Η πρωτόγνωρη πανελλαδική απαξίωση του σκληρού πυρήνα του καθεστώτος, των μπάτσων και των δικαστών, που εκδηλώθηκε μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και σήμερα με την ένταση της εξελισσόμενης κρίσης συνεχίζεται ενάντια στους πολιτικούς και σε όλο το καθεστωτικό φάσμα κομμάτων και συνδικαλιστικών φορέων, αποτελεί την καλύτερη απάντηση σε όλους τους θιασώτες του πολιτικού καρακατσουλιού –τεχνοκράτες, γραφειοκράτες, οικονομολόγους, διανοούμενους- που σπεύδουν να στηρίξουν το καταρρέoν καθεστώς, προτείνοντας κεϋνσιανικές λύσεις διεξόδου από την κρίση και κυρίως σε όλη την αριστερά, καθεστωτική ή εξωκοινοβουλευτική.
Σήμερα με την απαξίωση όλου του πολιτικού συστήματος, των πολιτικών, των κομμάτων ή ακόμα και της εκκλησίας δημιουργούνται δυνατότητες υπέρβασης της κοινοβουλευτικής χούντας και αναζητούνται τρόποι οικοδόμησης της κοινωνικής ζωής στις γειτονιές και στις τοπικές κοινωνίες πέρα κι έξω από την επικράτεια κράτους και κεφαλαίου. Τα αντικαθεστωτικά πολιτικά συνθήματα «Να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή», «Κάτω οι κλέφτες» είναι πλέον παντού και ως πολιτικό περιεχόμενο επικαιροποιούν την πανκοινωνική αντίσταση. Δεν τα συναντάς μόνο γραμμένα σε τοίχους των πόλεων και σε μαντρότοιχους χωριών, αλλά αποτελούν θέμα συζήτησης στις γειτονιές και στα καφενεία, κυρίως για το τι ακριβώς θα ακολουθήσει αν αυτά υλοποιηθούν. Εκεί ακριβώς που εστιάζεται το διακύβευμα της «από τα κάτω» πολιτικής των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων, παίρνοντας τη ζωή στα χέρια τους. Ο πραγματικός φόβος όλων των κρατικών και κομματικών επιτελείων τα οποία αντιλαμβάνονται τις ραγδαίες κοινωνικές διεργασίες που συντελλούνται στην ελληνική κοινωνία και προσπαθούν να τις αποτρέψουν με γκαιμπελική προπαγάνδα, ψέματα και συκοφαντίες.
Τι κι αν η Παπαρήγα και ο Τσίπρας σπεύδουν να κάνουν δηλώσεις νομιμοφροσύνης και ζητούν περισσότερη αστυνόμευση και καταστολή των αγώνων που δεν ελέγχουν; Τι κι αν οι «ριζοσπάστες» διανοούμενοι έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους για τα τεκταινόμενα και όσοι με μισόλογα μιλούν ή λένε αρλούμπες ή επιδίδονται στο αγαπημένο τους σπορ της συκοφάντησης των διαδηλωτών, ότι τάχα φωνάζουν τυχοδιωκτικά συνθήματα ή ότι η Βουλή δεν πρέπει να αποτελεί στόχο γιατί δεν είναι το κυρίαρχο κέντρο των αποφάσεων και ότι οι βουλευτές της αριστεράς δεν είναι το ίδιο με τους άλλους; Τι κι αν οι κρατικοσυνδικαλιστές επιμένουν στις συνταγές της διαμεσολάβησης για τη διαχείριση της μεγαλύτερης ήττας και την άμβλυνση της κοινωνικής οργής, εκπορνεύοντας τους αγώνες; Τι κι αν τα αριστερίστικα δεκανίκια προτείνουν την επιστροφή στην προηγούμενη καπιταλιστική κατάσταση προτείνοντας εθνικοποιήσεις των τραπεζών;
Όλα συγκλίνουν ότι οι μεγάλες ριζικές αλλαγές θα γίνουν από ορμητικά ποτάμια διαδηλωτών-όπως αυτό της 5ης Μάη- που θα συμπαρασύρουν στο διάβα τους τα πάντα και θα στείλουν στο διάολο τα κόμματα και την ίδια την αριστερά. Ο κυρίαρχος λαός -που όλοι τους τη μια μέρα πίνουν νερό στο όνομά του, νομιμοποιώντας την εξουσία τους μεγάλη ή μικρή και την αμέσως επόμενη τον αποκαλούν προβοκάτορα ή τυχοδιώχτη- έχει όλο το αναφαίρετο δικαίωμα να κάνει εκτεταμένη χρήση της μαζικής επαναστατικής ή της αυθόρμητης βίας. Να κάψει τη Βουλή και τα σύμβολα της εξουσίας, ακόμα και να την ισοπεδώσει με μπουλντόζες και γκρέιντερ ή να την κάνει λαϊκό εστιατόριο αν χρειαστεί. Να καταλάβει τα καθεστωτικά κανάλια και τις παραγωγικές μονάδες, να απαλλοτριώσει τις τράπεζες και τις περιουσίες των ολιγαρχών μανδαρίνων, να καταστρέψει όλο τον κρατικό μηχανισμό και να οργανώσει αμεσοδημοκρατικά την κοινωνική ζωή.
Όλα συγκλίνουν ότι η σημερινή λαϊκή οργή αναζητεί τη δική της διέξοδο στην απόδοση της κοινωνικής δικαιοσύνης. Δεν πείθεται από την καθεστωτική πολιτική αλητεία που το έργο της είναι να καταγγέλλει και να καταστέλλει σύσσωμη τις αντιδράσεις του λαού για τα μέτρα, να κουκουλώνει τις απάτες και τα σκάνδαλα στις εξεταστικές επιτροπές, να περιθωριοποιεί και να καταδικάζει τον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία σε διαρκή απόγνωση, ανεργία και δουλειά μέχρι τα γεράματα για μια πενιχρή σύνταξη.
Όλα συγκλίνουν ότι το μέλλον έρχεται με ρυθμούς καταιγίδας. Και «τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την Ελευθερία.»
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου