Ι
Ο καθηγητής του
Παντείου Πανεπιστημίου και μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του περιοδικού «Τετράδια Μαρξισμού για την Κομμουνιστική
Απελευθέρωση» Αλέξανδρος Χρύσης έδωσε συνέντευξη στο κυριακάτικο «ΠΡΙΝ» της
28-5-2017 όπου, μεταξύ των άλλων, εξέφρασε και την ακόλουθη άποψη: Απαντώντας
στην τελευταία ερώτηση η οποία είχε ως εξής: «Πώς θα συνδυαστεί η μέγιστη αποτελεσματικότητα με την εσωκομματική δημοκρατία
στους κόλπους ενός σύγχρονου κομμουνιστικού κόμματος;» έδωσε την ακόλουθη
απάντηση: «Προσωπικά, και ως κανονιστική
οργανωτική αρχή, υιοθετώ αυτή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, λαμβάνοντας
ωστόσο υπόψη και τις κοινωνικές και τεχνολογικές αλλαγές των καιρών. Επιμένω
στη διάκριση δημοκρατικού και γραφειοκρατικού συγκεντρωτισμού. Βιαστήκαμε ίσως
να ενταφιάσουμε το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, πριν τον εφαρμόσουμε. Όπως
υποστήριξε ο μαρξιστής επαναστάτης Αντόνιο Γκράμσι, η πειθαρχία δεν εξαλείφει,
σε κάθε περίπτωση, την προσωπικότητα και την ελευθερία. Το κρίσιμο στοιχείο
είναι η πηγή της πειθαρχίας. Αν αυτή η πηγή είναι δημοκρατική, αν ο νομοθέτης
είναι πράγματι το συλλογικό υποκείμενο, η πειθαρχία αποτελεί ένα αναγκαίο
στοιχείο ελευθερίας, καθώς προσεγγίζει οριακά την αναβάθμισή της σε
αυτοπειθαρχία». Την πιο πάνω
δήλωση-άποψη του Αλέξανδρου Χρύση (στο εξής Α.Χ) την θεωρούμε κεφαλαιώδους
σημασίας γι’ αυτό και αποτελεί την αφορμή και την αιτία της σχετικής
συλλογιστικής μας που εκτίθεται σ’ αυτό το άρθρο μας. Θέλοντας να διευκολύνουμε
την συζήτηση με τον Α.Χ ας επικεντρωθούμε στον «δημοκρατικό συγκεντρωτισμό»
λενινιστικής έμπνευσης εν αντιπαραβολή προς τον «γραφειοκρατικό συγκεντρωτισμό»
προς τον οποίο ο Α.Χ αντιτίθεται.