Στο γυφτάκι

Ακόμα και αν τα πόδια μας γίνουν πέτρα
κι η ελευθερία μας γίνει ένα με την άσφαλτο
εμείς θα ζούμε πάνω από τους θεούς που γέννησε η ανάγκη

βγάζοντας αναιδώς την γλώσσα μας στο χρόνο

Κι όταν οι μπόρες κάνουν τις σάρκες μας αδύναμες
εμείς θα στήνουμε τσαντίρια στα μαυσωλεία κάθε αποτυχημένου
Αιώρες πάνω σε κεραίες καναλιών.

Κι εκεί,
μισόγυμνοι και μισομεθυσμένοι
θα τεμπελιάζουμε πλάθοντας μύθους αστρικούς
πάνω σε βελούδινα κιβώτια επανάστασης

Έχοντας χάσει από καιρό
εχθρούς που γέννησαν οι φόβοι
θα βλαστημάμε κάθε ημιτελή μας θάνατο
ξορκίζοντας το χρόνο