Ή εμείς ή αυτοί: ένα κείμενο για την πλατεία

Ένα και πλέον χρόνο μετά την υπαγωγή της χώρας στο μνημόνιο η κοινωνία βρίσκεται στο σημείο μηδέν. Μισθοί και συντάξεις πετσοκόβονται, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι οδηγούνται στην ανεργία και την ανασφάλεια, έμμεσοι φόροι σε ήδη πρώτης ανάγκης θέτουν σε αμφισβήτηση ακόμα και την επιβίωση. Την ίδια στιγμή μεγάλα τμήματα του πληθυσμού οδηγείται στην απόγνωση, κοινωνικές ομάδες γίνονται απλά νούμερα στη στατιστική των κυρίαρχων ελίτ που τις αντιμετωπίζουν πια είτε ως σκουπίδια είτε τις ωθούν να ζουν από αυτά. Παράλληλα, η ανίερη συμμαχία πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας ενώνεται και πάλι ενάντια στο φάντασμα της κοινωνικής οργής. Η καταστολή ενισχύεται με πρωτόγνωρους μηχανισμούς ελέγχου ενώ η συντονισμένη ορχήστρα των κέντρων προπαγάνδας παίζει εκκωφαντικά και μονότονα την ίδια μουσική. Στόχος τους μέσα από την ενοχή και το φόβο, την μισαλλοδοξία και την εξαπάτηση, το ρατσισμό και το νέο εθνικισμό να γλιτώσουν για μια ακόμα φορά το τομάρι τους.

Το αναποφάσιστο μίσος

Του ΔΗΜΗΤΡΗ Α. ΣΕΒΑΣΤΑΚΗ

Η πτώση του ηγεμόνα Καν ανακατεύεται με τη δολοφονία του 44χρονου, διασταυρώνεται με την οργή για τη (σχεδόν) δολοφονία του 31χρονου από τα ΜΑΤ, συγχέεται με τις μολότοφ, με τις μαχαιριές. Μια έντεχνη συμφόρηση βίας, ένας πληθωρισμός μπερδεμένου μίσους.

Υψηλή τέχνη χειραγώγησης, τέλεια πολιτική παράλυσης. Οι πολιτικές ελίτ, δέσμιες της αυτοσυντήρησης, ταΐζουν μια νέα ποιότητα πολέμου, μια τρομοκρατημένη λαϊκή ανυπομονησία. Είναι γεγονός ότι για πολλά χρόνια ο κόσμος σταδιακά γινόταν ανυπόμονος.

Ρούντι και Ρούντι, ή, ο εκφυλισμός της "ηγεμονίας"

by Αντώνης RD
Θα ήθελα σήμερα να κάνω ορισμένες παρατηρήσεις πάνω σε ένα κείμενο του Ρούντι Ρινάλντι που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Δρόμος της Αριστεράς υπό τον τίτλο "Να σταματήσουμε τα πογκρόμ, αλλά πώς;" Σε πρώτη φάση, θα παραθέσω εδώ ολόκληρο το κείμενο:

Η κοινωνική πλευρά

Οι στυγνές δολοφονίες, του 44χρονου Έλληνα οικογενειάρχη στην οδό Ηπείρου και Γ' Σεπτεμβρίου και του Μπαγκλεντίνου μετανάστη στα Πατήσια, έρχονται να υπογραμμίσουν τη σφροδρότητα αλλά και την τραγικότητα της κατάστασης. Ακόμα κι αν αποδειχθεί ότι τα εγκλήματα αυτά δεν έχουν σχέση με το μεταναστευτικό ή ρατσιστικό ζήτημα, ο συμβολισμός ήταν μεγάλος και έπαιξε το ρόλο για να πυροδοτήσει αντιδράσεις, δηλαδή το έδαφος ήταν «γόνιμο».

Εξάλλου, τα πογκρόμ που συνέβησαν για δύο νύκτες από οργανωμένες ομάδες ακροδεξιών και φασιστών ενάντια σε μετανάστες, είχαν ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό 27 ατόμων, το σπάσιμο δεκάδων μαγαζιών και την εξάπλωση του τρόμου σε πολλές γειτονιές.

Το συνολικό έργο τέχνη: Από τον R. Wagner στον Ι. Ξενάκη – Μέρος Τέταρτο

ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ ΣΤΗ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ ΕΠΟΧΗ

ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ

Αν το 19ο αιώνα, ο δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής μας δίδαξε πως το
βέλος του χρόνου είναι μη αναστρέψιμο και πως ο κόσμος οδηγείται συνεχώς
προς τη φθορά, τον 20ό ήρθε η κβαντομηχανική και η αβεβαιότητα για
να συμπληρώσει πως το μέλλον του σύμπαντος αποτελεί μια άγνωστη
κατάσταση, την οποία δεν μπορεί παρά να την χαρακτηρίζει το τυχαίο. Ο
χρόνος πλέον αποτελεί δυναμικό παράγοντα. Το παρόν, όπως και το παρελθόν
και το μέλλον, είναι πιθανές στιγμές-αποτελέσματα μιας αλληλουχίας
γεγονότων.΄Ό,τι συμβαίνει στο χρόνο είναι μη αναστρέψιμο. Κάθε στιγμή
αποτελεί ένα γεγονός. Κάθε κατάσταση μπορεί πλέον να ακολουθείται από
μια σειρά πιθανολογικών καταστάσεων, να αφήνεται σε ένα τυχαίο σύντομο
μέλλον. Οριστικός προορισμός της όμως είναι η φθορά. Οδηγούμαστε από
την τάξη στην αταξία.

Η μπόχα από το σβησμένο πούρο του lifestyle

                                                                                                 του Κώστα Βαξεβάνη

Και ξαφνικά το lifestyle σβήνει, αναδύοντας αυτή την μπόχα που αναδύει το βίαια σβησμένο πούρο. Σε λίγο δεν θα υπάρχει ούτε δούλος για να καθαρίσει τα τασάκια. Η αυτοκρατορία της (ξασμένης) τρίχας και του (θεοποιημένου) κώλου μετατρέπεται σε μια γραφειοκρατία που καταγράφει ακάλυπτες επιταγές και παλιές αποδείξεις από Λουί Βιτόν. Τα περιοδικά της λάμψης, πάνε για πολτοποίηση. Κλείνουν. Το χειρότερο είναι πως τα μόνα που πιθανόν να επιβιώσουν είναι αυτά που θα κυκλοφορήσουν για να περιγράφουν την πτώση των μεγιστάνων που καταρρέουν.