Ιανουάριος: Η χρονιά αλλάζει μέσα σε γενικό κλίμα εθνικής ευτυχίας που έχει προκληθεί από την πρωθυπουργοποίηση Παπαδήμου. Οι Αγανακτισμένοι καλούν σε πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν στο Σύνταγμα. Ενώ στο κάτω μέρος της Πλατείας συζητούν αμεσοδημοκρατικά για τις θερμίδες του κουραμπιέ, στο πάνω μέρος πετούν βεγγαλικά. Ένα από αυτά ωστόσο πέφτει στη Βουλή και την καίει. Παρά τις εκκλήσεις της μικροφωνικής για να διαφυλαχτεί ο ειρηνικός χαρακτήρας του ρεβεγιόν, δημιουργείται ένταση. Το ΚΚΕ καταγγέλλει τις φασιστικές και τυχοδιωκτικές ομάδες που κάνουν ρεβεγιόν ενώ ο κόσμος πεινάει και ειδικά το «Δεν Πληρώνω» και τον Παναιτωλικό. Ο τελευταίος βγάζει κοινή ανακοίνωση με την ΑΚ με τίτλο «Ρεβεγιόν μετά το τέλος της εποχής των ιδεολογιών»
Φεβρουάριος: Μετά την ολοσχερή καταστροφή της Βουλής από πυρκαγιά, οι εκπρόσωποι του έθνους αποφασίζουν να πραγματοποιούν τις συνεδριάσεις τους στην παρακείμενη Πλατεία Συντάγματος. Το γεγονός αντιμετωπίζεται με συμπάθεια από την κοινωνία, που συρρέει μαζικά για να παρακολουθήσει τους βουλευτές να μιλάνε μετά από κλήρωση και να κουνάνε τα χέρια τους πάνω – κάτω για να ψηφίζουν «ναι» και «όχι». Το κλίμα χαλάει κάπως από ένα επεισόδιο μεταξύ Παπαδήμου και Τσίπρα. Ο Αλέξης τονίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει ακόμα εκλογές και ο πρωθυπουργός του απαντάει σε έντονο ύφος «Έχουμε πει όχι κόμματα εδώ ρε μεγάλε, τι δεν καταλαβαίνεις;». Το επεισόδιο λήγει μετά από επέμβαση της Ομάδας Ψυχραιμίας.
Μάρτιος: Η Λαϊκή Συνέλευση που πραγματοποιούν οι Βουλευτές στο Σύνταγμα ψηφίζει μια σειρά από νέα μέτρα. Ανάμεσα τους η επιβολή έκτακτης εισφοράς 500 ευρώ σε όσους χρησιμοποιούν σαμπουάν, καθώς και η μαζική εκτέλεση ανέργων στον τοίχο της Καισαριανής, προκειμένου να μειωθεί η ανεργία. Ο ΣΥΡΙΖΑ σε ανακοίνωση του τονίζει ότι η κυβέρνηση δεν έχει λαϊκή νομιμοποίηση για να εκτελεί τους ανέργους και ζητεί εκλογές. Με τροπολογία της κυβέρνησης, εξαιρούνται από την έκτακτη εισφορά επί του σαμπουάν οι εφοπλιστές, η εκκλησία και όσοι πάσχουν από αλωπεκίαση.
Απρίλιος: Η ΓΣΕΕ προκηρύσσει γενική απεργία για τις 31 του μήνα. Αναφορικά με τις διαμαρτυρίες που ξεσπούν με αφορμή το γεγονός ότι ο Απρίλης έχει 30 μέρες, ο πρόεδρος της Συνομοσπονδίας απαντά: «Όταν δεν κάνουμε απεργία, θέλουν να κάνουμε. Όταν κάνουμε δεν τους αρέσει ημέρα. Δεν καταλαβαίνετε ότι πρόκειται περί επαγγελματιών διαφωνούντων;». Τελικά βρίσκεται η μέση λύση και η απεργία προκηρύσσεται για την Κυριακή 23 Απρίλη. Δυστυχώς όμως, αμαυρώνεται από εκτεταμένα επεισόδια, τα οποία η Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. χρεώνει στην «παρακρατική οργάνωση ‘‘Δεν Εκτελούμαι’’», που έχουν συστήσει άνεργοι για να μη στηθούν στον τοίχο.
Μάιος: Πραγματοποιούνται εκλογές μπας και σταματήσει να τις ζητάει ο Τσίπρας. Η Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη πραγματοποιεί την έκπληξη και αναδεικνύεται πρώτο κόμμα με ποσοστό 26%. Ακολουθούν οι Πράσινοι, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ, το νέο κόμμα του Μίκη και το παλιό κόμμα του Ντόναλντ. Χρυσή Αυγή και ΣΥΡΙΖΑ μένουν εκτός Βουλής. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ανακοινώνει ότι το αίτημα των εκλογών ικανοποιήθηκε και τώρα να αφήσουν την κυβέρνηση Παπαδήμου να κάνει τη δουλειά της, χωρίς να της τα πρήζουν.
Ιούνιος: Αναγεννάται δυναμικό το κίνημα των Αγανακτισμένων ένα χρόνο μετά την πρώτη του εμφάνιση. Μυριάδες λαού, μαζεύονται στο Σύνταγμα και αφού η Βουλή έχει καεί, κάθονται και μουντζώνουν τα μούτρα τους. Ο ΟΑΕΔ σε μια πανηγυρική του ανακοίνωση δηλώνει ότι το πρόγραμμα Endlösung της κυβέρνησης Παπαδήμου στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία και στη χώρα δεν υπάρχουν πλέον καθόλου άνεργοι. Ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος δηλώνει ότι το γεγονός αυτό καταδεικνύει χοντρά – χοντρά ότι η Οικονομία αναρρώνει. «Τώρα πλέον, με μηδενική ανεργία, είναι καιρός να γίνουν κάποιες απολύσεις να πάρουν μπρος και οι επιχειρήσεις», καταλήγει.
Ιούλιος: Μετά από μια μαραθώνια συνεδρίαση, η ΓΣΕΕ αποφασίζει να κηρύξει γενική απεργία για τις 15 Αυγούστου. «Θέλαμε να αναδείξουμε ότι οι εργάτες έχουν φτάσει στο ‘‘βοήθεια Παναγία’’», απαντά στους γνωστούς γκρινιάρηδες ο Γιάννης Παναγόπουλος και καλεί την εργατική τάξη «να δράσει, ώστε στις 15 Αυγούστου να μη δουλέψει τίποτα».
Αύγουστος: Η απεργία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ γνωρίζει απρόσμενη επιτυχία. Ιδιαίτερα μαζική είναι η συγκέντρωση του μπλακ μπλοκ στην Ικαρία, ενώ εντυπωσιακό είναι και το μπλοκ του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα στη Γαύδο. Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία – Ροσινάντε έχει επίσης ευπρεπή παρουσία στον Πλακιά του Ρεθύμνου, ενώ πολυάριθμα είναι και τα απεργιακά μπλοκ των εργαζομένων στους χώρους εργασίας τους, όπου έχουν πάει και δουλεύουν κανονικά. Εκτός από αυτούς, στην Αθήνα κυκλοφορεί και ο Παπαδήμος ντυμένος πρεζάκι ζητώντας από τους περαστικούς κάνα ψιλό για να πάρει την 7η δόση.
Σεπτέμβριος: Ενώ όλη η χώρα έχει συμβιβαστεί με τη μοίρα της, δύο άνθρωποι συνεχίζουν τον ανένδοτο αγώνα κατά του Μνημονίου. Ο Γιάννης Πρετεντέρης από το δελτίο του Mega και ο Γιώργος Παπανδρέου από τη Λαϊκή Συνέλευση της Βουλής στο Σύνταγμα. Ο τελευταίος, σε μια κρίση ταυτότητας καταψηφίζει το νομοσχέδιο για την επέκταση της έκτακτης εισφοράς σε όσους έχουν χέρια (από την οποία εξαιρούνται η εκκλησία και οι κουλοί) και κατόπιν με γράμμα του στον νέο πρόεδρο της Βουλής Γρηγόρη Ψαριανό διαγράφει τον εαυτό του από την ΚΟ του ΠΑΣΟΚ. Παρότι ελάχιστοι ακούν την ανακοίνωση, καθότι ο πρόεδρος της Βουλής την ώρα που τη διάβαζε έκλανε στης Βουλής τα έδρανα, ο επικεφαλής της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς Αλέξης Τσίπρας πιάνει το υπονοούμενο και κάνει αμέσως εκδήλωση στο Σπόρτινγκ με ομιλητές τον ίδιο, τον Παπανδρέου και τη Σοφία Σακοράφα. «Η πολιτική της προσέγγισης με τον σοσιαλιστικό χώρο πάει καλά», δηλώνει ο Αλέξης.
Οκτώβριος: Η Τρόικα αρνείται την εκταμίευση της 7ης δόσης, μετά την αποτυχία της προσπάθειας αύξησης των εσόδων με έκτακτη εισφορά όσων έχουν χέρια. «Έχουμε γεμίσει κοψοχέρηδες σε αυτή τη χώρα, τι θέλετε να κάνω;» κλαψουρίζει ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος, αλλά κανείς δεν τον ακούει. Λίγες μέρες μετά η κυβέρνηση του καταρρέει αφού πρώτα η χώρα έχει χρεοκοπήσει και έχει διωχθεί από το ευρώ. Μετά από διαβουλεύσεις δημιουργείται κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, στην οποία συμμετέχουν το ΛΑΟΣ, η Χρυσή Αυγή, η Ελληνική Επιτροπή για την Αποκατάσταση του Έργου των Ες Ες, ο Σύνδεσμος Βετεράνων Πηγάδας Μελιγαλά και η Δημοκρατική Αριστερά. «Όποιος δεν συμμετέχει στην κυβέρνηση είναι φασιστάκος» δηλώνει ο πρόεδρος της Βουλής Γρηγόρης Ψαριανός.
Νοέμβριος: Η νέα κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας ανακοινώνει ότι η χώρα επιστρέφει όχι στη Δραχμή αλλά στη Μνα, προκειμένου να συναντήσει το παλαιό της κλέος. Έντονες αντιδράσεις από κόμματα της Αριστεράς, με τους Λαφαζάνη – Θεοδωράκη – Καζάκη να αντιπροτείνουν επιστροφή στο γρόσι και το αθάνατο κρασί του ’21 και τον Τσίπρα να ζητάει εκλογές «τώρα που τον έχω φρέσκο τον σοσιαλιστικό χώρο». Η πορεία του Πολυτεχνείου διεξάγεται με κάθε επισημότητα από τη νέα κυβέρνηση και τη ματωμένη σημαία κρατούν ο Καρατζαφέρης με τον Νικόλα το Μιχαλολιάκο. «Αν αυτό δεν είναι βήμα εκδημοκρατισμού, τότε ποιο είναι;», δηλώνει ο Μίμης Ανδρουλάκης.
Δεκέμβριος: Μετά από 13 μήνες, λήγει νικηφόρα η απεργία στην Ελληνική Χαλυβουργία, μέσα σε γενική αδιαφορία των κομμάτων της Αριστεράς που συζητούν αν το μέτωπο πρέπει να είναι αντημνημονιακό, αντικαπιταλιστικό, λαϊκό ή ενιαίο. Η κυβέρνηση δέχεται τους όρους των απεργών που περιλαμβάνουν κατάργηση του Κράτους και της ιδιοκτησίας, έλεγχο όλων των μέσων παραγωγής από τους εργαζόμενους και άμεση εργατική διαχείριση της οικονομίας. Δημιουργείται θεματικό πάρκο Εξουσίας, στο οποίο αφεντικά και κυβερνήτες κάνουν τους κλόουν που τους μουντζώνουν οι Αγανακτισμένοι, ενώ παιδάκια τους ταΐζουν όλους κουλούρι στο στόμα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου