικάνους, ο γραμματέας στη Μόσχα. Κανένας δεν ευθύνεται για τίποτα….

Ένα μου ντε όμως που οι άνθρωποι δεν είναι πιόνια και έχουν αυτή τη σπουδαία ιδιότητα. Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ εξεγέρθηκε, η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ κατέλαβε το αστυνομικό τμήμα στο Λιτόχωρο, η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ νίκησε το θάνατο και τις ηγεσίες.

Σας έχουμε πάρει χαμπάρι πια ακριβοθώρητοι έλληνες δημιουργοί. Ο προοδευτισμός σας βρομάει συμφιλίωση. Δεν είστε διαφορετικοί. Είστε το ίδιο με τους «συντρόφους σας» του Περισσού που εν έτη 2009 σας κατηγορούν για παραποίηση της ιστορίας (sic). Ξέρουμε τι φοβάστε. Είναι αυτή η άγρια λαϊκή θέληση για ελευθερία, η εξεγερμένη αξιοπρέπεια που σας τρομάζει.