tag:blogger.com,1999:blog-35135438808932898892024-02-19T14:47:29.063+02:00αντιστροφή προοπτικήςsotirishttp://www.blogger.com/profile/13599639878712678276noreply@blogger.comBlogger291125tag:blogger.com,1999:blog-3513543880893289889.post-89002486152190962192022-06-03T10:59:00.001+03:002022-06-03T10:59:08.113+03:00Πανεπιστημιακό άσυλο, δημοκρατία και κοινοβουλευτισμός<p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: georgia;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhajm9UQ2aLHUfrOaArH0lypu8j5ldX9lmM3D5VjFKmfmVC-aHMehXFnvYa3WdRadCuRxaFIpdp3pVxNmM5IlzuzXTYnkRjv9iRq8Go_HdPOG7wjnBWkmN7mNG3jUf3-_YIrE1jU9RFiVsJBMb_W9zEouK69CSSOjazMWSbHuhPwqwgmiWwANEyQGsW3Q/s1006/Renato%20Guttuso%20(1912-1987)%20Comizio%20di%20quartiere,%201975.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1006" data-original-width="988" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhajm9UQ2aLHUfrOaArH0lypu8j5ldX9lmM3D5VjFKmfmVC-aHMehXFnvYa3WdRadCuRxaFIpdp3pVxNmM5IlzuzXTYnkRjv9iRq8Go_HdPOG7wjnBWkmN7mNG3jUf3-_YIrE1jU9RFiVsJBMb_W9zEouK69CSSOjazMWSbHuhPwqwgmiWwANEyQGsW3Q/s320/Renato%20Guttuso%20(1912-1987)%20Comizio%20di%20quartiere,%201975.jpg" width="314" /></a></span></div><span style="font-family: georgia;"><br />Με αφορμή την εντεινόμενη καταστολή των πανεπιστημιακών καταλήψεων, σε συνέχεια της κατάργησης κάθε μορφής φοιτητικής εκπροσώπησης στη διοίκηση, σε ακολουθία των λυσσαλέων αντισυνδικαλιστικών και αντεργατικών νόμων, της πανεπιστημιακής αστυνομίας, του περιορισμού των διαδηλώσεων και των λοιπόν χουντικών τεχνουργημάτων, από τις φιλελεύθερες πένες επανέρχεται διαρκώς το λογικοφανές επιχείρημα πως «στην δημοκρατία το πανεπιστημιακό άσυλο δεν έχει πια νόημα», καθώς «σε ένα δημοκρατικό πλαίσιο δεν υπάρχει κανένας περιορισμός της γνώμης».</span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;"><span></span></span></p><a name='more'></a><span style="font-family: georgia;">Είναι φυσικά εύκολο να το γράφει αυτό κάποιος όταν οι απόψεις του συμπορεύονται με τις απόψεις της ιδιοκτησίας των μέσων μαζικής εξαπάτησης, δηλαδή 5 εφοπλιστών και ενός μεγαλοβιομηχάνου, ήτοι του 0.00006% του πληθυσμού. Αδιαφορώντας λοιπόν γι’ αυτή την προφανή αντινομία, οι φιλελεύθερες πένες, συνεπικουρούμενες από τους πνευματικούς λοχίες του δόγματος «νόμος και τάξη» επιτίθενται στο άσυλο και σε κάθε δημοκρατικό ή λαϊκό θεσμό αυτοδιοίκησης, παρουσιάζοντάς το ως μια χωρική ζώνη εγκατεστημένης βίας, που, εξ αιτίας της, διαστρεβλώνεται πλήρως η δημοκρατική κανονικότητα με αποτέλεσμα να επικρατούν εντός της οι εντελώς μειοψηφούσες ιδέες της αριστεράς και της αναρχίας. Η επίκληση μιας κατεστημένης βίας ως θεμελιώδους αιτίας αυτής της αντιστροφής είναι σίγουρα μια εύκολη εξήγηση. Είναι όμως η ορθή;</span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;">Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί σχεδόν σε κάθε γενική συνέλευση σχολής, λαϊκή συνέλευση γειτονίας, σωματείου, συλλόγου ή οποιαδήποτε άλλη παρόμοια ανοιχτή διαβούλευση, όποτε συζητιούνται ουσιαστικά ζητήματα που αφορούν τη ζωή των συμμετεχόντων, κυριαρχούν οι σκανδαλώδεις (κατά τους φιλελεύθερους) «ισοπεδωτικές» ιδέες αριστερών και αναρχικών, την ίδια στιγμή που οι αντίστοιχες αστικές, αν και κυρίαρχες στην κοινωνία, μετατρέπονται (αργά ή γρήγορα) σε ισχνή μειοψηφία;</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;">Η κυρίαρχη αφήγηση συνηθίζει να αποδίδει αυτό το γεγονός στη «βία της αριστεράς» ή στον «λαϊκισμό των αντιεξουσιαστών». Καμία όμως τέτοια εξήγηση δεν μπορεί να ερμηνεύσει επαρκώς ένα τόσο αντιφατικό και καθολικό κοινωνικά φαινόμενο. Ποια άραγε μυστηριώδης, σαγηνευτική δύναμη, διαθέτουν αυτοί οι «αναρχικοί και μπολσεβίκοι» που καταφέρνει να αντιστρέψει πλήρως τους συσχετισμούς της κοινωνικής δυναμικής προς όφελός τους. Είναι μήπως καλύτεροι ρήτορες; Μετέρχονται χθόνιων μεθόδων καθοδήγησης των μαζών; Η εξήγηση είναι μάλλον πολύ πιο απλή.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;">Στη βάση κάθε φιλελεύθερης ιδεολογίας βρίσκεται μια αντιστροφή του κόσμου· μια κολοσσιαία διαστρέβλωση της πραγματικότητας έτσι ώστε αυτή να μπορεί να προβάλει το συμφέρον των κυρίαρχων ως καθολικό συμφέρον της κοινωνίας. Η μέθοδος είναι παμπάλαια. Οι φιλελεύθεροι ταυτίζουν την ελευθερία με την «οικονομική ελευθερία». Μόνο που η τελευταία ούτε υπάρχει για όλους τους ανθρώπους, ούτε, για αυτούς που υπάρχει, υπάρχει στον ίδιο βαθμό. Και ο προφανής λόγος για αυτό είναι το «τοίχος της ιδιοκτησίας». Οι φιλελεύθεροι, μιλώντας στο όνομα της ελευθερίας, μιλούν στην πραγματικότητα για μια κοινωνία συστηματικής ανελευθερίας και εντεινόμενων αποκλεισμών, αφού ο αιώνιος νόμος της αγοράς (συσσώρευση) κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους, πετώντας σε κάθε κύκλο όλο και περισσότερους από το τρένο της «φιλελεύθερης ελευθερίας». Πόσοι έχουν σήμερα σε παγκόσμιο επίπεδο πλήρη πρόσβαση σε ποιοτική υγεία, πλήρη πρόσβαση στην εκπαίδευση, πόσοι έχουν την δυνατότητα να κάνουν διακοπές, να έχουν ποιοτικό ελεύθερο χρόνο, πόσοι έχουν την «ελευθερία» να κάνουν μια δραστηριότητα ή μια δουλειά που επιλέγουν χωρίς τον εκβιασμό της ανεργίας;… σχεδόν κανένας. Κι όμως, η φιλελεύθερη των πραγμάτων οπτική, μέσω της συστηματικής προπαγάνδας, πείθει την κοινωνική πλειοψηφία πως είναι προς το συμφέρον της να ενισχυθεί η ιδιωτική ιδιοκτησία έναντι του δημόσιου χώρου και των καθολικών κοινωνικών δικαιωμάτων. Και αυτό το καταφέρνει με παιδαριώδη επιχειρήματα που όμως μοιάζουν λογικά γιατί η τάξη που τα πλασάρει κατέχει το σύνολο των δημόσιων βημάτων λόγου και «διαλόγου».</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;">Πρόκειται φυσικά για μια παρωδία διαλόγου που η κυρίαρχη ιδεολογία κατασκευάζει δια μέσου ενός οργουελικά σκηνοθετημένου σκηνικού όπου οι «αντίθετες» απόψεις μοιάζουν σαν φράκταλ αυτοομοιότητες, ενώ οι διαφορές τους είναι μόνο «επί διαγραμμάτων». Αυτή όμως η παρωδία στο τηλεοπτικό σαλονάκι των αφεντικών έχει την αυθάδεια να θεωρεί πως εκφράζει τον κοινωνικό όλον. Έτσι οι φιλελεύθερες ιδέες κυριαρχούν …σε ένα γήπεδο που παίζουν μόνες τους.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;">Οι κλασικοί θεωρητικοί του φιλελευθερισμού ήταν τουλάχιστον πιο ειλικρινείς όταν αρνιόντουσαν το καθολικό δικαίωμα ψήφου αφού θεωρούσαν αδύνατον, εντός δημοκρατικού πλαισίου, οι συντριπτικά πλειοψηφούντες φτωχοί να είναι τόσο ηλίθιοι που να ψηφίζουν ενάντια στα συμφέροντά τους. Μια δημοκρατία, πίστευαν οι κλασικοί του φιλελευθερισμού, θα οδηγούνταν αυτόματα στην οικονομική και πολιτική ισότητα. Δεν ήξεραν, βλέπετε τότε, τι κτηνώδη δύναμη θα αποκτούσε στο μέλλον η προπαγάνδα, ούτε μπορούσαν ποτέ να φανταστούν πως στην αυγή του 21ου αιώνα θα μπαίναμε με την τραγική διαπίστωση του Ούμπερτο Έκο: «Σήμερα μόνο οι ηλίθιοι κάνουν δικτατορίες με τανκς, από τη στιγμή που υπάρχει η τηλεόραση».</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;">Σε κάθε λαϊκή συνέλευση, σε κάθε σωματείο, σε κάθε σύλλογο, εκεί που οι άνθρωποι ελεύθερα, ισότιμα, με μόνη τη δύναμη του λόγου και της ψυχής τους, εκεί που χάνεται το τοίχος προστασίας των κυρίαρχων φιλελευθέρων ιδεών και αυτές έρχονται αντιμέτωπες με τους πραγματικούς υλικούς όρους της ζωής, η οπτική του κόσμου αντιστρέφεται και ο ίδιος ο κόσμος στέκεται πάλι όρθιος στα πόδια του (Μαρξ). Γι’ αυτό και οι σαλιωμένοι εκπρόσωποι των κυρίαρχων φιλελεύθερων και φασιστικών ιδεών αρνούνται να βρεθούν σε οποιοδήποτε πεδίου διαλόγου όπου οι κανόνες του παιχνιδιού δεν θα είναι εκ των προτέρων στημένοι. Γι’ αυτό τρέμουν κάθε ανοιχτή διαβούλευση, κάθε κοινωνικό άσυλο, κάθε κοινωνική κατάκτηση που αποτέλεσε και αποτελεί ανάσα των καταπιεσμένων. Γι’ αυτό και θέλουν να κόψουν κάθε οξυγόνο από την κοινωνική πλειοψηφία.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;">Γιατί κανένας σύγχρονος φιλελεύθερος δεν είχε ποτέ την τόλμη να παραδεχτεί πως μόνο από μια θέση παγιωμένων προνομίων, από τη θέση του κοινωνικά κυρίαρχου, είναι δυνατή η φιλελεύθερη οπτική.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;">Υ.Γ. Όσο για εμάς, θα πρέπει να θυμηθούμε ξανά εκείνη την παλαιά υποψία των αναρχικών απέναντι στο αίτημα για «καθολικό δικαίωμα ψήφου», να κατανοήσουμε πως ο κοινοβουλευτισμός και η μαζική ψηφοφορία virtual reality, σε έναν κόσμο καθολικών ανισοτήτων, δεν είναι μόνο προβληματικές αλλά και αντιδημοκρατικές, αφού νομιμοποιούν με δημοκρατικές φιοριτούρες συστήματα φιλελεύθερης ολιγαρχίας, και να επενδύσουμε τη ζωή και τους αγώνες μας μόνο στους αυτόνομους, οριζόντιους άμεσους θεσμούς αντίστασης, αυτοκυβέρνησης και αυτοδιαχείρισης.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;">Πίνακας: Renato Guttuso (1912-1987) Comizio di quartiere, 1975</span></p>sotirishttp://www.blogger.com/profile/13599639878712678276noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3513543880893289889.post-62011100490530131312022-06-03T08:32:00.002+03:002022-06-03T08:35:05.467+03:00La vie est ailleurs<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: right;"><span style="font-family: georgia;">*η ζωή είναι αλλού</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: right;"><span style="font-family: georgia;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1emoVp3ko_0saU0fc6wTP9iDk-8Nz-n-Le_vY7D8RlaJTXMngne_Edij7aPCBotAfbl8xR4qP3kqb_pUkgjyEqcMoM2Lw2Tic7qURvoUju6RTT3_ZzaL3EDtvVu_PH2FA4eddYsUKhWwFS9uV2ksvgCGTDe-2L4U2XXj_Oc03WSih0u3WnRexvjQd5w/s1140/01-vollmond-1-laurent-philippe.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="456" data-original-width="1140" height="175" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1emoVp3ko_0saU0fc6wTP9iDk-8Nz-n-Le_vY7D8RlaJTXMngne_Edij7aPCBotAfbl8xR4qP3kqb_pUkgjyEqcMoM2Lw2Tic7qURvoUju6RTT3_ZzaL3EDtvVu_PH2FA4eddYsUKhWwFS9uV2ksvgCGTDe-2L4U2XXj_Oc03WSih0u3WnRexvjQd5w/w438-h175/01-vollmond-1-laurent-philippe.jpg" width="438" /></a></div><br /><span style="font-family: georgia;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;">Η αφορμή. Ήταν άραγε γιατί διέγραψαν έναν Γερμανό φοιτητή από τη Ναντέρ, γιατί η φρουρά του Παρισιού αρνήθηκε την πρωσική κατοχή, γιατί ο Μοχάμεντ Μπουαζίζι αυτοπυρπολήθηκε στην Σιντί, γιατί κάποιος διέδωσε μια φήμη πως «έρχονται φασίστες» στην ταράτσα της Νομικής, γιατί μια παρέα απελπισμένων επιτέθηκε στο Λιτόχωρο, ή μήπως γιατί ο Αθανάσιος Μελίστας, ο Εντσάουλ Μεντόζα, ο Ντέρεκ Σόβιν ή ο Επαμεινώνδας Κορκονέας εκτέλεσαν έναν δεκαεξάχρονο που δεν χώνευε την προστακτική της εξουσίας; Κανένας δεν ξέρει γιατί ξεκινάει μια εξέγερση —ούτε και έχει σημασία. Ο Γκοντάρ είχε συμβουλέψει τον Μπερτολούτσι να «κράτα πάντα μια πλευρά του πλάνου ανοιχτή γιατί ανά πάσα στιγμή μπορεί να εισβάλει η πραγματικότητα»· και εισέβαλε: με μια πέτρα απ’ το πλακόστρωτο του Καρτιέ Λατέν που αποκάλυψε πως «από κάτω υπήρχε παραλία».</span></div><span><a name='more'></a></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;">Τριακόσιοι προβοκάτορες (έτσι έγραψε η Πανσπουδαστική νούμερο 8 σε άπταιστα γαλλικά) κλείστηκαν στο προαύλιο στην Σορβόννη αποφασισμένοι να μην φύγουν αν δεν γυρίσει ανάποδα όλος ο κόσμος· αν δεν αποχωρήσουν ηττημένοι οι Αμερικάνοι από το Βιετνάμ, αν δεν αφοπλιστεί η αστυνομία, αν δεν κυβερνηθούν τα εργοστάσια απ’ τους εργάτες, αν τα όνειρα των γυναικών, των μεταναστών, των παιδιών και των τρελών δεν πάρουνε εκδίκηση. Μια Καρολαίν με την σημαία των Βιετκόγκ στα χέρια και με τα πόδια της κουρελιασμένα από το βάρος των αιώνων θα ανεβαίνει στους ώμους ενός γίγαντα και από εκεί ψηλά, σαν πίνακας του Ευγένιου Ντελακρουά, θα δώσει το σύνθημα για τη Νύχτα των οδοφραγμάτων. Από την οδό Γκε-Λουσάκ οι εργαζόμενοι θα καταλάβουν τα εργοστάσια απαιτώντας αυτοδιαχείριση, από τα αμφιθέατρα οι Λυσσασμένοι θα κηρύξουν μια άλλη ζωή που γεννιέται «εδώ και τώρα», έξω απ’ τα αστυνομικά τμήματα οι Καταστασιακοί θα αφοδεύσουν τα σύμβολα της εξουσίας. Ένα εκατομμύριο εργάτες στους δρόμους θα καλπάσουν, σαν φτερωτοί Ροσινάντε, τώρα που «ο παλαιός κόσμος είναι πίσω τους». Στις 29 Μαΐου δύο ελικόπτερα θα απογειωθούν απ’ το Ισί-λε-Μουλινό. Ο στρατηγός θα εγκαταλείψει κυνηγημένος τη Γαλλία. Από τη Γερμανία θέλει να διευθύνει τη στρατιωτική επιχείρηση ανακατάληψης του Παρισιού. Όπως ακριβώς και ο Αδόλφος Θιέρσος ετοιμάζεται να πυροβολήσει το λαό του.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;">Ο σεισμός θα τραντάξει τα ξόανα της κυβέρνησης των αρλεκίνων. Κι αν ο αστείος Ζωρζ έχει σχεδόν αποδεχτεί πως το Μέγαρο των Ηλυσίων θα καταληφθεί το ίδιο βράδυ από την επανάσταση, αυτοί που θα τρομάξουν περισσότερο είναι οι γραφειοκράτες του παλαιού κόσμου. Θα συμφωνήσουν με τον Πομπιντού την εξαγορά της οργής με αύξηση μισθών. Όμως το πάθος δεν θα κατανικηθεί. Οι εργαζόμενοι ξέρουν πως «κανένα ποσοστά ανάπτυξης δεν είναι ερωτεύσιμο», οι τοίχοι τους σκούζουν πως «το εμπόρευμα είναι το όπιο του λαού», πλέον δεν θέλουν να «πάρουν το ασανσέρ, θέλουν να πάρουν την εξουσία». Και είναι εκεί η εξουσία· γυμνή στους δρόμους, σαν την Ιζαμπέλ στο σαλόνι του ποιητή. Αυτοί που θέλουν το πλακόστρωτο να μείνει στην θέση του, αυτοί που πιστεύουν πως στην «πραγματική επανάσταση δεν θα σπάσει ούτε τζάμι», αυτοί που το κόμμα τους είναι του περασμένου αιώνα (κι ας ήταν 20 χρονών), θα επιμείνουν.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;">Στο τέλος όλοι θα συνασπιστούν ενάντια στους 300 προβοκάτορες. Ο Ντε Γκόλ με το στρατό και την αστυνομία, η Γαλλική ακροδεξιά και οι Βρετανικοί συντηρητικοί, το Γαλλικό ΚΚ και η ενεργούμενή του Γενική Συνομοσπονδία Εργασίας (CGT). Οι οργανικοί διανοούμενοι της αντίδρασης, τη αριστεράς και της «προόδου», ο George Marchais, ο Αραγκόν και ο Αλτουσέρ. Με ύψος καρδιναλίων θα μιλήσουν για «μικροαστούς» φοιτητές, θα πουν πως «οι αναρχικοί του χθες και του σήμερα παίζουν το παιγνίδι της αντίδρασης», θα ταραχτούν —οι έρμοι— που οι καλοβαλμένες καρέκλες τους στα φέουδα του παλαιού κόσμου, αρχίζουν να τρίζουν. Θα ζητήσουν εκλογές. Θα πονηρός στρατηγός θα τους ακούσει. Η εθνοσυνέλευση θα διαλυθεί.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;">Στις 10 Ιούνη ο Ζιλ Τοτάν, ένας 17χρονος μαθητής, θα πνιγεί στο Σηκουάνα, κυνηγημένος από τους μπάτσους. Η Έμα Γκούντμαν, η Ρόζα Λούξεμπουρκ, ο Μαρξ και ο Μπακούνιν θα δικαιωθούν πικρά. Αν οι εκλογές άλλαζαν τα πράγματα, θα ήταν παράνομες. Η κοινοβουλευτική αριστερά θα ηττηθεί συντριπτικά. Η εξέγερση θα παραμείνει «μνήμη, δεν θα γίνει κράτος».</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;">*</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;">Έξι δεκαετίες μετά κερδίζει ακόμα η αντίδραση. Οι θυρωροί του παλαιού καιρού θα επανέλθουν. Τη σεξουαλική επανάσταση θα διαδεχθεί ο βαθύτερος πουριτανισμός του εμπορεύματος και της κοινωνίας των ομοιωμάτων, την εργατική αυτοδιαχείριση θα διαδεχθούν οι σταρ απ του χρηματοπιστωτικού ολοκληρωτισμού, τη δημοκρατία των σοβιέτ η συμμετοχική δημοπρασία των ΜΚΟ, τον παγκόσμιο αφοπλισμό, η νέα κούρσα εξοπλισμών, τη ριζοσπαστική ισότητα, την ειρηνική επανασυμφιλίωση με τη φύση, τα πράσινα κόμματων και τα γκόλντεν μπόις της ενεργειακή μπίζνας.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;">Το 2007 ο Νικολά Σαρκοζί θα διακήρυξε πως «έπρεπε να τελειώνουμε οριστικά με το Μάη», πως «όλα τα κακά πηγάζουν απ’ αυτόν». Μα γιατί ασχολούνται ακόμα με το Μάη αφού τον νίκησαν οριστικά; Στον Ηγεμόνα ο Νικολό Μακιαβέλι γράφει πως καθήκον της εξουσίας δεν είναι μόνο η ήττα κάθε εξέγερσης αλλά και το ξερίζωμα της μνήμης της, αλλιώς οι υποταγμένοι θα θυμούνται πάντα εκείνης της μέρες και της ώρες που έζησαν ελεύθεροι, χωρίς την εξουσία.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;">Κόντρα λοιπόν στην εξουσία, στην οπισθοφυλακή «του αγώνα της μνήμης ενάντια στη λήθη» τιμάμε σήμερα, 54 χρόνια μετά, εκείνη την μεγάλη στιγμή. Εκείνη το ζωντανό ποτάμι της ζωής, την επαναστατική γιορτή των οδοφραγμάτων, της ανυποχώρητη οργή της λαϊκής επιθυμίας που είναι η μόνη που μπορεί να υποσχεθεί το σπάσιμο των αλυσίδων. Γι’ αυτό κρατάμε τη μνήμη ζωντανή, γι’ αυτό και πολεμάμε όσους προσπαθούν ακόμα να τη «κανονικοποιήσουν» σε ακίνδυνες ατραπούς. Σε μια εποχή βαθιάς παρακμή, γενικευμένης ήττας και αντεπαναστατικού θριάμβου, κρατάμε ακόμα αιχμηρά τα αγκάθια του τριαντάφυλλου.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: right;"><span style="font-family: georgia;">3-V-2022</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: right;"><span style="font-family: georgia;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: right;"><span style="font-family: georgia;">Σωτήρης Λυκουργιώτης</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;"> </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: georgia;">Υ.Γ. Ένα σύνθημά του Μάη λέει: La société capitaliste est une fleur carnivore. [Μετ: Η καπιταλιστική κοινωνία είναι ένα σαρκοφάγο άνθος]</span></div></div>sotirishttp://www.blogger.com/profile/13599639878712678276noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3513543880893289889.post-91385744315306556812021-06-07T17:56:00.003+03:002021-06-07T17:56:38.352+03:00«Πανεπιστημιακή» Αστυνομία; Αντίφασις εν τοις όροις! (contradictio in adjecto)<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfnF9C-e_fqfjIoyEgq_G_3SW8POYiBAsHT3J8_XOwZGD72-uQVemjlmcp7glZLOKphVLtL6-1dH40Tyeikq2X5ehdzI2gYz2tso36MxTvMuRxUl3NGG0WlvkUkSoj5nFE4uhpnadnGblM/s960/Paul+Klee+%25281879-1940%2529+%25CE%25A7%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25AF%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25AF%25CF%2584%25CE%25BB%25CE%25BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="705" data-original-width="960" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfnF9C-e_fqfjIoyEgq_G_3SW8POYiBAsHT3J8_XOwZGD72-uQVemjlmcp7glZLOKphVLtL6-1dH40Tyeikq2X5ehdzI2gYz2tso36MxTvMuRxUl3NGG0WlvkUkSoj5nFE4uhpnadnGblM/s320/Paul+Klee+%25281879-1940%2529+%25CE%25A7%25CF%2589%25CF%2581%25CE%25AF%25CF%2582+%25CF%2584%25CE%25AF%25CF%2584%25CE%25BB%25CE%25BF.jpg" width="320" /></a></div><br /><p></p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; color: rgba(2, 2, 2, 0.96); font-family: "Roboto Slab", Georgia, "Times New Roman", serif; font-size: 16px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: 1.7em; margin: 0px 0px 1.6em; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline; word-break: break-word;"></p><div style="text-align: center;">
<p align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Ι<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 22.7pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">Σ’
ένα παλαιότερο άρθρο μας (από 18-12-2019) με τίτλο </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Lex</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">animata</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> (έμψυχος
νόμος). Μεσαιωνική πολιτική σκέψη και σύγχρονη αστυνομική πρακτική</span></i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> —αδημοσίευτο μέχρι σήμερα (11-11-2020) στον έντυπο τύπο—<a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftn1" name="_ftnref1" style="mso-footnote-id: ftn1;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> λέγαμε, μεταξύ των άλλων,
και τ’ ακόλουθα: «[…] Οι αστυνομικοί, με τα ψήγματα της προπεριγραφείσας
μοχθηρής συμπεριφοράς τους, διακηρύσσουν “</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">L</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">’ É</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">tat</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">c</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">’ </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">est</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">nous</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">”, είμαστε η “</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Lex</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">animata</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">”
της σύγχρονης νεοελληνικής κοινωνίας, ο πρώτος τυχών εξ ημών είναι ο ανώτατος
άρχων της Πολιτείας μας, είναι, εν τοις πράγμασιν, η μοναδική κρήνη ύψιστης
ευμένειας, ο τελικός κριτής κάθε ηθικού υποτροπιασμού και κάθε εθνικού
φρονηματισμού και ηθικοποίησης. Δεν θα αυτοανακηρύσσονται μόνον λογοκριτές κινηματογραφικών
ταινιών επιστατούντες εντός των κινηματογραφικών αιθουσών αλλά, όπου να’ ναι,
θα ανασυσταθούν οι ομάδες του “σπουδαστικού” τμήματος των αστυνομικών υπηρεσιών
και θα λυμαίνονται τους πανεπιστημιακούς χώρους εναρμονιζόμενοι με τις
αντίστοιχες παραδόσεις της διαβόητης καραμανλικής οκταετίας (1955-1963) και της
φασιστικής χούντας […]».<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpFirst" style="line-height: 150%; margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify; text-indent: 22.7pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">Πριν παρέλθει έτος από τότε, η δεξιά κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ήδη
εξήγγειλε, με την δέουσα τεχνική (επικοινωνιακή) προετοιμασία της κοινής
γνώμης, την δημιουργία «Πανεπιστημιακής Αστυνομίας<i style="mso-bidi-font-style: normal;">»</i> προκειμένου να επιβληθεί ο νόμος και η απαιτούμενη ευταξία στους
πανεπιστημιακούς χώρους. Την ειδική αυτή αστυνομική υπηρεσία θα στελεχώσουν
ειδικά επιλεγμένοι αστυνομικοί, εκ των ήδη υπηρετούντων στις τάξεις της ΕΛ.ΑΣ,
οι οποίοι θα αστυνομεύουν τους πανεπιστημιακούς χώρους με ό,τι τούτο
συνεπάγεται. Η λέξη «Αστυνομία» γεννά άσχημες προσδοκίες, εμπεριέχει απαράδεκτα
υπονοούμενα και απαίσιες συμπαραδηλώσεις με αυτονόητη συνέπεια το βαρύγδουπο,
διανοουμενίζον επίθετο «Πανεπιστημιακή<i style="mso-bidi-font-style: normal;">» </i>να
ωχριά, να ξεθωριάζει μπροστά στο ουσιαστικό «Αστυνομία».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify; text-indent: 22.7pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι δεν είναι η πρώτη φορά που η κρατική εξουσία
δημιουργεί ειδικές, διακεκριμένες αστυνομικές υπηρεσίες με αντικείμενο και
αποστολή άκρως εξειδικευμένα. Προπολεμικά είχε δημιουργηθεί, κατά το 1925-1926,
η «Ειδική Ασφάλεια» με αποκλειστική ενασχόληση την «καταπολέμηση του
κομμουνισμού». Αυτή η εξειδικευμένη αστυνομική υπηρεσία απέκτησε πολύ μεγάλη
δύναμη και επιρροή ανάμεσα στις κρατικές κατασταλτικές υπηρεσίες κατά την
διάρκεια της βασιλομεταξικής δικτατορίας της 4<sup>ης</sup> Αυγούστου (1936).
Οι άνδρες της (45 αξιωματικοί, 450 υπαξιωματικοί και 1200 χωροφύλακες) έγιναν
διαβόητοι γιατί είχαν απεριόριστη δυνατότητα επιχειρησιακής αυτοέκφρασης! Κατά
την διάρκεια της ξενικής φασιστικής κατοχής η προαναφερθείσα «Ειδική Ασφάλεια»
αναβαθμίστηκε έτι περαιτέρω μ’ ό,τι εφιαλτικό συνεπάγεται τούτο: στην πράξη
λειτουργούσε ως ελληνόφωνο τμήμα της γερμανικής «Μυστικής Πολιτικής Αστυνομίας»
(</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">GE</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">STA</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">PO</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">). Έκτοτε, και μέχρι σήμερα, δημιουργήθηκαν πολλά είδη
αστυνομίας κάθε μία με ιδιαίτερο αντικείμενο, διάρθρωση και αποστολή. Έτσι
είχαμε, και εξακολουθούμε να έχουμε, «Στρατιωτική Αστυνομία» την διαβόητη «Ε.Σ.Α»
με την ανατριχιαστική εθνοφελή δράση της κατά την διάρκεια της επτάχρονης
φασιστικής Χούντας, (μετά το 1976 μετονομάστηκε σε «Στρατονομία»), την «Ναυτική
Αστυνομία», για την αστυνόμευση του Πολεμικού Ναυτικού, την «Λιμενική Αστυνομία»,
για την αστυνόμευση των λιμανιών και της αιγιαλίτιδας ζώνης, την «Τελωνειακή
Αστυνομία» για την επιτήρηση των τελωνειακών διαδικασιών, την «Δασική Αστυνομία»
δηλαδή την «Δασοφυλακή», την «Αγροτική Αστυνομία» δηλαδή την «Αγροφυλακή» για
τους ταπεινούς και πολύπαθους αγρότες, την «Δημοτική Αστυνομία» για την
αστυνόμευση των δημοτών, κ.ο.κ.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify; text-indent: 22.7pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">Η «Αστυνομία» μπορεί να συνοδεύεται από πολλά και ποικίλα επίθετα τελείως
διαφορετικά μεταξύ τους αλλά πάντα με ένα σταθερό, αμετακίνητο στόχο: την α σ τ
υ ν ό μ ε υ σ η! Αστυνομία που δεν αστυνομεύει, ΔΕΝ είναι αστυνομία. Ως και οι
αντάρτες είχαν την δική τους αστυνομία. Στο πλαίσιο λ.χ. του Ε.Λ.Α.Σ αστυνομικά
καθήκοντα επιτελούσε ο Άρης Βελουχιώτης με το ειδικό σώμα του, τους «Μαυροσκούφηδες».
Και οι επαναστάτες δημιουργούν, ασχέτως ονομασίας, τις δικές τους «αστυνομίες»
με την κατά προτίμηση, ονομασία «Λαϊκή Αστυνομία» όπως λ.χ. στην, αλήστου
μνήμης, «Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας». Το ότι ήταν ή εμφανιζόταν ως «Λαϊκή»
δεν σημαίνει ότι έπαυε να είναι και «Αστυνομία». Διασφάλιζε την εξουσία που την
θεσμοθέτησε, δηλαδή α σ τ υ ν ό μ ε υ ε, πάντα, εννοείται στο όνομα και για
λογαριασμό του «Λαού». <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify; text-indent: 22.7pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">Η «Αστυνομία» είναι δυσοίωνη έννοια γιατί σχετίζεται με την βία, με την πιο
εκφυλισμένη μορφή βίας την οποία μπορεί να συλλάβει ανθρώπινος νους. Τούτο,
όμως, δεν σημαίνει ότι η «Αστυνομία» <i style="mso-bidi-font-style: normal;">παντού
</i>και <i style="mso-bidi-font-style: normal;">πάντοτε</i> συνδέεται <i style="mso-bidi-font-style: normal;">υποχρεωτικώς</i> με ροπαλοφόρα όντα με μορφή
ανθρώπου. Υπάρχουν και άλλα ενδεχόμενα στα οποία υπάρχει πάλι βία και μάλιστα
με απεχθέστερη μορφή, αλλά βία <i style="mso-bidi-font-style: normal;">άλλου
είδους</i>, βία που διαλύει και αναδιαμορφώνει την πνευματική και ψυχική δομή
των ανθρώπων, βία που αντιμετωπίζεται ως ενοχικό συναίσθημα, ως ψυχικό
μαρτύριο, βία που ενώ απεχθάνεται την ανθρώπινη <i style="mso-bidi-font-style: normal;">χαρά</i>, γι’ αυτό και την στιγματίζει ως <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αμαρτία</i> και <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ενοχή</i>,
εναγκαλίζεται και ωραιοποιεί τον ανθρώπινο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">πόνο
</i>και τα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">βάσανα</i>, και τα «βαπτίζει» <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αγάπη </i>και<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> καλοσύνη.</i> Στην Μεγάλη Βρετανία της «Βιομηχανικής Επανάστασης»,
εγκαθιδρύθηκε σύστημα θρησκευτικής τρομοκρατίας· παρατηρήθηκε άνοδος της
θρησκευτικότητας που παρίστατο ως ψυχολογική συνιστώσα της αντεπανάστασης, ως
χιλιασμός των ηττημένων. Στο πλαίσιο αυτής της κατάστασης οι σύλλογοι λ.χ. των
μεθοδιστών αποτελούσαν ένα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">λαϊκό τάγμα</i>,
στο εσωτερικό του οποίου, όπως επισημαίνει ο Σάουδι, μια «πνευματική αστυνομία»
επαγρυπνούσε συνεχώς για το παραμικρό σημάδι ηθικού υποτροπιασμού.<a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftn2" name="_ftnref2" style="mso-footnote-id: ftn2;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[2]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> Στόχος αυτής της άυλης
αποκρουστικής βίας ήταν η ριζική αποδιοργάνωση της ανθρώπινης ζωής, η πιο βαθιά
μόλυνση των πηγών της αυθορμησίας. Κατανοητή, λοιπόν, η δημιουργία και η
λειτουργία της προαναφερθείσας «π ν ε υ μ α τ ι κ ή ς<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>α σ τ υ ν ο μ ί α ς».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify; text-indent: 22.7pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">Πολύ πριν από την αδίστακτη κυρίαρχη κοινωνική τάξη της Μεγάλης Βρετανίας
της «Βιομηχανικής Επανάστασης», δόθηκε μια οξυνούστατη εξήγηση για την καταγωγή
της θρησκείας και τον ρόλο της στα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα της
ανθρώπινης κοινωνίας, από τον Αθηναίο σοφιστή<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i>Κριτία, τον πέμπτο αιώνα π.Χ. Ο Κριτίας στο έργο του <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Σίσυφος</i> παρέστησε την θρησκευτική πίστη
ως <i style="mso-bidi-font-style: normal;">σκόπιμη απάτη</i> στην οποία
επιδίδονται οι κυβερνήσεις για να εξασφαλίζουν έναν απόλυτο και γενικό κανόνα
για την καλή συμπεριφορά των υπηκόων τους, για να αποτρέπονται από την παράβαση
των νόμων ακόμη κι όταν δεν τους επιτηρούσε κανείς μια και μέσα στο σκοτάδι της
μυστικοπάθειας εκμηδενίζονταν οι πιθανότητες της παράβασης του νόμου, αφού ένα
πανούργο μυαλό επινόησε την ιδέα του <i style="mso-bidi-font-style: normal;">παντογνώστη
και παντεπόπτη θεού.</i> Αυτή η καθαρά ανθρώπινη επινόηση, η θρησκεία, κατά τον<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i>Κριτία, αποσκοπεί να εξασφαλίζει την <i style="mso-bidi-font-style: normal;">υπακοή των υποτελών</i>· ΔΕΝ απευθύνεται
στον φωτισμένο δεσπότη. Η ανάγκη για μια υπερφυσική επικύρωση της ηθικής
συμπεριφοράς, λέει ο Κριτίας, ήταν αυτό που έκανε τους θεούς να έρθουν στο
προσκήνιο. Αυτή είναι η <i style="mso-bidi-font-style: normal;">πρώτη εμφάνιση </i>της
θεωρίας ότι η θρησκεία είναι πολιτική επινόηση για να εξασφαλίζει <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ενάγωγη συμπεριφορά</i>, μια θεωρία που
αναπτύχθηκε περαιτέρω με λεπτομέρειες από τον Πολύβιο στη Ρώμη.<a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftn3" name="_ftnref3" style="mso-footnote-id: ftn3;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[3]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify; text-indent: 22.7pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">Ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός ήκμασε χιλιετηρίδες πριν αλλά παραμένει
απρόσμενα ζωντανός και επίκαιρος. Απ’ τη μεριά του ο Πλάτων, εκείνος ο
αδιάλλακτος πολέμιος της αθεΐας (βλ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Νόμοι</i>:
907</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">e</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">-910</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">d</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">)<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i>χρησιμοποιεί
την απειλή της θρησκείας για να εξασφαλιστεί η αποχή των πολιτών από
σεξουαλικές δραστηριότητες.<a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftn4" name="_ftnref4" style="mso-footnote-id: ftn4;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[4]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> Αν κάθε εξουσία έχει την
αστυνομία της, τότε και «η πηγή κάθε εξουσίας» που προσδίδει την <i style="mso-bidi-font-style: normal;">λάμψη της θεότητας</i> στην πολιτική
εξουσία, δηλαδή η θρησκεία, θα πρέπει να έχει τη δική της αστυνομία —και δεν
αναφερόμαστε αποκλειστικώς στη δυσοίωνη «Ιερά Εξέταση»<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i>με τα απαίσια υπονοούμενα της<i style="mso-bidi-font-style: normal;">.</i>
Δηλονότι η θρησκεία δεν θα περιορίζεται μόνο στο να λειτουργεί ως ένα </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">instrumentum</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">regni</span></i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">, δηλαδή ως ένα εργαλείο εξουσίασης στα χέρια των
πολιτικών, αλλά, για να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του αισθαντικού και
εξαιρετικά εύστοχου στοχαστή </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Miguel</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">De</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Unamuno</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> «[…] χρειάστηκε ωστόσο να καταστήσουμε την θρησκεία,
προς χάριν της κοινωνικής τάξης, ένα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">είδος
αστυνομίας</i>: εξού και η <i style="mso-bidi-font-style: normal;">κόλαση</i>»<a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftn5" name="_ftnref5" style="mso-footnote-id: ftn5;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[5]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> η οποία παρίσταται ως «ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΗ
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ». Επομένως, κατά τον προμνησθέντα γοητευτικό Βάσκο στοχαστή —ο οποίος
πέθανε σε κατ’ οίκον περιορισμό που του επέβαλαν οι φασίστες του Φράνκο στις
31-12-1936—, αστυνομία υπάρχει ΚΑΙ στον <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Άλλο
Κόσμο </i>και ευλόγως: Οι έννοιες του <i style="mso-bidi-font-style: normal;">βαθμού
</i>και της <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ιεραρχίας</i>, οι <i style="mso-bidi-font-style: normal;">βαθμίδες προτεραιότητας</i> που υπήρχαν σε
τούτον τον κόσμο είχαν την προβολή τους και στον Άλλο Κόσμο. Η σφαίρα του παραδείσου<a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftn6" name="_ftnref6" style="mso-footnote-id: ftn6;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[6]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> ξεκινούσε, βεβαίως, από
τον θεό στην κορυφή, και κατέβαινε διαμέσου των αρχαγγέλων, αγγέλων,
πατριαρχών, αποστόλων, αγίων και μαρτύρων, ως τους κοινούς ευλογημένους νεκρούς
στο χαμηλότερο άκρο. Η θέση των μεσαίων στρωμάτων δεν ήταν ξεκάθαρα
προσδιορισμένη αλλά, όπως και να ’χει, σ’ έναν παραδείσιο </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">ordo</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">salutationis</span></i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> (επετηρίδα) θα είχαν προτεραιότητα έναντι οιουδήποτε
απλού ανθρώπου. Πρέπει να τονισθεί και τούτο: και η <i style="mso-bidi-font-style: normal;">κόλαση</i>, αυτή η «υπερβατική αστυνομία» μπορεί εξίσου να νοηθεί ως
οργανωμένη με βαθμολογική σειρά, αναπαράγοντας στο εσωτερικό της εκείνη την
ιεραρχική κλίμακα των περιοχών της γης και του ουρανού. Μια ματιά στη <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Λαυσαϊκή Ιστορία </i>του Παλλάδιου γραμμένη το
419-420 μ.Χ. —η οποία αναφέρεται στον Μέγα Αντώνιο, τον πρώτο των χριστιανών
ερημιτών και άνθρωπο με ασύγκριτο γόητρο ανάμεσα στους πρώτους μοναχούς ο οποίος
πέθανε το 356 μ.Χ.— καθιστά φανερή και ευδιάκριτη την ύπαρξη ιεραρχικής
κλίμακας μεταξύ των δαιμόνων της κόλασης.<a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftn7" name="_ftnref7" style="mso-footnote-id: ftn7;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[7]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify; text-indent: 22.7pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">Το συμπέρασμα; Το διατυπώνει με σαφήνεια μια αυθεντία σε ζητήματα
ευρωπαϊκού διαφωτισμού: «[…] Οι χριστιανοί ανέκαθεν ζούσαν σύμφωνα με την
εικόνα της θεϊκής ιεραρχίας: όπως ο Θεός, οι άγγελοι και τα πλάσματα του
έβρισκαν πάντοτε την θέση τους σε μιαν <i style="mso-bidi-font-style: normal;">επουράνια
ιεραρχική κλίμακα,</i> έτσι και ο επίγειος κόσμος, η οικογένεια, ο νόμος, η κοινωνία,
η εκκλησία, ήταν από την φύση τους ιεραρχικά […]».<a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftn8" name="_ftnref8" style="mso-footnote-id: ftn8;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[8]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> Και όπου, φυσικά, υπάρχει
ιεραρχία και ανισότητα, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">εκεί</i> πρέπει
να συγκροτηθεί και να λειτουργεί και Αστυνομία προκειμένου να διασφαλίζει και
τη μία και την άλλη. Μετά ταύτα, τίθεται το ερώτημα του αφελούς ερωτηματοθέτη:
Γιατί, λοιπόν, να μην υπάρχει και «Πανεπιστημιακή Αστυνομία»;<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify; text-indent: 22.7pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: center; text-indent: 22.7pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">ΙΙ<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify; text-indent: 22.7pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify; text-indent: 22.7pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">Το κύριο επιχείρημα, αν ίσως όχι και το αποκλειστικό, της δεξιάς κυβέρνησης
του Κυριάκου Μητσοτάκη και των ακαδημαϊκών υποτελών της, για την συγκρότηση
πανεπιστημιακής αστυνομίας, είναι η καταπολέμηση της υφιστάμενης «ανομίας» στα
Πανεπιστήμια, η εγκαθίδρυση ενός εσωτερικού καθεστώτος ευνομίας και ευταξίας
στους χώρους των, η εξάλειψη της οχλοκρατίας και της τρομοκράτησης των
πανεπιστημιακών καθηγητών επ’ αγαθώ της διαδικασίας της μάθησης και της
επιστημονικής προόδου. Οι υποστηρίζοντες, με ιδιαίτερη μάλιστα ζέση, τις
απόψεις αυτές εμφανίζονται ως λάτρεις της νομιμότητας, ως ακόρεστοι εραστές της·
την αντιμετωπίζουν με δεισιδαιμονικό σεβασμό: σκύβουν ευλαβικά τα κεφαλιά τους
μπροστά της όπως οι ταπεινοί επίτροποι μιας εκκλησίας την ώρα της περιφοράς των
Τιμίων Δώρων. Μόλις που χρειάζεται να παρατηρήσουμε ότι η προαναφερθείσα
φιλονομία τους, η εντέχνως προβεβλημένη ευαισθησία τους, είναι καταφανέστατα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">επιλεκτική</i>. Συχνά-πυκνά εμφανίζονται
ευάριθμες ομάδες «αγανακτισμένων» ή «πανηγυριζόντων» φιλάθλων (είναι κομμάτι
δύσκολο να διακρίνεις τους μεν από τους δε) οι οποίοι προκαλούν μεγάλες φθορές
ξένης ιδιοκτησίας, ενεργώντας αδιακρίτως κατά πάντων, βιαιοπραγώντας ομαδικώς
κατά ανυποψίαστων περαστικών, ασχημονώντας ασυστόλως και, πολλάκις, ακωλύτως.
Στις περιπτώσεις αυτές η σοβαρή διασάλευση της δημόσιας τάξης και της κοινής
ειρήνης των πολιτών, δεν στάθηκαν αρκούντως ικανές να ενεργοποιήσουν την
ευαίσθητη φιλονομία των πιο πάνω ακαδημαϊκών μας και των μαστροπών της κοινής
γνώμης που καταρρυπαίνουν τις τηλεοπτικές μας οθόνες. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify; text-indent: 22.7pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">Τα εμφανιζόμενα προβλήματα «ξεπερνιούνται» επί τροχάδην, μ’ έναν υποτονικό
σχολιασμό που μειώνει την ισχύ των λέξεων και συγκαλύπτει την ουσία τους. Την
ίδια συμπεριφορά επέδειξαν και πολύ – πολύ πρόσφατα όταν με αιτία και αφορμή
τον φόνο ενός αθίγγανου (Ρομά) υπό συνθήκες μάλλον που τον καθιστούσαν ύποπτο
τέλεσης σοβαρής αξιόποινης πράξης, οι ομόφυλοί του έκλεισαν βιαίως εθνικές
οδούς, προέβησαν σε βιαιοπραγίες και διαρπαγές, άναψαν φωτιές και, στο τέλος,
πυροβόλησαν αστυνομικούς με κυνηγετικά όπλα, σε <i style="mso-bidi-font-style: normal;">πολλές, ταυτόχρονα, περιοχές της χώρας.</i> Η αντίδραση της κυβέρνησης
και των Μ.Μ.Ε ήταν χαρακτηριστικά <i style="mso-bidi-font-style: normal;">υποτονική</i>.
Αν συνέβαιναν τέτοιες σκηνές σε πανεπιστημιακούς χώρους θα αναδεικνύονταν
αυτομάτως σε θέμα ύψιστης προτεραιότητας και εθνικής εμβέλειας. Θα ξεχείλιζαν
οι τηλεοπτικές οθόνες από ασθμαίνοντες υλακτούντες, δημοσιογραφούντες
υπαλλήλους οι οποίοι, με πρόσωπο τεχνηέντως προβληματισμένο, δίκην μπλοφαδόρου
χαρτοπαίκτη, και γλώσσα αφρίζουσα, προσαρμοσμένη σε κομπρεσέρ, θα ελεεινολογούσαν
την κατάσταση και θα απαιτούσαν «μέτρα», «μέτρα» και πάλι «μέτρα» τα οποία η
κυβέρνηση, ανταποκρινόμενη στο πάνδημο τηλεοπτικό αίτημα, θα έσπευδε ενασμενιζόμενη
να λάβει.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify; text-indent: 22.7pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">Η διαφοροποίηση της κυβερνητικής, ακαδημαϊκής και τηλεοπτικής αντίδρασης
είναι εμφανής και η εξήγησή της ευνόητη: Η ενδεικτικώς προαναφερθείσα
διασάλευση της τάξης παρά την όποια σοβαρότητά της, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">στερείται σαφούς διεκδικητικού χαρακτήρα, δεν φέρει πολιτικά χαρακτηριστικά,
δεν αντιδικεί με την κρατικήν εξουσία και τους πολιτικούς εκφραστές της
τελευταίας, δεν την αμφισβητεί ως τέτοια, δεν την στοχοποιεί όπως συμβαίνει με
τις φοιτητικές εκδηλώσεις.</i> Επομένως, παρά την όποια έκταση και ένταση της,
δεν αντιπροσωπεύει έναν εν δυνάμει αντίπαλό της ο οποίος, μέσω της εξεγερτικής
συμπεριφοράς του, θέτει <i style="mso-bidi-font-style: normal;">άλλα προτάγματα
αντίμαχα</i> της καθεστηκυίας τάξης και των πολιτικών εκφραστών της. Τούτο
σημαίνει πως δεν τον θεωρεί επικίνδυνο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">δι’
εαυτήν.</i> Έτσι εξηγείται και η εφεκτική, για να μην πούμε επιεικής, αντίδρασή
της κατά τέτοιων βίαιων φαινομένων. Εκείνο, λοιπόν που ενεργοποιεί τα ταξικά
ένστικτα της κυβερνητικής, ακαδημαϊκής και τηλεοπτικής εξουσίας, είναι η <i style="mso-bidi-font-style: normal;">φύση</i> και ο<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> χαρακτήρας</i> των φοιτητικών εκδηλώσεων και κινητοποιήσεων, η <i style="mso-bidi-font-style: normal;">πολιτική και η κοινωνική στοχοθεσία τους </i>και
όχι αυτές καθαυτές. Οι κινητοποιήσεις αυτές γίνονται, ενίοτε, τόσο
ριζοσπαστικές μέχρι του σημείου οι οπαδοί να τρομάζουν τους ίδιους τους ηγέτες
τους. Πολλώ δε μάλλον τους αντίπαλους τους! Φρονούμε πως ήδη κατέστη εναργής η
ούτως ή άλλως, πρόδηλη, μεροληπτικότητα της κυβέρνησης και η ιδιαίτερη
προτιμησιανή της διάθεση προς την καταστολή των φοιτητικών κινητοποιήσεων.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify; text-indent: 22.7pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">Ας δούμε τώρα, εν τάχει, αλλά προσεκτικότερα το όργανο καταπολέμησης της
εντέχνως διατυμπανιζόμενης «πανεπιστημιακής ανομίας», την αστυνομία και το
υποτιθέμενο αδιάβλητο της υπηρεσιακής και ηθικής συμπεριφοράς της. Πριν από
ενενήντα επτά (97) χρόνια, το 1923, στις επαρχίες της Φλώρινας και της Κοζάνης
διαπιστώθηκαν πενήντα τρεις (53) περιπτώσεις υπεξαιρέσεων, κλοπών, εκβιάσεων
και ληστειών με δράστες αστυνομικούς (χωροφύλακες). Σύμφωνα με γραπτή παραδοχή
του Γενικού Στρατηγείου από 18-7-1923 «[…] η Χωροφυλακή και μόνη είναι υπαίτιος
αν μέρος των κατοίκων νοσταλγεί προς ξένας κατοχάς ή επιζητεί την αυτονόμησιν».<a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftn9" name="_ftnref9" style="mso-footnote-id: ftn9;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[9]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> Σύμφωνα με το δελτίο
ειδήσεων της κρατικής τηλεόρασης (ΕΡΤ-1) την 1-7-2020 και ώρα 07.51,
διακριβώθηκε εκτεταμένη διαφθορά στα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ανώτατα
κλιμάκια </i>της Ελληνικής Αστυνομίας (ΕΛ.ΑΣ) που είχε σχέση με διακίνηση ή
διευκόλυνση διακίνησης ναρκωτικών ουσιών, με πορνεία και απαγορευμένα τυχερά
παίγνια με παράνομα κέρδη, απ’ την λειτουργία τριακοσίων πενήντα (350)
παρανόμων οίκων ανοχής κι άλλων τόσων παρανόμως λειτουργούντων καζίνων, το ένα
εκατομμύριο (1.000.000) ευρώ μηνιαίως. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify; text-indent: 22.7pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">Οι πιο πάνω διαπιστώσεις οφείλονται σε τρίχρονη παρακολούθηση της Ε.Υ.Π.
Σύμφωνα πάλι με τις ειδήσεις της ΕΡΤ-1 της 12.00 ώρας της 3-7-2020, αστυνομικοί
ήσαν μέλη εγκληματικής οργάνωσης που επιδίδονταν σε σκόπιμες εκρήξεις και εκβιάσεις
κερδαλεοφορίας ένεκα. Σύμφωνα με τις ειδήσεις του αυτού ως άνω τηλεοπτικού
σταθμού της επομένης (4-7-2020) και ώρα 12.38, ανακαλύφθηκε εγκληματική σπείρα,
στην οποία συμμετείχαν αστυνομικοί, εκ των οποίων ο ένας έφερε τον βαθμό του
αστυνομικού διευθυντή, οι οποίοι επιδίδονταν στην κατάρτιση και πώληση πλαστών
διαβατηρίων, σε παράνομες έρευνες προς εντοπισμό χρυσού χρησιμοποιώντας προς
μετακίνηση των ιδίων και των «εργαλείων δουλειάς» τους (ανιχνευτών μετάλλων)
αστυνομικά οχήματα δαπάναις του ελληνικού δημοσίου. Σύμφωνα με τις τηλεοπτικές
ειδήσεις πάλι της ΕΡΤ-1 της 20-2-2020 και ώρα 21.00, αστυνομικοί πωλούσαν
διαβατήρια και ταυτότητες σε κακοποιούς, ενώ σύμφωνα με τις ειδήσεις του
τηλεοπτικού σταθμού </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">STAR</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> της 13-2-2020 και ώρα 20.00, ο αστυνομικός της ΔΙ.ΑΣ
διέπραττε ληστείες κατ’ εξακολούθηση, χωρίς να διευκρινίζεται αν χρησιμοποιούσε
την υπηρεσιακή μοτοσυκλέτα του κατά την υπ’ αυτού διάπραξη των ληστειών. Θα
μπορούσαμε να συνεχίσουμε την θλιβερή αυτήν καταγραφή αστυνομικής
εγκληματικότητας γεμίζοντας σελίδες επί σελίδων με κίνδυνο να κατηγορηθούμε για
σκόπιμη αναζήτηση υλικού για καταστροφική κριτική. Γι’ αυτό και σταματάμε εδώ
την παράθεση αντίστοιχου πραγματολογικού υλικού. Είναι προφανές ότι αυτή η
δύσοσμη κολόνια διαφθοράς της αστυνομίας «βαστάει χρόνια» πολλά, είναι όντως
κορακοζώητη. Όσοι σπεύσουν, να την θεωρήσουν ως παρεμπίπτουσα, ως σποραδική και
δευτερεύουσα, εκλαμβάνουν, κατ’ ουσίαν, «τις αδυναμίες της» ως «ψεγάδια των
αρετών της» (</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">defauts</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">de</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">ses</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">vertus</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">) πράγμα που σημαίνει ότι παραβλέπουν ευλαβώς ότι σοβαρή
μερίδα αστυνομικών «βόσκουν στους λειμώνες του εγκλήματος».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify; text-indent: 22.7pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">Μετά ταύτα, η αστυνομία είναι, εν πολλοίς, θλιβερά ακατάλληλη για την
επιχειρούμενη αστυνόμευση των Πανεπιστημίων μέσω της ιδρυθησόμενης
«Πανεπιστημιακής Αστυνομίας».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify; text-indent: 22.7pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: center; text-indent: 22.7pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">ΙΙΙ<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify; text-indent: 22.7pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify; text-indent: 22.7pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">Τα δημόσια Πανεπιστήμια δεν συναποτελούν μιαν οποιαδήποτε δημόσια υπηρεσία
ανάμεσα σ’ όλες τις άλλες. Έχουν ιδιοτυπίες που επιβάλλονται απ’ την
λειτουργική αποστολή τους: την γνώση, την επιστήμη, την καταπολέμηση της
άγνοιας· είναι ο χώρος του οποίου οι δραστηριότητες αποσκοπούν, εξ ορισμού,
στην αφύπνιση ικανοτήτων, στην πυροδότηση ιδεών, στην εκλέπτυνση συναισθημάτων,
στην ανθρωποποίηση του ανθρώπου. Ο Μοντεσκιέ (</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Montesqieu</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">) στο
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Δοκίμιο με θέμα το γούστο</i> έγραφε: «Η
ψυχή μας είναι φτιαγμένη για να σκέπτεται, δηλαδή να αντιλαμβάνεται, άρα ένα
τέτοιο ον πρέπει να είναι φιλοπερίεργο, διότι, καθώς όλα τα πράγματα
δημιουργούν μιαν αλυσίδα όπου κάθε ιδέα προηγείται και έπεται μιας άλλης, δεν
είναι δυνατόν να θέλουμε να δούμε την μια χωρίς να επιθυμούμε να δούμε και μιαν
άλλη».<a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftn10" name="_ftnref10" style="mso-footnote-id: ftn10;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[10]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> Επομένως, το <i style="mso-bidi-font-style: normal;">πάθος για γνώση</i>, η </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">libido</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">sciendi</span></i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">, την οποία η θεολογική δογματική είχε καταδικάσει και
είχε στιγματίσει ως πνευματική <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ύβριν</i>,
ήδη ανακηρύσσεται αναγκαία ιδιότητα της ψυχής και αποκαθίσταται δικαιωματικά
στην πρωταρχική της θέση. Η υπεράσπιση, η ενίσχυση και η εδραίωση αυτού του τ ρ
ό π ο υ <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σ κ έ ψ η ς είναι ο πρωτεύων
στόχος τον οποίο θέτει στον εαυτό του ο πολιτισμός, βλέπει δε την κύρια
αποστολή του στην εκπλήρωση αυτού του στόχου και όχι απλώς στην διεύρυνση και
διάδοση θετικών γνώσεων. <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify; text-indent: 22.7pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">Ο Ντιντερό, ιδρυτής της <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Εγκυκλοπαίδειας</i>,
δηλώνει ότι σκοπός της είναι όχι μόνον η μετάδοση συγκεκριμένων <i style="mso-bidi-font-style: normal;">γνώσεων, </i>αλλά εξίσου η αλλαγή του τ ρ ό π
ο υ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>σ κ έ ψ η ς· ότι εκπονήθηκε δηλαδή «</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Pour</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">changer</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">la</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">fa</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">ç</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">on</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">commune</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">de</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">penser</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">» («για να
αλλάξει τον κοινό τρόπο σκέψης»).<a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftn11" name="_ftnref11" style="mso-footnote-id: ftn11;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[11]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> Έτσι και ξυπνήσει στον
άνθρωπο η δύναμη της σκέψης, αναπότρεπτα αυτή κατευθύνεται εναντίον και εκείνης
της μορφής πραγματικότητας που προκύπτει απ’ την ύπαρξη του <i style="mso-bidi-font-style: normal;">κράτους</i> και της <i style="mso-bidi-font-style: normal;">κοινωνίας</i> την οποία και δεν είναι διατεθειμένη να αποδεχθεί
παθητικά πλέον· σπεύδει αποφασιστικά να την σύρει ενώπιον του <i style="mso-bidi-font-style: normal;">δικαστηρίου της νόησης</i> ζητώντας να δει
τους νομιμοποιητικούς της τίτλους και να μάθει τη βάση στην οποία στηρίζεται η
αλήθεια της και η ισχύς της. Κατά την διαδικασία αυτή η κοινωνία και η πολιτεία
θα πρέπει να ανεχτούν να τις μεταχειρίζονται σαν μια φυσική πραγματικότητα την
οποία η σ κ έ ψ η θα επιδιώκει να κατανοήσει.<a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftn12" name="_ftnref12" style="mso-footnote-id: ftn12;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[12]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> Όπως το δηλώνει ο
Κοντορσέ (</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Condorcet</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">) κάθε επιστήμη που το αντικείμενο της είναι η ανθρώπινη
κοινωνία δεν μπορεί σε τελική ανάλυση παρά να έχει ένα και μοναδικό σκοπό: να
εγγυηθεί στους ανθρώπους την ελεύθερη άσκηση των θεμελιωδών τους δικαιωμάτων με
πλήρη ισότητα και στην μεγαλύτερη δυνατή έκταση.<a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftn13" name="_ftnref13" style="mso-footnote-id: ftn13;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[13]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> Ένας αστυνομικός,
εντεταλμένος την αστυνόμευση των πανεπιστημιακών χώρων, δεν έχει θέση σ’ ένα
τέτοιο «δικαστήριο της νόησης», ενδεχόμενη δε παρουσία του θα θεωρείται ότι αντικαθιστά
το εκλιπόν προ πολλού ράσο του θεολόγου παριστώντας ένα απαξιωμένο εμπόδιο στην<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i></span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">libido</span></i><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">sciendi</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span></i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">που του
ταιριάζει η περιφρόνηση και η κοινή χλεύη. Την «Πανεπιστημιακή Αστυνομία» την
χρησιμοποίησαν εντατικά στην διαβόητη καραμανλική οκταετία (1955-1963) και στην
επτάχρονη φασιστική Χούντα. Ωστόσο επίσημα την απέκρυπταν, αρνούνταν την ύπαρξη
της. Η σημερινή κυβέρνηση το δηλώνει επισήμως και πανηγυρικώς: θα επιβάλλει την
αστυνόμευση των Πανεπιστημίων με Νόμο. Αισθάνεται άραγε πάρα πολύ ισχυρή ώστε
να πιστεύει ότι μπορεί να το κάνει; Προσωπικά πιστεύουμε ότι στερείται παντελώς
οποιασδήποτε «φυσικής κλίσης προς την διορατικότητα» (</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">dispositio</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">naturalis</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">ad</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">perspicacram</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">). Ίσως να μπερδεύει και τον ίσκιο της με το μπόι της! <o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify; text-indent: 22.7pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: center; text-indent: 22.7pt;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">IV</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify; text-indent: 22.7pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify; text-indent: 22.7pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">Κατά τον </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Eugene</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Genovese</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">«Μια βασική
λειτουργία της ιδεολογίας της άρχουσας τάξης είναι να παρουσιάζει τον εαυτό της
και <i style="mso-bidi-font-style: normal;">σ’</i> <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αυτούς που κυβερνά</i> μια συνεκτική κοσμοαντίληψη που να είναι επαρκώς
ευλύγιστη, κατανοητή και διαμεσολαβητική ώστε <i style="mso-bidi-font-style: normal;">να πείθει τις υποτελείς τάξεις για την δικαιοσύνη της ηγεμονίας της</i>».<a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftn14" name="_ftnref14" style="mso-footnote-id: ftn14;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[14]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> Κατά την διάρκεια της
ανθρώπινης ιστορίας οι κυβερνώσες τάξεις επέτυχαν συχνά τούτον τον σκοπό τους.
Όπως είπε ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Rodney</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Hilton</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">, «Ως επί το πλείστον, και με βάση τις διαθέσιμες
μαρτυρίες, οι κυρίαρχες ιδέες των μεσαιωνικών χωρικών φαίνονται να υπήρξαν οι
ιδέες των κυρίαρχων της κοινωνίας, όπου μεταφράζονται σ’ αυτούς με τα
αναρίθμητα κηρύγματα για τα καθήκοντα και τα χαρακτηριστικά αμαρτήματα των
διαφόρων τάξεων της κοινωνίας».<a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftn15" name="_ftnref15" style="mso-footnote-id: ftn15;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[15]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> Μιλώντας γενικότερα, οι
ιδέες μιας κυρίαρχης τάξης —τουλάχιστον αν δεν είναι μια κατακτητική, ξένη
φυλή— είναι πάντοτε αποδεκτές ως ένα βαθμό από εκείνους που εκμεταλλεύεται και
περισσότερο ακόμα, όπως δείχνει η σύγχρονη εμπειρία, από εκείνους που
βρίσκονται κοντά στο υψηλότερο επίπεδο των υφιστάμενων την εκμετάλλευση και
βλέπουν τον εαυτό τους έτοιμο να ανέβουν στην άρχουσα τάξη. Οι περισσότερες
λέξεις που χρησιμοποιούνται στην ελληνική —και, μέσω αυτής, στις νεότερες
ευρωπαϊκές γλώσσες— για να εκφράσουν <i style="mso-bidi-font-style: normal;">κοινωνικές
αρετές και διακρίσεις </i>ήσαν —και εν τινι μέτρω εξακολουθούν να είναι— βαριά
φορτισμένες με <i style="mso-bidi-font-style: normal;">υψηλούς ηθικούς τόνους</i>,
που συνδέονταν πάντα μ’ αυτές, έτσι που ο φτωχότερος Έλληνας δυσκολευόταν ν’
αποφύγει να εκφραστεί κι αυτός με τις ίδιες λέξεις έστω κι αν αυτές <i style="mso-bidi-font-style: normal;">διατράνωναν την αναξιότητά του</i>.<a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftn16" name="_ftnref16" style="mso-footnote-id: ftn16;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[16]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> Η κατώτερη τάξη ήσαν, εξ
ορισμού, οι «κακοί», οι «δειλοί», οι «πονηροί», οι «ταπεινοί», οι «δυσγενείς»,
οι «κακοπατρίδες» (αυτοί που έχουν ταπεινό, κακό πατέρα), ενώ οι ανήκοντες στην
άρχουσα τάξη ήσαν οι «αγαθοί» οι «εσθλοί», οι «τας ουσίας έχοντες», οι
«ευγενείς», οι «βέλτιστοι», οι «ευπατρίδες» (αυτοί που έχουν καλό, δηλαδή
ευγενή πατέρα). Επρόκειτο για ορολογία που διακρινότανε από ένα αξεδιάλυτο
μείγμα κοινωνικού και ηθικού στοιχείου.<a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftn17" name="_ftnref17" style="mso-footnote-id: ftn17;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[17]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> Η έλξη των «ιδανικών» και
η ακτινοβολία των «αξιών» της άρχουσας τάξης ήταν τόσο ισχυρή ώστε μερικές
φορές υιοθετηθήκαν απ’ τους κυριαρχούμενους παραβλέποντας ότι η άρχουσα τάξη
ήταν ξένη, κατακτητική φυλή. Έτσι οι Έλληνες απέκτησαν πολλά από τα χαρακτηριστικά
των Ρωμαίων κυρίων τους ως και την όρεξή τους για τις επιδείξεις μονομάχων οι
οποίες κατέληξαν να γίνουν πολύ δημοφιλείς! Έφθασαν στο σημείο να εμφανίζονται
ακόμα και <i style="mso-bidi-font-style: normal;">γυναίκες μονομάχοι</i>. Γι’
αυτό και το σκληρό σχόλιο του </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Louis</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Robert</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> είναι πολύ εύστοχο και εξαιρετικά αιχμηρό: «</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">La</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">societ</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">é </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">grecque</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">a</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> é</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">t</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">é </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">gangren</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">é</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">e</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">par</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">cette</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">maladie</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">venue</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">de</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Rome</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">. </span><span lang="DE" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: DE;">C’ est un des succés de la romanisation du monde grec».</span><a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftn18" name="_ftnref18" style="mso-footnote-id: ftn18;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[18]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: DE;"> <span lang="DE"><o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify; text-indent: 22.7pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">Εν κατακλείδι: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αυτός που δεν είχε
τίποτα, δεν ήταν τίποτα.</i> Την εποχή της «Βιομηχανικής Επανάστασης» στην
Μεγάλη Βρετανία το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ιδιοκτησίας ήταν το να μην έχεις
καθόλου ιδιοκτησία. Ο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">φτωχός</i> οίκοθεν
εννοείτο, ότι διακρινόταν από <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ηθικήν
εξαχρείωση</i> εν αντιθέσει με τον πλούσιο η επιτυχία του οποίου σηματοδοτούσε
τις ικανότητες και τις αρετές του.<a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftn19" name="_ftnref19" style="mso-footnote-id: ftn19;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[19]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> Ανέκαθεν οι αμόρφωτοι και
οι λιγότεροι μορφωμένοι ακολουθούσαν, εν πολλοίς, την κλίμακα αξιών των
μορφωμένων οι οποίοι, στην μεγάλη τους πλειοψηφία, ήσαν μέλη της άρχουσας
τάξης.<a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftn20" name="_ftnref20" style="mso-footnote-id: ftn20;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[20]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> Στο πλαίσιο της σύγχρονης
καπιταλιστικής κοινωνίας και πολιτείας η άρχουσα κοινωνική τάξη και οι
πολιτικοί και ιδεολογικοί εκπρόσωποι της, λειτουργούν </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">mutatis</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">mutandis</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">
όπως λειτουργούσε η άρχουσα τάξη στην αρχαϊκή Ελλάδα, στην αρχαία Ρώμη, στους
μεσαιωνικούς χρόνους και στην εποχή της «Βιομηχανικής επανάστασης»: έχει την
οικονομική και, συνεπώς, και την πολιτική, ιδεολογική δυνατότητα να επιβάλει
στους εκμεταλλευόμενους όχι <i style="mso-bidi-font-style: normal;">μόνο την
εξουσία της </i>αλλά και την <i style="mso-bidi-font-style: normal;">κλίμακα των
αξιών της</i>, τα ιδανικά της, εμφανίζοντας μια συνεκτική κοσμοαντίληψη
κατανοητή ώστε να πείθει τις υποτελείς τάξεις για την δικαιοσύνη της ηγεμονίας
της. Πέρα, δηλαδή, από την οικονομική, κοινωνική και πολιτική υπεροχή-ισχύ της,
διακρίνεται και από την <i style="mso-bidi-font-style: normal;">πολιτισμική υπεροχή
της</i> έναντι των κοινωνικά υποτελών της. Χρησιμοποιώντας αυτήν την
πολιτισμική υπεροχή της προσπαθεί συστηματικά να διαμορφώσει τον
εκμεταλλευόμενο κατ’ εικόνα της καταπιεστικής βιομηχανικής κουλτούρας και
πραγματικότητας με το να επιβάλει, εντέχνως και αδιαλείπτως, την εξουσιαστική
ιεραρχία, την υπακοή και την «ηθική της εργασίας» πάνω στους εκμεταλλευόμενους
αλλ’ ακόμη και πάνω στα κινήματα που, εξ ορισμού, αντιμάχονται την καθεστηκυία
τάξη και αποσκοπούν στην χειραφέτησή τους απ’ αυτήν, οι ηγέτες των οποίων
ντύνονται, διασκεδάζουν, ζουν και συμπεριφέρονται μιμούμενοι, ενίοτε
απροκάλυπτα, τους ταξικούς αντιπάλους.<a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftn21" name="_ftnref21" style="mso-footnote-id: ftn21;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[21]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify; text-indent: 22.7pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">Πέρα από το ρόπαλο του αποκτηνωμένου αστυνομικού υπάρχει και το μαστίγιο
των κύριων άρθρων του έντυπου Τύπου, οι λυσσόδηκτες υλακές του ηλεκτρονικού
Τύπου, μια πλημμυρίδα από ένα απωθητικό διανοητικό χασομέρι που εκφυλίζουν την
όποια διανοητική ικμάδα και κριτική σκέψη των τηλεθεατών. Η αστική κουλτούρα
και οι αστικές αξίες εντυπώνονταν επί αιώνες στην εργατική τάξη και στο σύνολο
των εκμεταλλευομένων, από ένα σημείο και πέρα γίνονται ενδημικά και
αναπόφευκτα. Έτσι μια μικρή εκμεταλλεύτρια τάξη, η αστική τάξη, κυριαρχεί πάνω
σε πολύ μεγαλύτερο αριθμό εκμεταλλευομένων όχι μόνον χάρις στην οικονομική,
πολιτική και αστυνομική δύναμή της, αλλά και χάρις στην πολιτισμική ανωτερότητά
της, που για τους εκμεταλλευομένους σημαίνει <i style="mso-bidi-font-style: normal;">πνευματική εξάρτηση</i> απ’ αυτήν, που συνιστά μια μείζονα αιτία της
αδυναμίας των ηγεμονευομένων.<a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftn22" name="_ftnref22" style="mso-footnote-id: ftn22;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[22]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> Αυτή η <i style="mso-bidi-font-style: normal;">πνευματική εξάρτηση </i>από την κυρίαρχη
αστική τάξη αναδεικνύει την τραγικότητά της και την σπουδαιότητά της σε
εξαιρετικά κρίσιμες στιγμές όπως συνέβη μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ας δώσουμε τον λόγο στον Άντον Πάννεκουκ (</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Anton</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">Pannekoek</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">), εκείνον
τον βαθύ στοχαστή με την εξαίρετη ιστορική οξυδέρκεια αν και τόσο άδικα
παραγνωρισμένο σήμερα: «Τον Νοέμβριο του 1918, η κρατική εξουσία ξεγλίστρησε
από τ’ άνευρα χέρια της αστικής τάξης στη Γερμανία και στην Αυστρία […] οι
μάζες είχαν τον έλεγχο· και, εν τούτοις, η αστική τάξη στάθηκε ικανή να
οικοδομήσει πάλι αυτή την κρατική εξουσία και να υποτάξει για μια ακόμη φορά
τους εργάτες. Αυτό αποδεικνύει ότι η αστική τάξη κατείχε μιαν άλλη <i style="mso-bidi-font-style: normal;">κρυφή πηγή εξουσίας-ισχύος</i>, που
παρέμεινε <i style="mso-bidi-font-style: normal;">άθικτη </i>και της επέτρεψε να
εγκαθιδρύσει εκ νέου την ηγεμονία της όταν όλα φαίνονταν γκρεμισμένα. Αυτή η
κρυφή εξουσία-ισχύς είναι <i style="mso-bidi-font-style: normal;">η ιδεολογική
εξουσία πάνω στο προλεταριάτο</i>. Επειδή οι προλεταριακές μάζες κυβερνώνταν
ακόμη εξ ολοκλήρου <i style="mso-bidi-font-style: normal;">από την αστική
νοοτροπία</i>, αποκατέστησαν <i style="mso-bidi-font-style: normal;">οι ίδιες την
ηγεμονία της αστικής τάξης</i> αφού είχε καταρρεύσει».<a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftn23" name="_ftnref23" style="mso-footnote-id: ftn23;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[23]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify; text-indent: 22.7pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">Πάντοτε οι κυρίαρχες τάξεις προσπαθούσαν να πείσουν εκείνους τους οποίους
εκμεταλλεύονταν να δεχτούν την καταπιεστική κατάστασή τους αδιαμαρτύρητα, κι αν
είναι δυνατόν να νιώθουν ευχαριστημένοι μ’ αυτήν. Κατά τον περιπατητικό <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αριστόξενο</i> από τον Τάραντα, μαθητή του
Αριστοτέλη, η πυθαγόρεια σχολή είχε θέσει ως κανόνα ότι όπως οι κυβερνήτες
πρέπει να είναι <i style="mso-bidi-font-style: normal;">φιλάνθρωποι</i>, όσο και
καλά μπασμένοι στην επιστήμη του κυβερνάν, έτσι τέλεια και οι υπήκοοί τους
πρέπει όχι μόνο να τους υπακούουν, αλλά και να τους αγαπούν, να είναι <i style="mso-bidi-font-style: normal;">φιλάρχοντες.</i> Μια άλλη ενδιαφέρουσα λέξη,
καθόλου ασυνήθιστη, είναι η λέξη <i style="mso-bidi-font-style: normal;">φιλοδέσποτος.</i>
Ο εξόριστος αριστοκράτης ποιητής από τα Μέγαρα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Θέογνης</i>, σαρκαστικός και χολερικός, υποδεικνύει τον, κατ’ αυτόν,
σωστό τρόπο μεταχείρισης του <i style="mso-bidi-font-style: normal;">δήμου</i>,
των κατώτερων τάξεων: να τους δίνεις γερές κλωτσιές, να τους κεντρίζεις με μια
σουβλερή βουκέντρα, και να τους περνάς στον τράχηλο ένα βαρύ ζυγό· τότε δεν θα
βρεις πουθενά <i style="mso-bidi-font-style: normal;">δήμο</i> τόσο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">φιλοδέσποτον</i> που ν’ αγαπά τόσο πολύ το
αφεντικό του.<a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftn24" name="_ftnref24" style="mso-footnote-id: ftn24;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[24]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>
<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify; text-indent: 22.7pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">Ο σύγχρονος αστυνομικός είναι το εκτελεστικό όργανο του σύγχρονου, του
διαχρονικού <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Θέογνη</i>, του εκπροσώπου
της άρχουσας τάξης, που ακολουθεί, με υπηρεσιακήν ευσυνειδησία, τις διαχρονικές
υποδείξεις του. Το πανεπιστήμιο, σε μια ταξική κοινωνία σαν την δική μας,
επιχειρεί να είναι, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">μεταξύ άλλων</i>,
ένας τόπος όπου η άρχουσα τάξη επιχειρεί να διαδώσει και να διαιωνίσει την
ιδεολογία της, να παγιοποιήσει την πολιτισμική υπεροχή της και να διασφαλίσει
την πνευματική εξάρτηση απ’ αυτήν των εκμεταλλευομένων.<a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftn25" name="_ftnref25" style="mso-footnote-id: ftn25;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[25]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> Ο αστυνομικός της
ιδρυθησόμενης «Πανεπιστημιακής Αστυνομίας» θα επιχειρεί να διασφαλίσει την
προπεριγραφείσα αποστολή του Πανεπιστημίου με την χρήση της αστυνομικής ράβδου
του (γκλομπ) ή με μόνην την έγκαιρη και συμβολική παρουσία του· <i style="mso-bidi-font-style: normal;">θα δρα</i>, στην περίπτωση αυτή, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">με την μη δράση του ελπίζοντας </i>ότι θα
πετύχει την αδρανοποίηση του φοιτητικού κινήματος με τον <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αποτρεπτικό αντίκτυπο </i>της παρουσίας του.<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="line-height: 150%; margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify; text-indent: 22.7pt;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">Η παρουσία της αστυνομίας στα Πανεπιστήμια, πολλώ δε μάλλον, η θεσμική,
«νόμιμη» παρουσία της, αποτελεί σκανδαλώδη «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">αντίφασιν
εν τοις όροις»</i> (</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">contradictio</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">in</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">adjecto</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">)<i style="mso-bidi-font-style: normal;">, </i>συνιστά
γελοιοποίηση της μαθησιακής διαδικασίας και αναιρετικό λόγο της γνώσης: το πανεπιστήμιο
συνυποθέτει υποχρεωτικώς, ελεύθερη και αυτοδύναμη σκέψη, διαδικασία ενθάρρυνσης
αυτοτελούς γνώσης, χώρο ελευθερίας, αυτόνομης σκέψης και ακηδεμόνευτης
έκφρασης. Μπορεί να λειτουργήσει και να αναπτυχθεί μέσα στην καθαρότητα της
διαυγούς σκέψης, των ξεκάθαρων πράξεων και ιδεών και των ισότιμων και
ανιδιοτελών σχέσεων. Όλα αυτά αναιρούνται όταν επικρατεί σύστημα ασφυκτικής
επιτήρησης, ποδηγέτησης, ανελευθερίας και αστυνομικής καταστολής. Στην
περίπτωση αυτή επιχειρείται η μετάλλαξη του Πανεπιστημίου σε στρατιωτικό ίδρυμα
οι ατυχείς τρόφιμοι του οποίου «εκπαιδεύονται» στην απουσία σκέψης και
προπονούνται στο να καταστούν αχθοφόροι βεβαιοτήτων. Τότε, θάτανε συνεπέστερο
προς την φορά των πραγμάτων, αν το Πανεπιστήμιο γινότανε χώρος διδασκαλίας των
«στρατιωτικών κανονισμών» και τα φροντιστήρια και τα σπουδαστήρια του
μετατρέπονταν σε χώρους διεξαγωγής «Ασκήσεων Πυκνής Τάξεως» με διδάσκοντες
θηριώδεις ένστολους, πασαλειμμένους με την ηλιθιότητα της επαγγελματικής τους
έπαρσης. Οι άνθρωποι που ετοιμάζονται να θεσμοθετήσουν την «Πανεπιστημιακή
Αστυνομία», πιστεύοντας, προφανώς, ότι ως νομοθέτες έχουν «πάσαν εξουσίαν ει μη
μόνον να μεταβάλουν τον άνδρα εις γυναίκα και τανάπαλιν», όντες έρμαια της
αλαζονείας τους, καλά θάκαναν να σκεφτούν και τούτα: Α)<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i>«Κανείς δεν είναι τόσο δυνατός ώστε να μη χρειάζεται να κρύψει την
δύναμή του». Σκέψη επιβεβαιωμένη από την διεθνή ιστορική εμπειρία σύμφωνα με
την οποία η εσκεμμένη περιφρόνηση των «παραδεδομένων κανόνων πολιτικής
συμπεριφοράς στην δημόσια σφαίρα» μπορεί νάχει βαρύ, πολύ βαρύ κόστος. Β) Ο
Φεοντόρ Ντοστογιέφσκυ έλεγε στους <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Δαιμονισμένους</i>
του: «Σε καμιά κοινωνία, πουθενά δεν θα τα βγάλεις πέρα μόνο με την αστυνομία […]»<a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftn26" name="_ftnref26" style="mso-footnote-id: ftn26;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[26]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> και Γ) ο ανεξέλεγκτος και
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">φαινομενικά </i>παντοδύναμος δυνάστης
υπόκειται, υποχρεωτικά, σε μία και μόνην κύρωση: την <i style="mso-bidi-font-style: normal;">κύρωση του εξαναγκασμού</i> που, σχεδόν πάντα, συνοδεύεται από την
σύγχρονη εκδοχή του </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">damnatio</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EN-US;">memoriae</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;"> </span></i><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-language: EL;">την μυριόστομη
κατακραυγή άμα και ιαχή «Πανάθεμα τα σπίτια σας!».<o:p></o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"><o:p> </o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: center;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Πέτρος Πέτκας<o:p></o:p></span></p>
<p align="center" class="MsoListParagraphCxSpLast" style="margin-left: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: center;"><span style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">11 – ΧΙ - 2020<o:p></o:p></span></p>
<div style="mso-element: footnote-list;"><!--[if !supportFootnotes]--><br clear="all" />
<hr align="left" size="1" width="33%" />
<!--[endif]-->
<div id="ftn1" style="mso-element: footnote;">
<p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftnref1" name="_ftn1" style="mso-footnote-id: ftn1;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> Βλ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ουτοπία</i>, τχ. 133, Ιουλ.-Αυγ.-Σεπτ.,
2020. <o:p></o:p></span></p>
</div>
<div id="ftn2" style="mso-element: footnote;">
<p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftnref2" name="_ftn2" style="mso-footnote-id: ftn2;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[2]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> Βλ., </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">E</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">P</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Thompson</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η συγκρότηση της αγγλικής εργατικής τάξης</i>,
μτφρ. Γ. Παπαδημητρίου, Αθήνα, Πολιτιστικό ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς, 2018, σ.
376, 377, 57. <o:p></o:p></span></p>
</div>
<div id="ftn3" style="mso-element: footnote;">
<p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftnref3" name="_ftn3" style="mso-footnote-id: ftn3;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[3]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> Βλ., </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">W</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">K</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">C</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Guthrie</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">, Οι Σοφιστές,
Αθήνα, ΜΙΕΤ, 2014, σ. 41, 286, 287, 365, 408. Βλ., επίσης, </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Albin</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Lesky</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η τραγική ποίηση των αρχαίων Ελλήνων</i>, τ.
Β΄, Ν. Χ. Χουρμουζιάδης, Αθήνα, ΜΙΕΤ, 2010, σ. 425, 424.<o:p></o:p></span></p>
</div>
<div id="ftn4" style="mso-element: footnote;">
<p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftnref4" name="_ftn4" style="mso-footnote-id: ftn4;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[4]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> Βλ. Ρόμπιν
Λέιν Φοξ, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο κλασικός κόσμος</i>, μτφρ. Δ.
Στεφανάκης, Ό. Παπακώστα, Αθήνα, Ωκεανίδα, 2006, σ. 277.<o:p></o:p></span></p>
</div>
<div id="ftn5" style="mso-element: footnote;">
<p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftnref5" name="_ftn5" style="mso-footnote-id: ftn5;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[5]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> Βλ. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Miguel</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">de</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Unamuno</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Το τραγικό αίσθημα της ζωής</i>, μτφρ. Η.Π.
Νικολούδης, Αθήνα, </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Printa</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">, 2013, σ. 98, 157, 158. Η έμφαση και τα κεφαλαία δικά μας.<o:p></o:p></span></p>
</div>
<div id="ftn6" style="mso-element: footnote;">
<p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftnref6" name="_ftn6" style="mso-footnote-id: ftn6;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[6]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">Πρώτη φορά
στην ιστορία αναφέρθηκε αυτή «η ιστορικά γόνιμη ιδέα» περί παραδείσου, κατά την
Εξέγερση των Μακκαβαίων το 167 π.Χ. ως μια νέα θεολογία περί μαρτυρίου για
όσους Ιουδαίους σκοτώθηκαν κατά την διάρκεια της. Βλ. Ρόμπιν Λέιν Φοξ, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο κλασικός κόσμος</i>, ό.π, σ. 448.<o:p></o:p></span></p>
</div>
<div id="ftn7" style="mso-element: footnote;">
<p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftnref7" name="_ftn7" style="mso-footnote-id: ftn7;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[7]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> Βλ. το
μνημειώδες έργο του </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">G</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">E</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">M</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">DE</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">STE</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">CROIX</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο ταξικός αγώνας
στον αρχαίο ελληνικό κόσμο</i>, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Από την
Αρχαϊκή Εποχή ως την Αραβική κατάκτηση</i>, μτφρ. Γ. Κρητικός, Αθήνα, Ράππας,
1998, σ. 505, 506. <o:p></o:p></span></p>
</div>
<div id="ftn8" style="mso-element: footnote;">
<p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftnref8" name="_ftn8" style="mso-footnote-id: ftn8;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[8]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> Βλ. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Peter</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Gay</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Το κόμμα της ανθρωπότητας. Θέσεις για τον
Γαλλικό Διαφωτισμό</i>, Θεσσαλονίκη, Θύραθεν, 2009, σ. 136. <o:p></o:p></span></p>
</div>
<div id="ftn9" style="mso-element: footnote;">
<p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftnref9" name="_ftn9" style="mso-footnote-id: ftn9;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[9]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> Βλ. Ιάκωβος
Δ. Μιχαηλίδης, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Μετακινήσεις Σλαβοφώνων
πληθυσμών 1912-1930. Ο πόλεμος των στατιστικών</i>, Αθήνα, Κριτική, 2003, σ.
278, 279, όπου και παρατίθεται.<o:p></o:p></span></p>
</div>
<div id="ftn10" style="mso-element: footnote;">
<p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftnref10" name="_ftn10" style="mso-footnote-id: ftn10;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[10]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> Βλ. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Ernst</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Cassirer</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η φιλοσοφία του Διαφωτισμού</i>, μτφρ. Α. Φωσβίνκελ,
Αθήνα, ΜΙΕΤ, 2013, σ. 65, όπου παρατίθεται. <o:p></o:p></span></p>
</div>
<div id="ftn11" style="mso-element: footnote;">
<p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftnref11" name="_ftn11" style="mso-footnote-id: ftn11;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[11]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> Βλ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Στο ίδιο</i><o:p></o:p></span></p>
</div>
<div id="ftn12" style="mso-element: footnote;">
<p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftnref12" name="_ftn12" style="mso-footnote-id: ftn12;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[12]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">Βλ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Στο ίδιο</i>, σ. 71.<o:p></o:p></span></p>
</div>
<div id="ftn13" style="mso-element: footnote;">
<p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftnref13" name="_ftn13" style="mso-footnote-id: ftn13;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[13]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">Βλ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Στο ίδιο</i>, σ. 396.<o:p></o:p></span></p>
</div>
<div id="ftn14" style="mso-element: footnote;">
<p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftnref14" name="_ftn14" style="mso-footnote-id: ftn14;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[14]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">Βλ. </span><span lang="DE" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: DE;">G</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">.</span><span lang="DE" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: DE;">E</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">.</span><span lang="DE" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: DE;">M</span><span lang="DE" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="DE" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: DE;">DE</span><span lang="DE" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="DE" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: DE;">STE</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">CROIX</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο ταξικός αγώνας στον αρχαίο ελληνικό κόσμο</i>,
ό.π., σ. 509, όπου και παρατίθεται.<o:p></o:p></span></p>
</div>
<div id="ftn15" style="mso-element: footnote;">
<p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftnref15" name="_ftn15" style="mso-footnote-id: ftn15;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[15]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> Βλ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Στο ίδιο</i>.<o:p></o:p></span></p>
</div>
<div id="ftn16" style="mso-element: footnote;">
<p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftnref16" name="_ftn16" style="mso-footnote-id: ftn16;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[16]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> Θυμόμαστε απ’
την παιδική μας ηλικία της δεκαετίας του ’60 πολλούς πρώην πολεμιστές του
Ε.Λ.Α.Σ και του Δ.Σ.Ε να ομιλούν για «συμμορίτες» και «συμμοριτοπόλεμο». Η
άρχουσα τάξη τους επέβαλε την κλίμακα των αξιών της την οποία και υιοθετούσαν
εκόντες-άκοντες, έστω κι αν έτσι διατράνωναν την δική τους αναξιότητα!<o:p></o:p></span></p>
</div>
<div id="ftn17" style="mso-element: footnote;">
<p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftnref17" name="_ftn17" style="mso-footnote-id: ftn17;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[17]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: DE;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">Βλ</span><span lang="DE" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: DE;">. G.E.M
DE STE. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">CROIX</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο ταξικός αγώνας
στον αρχαίο ελληνικό κόσμο</i>, ό.π., σ. 170, 526, 354.<o:p></o:p></span></p>
</div>
<div id="ftn18" style="mso-element: footnote;">
<p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftnref18" name="_ftn18" style="mso-footnote-id: ftn18;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[18]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">«Η ελληνική
κοινωνία προσβλήθηκε από γάγγραινα απ’ αυτήν την ασθένεια πούρθε από την Ρώμη.
Πρόκειται για ένα από τα επιτεύγματα της ρωμαιοποίησης του ελληνικού κόσμου».
Βλ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Στο ίδιο</i>, σ. 508, 354. Γαλλικά
στο πρωτότυπο αγγλικό κείμενο καθώς και στην ελληνική απόδοση του. Η μετάφραση
δική μας.<o:p></o:p></span></p>
</div>
<div id="ftn19" style="mso-element: footnote;">
<p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftnref19" name="_ftn19" style="mso-footnote-id: ftn19;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[19]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">B</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">λ. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">E</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">P</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Thompson</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η συγκρότηση της αγγλικής εργατικής τάξης</i>,
ό.π., σ. 360.<o:p></o:p></span></p>
</div>
<div id="ftn20" style="mso-element: footnote;">
<p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftnref20" name="_ftn20" style="mso-footnote-id: ftn20;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[20]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> Βλ. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Antony</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Andrewes</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αρχαία Ελληνική κοινωνία</i>, μτφρ. Α.
Παναγόπουλος, Αθήνα, ΜΙΕΤ, 2008, σ. 208, 332, καθώς επίσης, </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Fritz</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Gschnitzer</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ιστορία της αρχαίας ελληνικής κοινωνίας</i>,
μτφρ. Ά. Χανιώτης, Αθήνα, ΜΙΕΤ, 2016, σ. 148, 296. <o:p></o:p></span></p>
</div>
<div id="ftn21" style="mso-element: footnote;">
<p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftnref21" name="_ftn21" style="mso-footnote-id: ftn21;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[21]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> Βλ. τον
ενδιαφέροντα πρόλογο του </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Murray</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Bookchin</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> στο: </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Sam</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Dolgoff</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αναρχικές
κολλεκτίβες. Η εργατική αυτοδιεύθυνση στην Ισπανική Επανάσταση</i>, Αθήνα, Διεθνής
Βιβλιοθήκη, 1982, σ. 47-48.<o:p></o:p></span></p>
</div>
<div id="ftn22" style="mso-element: footnote;">
<p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftnref22" name="_ftn22" style="mso-footnote-id: ftn22;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[22]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">Βλ. Ράσελ
Τζάκομπυ, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Διαλεκτική της ήττας. Περιγράμματα
του Δυτικού μαρξισμού</i>, μτφρ. Β. Τομανάς, Θεσσαλονίκη, Νησίδες, 2009, σ.
81-82.</span><span style="font-size: 11.0pt; mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></p>
</div>
<div id="ftn23" style="mso-element: footnote;">
<p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftnref23" name="_ftn23" style="mso-footnote-id: ftn23;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[23]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> Βλ. Ράσελ
Τζάκομπυ, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Διαλεκτική της ήττας</i>, ό.π.,
σ. 87, όπου και παρατίθεται. Η έμφαση δική μας.<o:p></o:p></span></p>
</div>
<div id="ftn24" style="mso-element: footnote;">
<p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftnref24" name="_ftn24" style="mso-footnote-id: ftn24;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[24]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> Βλ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Θέογνης, </i>στ. 847-850.<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><o:p></o:p></i></span></p>
</div>
<div id="ftn25" style="mso-element: footnote;">
<p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftnref25" name="_ftn25" style="mso-footnote-id: ftn25;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[25]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> </span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">Βλ. </span><span lang="DE" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: DE;">G</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">.</span><span lang="DE" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: DE;">E</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">.</span><span lang="DE" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: DE;">M</span><span lang="DE" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="DE" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: DE;">DE</span><span lang="DE" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> </span><span lang="DE" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: DE;">STE</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EN-US;">CROIX</span><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;">, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο ταξικός αγώνας στον αρχαίο ελληνικό κόσμο</i>,
ό.π, σ. 354, 509.<o:p></o:p></span></p>
</div>
<div id="ftn26" style="mso-element: footnote;">
<p class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;"><a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CE%BA%CE%B1%CF%82%20-%20%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%91%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%20(%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C).docx#_ftnref26" name="_ftn26" style="mso-footnote-id: ftn26;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span lang="EN-GB" style="font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-GB; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[26]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Times New Roman",serif; mso-ansi-language: EL;"> Βλ. Φεοντόρ
Νοστογιέφσκυ, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Οι δαιμονισμένοι</i>, μτφρ.
Α. Σαραντόπουλος, Αθήνα, Ζαχαρόπουλος, 1996, σ. 72.<o:p></o:p></span></p>
</div>
</div><br /></div><p></p>sotirishttp://www.blogger.com/profile/13599639878712678276noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3513543880893289889.post-60278037348225939352021-03-09T09:17:00.001+02:002021-03-09T09:17:03.554+02:00Lex talionis (νόμος της ανταπόδοσης και ταξική αγριότητα)<p style="text-align: center;"><i> όταν έγκλημα είναι η τιμωρία του εγκλήματος</i></p><p style="text-align: justify;"> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhylN2S4AZcXBBx_nspxtq0vsCaA2l98NwhdkltyIgUq8ZMdhvYPX4cy-WHkodxcADHKsKx0DQv3nCNeq1B43SVf4d_R70donz-KJVtfjiRu_6ECLfOUNHRrnzPCoefC3ihpWEK4RcnNEzP/s1280/Jim-Dine-b.-1935-Two-Shovels-1962-1280x640.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="1280" height="188" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhylN2S4AZcXBBx_nspxtq0vsCaA2l98NwhdkltyIgUq8ZMdhvYPX4cy-WHkodxcADHKsKx0DQv3nCNeq1B43SVf4d_R70donz-KJVtfjiRu_6ECLfOUNHRrnzPCoefC3ihpWEK4RcnNEzP/w376-h188/Jim-Dine-b.-1935-Two-Shovels-1962-1280x640.jpg" width="376" /></a></div><p></p><p style="text-align: right;">«Αφού σκότωσες αυτόν που δεν έπρεπε, πάθε τώρα α υ τ ό π ο ύ δ ε ν π ρ έ π ε ι»</p><p style="text-align: right;">Αισχύλος, Χοηφόροι 930</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;">I. Εισαγωγή</p><p style="text-align: justify;">Τον τελευταίο καιρό (βρισκόμαστε στην τελευταία εβδομάδα του Φλεβάρη 2021) γίνεται πολύς λόγος στις οθόνες του ηλεκτρονικού τύπου για την συνεχιζόμενη απεργία πείνας του κατάδικου Δημήτρη Κουφοντίνα και την αντιμετώπισή του απ’ την κρατική εξουσία. Συνισταμένη αυτής της αντιμετώπισης είναι η ακόλουθη θέση: ο Κουφοντίνας είναι ένας κατάδικος εγκληματίας που εκτίει ποινή πολλαπλής ισόβιας κάθειρξης. Τούτο τον απονομιμοποιεί από το να ομιλεί για νομιμότητα, νόμους και δικαιώματα και, συνεχίζουν ισχυριζόμενοι, εμμέσως μεν, σαφώς δε, ότι η εγκληματική του δράση τον απονομιμοποιεί ως υ π ο κ ε ί μ ε ν ο δ ι κ α ί ο υ. Να πάθει λοιπόν ότι και ο ίδιος έκανε. Στο κάτω – κάτω της γραφής ο νόμος, για τον οποίο ομιλεί ο Κουφοντίνας και οι υποστηρικτές των αιτημάτων του, αδυνατεί να προστατεύσει τους νομοταγείς. Ενεργεί μόνο μετά το συμβάν, apres coup, (κατόπιν εορτής), και η pede poena claudo (η ποινή που έρχεται κουτσαίνοντας) δεν ωφελεί και πολύ έναν ήδη δολοφονημένο άνθρωπο. Οι υποστηρικτές της άποψης αυτής, δηλαδή τα στελέχη της δεξιάς κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας με χαρακτηριστικούς εκπροσώπους τους Μπογδάνο, Γεωργιάδη, Πλεύρη, Βορίδη και η στρατιά των ωνητών δημοσιογραφούντων υπαλλήλων τους που καταρρυπαίνουν τις τηλεοπτικές μας οθόνες, υπογραμμίζουν την αξιόποινη συμπεριφορά του κατάδικου Δημήτρη Κουφοντίνα και την επισείουν, δίκην αναπεπταμένης σημαίας, προκειμένου να νομιμοποιήσουν την τωρινή, μετεγκληματική του αντιμετώπιση εκ μέρους της Πολιτείας, δηλαδή της δεξιάς κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη. Κι αυτήν την συμπεριφορά τους, την οποία πολλάκις την εμφανίζουν με ανεπεξέργαστη χυδαιότητα, την περιβάλουν με υφολογικήν ένδυση προσήλωσης στην νομιμότητα. Ωστόσο, θάπρεπε να υπομνήσουμε ότι σύμφωνα με τις επί του σημείου τούτου πανομοιότυπες αποφάσεις της Ολομελείας του Αρείου Πάγου, που είναι υ π ο χ ρ ε ω τ ι κ έ ς για την διοίκηση, το ius puniendi (τιμωρητικό δικαίωμα) της Πολιτείας κατά του εγκληματία εξαντλείται με την έκδοση της αμετάκλητης καταδικαστικής απόφασης που τον αφορά. Με την απόφαση αυτήν αξιολογήθηκε ν ο μ ί μ ω ς η νομική, κοινωνική και ηθική α π α ξ ί α της εγκληματικής συμπεριφοράς του και του καταλογίστηκε η εν αυτή αναφερόμενη ποινή. Μετά ταύτα, ακολουθεί η έκτιση της επιβληθείσας ποινής, αυτής και μόνον αυτής, σύμφωνα με τις απρόσωπες διατάξεις του Σωφρονιστικού κώδικα. Η αντιμετώπιση του κατάδικου πλέον γίνεται ΜΟΝΟΝ επί τη βάσει της μετεγκληματικής συμπεριφοράς του κατά την έκτιση της ποινής του εντός της Φυλακής. Δεν επιτρέπεται κατά Νόμον, να αντιμετωπίζεται η περίπτωσή του, το εάν θα λάβει λ.χ άδεια βραχύχρονης απουσίας ή εάν θα τύχει του ευεργετήματος της υπ’ όρον απόλυσης, υπό το πρίσμα της ήδη κριθείσας απ’ το Δικαστήριο εγκληματικής του συμπεριφοράς.[1] Οι σωφρονιστικές διατάξεις οφείλουν να είναι απρόσωπες, διαφορετικά θα ομιλούμε για «νόμους φωτογραφία» που εκθέτουν την Πολιτεία και καθιστούν διάφανη την μνησικακία της. Οι αρχαίοι Αθηναίοι δεν δέχονταν ατομική νομοθετική ρύθμιση, ατομικό νόμο˙ ήσαν αρνητικά διατεθειμένοι απέναντι σε «νόμον επ’ ανδρί». Την αυτή στάση τήρησαν και οι Ρωμαίοι αποφαινόμενοι: ne privilegia sunto ( να μην χορηγούνται προνόμια).[2] Η νομιμότητα, λοιπόν, δεν είναι το στοιχείο εκείνο που χαρακτηρίζει τις απόψεις των κυβερνητικών στελεχών και κυβερνητικών υπαλλήλων. Εκείνο που προκύπτει αβίαστα, θα λέγαμε ανάγλυφα, εκείνο που διαχέεται στην ατμόσφαιρα απ’ την σύνολη συμπεριφορά τους, δίκην δύσοσμης απόσταξης, είναι η επιθυμία εκδίκησης, ο πόθος εξόντωσης του Κουφοντίνα, η ακλόνητη μνησικακία τους έναντι τούτου που τους σπρώχνει από πίσω και τους τραβά από μπροστά.<span></span></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;">II. Δικαιοσύνη και εκδίκηση</p><p style="text-align: justify;">Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική ηθική, το να βλάψει κανείς τον εχθρό του όσο περισσότερο του επέτρεπε ο νόμος της Πολιτείας δεν ήταν κάτι απλώς αποδεκτό, αλλά αξιέπαινο. Το αίσθημα αυτό υπάρχει παντού. Ο Σόλων, αποσκοπώντας στην «καλή φήμη μεταξύ των ανθρώπων», εύχεται να είναι «γλυκύς για τους φίλους, πικρός για τους εχθρούς». Η Μήδεια, εκφράζοντας την περιφρόνησή της για το ρόλο της αδύναμης γυναίκας, και αποφασισμένη να είναι δυνατή όσο και κάθε άντρας, ορκίζεται πως θα είναι «σκληρή με τους εχθρούς της, ευμενής στους φίλους της, διότι τέτοιοι είναι αυτοί που έχουν την πιο ένδοξη ζωή» (Ευριπίδη, Μήδεια 807-810). Ο Ισοκράτης, με την εμμονή του στις κοινοτοπίες και δη στις παραδοσιακές, συμβουλεύει τον Δημόνικο: «να το θεωρείς ντροπή να σε ξεπερνούν οι εχθροί σου στο κακό που σου κάνουν, όσο και οι φίλοι σου στα καλά που σου προσφέρουν». Όταν κανείς έχει γαλουχηθεί με αυτόν τον κανόνα, τι περιορισμούς θα δεχόταν στο να βλάψει τον εχθρό του; Οι αυθεντίες οι οποίες τον είχαν εισηγηθεί δεν έθεταν κανέναν. Έτσι ο Πίνδαρος λέει: ας αγαπώ τον φίλο μου˙⁄ στον εχθρό μου όμως σαν εχθρός, σαν λύκος θε να πέσω,⁄ από κάθε λογής δρόμο, από μονοπάτια πονηρά. Ο Πίνδαρος, λοιπόν, στον δεύτερο Πυθιόνικό του μας λέει πιο πάνω πως η ύπουλη δολιότητα, που κανονικά εθεωρείτο ως αξιοκατάκριτη, ήταν αποδεκτή σ’ αυτήν την περίπτωση. Έτσι, αν εξαπατούσες τον εχθρό σου, αν εξαγόραζες τον δούλο του, αν αποπλανούσες την γυναίκα του, αν κατέστρεφες την υπόληψή του με συκοφαντίες, δεν θα έπρεπε να ντρέπεσαι γι’ αυτό˙ μπορούσες να το υπερηφανευτείς. Γι’ αυτό στον Ίωνα του Ευριπίδη (1046-1047) λέγεται «Όταν θέλει κανείς να βλάψει τους εχθρούς του, κανένας νόμος δεν του στέκει εμπόδιο» (Εδώ ο νόμος δεν αναφέρεται στο θετικό δίκαιο, αλλά στον ηθικό κώδικα).[3] Έτσι, από την στιγμή που κανείς τηρούσε τους νόμους της Πολιτείας, η παραδοσιακή ηθική δεν έβαζε κανένα φραγμό, εκτός από εκείνους που έθετε η l e x t a l I o n I s, η παλαιά αρχή της ανταπόδοσης. Σύμφωνα μ’ αυτήν αν κάνεις σε κάποιον κάτι άδικο η βλαβερό, έχεις εξ αυτού επιβαρυνθεί με κάποιο χρέος και πρέπει να το ανταποδώσεις με το να υποστείς το ίδιο κακό —μιαν αδικία ή βλάβη« τέτοια όπως» ( tale, εξ ου και talio) εκείνο— ώστε να ξεπληρώσεις αυτό που του έκανες. Η talio είναι ο λατινικός νομικός όρος για την «ανταπόδοση σε είδος». Το πάθος για αντιπληρωμή, για ανταπόδοση, συνηθέστατα είναι τ υ φ λ ό τόσο σε υπολογισμούς χρησιμότητας, όσο και σε κάθε άλλο λογικό στοχασμό. Η ανταπόδοση, η εκδίκηση είναι, συνηθέστατα, εντελώς ανεξάρτητη από τη σκέψη οποιασδήποτε επανόρθωσης. Εδώ ακριβώς βρίσκεται η ratio, η raison d’ ệtie της l e x t a l I o n I s. Αποσκοπεί στο να συγκρατήσει κάπως τις υπερβολές του πάθους, ορίζοντας ότι για κάθε βλάβη δεν πρέπει να ανταποδοθεί μια μεγαλύτερη. Ο πρώτος ορισμός της «δικαιοσύνης» που μας παραδίδεται, την ταυτίζει με το ἀντιπεπονθός («ανταπόδοση» σε χλιαρή μετάφραση) «κάμεις, θα βρείς (δράσαντι παθεῖν) ο παμπάλαιος μύθος φωνάζει» (Αισχύλου, χοηφόροι 313-314). Όμως ο κανόνας της δίκαιης αντιπληρωμής ΔΕΝ ήταν απόλυτα αποδεκτός στην συνείδηση όσων τον επικαλούνταν! Κατά τον Αισχύλο (Χοηφόροι 930) «αφού σκότωσες αυτόν που δεν έπρεπε, πάθε τώρα αυτό που δεν πρέπει». Αν η ανταπόδοση συνιστά την πεμπτουσία της δικαιοσύνης, τότε γιατί ο Ορέστης την ώρα που ετοιμάζεται να σφάξει την μάνα του (Κλυταιμνήστρα), την φόνισσα του πατέρα του (Αγαμέμνονα), δεν λέει «Αφού σκότωσες αυτόν που δεν έπρεπε, πάθε τώρα αυτό που π ρ έ π ε ι; ). Δεν μπορεί να απαλλαγεί από το δέος της μητροκτονίας «πώς να σκοτώσω εκείνην που με γέννησε και με ανάθρεψε;» αναρωτιέται διχασμένος στην Ηλέκτρα (969) του Ευριπίδη. Το ίδιο συμβαίνει και με την Μήδεια του Ευριπίδη. Αν και αντικειμενικός της σκοπός είναι να πάρει απ’ τον Ιάσονα «δίκαιο γδικιωμό με την βοήθεια του θεού» (803), παρ’ όλα αυτά αναλογίζεται ότι «αποτόλμησε μίαν εξαιρετικά ανόσια πράξη» (796). Σήμερα απορούμε πως η Μήδεια έφτασε στο σημείο να πιστέψει ότι τα φριχτά εγκλήματα με τα οποία εκδικείται τον Ιάσονα αποτελούσαν «δίκαιο γδικιωμό» (261) για την απιστία του. Με ποιάν λογική ο φόνος των δύο τους παιδιών καθώς κι εκείνος της καινούργιας του γυναίκας συνιστούν αδικοπραγίες «τέτοιες όπως» το άδικο που της έκανε εκείνος; Κι όμως, ούτε ο Χορός, ούτε κανείς από τους πρωταγωνιστές —η ίδια η Μήδεια, ο Ιάσων ή ο Κρέων— δεν επισημαίνουν την κραυγαλέα δυσαναλογία όσων διαπράττει με τα όσα έχει υποστεί. Αν κανείς διαμαρτυρόταν γι’ αυτήν την έλλειψη αντιστοιχίας, τούτη αναμφίβολα θα του έλεγε ότι ο πόνος που της προκάλεσε ο Ιάσων ήταν το ίδιο μεγάλος όσο και αυτός που είναι αποφασισμένη να προκαλέσει σ’ εκείνον. Στο σημείο αυτό η μεγαλοφυΐα του Ευριπίδη μας δείχνει πως όταν η εκδίκηση γίνεται εξ αρχής αποδεκτή ως δίκαιη, τότε, ο καθορισμός δίκαιης αντιστοιχίας καθίσταται στην πράξη υπερβολικά ε λ α σ τ ι κ ό ς και π λ α σ μ α τ ι κ ό ς! Σε όλες τις εποχές η α ν τ α π ό δ ο σ η (talio) αποτελεί την καθιερωμένη δικαιολογία για πράξεις και πολιτικές γ ε ν ο κ τ ο ν ί α ς. Αντιεβραΐκα Πογκρόμ στην μεσαιωνική Ευρώπη και, στην συνέχεια, στην Πολωνία και την Ουκρανία κατά τα νεότερα χρόνια εκτελούντο, υποτίθεται, για λόγους αντεκδίκησης εναντίον των «φονέων του Χριστού». Οι σφαγές των Αρμενίων στην Μέση Ανατολή διαπράχθηκαν ως αντίποινα για τον εμπρησμό της Τράπεζας της Τουρκίας στην Κωνσταντινούπολη από Αρμενίους τρομοκράτες. Οι βιαιότητες στην Νυρεμβέργη εναντίον των Εβραίων, οι οποίες προετοίμασαν το έδαφος για την μαζική και συστηματική εξόντωση των Εβραίων απ’ τους Γερμανοφασίστες, είχαν σε κάποιο μέτρο την υποστήριξη των μαζών εξ αιτίας της πεποίθησης ότι οι Εβραίοι τραπεζίτες είχαν «συνωμοτήσει για να γονατίσουν την Γερμανία»[4].</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;">III. Η ποινή ως εκδίκηση</p><p style="text-align: justify;">Η επαπειλούμενη απ’ τους ποινικούς νόμους ποινή κατά του δράστη ενός εγκλήματος και, πολλώ δε μάλλον, η επιβολή της από κάποιο Δικαστήριο εις βάρος κάποιου εγκληματία, αντιπροσωπεύει ένα εξ ορισμού κ α κ ό που επιβάλλεται ως ανταπόδοση στο κακό που προκάλεσε ο εγκληματίας με το έγκλημα που διέπραξε. Οποιονδήποτε καταδικασμένο σ’ οποιανδήποτε ποινή κι αν ρωτήσεις πώς αισθάνεται την ποινή που του επιβλήθηκε, είτε πρόκειται για χρηματική ποινή, είτε για ισόβια κάθειρξη, η απάντηση θα’ ναι μονοσήμαντη, ξερή και αδιαμφισβήτητη: «ένα κακό που μου επιβλήθηκε». Το ότι ο Εισαγγελέας που άσκησε την ποινική δίωξη και οι Δικαστές που κατέγνωσαν στον ένοχο κατηγορούμενο την συγκεκριμένη ποινή είναι όργανα επιβολής των κανόνων, εκπρόσωποι του δικαιοδοτικού μηχανισμού, και όχι φορείς προσωπικής, εξωθεσμικής εκδίκησης, σε καμία περίπτωση ΔΕΝ σημαίνει ότι δεν κάνουν κακό στον καταδικασθέντα, με την δικαιοδοτική τους λειτουργία. Το να σου στερήσουν την προσωπική ελευθερία αποτελεί για σένα ένα ξεκάθαρο κακό, γεγονός που, σε τελική ανάλυση, σε αφήνει, εν πολλοίς, αδιάφορο για το αν αυτοί που επιβάλουν την ποινή είναι «επ’ αδεία αδικοπραγούντες», επιβάλουν δηλαδή το κακό σύμφωνα με δικαιϊκούς κανόνες και οριοθετημένες διαδικαστικές εγγυήσεις. Το ενδεχόμενο να μην διακρίνονται για το μίσος τους κατά του αδικοπραγήσαντος (εγκληματία), ένα αίσθημα που συνιστά τον πυρήνα της εξωθεσμικής εκδίκησης, ούτε από μνησικακία κατ’ αυτού, αλλά από αίσθηση υπηρεσιακού καθήκοντος και μόνον, δεν αποκακοποιεί την ποινή που του επέβαλαν! Μ’ αυτήν την έννοια η επαπειλή της ποινής απ’ τον νομοθέτη και η επιβολή της απ’ το Δικαστήριο συνιστά μιαν ανταποδοτική λειτουργία, έχει την εσωτερική λογική της l e x t a l I o n I s, αποτελεί νομικά κατοχυρωμένη εκδίκηση. Έτσι την νιώθει μ’ ολόκληρη την ύπαρξή του κι όλες τις αισθήσεις του αυτός που την βιώνει. Το αν η ποινή που επαπειλείται απ’ τα νομοθετικά κείμενα και επιβάλλεται απ’ τα Δικαστήρια θα είναι φρικιαστική, βάναυση, σκληρή, αυστηρή ή συμβατή μ’ έναν στοιχειώδη ανθρωπισμό και πολιτισμό, εξαρτάται απ’ τις αξίες, προτεραιότητες και συμφέροντα εκείνου που την θεσπίζει και, δευτερευόντως, απ’ την ηθική (ή ανηθικότητα), το σθένος (ή δειλία) και την εντιμότητα (ή ηθικήν εξαχρείωση) εκείνου που την επιβάλει in concredo. Επίσης εξαρτάται απ’ την αντίσταση εκείνων εναντίον των οποίων στρέφει το νομικό οπλοστάσιό της η κυρίαρχη κοινωνική τάξη. Αυτή η ποινική δικαιοσύνη, δηλαδή ο κρατικός δικαιοδοτικός μηχανισμός, υποτίθεται ότι καλείται να προστατεύσει ό λ α τα μέλη της κοινωνίας μηδέ του παραβιάζοντος τον νόμο εξαιρουμένου. Το κακό που επιβάλλεται στον τελευταίο για την εκ μέρους του προσβολή της έννομης τάξης, δηλαδή η ποινή συνεπεία αμετάκλητης καταδίκης, ΔΕΝ ΤΟΝ ΘΕΤΕΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΟΜΟ, ούτε αποκλείει τα περιθώρια συμπάθειας εκ μέρους των άλλων, κάτι τέτοιο είναι εκ γενετής δικαίωμά του ως ανθρώπινο ον. Το ότι είναι κατάδικος εγκληματίας που εκτίει την ποινή του δεν σημαίνει ότι εξ αυτού και μόνον, απονομιμοποιείται ως ανθρώπινο ον. Εξακολουθεί να είναι υ π ο κ ε ί μ ε ν ο δ ι κ α ί ο υ, έχει δικαιώματα και υποχρεώσεις. Η έκτιση της επιβληθείσας ποινής γίνεται σύμφωνα με τις διατάξεις του Σωφρονιστικού Κώδικα οι οποίες οφείλουν να είναι σύστοιχες με στοιχειώδεις ανθρωπιστικές και πολιτισμικές αξίες. Έκτιση στερητικής της ελευθερίας ποινής (φυλάκισης, ή κάθειρξης, πρόσκαιρης ή ισόβιας) ΔΕΝ σημαίνει στρατόπεδο βασανιστηρίων, τόπο ανταλλαγής οιμωγών όπου ο πόνος του ενός επιτείνει τον πόνο του άλλου, δεν σημαίνει «υπόστεγον άντρον» (τόπος του σκότους και του θρήνου), όπως παριστάνονται οι δύστυχοι κατάδικοι στις κινηματογραφικές ταινίες «ο Πεταλούδας» και «ο άνθρωπος απ’ το Κίεβο». Έκτιση στερητικής της ελευθερίας ποινής δεν σημαίνει επ’ ουδενί εξώθηση του κρατουμένου στον θάνατο, δεν σημαίνει προσπάθεια που κατατείνει στην ολοκληρωτική καταστροφή της ύπαρξής του. Ο κρατούμενος βρίσκεται στην φυλακή για να εκτίσει την καταγνωσθείσα σ’ αυτόν ποινή. Τα αρμόδια Υπουργεία Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης ΔΕΝ δικαιούνται να καταστήσουν την έκτιση της ποινής βασανιστική, εξοντωτική μεταλλάσσοντας στην πράξη, εκείνη την ποινή σε κάτι άλλο που ξεπερνά την «ονομαστική αξία» της αρχικώς καταγνωσθείσας ποινής. Το ότι ο κατάδικος Δημήτρης Κουφοντίνας καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για τρομοκρατικές πράξεις, δεν σημαίνει ότι η διοίκηση δικαιούται να καταστήσει χείρονα την καταδικαστικήν απόφαση οδηγώντας τον με την, εκπλήσσουσα αναλγησία της, στον θάνατο λόγω απεργίας πείνας. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα «διόρθωνε» επί τα χείρω, εν τοις πράγμασιν, την καταδικαστικήν απόφαση που επέβαλε στον κατάδικο ισόβια κάθειρξη μεταλλάσσοντάς την σε θανατική καταδίκη! Αυτό είχε υπόψη του ο Jules Michelet, όταν περιγράφοντας, στην τετράτομη Ιστορία του της Γαλλικής Επανάστασης, την προεπαναστατική γαλλική δικαιοσύνη και τις καταγνωσθείσες ποινές της, κραύγαζε: «Στην περίπτωση αυτή έγκλημα είναι η τιμωρία του εγκλήματος!» Εμείς θα προσθέταμε ότι μ’ αυτόν τον επονείδιστο τρόπο η Πολιτεία χ ά ν ε ι τ ο η θ ι κ ό τ η ς π λ ε ο ν έ κ τ η μ α έναντι του εγκληματία. Στην υποτιθέμενη ειλικρινή προσπάθειά της να πολεμήσει τέρατα γίνεται η ίδια χειρότερο τέρας. «Η αλήθεια», είπε ο Μαξ Χορκάιμερ, «είναι έγκυρη και για εκείνους που της αντιτίθενται, την αγνοούν ή την κηρύσσουν ασήμαντη»[5]. Το ότι ο Δημήτρης Κουφοντίνας ήταν συνειδητός εχθρός της νομιμότητας της ελληνικής Πολιτείας δεν σημαίνει ότι, ως κατάδικός της πλέον, δεν δικαιούται να επικαλείται αυτήν την νομιμότητα υπέρ αυτού, ότι αυτή η νομιμότητα τον έθεσε εκτός του πλαισίου της καθιστώντας τον «αποσυνάγωγόν» της με βάση το «χέρεμ» του τηλεοπτικού ιερατείου με τα ersatz νομικά του που προφέρει τραυλίζοντας με φωνή ευνούχου, και έκφραση συγκινητικής ειλικρίνειας σαν τους ανθρώπους που δεν διακρίνουν το ψέμα από την αλήθεια.</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;">IV. Απόπειρα νεκρανάστασης της θεωρίας των «συνοδοιπόρων»</p><p style="text-align: justify;">Στην μετεμφυλιακή περίοδο, ιδιαίτερα στην διαβόητη καραμανλική οκταετία (1955-1963), κατά την διάρκεια της οποίας ανώτατος άρχοντας της ελληνικής Πολιτείας και δη της υπαίθρου αυτής ήταν ο αμβλύνους αστυνομικός και ουσιαστική νομισματική μονάδα το αβγό της κότας, ο οιοσδήποτε αστός πολιτικός ηγέτης τολμούσε να ψελλίσει, έστω, την παραμικρή αντιλογία στα «έκτακτα νομοθετικά μέτρα» των τότε δεξιών κυβερνήσεων, στιγματιζόταν ως «συνοδοιπόρος» της τρισκατάρατης Αριστεράς. Ο στιγματισμός, στην μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων, είχε αποτρεπτικόν αντίκτυπο αξιοσημείωτο. Εκείνη η θεωρία δεν εξαντλήθηκε μόνο στα τρέχοντα πολιτικά συνθήματα της ημέρας αλλά έγινε απόπειρα να της προσδώσουν και υπαρξιακή διάσταση νομικής ποινικής διάταξης. «Επιστράτευσαν» το άρθρο 185 του νέου τότε Ποινικού Κώδικα (τέθηκε σε ισχύ την 1-1-1950) περί «εγκωμιασμού κακουργήματος». Εδιώκοντο ποινικώς οι ζητοκραυγάζοντες «Ζήτω η ειρήνευση, κάτω ο πόλεμος» μια και, με υποτιθέμενη εμπρόθετη διάθεση, ετάσσοντο υπέρ «της κατά του Έθνους ανταρσίας των κομμουνιστοσυμμοριτών» κ.λ.π., κ.λ.π. προκειμένου να προσδώσουν κάποια νομικήν επίφαση στην ακραιφνώς πολιτικάντικη επιδίωξή τους σκαρφίστηκαν την θεωρία κατά την οποία «ο αινών τον κακούργον αινεί και το κακούργημα». Έτσι, αυτός που για λόγους ανθρωπιστικούς ετάσσετο κατά των εκτελέσεων (κρατικών δολοφονιών), δυνάμει «αποφάσεων» στρατοδικείων, εμφανιζόταν ως ταυτιζόμενος ιδεολογικά και πολιτικά με την εκτός νόμου τότε ηγεσία του Κ.Κ.Ε.! Ένας τέτοιος στιγματισμός συνεπάγονταν εξαιρετικά δυσάρεστες συνέπειες με αποτελέσματα, ενίοτε, καταστροφικά, μέχρι να σαρωθούν αυτές οι ταξικές αισχρότητες απ’ το διογκούμενο κύμα της λαϊκής αγανάκτησης. Χρειάστηκε να παρέλθει πάνω από μισός αιώνας έκτοτε ώσπου η δεξιά κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και τα μίσθαρνα τηλεοπτικά στελέχη της να ανασυστήσουν εκείνη την δυσώδη θεωρία των «συνοδοιπόρων» στο πρόσωπο εκείνων που υποστηρίζουν την διατήρηση στην ζωή του Δημήτρη Κουφοντίνα και την ικανοποίηση του νόμιμου αιτήματός του (άρθρο 3 του Ν. 4760⁄2020) «…Όταν δεν πληροί (ο κρατούμενος) τις προϋποθέσεις παραμονής του σε αγροτική φυλακή, τότε επαναμετάγεται στο κατάστημα κράτησης απ’ το οποίο αρχικά μετήχθη», στην προκειμένη περίπτωση στον Κορυδαλλό. Εκκινώντας από το ύψος της αμάθειάς τους και επικαλούμενοι, χωρίς τύψεις, τα ersatz νομικά τους, αρμενίζουν στο αλίμενο τηλεοπτικό πέλαγος της ειδεχθούς υπακοής τους χωρίς όρια. Πυξίδα της συμπεριφοράς τους ο αειθαλής κανόνας επιβίωσης του μικρόψυχου συμπλεγματικού: για κάθε τι που δεν έχεις, δεν ξέρεις ή δεν μπορείς να το φτάσεις, βρίσκεις το κατάλληλο όνομα για να το λοιδορήσεις και την λέξη που θα το συκοφαντήσει. [6] Καταγγέλλουν οιονδήποτε που τάσσεται κατά της θανάτωσης του Δημήτρη Κουφοντίνα (λόγω της απεργίας πείνας στην οποία δολίως ωθήθηκε απ’ την σκόπιμη κυβερνητική αναλγησία) ως άτομο που διατηρεί υπόγειες σχέσεις με τρομοκρατικές οργανώσεις, ως ενστερνιζόμενο τις απλοϊκές πολιτικές αντιλήψεις και λανθασμένες πρακτικές του απεργού πείνας ως εγκωμιάζοντα τις τρομοκρατικές πράξεις του και δολοφονίες που διέπραξε στο πλαίσιο των τελευταίων, ως άτομο που βεβηλώνει την μνήμη των θυμάτων του Δημήτρη Κουφοντίνα και άλλες αστειότητες που αναβλύζουν από την πλούσια και ευφάνταστη ποικιλία εκφράσεων κοινωνικής αποδοκιμασίας που χρησιμοποιούν με αφρίζουσες υλακές. Στόχος τους; Ο οιοσδήποτε διαφωνών με την ανθρωποκτόνα πολιτική της κυβέρνησης, μηδέ του Προέδρου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων εξαιρουμένου κατά του οποίου ο υπουργός εσωτερικών Βορίδης εκφράστηκε μειωτικά δημοσίως (τηλεοπτικώς) στιγματίζεται ως ύποπτος. Αυτή η απεχθής τηλεοπτική διαπασάλευση (παλούκωμα) ξεφεύγει απ’ τις συγκεκριμένες διαστάσεις του χώρου, του χρόνου και της ιδιοτυπίας της περίπτωσής μας: η δεξιά κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και οι μεγαλοαστοί εργοδότες της, ΔΕΝ ανέχονται δημόσια δραστηριοποίηση ενός αμέτοχου τρίτου υπέρ ενός πολιτικού ή ανθρωπιστικού ζητήματος, γιατί μια τέτοια δραστηριοποίηση προϋποθέτει αυξημένη κοινωνική συνείδηση των πολιτών που αποτελεί έναν εν δυνάμει αντίπαλο της εξουσίας τους. Εκείνο που χρειάζονται είναι άνθρωποι χωρίς συνείδηση ή, ακόμα καλύτερα, άνθρωποι των οποίων η συνείδηση συμμορφώνεται πλήρως με την «λογική» της ταξικής εξουσίας τους. Κατά την άποψή τους, επιβάλλεται να εξαφανιστούν οι ατομικές διαφοροποιήσεις, να προγραφούν οι ιδιοτυπίες, να καταστεί δυνατό να σκέφτονται όλοι κατά τον ίδιο τρόπο για όλα τα πράγματα. Κάθε προσωπικό στοιχείο πρέπει να εξουδετερωθεί.[7] Η δεξιά κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, μιμούμενη τον Πλάτωνα, θεωρεί καταστροφική για το εκμεταλλευτικό και ανελεύθερο σύστημά της την ανομοιογένεια των αξιολογικών αντιδράσεων των ανθρώπων. Κάθε στοιχείο της συμπεριφοράς του ανθρώπου πρέπει να ρυθμίζεται από την εξουσία ώστε «όλοι να χαίρονται και να λυπούνται με τις ίδιες αφορμές, επαινώντας έτσι και ψέγοντας όσο το δυνατόν πιο ομόφωνα» κατά τον Πλάτωνα, τον πιο επικίνδυνο εχθρό που είχε ποτέ η ελευθερία κατά τον G.E.M. DESTE. CROIX.[8] Πρέπει να επιβληθεί κλίμα απόλυτης κοινωνικής πειθαρχίας γι’ αυτό και οι διαφοροποιούμενοι δημοσίως πρέπει να στιγματίζονται από κυβερνητικά στελέχη και υλακτούντες τηλεοπτικούς μαστροπούς της κοινής γνώμης ως διαπράττοντες πολιτική βλασφημία, να εμφανίζονται ως φίλοι τρομοκρατών και εγκωμιαστές κακουργημάτων. Αυτή η αντιδραστική πολιτική λαίλαπα της δεξιάς κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι περισσότερο αποτέλεσμα μακροχρόνιας κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής εξέλιξης της αστικής τάξης παρά ατομική πρωτοβουλία του ίδιου ο οποίος δεν διακρίνεται και από διανοητικό αναβρασμό, έστω ταξικής μονομέρειας. Ωστόσο, πρόκειται για κορύφωση μιας υπάρχουσας τάσης. Η αντιδραστική, αστυνομική βαναυσότητα διασταυρώνεται με δομικές ανάγκες της κυρίαρχης αστικής τάξης και των πολιτικών διαχειριστών της. Η επιβίωση και η εδραίωσή της είναι ασφαλής δείκτης του μη συγκυριακού της χαρακτήρα. Η ανθρωποκτόνα αναλγησία της κυβέρνησης π ά ε ι π έ ρ α απ’ την περίπτωση Κουφοντίνα. Επιχειρείται η ομογενοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, η αποκρουστική κρατική-αστυνομική βαναυσότητα μεταλλάσσεται σε έξιν.</p><p style="text-align: justify;">Πρέπει να αντισταθούμε τώρα έχοντας κατά νουν τα λόγια του Σάμιουελ Μπέκετ, που παρέθεσε ο Χέρμπερτ Μαρκούζε στον Μονοδιάστατο άνθρωπο: «Μην περιμένεις να σε κυνηγήσουν για να κρυφτείς».[9]</p><p style="text-align: right;"><br /></p><p style="text-align: right;"> 25-ΙΙ-2021</p><p style="text-align: right;"> Πέτρος Πέτκας</p><p><br /></p><p>Πίνακας: Jim Dine (b. 1935) Two Shovels, 1962</p><p>[1] Βλ. αναλυτικότερα, Πέτρου Πέτκα, Δικαιοσύνη: Θεραπαινίδα της Πολιτικής; (justitia:Antilla politicae?) Σκέψεις για την Δικαιοσύνη και την Ανεξαρτησία της. Πανοπτικόν,Θεσσαλονίκη Απρίλης 2019,ιδία σελ. 45-60.</p><p>[2] Βλ.ό.π σελ. 47 και Gustave Glotz, Η ελληνική «πόλις», σε μτφρ της Αγνής Σακελλαρίου, Δ΄ έκδοση, ΜΙΕΤ, Αθήνα,1994,σελ. 182.</p><p>[3] Βλ. Γρηγόρης Βλάστος, Σωκράτης: Ειρωνευτής και ηθικός φιλόσοφος, σε μτφρ Παύλου Καλλιγά, με πρόλογο του Αλέξανδρου Νεχαμά, βιβλιοπωλείον της « Εστίας», Ι.Δ.Κολλάρου και ΣΙΑΣ Α.Ε, Πέμπτη έκδοση, Αθήνα, 2008,σελ.272,273.</p><p>[4] Βλ.ό.π σελ 274- 278.</p><p>[5] Βλ. Ράσελ Τζάκομπυ, το τέλος της ουτοπίας, σε μτφρ Δημήτρη Λάππα και Δημήτρη Μαργαρίτη, εκδόσεις Τροπή, Αγρίνιο, 2001, σελ. 199 όπου παρατίθεται.</p><p>[6] πρβλ. Ίβο Άντριτς, το χρονικό του Τράβνικ, σε μτφρ. (από τα σερβοκροάτικα) του Χρήστου Γκουβή, Καστανιώτης, Αθήνα, 1999, σελ. 210</p><p>[7] Βλ.Gustave Glotz, ό.π,σελ. 160,357 όπου περιγραφή και αξιολόγηση των αντιδραστικών κοινωνικών οραματισμών του Πλάτωνα.</p><p>[8] Πρβλ. Gregory Vlastos, Πλατωνικές μελέτες, ΜΙΕΤ, Αθήνα,2000, Β έκδοση, σε μτφρ Ιορδάνη Αρζόγλου, σελ 48,184,46 όπου έξοχες, διεισδυτικές παρατηρήσεις ως και Πέτρου Πέτκα, « Αριστερές» πλατωνικές παρανοήσεις, Σκαντζόχοιρος, τεύχ. 2, Ιούλιος 2015, σελ.11-31, του ιδίου «βασιλικοί άνδρες» με προλεταριακήν αμφίεση, Σκαντζόχοιρος, τεύχος 3, Μάρτης 2016, σελ. 65-79, του ιδίου «″Δημοκρατικός συγκεντρωτισμός„ : έννοια ασφυκτικής πληρότητας και αναλλοίωτης ταυτότητας», Πανοπτικόν, τεύχος 23, Απρίλης 2018, σε. 91-107.</p><p>[9] Βλ. Ράσελ Τζάκομπυ, Διαλεκτική της ήττας. Περιγράμματα του Δυτικού μαρξισμού, σε μτφρ Βασίλη Τομανάς, εκδόσεις Νησίδες, θεσσαλονίκη,2009,σελ 190 όπου και παρατίθεται</p>sotirishttp://www.blogger.com/profile/13599639878712678276noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3513543880893289889.post-73625418714544187132021-02-18T09:20:00.008+02:002021-02-18T09:23:35.026+02:00Παιδαγωγούσα βαναυσότητα και Εξουσία<div style="margin-bottom: 0.14in;"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjK0RFcvpITy4nD-cHb-yFDlOvXZmWke9-XwlUA42uWLAQDa701_RstNuh9hJGYP7XIHVn41Rpcl-WT5PmVXqEIxA2riYaoHV6XWVjdqHep8h2SrvcqUSdSbNnkCg5AHtATPSfoNS4Hirxh/s768/67f9e43173588755292b23a9ac550649.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="511" data-original-width="768" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjK0RFcvpITy4nD-cHb-yFDlOvXZmWke9-XwlUA42uWLAQDa701_RstNuh9hJGYP7XIHVn41Rpcl-WT5PmVXqEIxA2riYaoHV6XWVjdqHep8h2SrvcqUSdSbNnkCg5AHtATPSfoNS4Hirxh/s320/67f9e43173588755292b23a9ac550649.jpg" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: center;"><span style="font-size: 14pt;">Ι</span></div><span><p style="text-align: justify;"><span>Αυτές τις μέρες (2-ΙΙ-2021) παρακολουθούμε
απ’ τους τηλεοπτικούς δέκτες μας, με
αισθήματα αγανάκτησης και αποστροφής,
ένα τετράχρονο κοριτσάκι να κλαίει
γοερά έξω από την θύρα ενός νηπιαγωγείου
της Χαλκίδας ζητώντας σπαρακτικά βοήθεια
απ’ την απούσα μητέρα του και εκλιπαρώντας,
με αγωνιώδεις χειρονομίες, την δασκάλα
του να του επιτρέψει την είσοδο στο
νηπιαγωγείο απ’ όπου η τελευταία το
έβγαλε έξω στην παγωνιά χωρίς το πανωφόρι
του προκειμένου να το «συνετίσει γιατί
είχε επιθετική συμπεριφορά»! Μετά την
ευρύτατη κοινολόγηση του πιο πάνω
«παιδαγωγικού σωφρονισμού» και την
πάνδημη κατακραυγή που ξεσήκωσε, ο
διευθυντής της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης
της Εύβοιας εμφανίστηκε στην τηλεόραση
και εκάκισε το περιστατικό χαρακτηρίζοντας
την συμπεριφορά της συγκεκριμένης
δασκάλας ως «ανήκουστη». Οι δυσώδεις
παιδαγωγικές μέθοδοι της συγκεκριμένης
δασκάλας, όσο κι αν μας αγανακτούν, δεν
είναι «ανήκουστες». Τα όσα πρόκειται
να εκθέσω είναι προσωπικά μου, δικά μου
βιώματα. Αποφεύγω να αναφέρω εμπειρίες
που δεν τις βίωσα, που μου τις διηγήθηκαν
άλλοι.</span></p></span><span><div style="text-align: justify;"><span><a name='more'></a></span><span><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span>ΙΙ</span></div></span></div><div style="margin-bottom: 0.14in; text-align: justify;"><span>Κατά το χρονικό διάστημα 1959-1962 ήμουν μαθητής των τριών πρώτων τάξεων ενός δημοτικού σχολείου σ’ ένα ακριτικό μακεδονίτικο χωριό. Επρόκειτο για την διαβόητη καραμανλική οκταετία (1955-1963) κατά την διάρκεια της οποίας υπέρτατος άρχοντας της ελληνικής υπαίθρου (και όχι μόνον), ήταν ο αμβλύνους αστυνομικός της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής. Αυτός διαφέντευε την γαλήνη, την ηρεμία, την σωματική ακεραιότητα, την προσωπική ελευθερία και, ενίοτε, αυτήν την ίδια την ζωή των συνανθρώπων του κατά το δοκούν μια και η «υπηρεσία» τον είχε θωρακίσει με απεριόριστες δυνατότητες επιχειρησιακής αυτοέκφρασης! Επρόκειτο για ένα κλίμα τρόμου, κατάδοσης, ξυλοδαρμών, γενικευμένης βίας και παράνοιας που δεν είχε καμία σχέση με την υφιστάμενη τότε νομιμότητα εκτός του ότι αποτελούσε χλευαστική παρωδία της και ταπεινωτικό διασυρμό της. Η ελληνική άρχουσα τάξη θορυβημένη από τις εκλογικές επιδόσεις της Ελληνικής Αριστεράς στις κοινοβουλευτικές εκλογές του 1958 και επιθυμώντας να αποσοβήσει μια διαφαινόμενη γιγάντωσή της στο εγγύς μέλλον, εντατικοποίησε στο έπακρο την κρατική και παρακρατική καταστολή των δημοκρατικών ελευθεριών πριμοδοτώντας υπέρμετρα τον εκτελεστικό της βραχίονα, τον αποχαλινωμένο αστυνομικό η δράση του οποίου μεσουράνησε στις κοινοβουλευτικές εκλογές της βίας και νοθείας του 1961. Το επιβληθέν καθεστώς της βίας δεν περιορίστηκε μόνο στα εθνοφελή υπόγεια των αστυνομικών υπηρεσιών. Λογικό και αναμενόμενο ήταν να διαχυθεί στην ελληνική κοινωνία, να διαποτίσει τους αρμούς της, να επηρεάσει αρνητικά την συμπεριφορά των ανθρώπων ιδίως των δημοσίων υπαλλήλων και να οδηγήσει σε καταστάσεις ψυχικής και πνευματικής διάβρωσης, σε απομείωση του αυτοσεβασμού των ανθρώπων. Έτσι, ο απροκάλυπτος αυταρχισμός δεν χαρακτήριζε μόνον τον αποκτηνωμένο χωροφύλακα, άλλα κάθε φορέα </span><span><i>οποιασδήποτε εξουσίας</i></span><span> μηδέ του δασκάλου, και των ταπεινών αγροφυλάκων και δασοφυλάκων εξαιρουμένων οι οποίοι δεν ήσαν και τόσο ταπεινοί απέναντι στους τρομοκρατημένους αγρότες και κτηνοτρόφους. Για δασκάλα είχαμε μιαν εικοσιεξάχρονη κοπέλα που καταγότανε από ένα παραθαλάσσιο χωριό της Κορινθίας γεγονός που την καθιστούσε ιδιαιτέρως υπερήφανη. Ανάμεσα στις παιδαγωγικές της μεθόδους κατείχε πρωτεύουσα θέση ο πλουσιοπάροχος ραβδισμός. Χρησιμοποιούσε βέργα από άγρια κρανιά ξεφλουδισμένη και καψαλισμένη στις φλόγες με την οποία την εφοδιάζαμε τακτικά εμείς οι ίδιοι κατά διαταγήν της. Έτσι, επιλέγαμε εμείς οι ίδιοι τα εργαλεία της συχνής-πυκνής κακοποίησής μας ακολουθώντας πάντοτε απαρέγκλιτα τις απαιτούμενες προδιαγραφές της δασκάλας μας. Λ.χ η βέργα έπρεπε να έχει και κόμπους προκειμένου ο ραβδισμός να καθίσταται βασανιστικότερος και, προφανώς, παιδαγωγικότερος. Θυμάμαι με πόνο ψυχής μιαν, ειδικά, τιμωρία την οποία, αν κρίνω από τη συχνότητα της επιβολής της, η δασκάλα μας την εκτιμούσε ιδιαίτερα λόγω των εικαζομένων παιδαγωγικών αρετών της. Πρόκειται για τούτο: τότε πηγαίναμε σχολείο πρωί-απόγευμα. Όταν το μεσημέρι σχολούσαμε και έπρεπε να πάμε στα σπίτια μας για φαγητό ώστε να επανέλθουμε το απόγευμα, η δασκάλα τους τιμωρημένους μαθητές δεν τους επέτρεπε να φύγουν αλλά τους κατακρατούσε εντός του σχολικού κτηρίου κλειδώνοντας την αίθουσα διδασκαλίας και την θύρα εισόδου του σχολείου. Έτσι, οι τιμωρημένοι μαθητές έμεναν φυλακισμένοι εντός του σχολείου θεονήστικοι για τέσσερις και πέντε ώρες. Το χειρότερο δεν ήταν η στέρηση της προσωπικής ελευθερίας των επτάχρονων και οκτάχρονων μαθητών αλλά ένα απαίσιο παρακολούθημά της (για να μην πούμε υποπροϊόν της): το σχολείο δεν είχε ύδρευση ούτε αποχέτευση. Επομένως δεν υπήρχε ούτε βρύση ούτε </span><span><i>αποχωρητήριο</i></span><span> εντός αυτού με άμεση συνέπεια οι φυλακισμένοι μαθητές και μαθήτριες να βασανίζονται από δίψα και, το αισχρότερο, από την, ενίοτε αβάσταχτη, ανάγκη τους να ουρήσουν ή ακόμη και να αφοδεύσουν. Πολλές φορές σφιγγόμασταν υπέρμετρα, κλαίγοντας προκειμένου να καταστείλουμε τις πιεστικές φυσιολογικές ανάγκες του δοκιμαζόμενου οργανισμού μας. Δεν υπήρχε περίπτωση να ανακουφιστούμε εντός του σχολείου. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε αυτονόητα ότι θα χρειάζονταν αρκετές βέργες κρανιάς πάνω στις τρυφερές παλάμες μας. Κατά την διάρκεια της προπεριγραφόμενης φυλάκισής μας, η ξυλόσομπα, που λειτουργούσε με ξύλα που υποχρεωνόμαστε να φέρνουμε οι ίδιοι απ’ τα σπίτια μας, έσβηνε μ’ αποτέλεσμα η αίθουσα να κρυώνει και, συχνά- πυκνά τον χειμώνα, να παγώνει στην κυριολεξία. Επρόκειτο για κλασική περίπτωση παράνομης κατακράτησης και παράνομης βίας κατά συρροήν και κατ’ εξακολούθηση, εγκλήματα διωκόμενα αυτεπαγγέλτως δηλαδή χωρίς έγκληση (μήνυση του παθόντος). Παρ’ όλα αυτά, ουδείς εκ των γονιών μας τόλμησε ποτέ όχι να υποβάλει μήνυση, αυτό θα φάνταζε αυθάδεια άξια κολασμού, αλλά ούτε έστω και να διαμαρτυρηθεί εξωδίκως και ανωδύνως. Ο υπέρμετρος αυταρχισμός της κρατικής εξουσίας, η πανταχού παρούσα αστυνομική αυθαιρεσία συνέτειναν ώστε να εμπεδωθεί ένα κλίμα γενικευμένης κατατρομοκράτησης το οποίο, όχι μόνο ανεχότανε αλλά ευνοούσε αυτές τις βάναυσες συμπεριφορές. Είναι αυτό που στην θεωρία του Ποινικού Δικαίου αποκαλούμε </span><span><i>«εγκληματική τριτενέργεια»</i></span><span><i><b> </b></i></span><span>που σημαίνει, εκτός των άλλων, γενικευμένη εκβαναύσωση των ηθών και απομείωση του ανθρώπινου αυτοσεβασμού.</span></div><div style="margin-bottom: 0.14in;"><div style="text-align: justify;"><span><br /></span></div><span><div style="text-align: center;"><span>ΙΙΙ </span></div></span></div><div style="margin-bottom: 0.14in;"><div style="text-align: justify;"><span>Μετά παρέλευση τριάντα τριών (33) ετών
απ’ τα πιο πάνω ιστορούμενα γεγονότα
μαθητές, πλέον, ήσαν οι γιοί μου, ο
μεγαλύτερος της Γ΄ Γυμνασίου και ο
μικρότερος της Γ΄ Δημοτικού σε συνοικιακά
σχολεία της ευρύτερης περιοχής της
Θεσσαλονίκης. Την εποχή εκείνη συνέβη
ένα εξαιρετικά δυσάρεστο γεγονός που
είχε δυσμενέστατες συνέπειες στην
προσωπική και οικογενειακή μας ζωή.
Πέθανε, ύστερα από μακρά και επώδυνη
ασθένεια, η τότε σύζυγός μου και μητέρα
των γιών μου. Ελάχιστες ημέρες μετά τον
θάνατο της μητέρας του ο οκτάχρονος
μαθητής του δημοτικού σχολείου νεότερος
γιός μου, έλαβε εντολή από την δασκάλα
του, η οποία διακρινότανε από λεπτεπίλεπτες
γαστριμαργικές προτιμήσεις και από
απωθητικό, θηριώδη εγωισμό, να μεταβεί,
κάτω από δυνατή βροχή, σ’ έναν </span><span><i>συγκεκριμένο</i></span><span>
φούρνο απ’ τον οποίο θα της αγόραζε ένα
</span><span><i>συγκεκριμένο</i></span><span>
κουλούρι. Ο φούρνος βρισκότανε σε ικανήν
απόσταση από το σχολείο και, επί πλέον,
θα ’πρεπε να διασχίσει κάθετα δύο (2)
μεγάλους δρόμους με πυκνή κυκλοφορία
οχημάτων. Όταν ο οκτάχρονος γιός μου -
μαθητής επέστρεψε στο σχολείο με το
κουλούρι ανά χείρα, ήταν ήδη μούσκεμα
απ’ την βροχή και παρέμεινε έτσι μέχρι
να σχολάσει η τάξη του ύστερα από τέσσερις
(4) ώρες, με συνέπεια να κρυολογήσει και
να αρρωστήσει. Όταν υποδείχτηκε στον
διευθυντή του σχολείου το </span><span><i>άτοπο</i></span><span>
της συμπεριφοράς της υφισταμένης του
δασκάλας, περιορίστηκε σ’ ένα χαμόγελο
πλατύ, αλογίσιο διότι, προφανώς, αξιολόγησε
την καταγγελόμενη συμπεριφορά της ως
ενάσκηση επαγγελματικού δικαιώματός
της. Μετά ταύτα, κάθε ενασχόληση μ ’αυτούς
τους δ α σ κ ά λ ο υ ς ήταν εντελώς περιττή.
Ο μεγαλύτερος γιός μου και μαθητής της
Γ΄ γυμνασίου παρέστη στην κηδεία της
μητέρας του με συνέπεια να απουσιάσει
μίαν (1) ημέρα από τα μαθήματά του.
Προσκόμισε στους υπεύθυνους του σχολείου
του τα δέοντα πιστοποιητικά που βεβαίωναν
τον θάνατο της μητέρας του και την κηδεία
της ως και την παρουσία του ιδίου στην
τελετή της ταφής της. Οι υπεύθυνοι του
γυμνασίου, μένοντας ακλόνητα πιστοί
στα παιδαγωγικά τους καθήκοντα, του
χρέωσαν έξι (6) αδικαιολόγητες απουσίες
με το αιτιολογικό ότι «ο νόμος αναγνωρίζει
ως δικαιολογημένη απουσία μόνον την
οφειλόμενη σε ασθένεια του μαθητή».
Ωστόσο ο «Νόμος» ομιλεί για λόγους που
συνιστούν </span><span><i>ανωτέρα
βία</i></span><span> (γεγονός
ακαταμάχητον, επενεργούν έξωθεν, μη
δυνάμενον να προβλεφθεί ουδέ δια της
καταβολής εξαιρετικής επιμελείας) και
τέτοια είναι η ασθένεια του μαθητή μια
και συνεπάγεται φυσική αδυναμία
παρακολούθησης των μαθημάτων του, αλλά
</span><span><i>ανωτέρα βία</i></span><span>
δεν συνιστά ΜΟΝΟΝ η ασθένεια. Υπάρχουν
και άλλες καταστάσεις και άλλα συμβάντα
που συνιστούν </span><span><i>ανωτέρα
βία</i></span><span> και δεν
έχουν σχέση με καμία ασθένεια, λόγοι οι
οποίοι εγκαθιδρύουν ηθική α δ υ ν α μ ί
α του μαθητή να συμμετάσχει στα μαθήματά
του όπως λ.χ ο θάνατος της μητέρας του
και η κηδεία της στην οποία, φυσικώ τω
λόγω, παρέστη ο ίδιος. Το να θεωρήσεις
αδικαιολόγητη την απουσία του
δεκαπεντάχρονου μαθητή και να του
χρεώσεις «απουσίες» επειδή παρέστη
στην κηδεία της σαραντάχρονης μητέρας
του και όχι στην σχολική αίθουσα
διδασκαλίας, συνιστά ενέργεια έκνομη,
ανέντιμη, διακρινόμενη από υπερχειλή
αναισθησία και αμίμητο, απωθητικό
κυνισμό. Οι προαναφερόμενες δυσώδεις
ιδιότητες οι οποίες, αν μη το άλλο,
απάδουν σε δ α σ κ ά λ ο υ ς, είναι εν
τούτοις, απλά «συνοδευτικά» του </span><span><i>κύριου
κρηπιδώματος</i></span><span>
της προπεριγραφείσας καθηγητικής
συμπεριφοράς που δεν είναι άλλο από την
ν ο σ η ρ ή α π ό λ α υ σ η τ η ς ε ξ ο υ σ
ί α ς! Η </span><span><i>εξουσία,</i></span><span>
η οποιαδήποτε </span><span><i>εξουσία</i></span><span>,
και η </span><span><i>καταχρηστική</i></span><span>
της άσκηση είναι φαινόμενα συνυφασμένα,
αλληλένδετα όπως ο </span><span><i>θάνατος</i></span><span>
και η </span><span><i>σήψη.
</i></span><span>Χάριν της
εξουσίας τους γυμνασιακοί καθηγητές
</span><span><i>τιμωρούν</i></span><span>
δεκαπεντάχρονο μαθητή τους με χρέωση
«απουσιών» επειδή προτίμησε να παραβρεθεί
στην κηδεία της σαραντάχρονης μητέρας
του αντί να παρακολουθήσει τα μαθήματά
του εντός της γυμνασιακής αίθουσας!
Προκειμένου δε να καταστήσουν την
ανεντιμότητά τους υπηρεσιακώς «εν
τάξει» επικαλούνται ψευδώς τον «Νόμο»
αυτοί οι εκ του παραχρήμα νομομαθείς,
διατρανώνοντας έτσι την αξιοθρήνητη
επαγγελματική τους ανεπάρκεια για την
οποία μάλλον επαίρονται, αντί να
αισχύνονται. Και όλα αυτά χάριν εκείνης
της ανθρωποφάγας θεάς, της ε ξ ο υ σ ί α
ς για την οποία ο Ντοστογιέφσκυ λέει
τα ακόλουθα αθάνατα λόγια «… βάλτε ένα
ανθρωπάκι να πουλάει κάτι άθλια εισιτήρια
στο τρένο, κι αυτή η μηδαμινότητα αμέσως
θα πιστέψει πως έχει το δικαίωμα να σας
κοιτάει έτσι που λέτε και είναι ο Δίας,
pour vou</span><span><span lang="en-US">s</span></span><span>
montrer </span><span><span lang="en-US">son</span></span><span>
</span><span><span lang="en-US">pouvoir</span></span><span>
( για να σας δείξει την δύναμή του) –
γαλλικά στο Ρώσικο πρωτότυπο κείμενο-«θα
σου δείξω εγώ τι μπορώ να σου κάνω» σαν
να σας λέει κοιτάζοντάς σας…»<a class="sdfootnoteanc" href="#sdfootnote1sym" name="sdfootnote1anc"><sup>1</sup></a>
Αυτή η ίδια ανθρωποφάγα θεά, η ε ξ ο υ σ
ί α βρίσκεται πίσω από την επαίσχυντη
συμπεριφορά «παραγόντων» του αθλητισμού
και προπονητών που απαιτούν εκβιαστικά
«ωφελήματα εις είδος» απ’ τις δύστυχες
αθλήτριες˙ αυτή η ίδια ε ξ ο υ σ ί α ωθεί
σκηνοθέτες, δασκάλους υποκριτικής,
ιδιοκτήτες θεάτρων και παραγωγούς
θεαμάτων να απαιτούν εκβιαστικώς από
δύστυχες ηθοποιούς «αντιπαροχήν εις
είδος» προκειμένου να σταδιοδρομήσουν
επιτυχώς στο επάγγελμά τους. Όλες αυτές
οι αισχρότητες που κατακλύζουν τις
τηλεοπτικές μας οθόνες αυτές τις μέρες,
είναι γνήσια τέκνα της ίδιας ε ξ ο υ σ ί
α ς, αυτής της ανθρωποφάγας θεάς. Τέλος,
για να καταδείξουμε την μακρόσυρτη
διάρκεια και εξέλιξη της «εκπαιδευτικής»
βαναυσότητας που καθιστά την σχολική
- μαθητική εμπειρία τραυματική ας
αναφέρουμε, εν τάχει, και τούτο: κατά
την διάρκεια της τουρκοκρατίας καθιερωμένη
ποινή σωφρονισμού στα σχολεία ήταν ο
ανατριχιαστικός φ ά λ α γ γ α ς (απ’ το
αραβικό «φαλάκ») σατανικό οθωμανικό
εφεύρημα, για ποινή και σωφρονισμό.
Τελικά, αυτή η ονειδιστική για ανθρώπινα
όντα «παιδαγωγική» τιμωρία καταργήθηκε
στα ελληνικά σχολεία </span><span><i>τυπικά
</i></span><span>με το μ’
αριθμό 2210\28-8-1829 έγγραφο του Καποδίστρια<a class="sdfootnoteanc" href="#sdfootnote2sym" name="sdfootnote2anc"><sup>2</sup></a>.</span></div><span><div style="text-align: justify;"><br /></div></span></div><div style="margin-bottom: 0.14in; text-align: center;"><span>Ι</span><span><span lang="en-US">V</span></span></div><div style="margin-bottom: 0.14in;"><div style="text-align: justify;"><span><br /></span></div><span><div style="text-align: justify;"><span>Η Βιομηχανική Επανάσταση με τις
τεχνολογικές της καινοτομίες συμβάδιζε
με την Πολιτική Αντεπανάσταση και την
επιδίωξη, παντί τρόπω, της κοινωνικής
πειθαρχίας<a class="sdfootnoteanc" href="#sdfootnote3sym" name="sdfootnote3anc"><sup>3</sup></a>.
Στο πλαίσιο εκείνης της Πολιτικής
Αντεπανάστασης η ταχύτατη άνοδος του
μεθοδισμού αποτέλεσε ψυχολογική
συνιστώσα της Αντεπανάστασης, και
χιλιασμό των ηττημένων και απελπισμένων.
Οι ψυχολογικές βαναυσότητες που ασκούνταν
στα </span><span><i>παιδιά</i></span><span>
αποτελούσαν μία </span><span><i>φρικτή
πραγματικότητα</i></span><span>
για τα ίδια. Προτού καν φτάσει στην
εφηβεία, το παιδί γινόταν αντικείμενο
ψυχολογικών πιέσεων του χειρίστου
είδους, όχι μόνο στο σ χ ο λ ε ί ο αλλά
και στο σπίτι, όταν οι γονείς του ήταν
θρησκευόμενοι. Σύμφωνα με τον W.E.H. </span><span><span lang="en-US">L</span></span><span>ecky
«Σπανίως έχει υπάρξει σύστημα θρησκευτικής
τρομοκρατίας πιο φρικτό, πιο ικανό να
κλονίσει ένα εξασθενημένο πνεύμα, να
συσκοτίσει ή να φαρμακώσει μιαν ευαίσθητη
φύση» ενώ η Hannah More υποστήριζε τόσο
σθεναρά όσο και ο Wesley την άποψη ότι ήταν
« θεμελιώδες λάθος να θεωρούνται παιδιά
α θ ώ α πλάσματα» και όχι πλάσματα «με
δ ι ε φ θ α ρ μ έ ν η φ ύ σ η και κ α κ έ ς
π ρ ο δ ι α θ έ σ ε ι ς» (</span><span><span lang="en-US">sic</span></span><span>)<a class="sdfootnoteanc" href="#sdfootnote4sym" name="sdfootnote4anc"><sup>4</sup></a>.</span></div></span><span><div style="text-align: justify;"><span>Η
προεκτεθείσα “άποψη” για την “διεφθαρμένη
φύση και τις κακές προδιαθέσεις των
παιδιών» είχε το ιστορικό προηγούμενό
της στις χριστιανικές πηγές και στην
χριστιανική γραμματεία οι οποίες
αφιέρωναν μεγάλη προσοχή στις γυναίκες
αλλά αγνοούσαν τα παιδιά ως α ι σ θ α ν
ό μ ε ν α υ π ο κ ε ί μ ε ν α. Ο Αυγουστίνος,
με το ενδιαφέρον του για την εξέλιξη
των παιδιών είναι μια εξαίρεση, αλλά η
εικόνα που δίνει για τα παιδιά και τα
μωρά είναι αλησμόνητα α ρ ν η τ ι κ ή. Ας
την απολαύσουμε: «Παρακολούθησα και
μελέτησα προσωπικά ένα ζηλιάρικο μωρό.
Δεν μπορούσε να μιλήσει και, χλωμό από
τη ζήλια και τη στεναχώρια, κοίταζε
βλοσυρά τον αδελφό του που έπινε το γάλα
της μητέρας του. Ποιός δεν γνωρίζει
αυτήν την εμπειρία; Οι μητέρες και οι
τροφοί ισχυρίζονται ότι την ξορκίζουν
με τα δικά τους γιατρικά. Αλλά δ εν μ π
ο ρ ε ί ν α ε ί ν α ι α θ ω ό τ η τ α , όταν
το γάλα ρέει πλούσιο και άφθονο από την
πηγή, το να μην μπορεί να υποφέρει να το
μοιράζεται με τον ομοαίματο αδελφό του
, που το έχει ανάγκη να ζήσει, και η ζωή
του εξαρτάται μόνο από αυτήν την τροφή»<a class="sdfootnoteanc" href="#sdfootnote5sym" name="sdfootnote5anc"><sup>5</sup></a>.
(Εξομολ. Ι.7.11.) Ο ίδιος (Αυγουστίνος)
πίστευε ότι η αμαρτία είναι έμφυτη στους
ανθρώπους οι οποίοι χρειάζονταν την
θεία χάρη για να συγχωρεθούν<a class="sdfootnoteanc" href="#sdfootnote6sym" name="sdfootnote6anc"><sup>6</sup></a>,
πράγμα που σημαίνει πως και τα παιδιά
είναι αμαρτωλά εκ γενετής. Πρόκειται
για την ιδέα του Peccatum </span><span><span lang="en-US">o</span></span><span>riginale
( πρωταρχικής αμαρτίας), την παραδοχή
δηλαδή μιας αρχέγονης διαστροφής της
ανθρώπινης βούλησης, μιας ριζικής
διαφθοράς της ανθρώπινης φύσης<a class="sdfootnoteanc" href="#sdfootnote7sym" name="sdfootnote7anc"><sup>7</sup></a>.</span></div><div style="text-align: justify;"><span><br /></span></div></span><span><div style="text-align: justify;"><span>Μια
λοιπόν και τα παιδιά είναι όντα εκ
γενετής διεφθαρμένα και διεστραμμένα
θα πρέπει οι παιδαγωγοί τους αφενός μεν
να λάβουν σοβαρώς υπόψη τους το δεδομένο
αυτό, αφετέρου δε να λάβουν τα πλέον
κατάλληλα μέτρα προκειμένου «να κάνουν
ανθρώπους» αυτά τα πλάσματα με «διεφθαρμένη
φύση και κακές προδιαθέσεις» χωρίς
ίχνος αθωότητας! Αμ έπος, αμ έργον,
λοιπόν. Τον λόγον έχει η διδασκαλική (ο
όρος εν τη ευρεία του εννοία) βαναυσότητα.
Η δασκάλα της Χαλκίδας και όλοι οι κατά
καιρούς ο μ ό τ ε χ ν ο ί της είναι οι
ασύνειδοι συνεχιστές μιας εξαιρετικά
μακρόχρονης θλιβερής παράδοσης που
έχει ως και θεολογικά ερείσματα και
δογματική θεμελίωση (έστω και εντελώς
σαθρή: O Ραϊμάρους στην Απολογία του,
αντικρούοντας τον Αυγουστίνο, τονίζει
ότι η αμαρτία είναι πράξη που επιτελείται
με πράξεις, επιθυμίες ή έργα, ως εκ τούτου
είναι απόλυτα συνδεδεμένη με την
συνείδηση του υποκειμένου της πράξης
και δεν μπορεί να κληροδοτηθεί με αμιγώς
φυσικό τρόπο, να μεταδοθεί από το ένα
υποκείμενο στο άλλο. Το ίδιο ισχύει με
την λύτρωση και τη δικαίωση…</span><a class="sdfootnoteanc" href="#sdfootnote8sym" name="sdfootnote8anc"><sup>8</sup></a><span>
Είναι καταδικαστέα και η ίδια η δασκάλα
λοιπόν και η παράδοση την οποία συνεχίζει,
έστω και ασυνείδητα.</span></div></span><span><div style="text-align: justify;"><br /></div></span></div><div style="margin-bottom: 0.14in;"><div style="text-align: center;"><span><span lang="en-US">V </span></span><span>Δίκην επιμέτρου</span></div><span><div style="text-align: justify;"><br /></div></span></div><div style="margin-bottom: 0.14in;"><div style="text-align: justify;"><span>Ο
J.H. PLUMB, στην εμπνευσμένη εισαγωγή του
στο έργο του Antony Andrews με τίτλο «Αρχαία
Ελληνική Κοινωνία»<a class="sdfootnoteanc" href="#sdfootnote9sym" name="sdfootnote9anc"><sup>9</sup></a>
και στην σελίδα 18 λέει, μεταξύ άλλων,
και τ’ ακόλουθα: «τα μαθηματικά και η
τέχνη της γραφής είναι ίσως τα κλειδιά
της διανοητικής εξέλιξης. Η καταγραφή
δεσμεύει τα γεγονότα: από τη στιγμή που
θα καταγραφούν είναι λιγότερο εύκολο
να αλλάξουν, ή να αλλάζουν συνεχώς,
ανάλογα με ατομικές ή κοινωνικές ανάγκες.
Η γραφή χάρισε στην διάνοια ένα πολύμορφο
υλικό για να παίζει». Παράλληλα ο </span><span><span lang="en-US">Arthur</span></span><span>
</span><span><span lang="en-US">Darby</span></span><span>
</span><span><span lang="en-US">Nock</span></span><span>
διατύπωσε την εξαιρετικά εύστοχη σκέψη:
«Ένα γεγονός είναι ένα ιερό πράγμα, και
η ζωή του δεν πρέπει ποτέ να θυσιάζεται
στον βωμό μιας γενίκευσης», πολλώ δε
μάλλον στον βωμό μιας αυθαίρετης
γενίκευσης, θα προσθέταμε εμείς.<a class="sdfootnoteanc" href="#sdfootnote10sym" name="sdfootnote10anc"><sup>10</sup></a>
Επειδή όσα προσωπικά διηγήθηκα αποτελούν
γ ε γ ο ν ό τ α , γι’ αυτό και τα καταγράφω
δημόσια, για να μη χαθούν στο βάραθρο
της λησμονιάς, για λόγους δικαιοσύνης
και για να μάθουν οι νεότεροι «</span><span><i>τι
ακριβώς συνέβη στο παρελθόν</i></span><span>»
γιατί αποστολή της ιστορίας είναι μόνο
αυτό και οπωσδήποτε όχι η σφυρηλάτηση
του εθνικού φρονήματος ούτε η υπόθαλψη
αλυτρωτικών προσδοκιών. Γι αυτούς τους
λόγους, ας μου συγχωρεθεί ο προσωπικός
τόνος. Ήταν αναπόφευκτος.</span></div><div style="text-align: right;"><br /></div><span><div style="text-align: right;"><span>3
- ΙΙ - 2021</span></div></span><span><div style="text-align: right;"><span>Πέτρος
Πέτκας</span></div></span><br /><br /><br /><a class="sdfootnotesym" href="#sdfootnote1anc" name="sdfootnote1sym">1</a>
βλ. Οι δαιμονισμένοι ,σε μτφρ .Αντρέα
Σαραντόπουλου, Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος Α.Ε,
Αθήνα, 1996, σελ. 72<br /><a class="sdfootnotesym" href="#sdfootnote2anc" name="sdfootnote2sym">2</a>
βλ. το πολύτιμο έργο του Κυριάκου
Σιμόπουλου, Ξένοι ταξιδιώτες στην
Ελλάδα, τόμος Γ2, 1810-1821, έβδομη έκδοση,
χ.χ.ε, εκδόσεις Πιρόγα, Αθήνα, σελ.
235,233,234.<br /><a class="sdfootnotesym" href="#sdfootnote3anc" name="sdfootnote3sym">3</a>
βλ. <span lang="en-US">E</span>. <span lang="en-US">P</span>.
<span lang="en-US">Thompson</span>, Η συγκρότηση της
αγγλικής εργατικής τάξης, σε μτφρ.
Γιάννη Παπαδημητρίου, Πολιτιστικό
Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς, Αθήνα, Δεκέμβρης
2018, σελ. 187, 204 και 225.<br /><a class="sdfootnotesym" href="#sdfootnote4anc" name="sdfootnote4sym">4</a>
Βλ .οπ. σελ. 385,381,377 και 404
<br /><a class="sdfootnotesym" href="#sdfootnote5anc" name="sdfootnote5sym">5</a>
Παρατ. στο Averil <span lang="en-US">C</span>ameron, Η
ύστερη ρωμαικη αυτοκρατορία, σε μτφρ
της Ιωάννας Κράλλη, Ινστιτούτο του
βιβλίου - Α.Καρδαμίτσα, Αθήνα, 2000, σελ.
203-204.<br /><a class="sdfootnotesym" href="#sdfootnote6anc" name="sdfootnote6sym">6</a>
Βλ. ό.π, σελ. 291<br /><a class="sdfootnotesym" href="#sdfootnote7anc" name="sdfootnote7sym">7</a>
Βλ. Ernst Cassirer, Η φιλοσοφία του διαφωτισμού,
σε μτφρ. της Αννέτε Φωσβίνκελ, Μ.Ι.Ε.Τ,
Αθήνα, 2013, σελ 238, 261 και 266<br /><a class="sdfootnotesym" href="#sdfootnote8anc" name="sdfootnote8sym">8</a><span lang="en-US">
</span>Βλ<span lang="en-US">. Ernst Cassirer, </span>ό<span lang="en-US">.</span>π<span lang="en-US">,
</span>σελ<span lang="en-US">. 267 ad hoc.</span><br /><a class="sdfootnotesym" href="#sdfootnote9anc" name="sdfootnote9sym">9</a>
Σε μτφρ. Ανδρέα Παναγόπουλου, δ΄ανατύπωση,
Μ.Ι.Ε.Τ, Αθήνα, 2008<br /><a class="sdfootnotesym" href="#sdfootnote10anc" name="sdfootnote10sym">10</a>
Βλ. το μνημειώδες έργο του G.E.M. <span lang="en-US">DE</span>
<span lang="en-US">STE</span>. <span lang="en-US">CROIX</span>, Ο
ταξικός αγώνας στον αρχαίο ελληνικό
κόσμο. Από την αρχαϊκή εποχή έως την
αραβική κατάκτηση, εκδόσεις ΡΑΠΠΑ, σε
μτφρ. Γιάννη Κρητικού, Αθήνα, 1998, σελ.
57 όπου και παρατίθεται επιδοκιμαστικώς.</div>
<div style="margin-bottom: 0.14in; text-align: left;"><br /></div>
<div id="sdfootnote10"><p class="sdfootnote"><a name="_GoBack"></a></p>
</div>sotirishttp://www.blogger.com/profile/13599639878712678276noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3513543880893289889.post-74457950961199062492020-10-08T11:39:00.004+03:002021-02-18T09:24:05.626+02:00Απ' τα σπάργανα μέχρι τα σάβανα (Μαθήματα ελληνικής ιστορίας)<div style="text-align: center;"><span style="font-family: arial;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZskojSG0D2UNj2gA_jqTiAhfpbyk6hx0QJCjR8HBejWjVoCWah1_xOPBF5fDaFpv7jm-TTONwYIesE1yE0fPcPBfRw87BDbXkdPNw1mtSY4yiuVhgUtGjtH65qtFLqA3s8C1sX_b1brtX/s2048/kseniia-rastvorova-htG9Fsn-IjI-unsplash.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1449" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZskojSG0D2UNj2gA_jqTiAhfpbyk6hx0QJCjR8HBejWjVoCWah1_xOPBF5fDaFpv7jm-TTONwYIesE1yE0fPcPBfRw87BDbXkdPNw1mtSY4yiuVhgUtGjtH65qtFLqA3s8C1sX_b1brtX/s320/kseniia-rastvorova-htG9Fsn-IjI-unsplash.jpg" width="320" /></a></div><br />Ι</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;">Τις τελευταίες δεκαπέντε ημέρες παρακολουθούμε άπαντες, οι μεν με χαρούμενη έκπληξη, οι δε με λανθάνουσα αηδία και αποστροφή, ένα αντιφασιστικό τηλεοπτικό πανηγύρι να κατακλύζει σαν χείμαρρος τις τηλεοπτικές μας οθόνες. Όλως αιφνιδίως, ξεφύτρωσαν πανταχόθεν φλογεροί αντιφασίστες που επιζητούν μετά νευρικής αδημονίας, την συντριβή των νεοναζί φονιάδων της Χρυσής Αυγής και την εγκαθίδρυση καθεστώτος δημοκρατικής ευνομίας στο πλαίσιο της οποίας ο φόνος δεν θ’ αποτελεί το δημοφιλέστερο μέσο πολιτικής και ιδεολογικής διαπάλης. Επικεφαλής αυτής της εθνοφελούς προσπάθειας ετέθησαν θρυλικοί αντιφασίστες σαν τους Άδωνι Γεωργιάδη, Μάκη Βορίδη, Φαήλο Κρανιδιώτη, Χρύσανθο Λαζαρίδη, Αντώνη Σαμαρά, Ευάγγελο Βενιζέλο κ.λ.π, ακολουθούμενοι κατά πόδας από στρατιές αντιφασιστών δημοσιογραφούντων υπαλλήλων του αστικού υλακτούντος Τύπου που έσπευσαν να ανασύρουν στην επιφάνεια λησμονημένα βίντεο Χρυσαυγιτών την «ώρα της δουλειάς και της διασκέδασης», προκειμένου να σφυρηλατηθεί το αντιφασιστικό φρόνημα των Ελλήνων πολιτών. Ήδη, μέσα σε μιαν ατμόσφαιρα αντιφασιστικής επινίκειας δεξίωσης όπου Όλα Τρέμει, οι διάφοροι κακαντέρηδες επιχειρούν να εμπεδώσουν ένα κλίμα «tous fréres, tous amis» (όλοι αδέλφια, όλοι φίλοι), καλώντας, με την δέουσα αυστηρότητα, τους εκπροσώπους της κοινοβουλευτικής Αριστεράς να ενταχθούν στο «Συνταγματικό Τόξο», αποτασσόμενοι του υπόπτου «αντιμνημονιακού μετώπου», προς αντιμετώπιση της φασιστικής πρόκλησης.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;">Όλοι αυτοί οι οψιφανείς ΚΑΙ οψιγενείς αντιφασίστες (σε τιμή έκπτωσης και στιγμιαίας κατασκευής) με πρόσωπο μπλοφαδόρου χαρτοπαίκτη, με γλώσσα, το μεν σπογγώδη και αφρίζουσα, το δε προσαρμομένη σε κομπρεσέρ, λησμονούν βολικά πως εδώ και χρόνια τα δηλητηριώδη Χρυσαυγίτικα βέλη εκτοξεύονταν, και εν τίνι μέτρω εξακολουθούν να εκτοξεύονται μέχρι και σήμερα (13-10-2013), απ’ το κατασκευασμένο με τα υλικά της ακαδημαϊκής μωρολογίας και της πολιτικής αγυρτείας «Συνταγματικό Τόξο», την λιγδιασμένη χορδή του οποίου τέντωναν οι Ηρακλειδείς της έσχατης λεηλασίας του χειμαζόμενου ελληνικού λαού. Μ’ αυτούς τους κοινωνικούς και οικονομικούς δολοφόνους της ελληνικής κοινωνίας καλούνται να συμπήξουν «αντιφασιστικό μέτωπο» οι εκπρόσωποι της αφελούς (κοινοβουλευτικής) Αριστεράς!</span></div><div style="text-align: justify;"><span><a name='more'></a></span><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;">Οι αντεροβγάλτες της Χρυσής Αυγής, με γροθιά ογκωδέστερη του εγκεφάλου τους, φαντασιώθηκαν πως μπορούν ακωλύτως να ανέλθουν απ’ το υπόγειο της δεξιάς πολυκατοικίας στο ρετιρέ της, χρησιμοποιώντας τα αλγώδη ελληνικά τους και το αίμα λαϊκών αγωνιστών. Η ελληνόφωνη συγκυβέρνηση βρήκε την ευκαιρία να τους δείξει «ποιο ειναι το αφεντικό» και, το σπουδαιότερο, να χρησιμοποιήσει το υπάρχον (και οσονούπω βελτιωθησόμενο!) νομικό οπλοστάσιο για την αντιμετώπιση του «άλλου άκρου», του πραγματικού και μόνιμου κινδύνου του λαϊκού κινήματος. Θα βρεθούν ΚΑΙ ΤΟΤΕ πρόθυμοι εισαγγελείς που θα εφαρμόζουν τις σχετικές με εσχάτη προδοσία και εγκληματική οργάνωση διατάξεις του Ποινικού Κώδικα, με επαγγελματικήν ανεπάρκεια και αναξιοπρέπεια, με ελαφράν συνείδηση, χάριν της δημοκρατίας βέβαια. O! LUGENDA RES PUBLIKA! (Αχ, πενθούσα Δημοκρατία!)</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: arial;">ΙΙ</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"> </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;">Πριν από καναδυό μήνες εμφανίστηκε στις πρόθυμες τηλεοπτικές οθόνες, σε πνεύμα ευμενούς ουδετερότητας, η ακόλουθη «είδηση»: Οι Χρυσαυγίτες οργάνωσαν «ειδικά σχολεία» για νήπια και μικρά παιδάκια προκειμένου να παραδίδουν «μαθήματα ελληνικής ιστορίας» και τούτο διότι επιθυμούν να αποξέσουν απ’ τις συνειδήσεις των μικρών «μαθητών» τις καταστρεπτικές επιστρώσεις που σώρρευσε η αριστερή, ανθελληνική ψευδοϊστορία! Ιστορία; Τί είναι η ιστορία; Στην αρχή η ιστορία δεν είχε κανένα διακριτικό όνομα. Στον Όμηρο, όταν αναφύονταν μια νομική διαφορά, την έφεραν μπροστά στον ίστορα, άνθρωπο επιδέξιο να ερευνά τα αμφισβητούμενα γεγονότα και να αποφασίζει ποιό ήταν το αληθινό. Ιστορίη σήμαινε μιαν έρευνα αυτού του είδους. Η ιστορία, λοιπόν, προσπαθεί να ανεύρει την αλήθεια, να κατανοήσει το παρελθόν, δεν επιδιώκει να προσφέρει ψυχαγωγία, να κερδίσει δημοτικότητα, να θυσιάσει την αλήθεια χάριν του εντυπωσιασμού. Μ’ άλλα λόγια, η ιστορία δεν «ποζάρει». Ιστορία δεν σημαίνει «κουρεακής και πανδήμου λαλιάς» μικρεμπόριο (λαϊκή φλυαρία κουρείου) – κατά τον Πολύβιο. Οι Έλληνες δεν ήσαν οι πρώτοι που χρονολόγησαν τα γεγονότα αλλά ήσαν οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν την κριτική στα γεγονότα (JOHN B. BURY, Οι αρχαίοι Έλληνες Ιστορικοί, εκδόσεις Παπαδήμα, σελ. 20, 141, 176 [186 σημείωση 29], 9). Ιστορία, λοιπόν, σημαίνει έρευνα και ειλικρινή ερευνητική διάθεση (Χ. Θεοδωρίδη, Επίκουρος, η αληθινή όψη του αρχαίου κόσμου, εκδόσεις βιβλιοπωλείο της “Εστίας”, σελ. 36). Ο Αλέξ. Μαυροκορδάτος (1641-1709), πρώιμος εκπρόσωπος του νεοελληνικού διαφωτισμού, χαρακτήρισε την ιστορία ως «σοφίας συνέμπορον, συνοπαδόν αλήθειας... διδάσκαλον φρονήσεως» (Πασχάλη Μ. Κιτρομηλίδη, Νεοελληνικός Διαφωτισμός, ΜΙΕΤ, 1996, σελ. 35). Επομένως, οι «εθνικές φιλοτιμίες» δεν έχουν θέση στην ιστορική, επιστημονική σκέψη, μόνο κωλύματα μπορούν να παρεμβάλουν στην πρόοδό της, έλεγε ο Ιώσηπος Μοισιόδαξ (του ίδιου, Ιώσηπος Μοισιόδαξ, ΜΙΕΤ, 1985, σελ. 183). Τούτο σημαίνει πως σκοπός της ιστορίας ΔΕΝ μπορεί να είναι η σφυρηλάτηση του εθνικού φρονήματος, ούτε η υπόθαλψη αλυτρωτικών προσδοκιών, όπως δεν μπορεί να είναι η εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων του σήμερα με την ασυνείδητη ή συνειδητή προβολή πάνω στην οθόνη της αρχαιότητας ορισμένων ανικανοποίητων πολιτικών παθών του παρόντος.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;">Αν δούμε την ιστορία έτσι όπως την οριοθετήσαμε και όχι όπως την προσλαμβάνουν οι απαίδευτοι κακοήθεις Χρυσαυγίτες που «ομού με την τραχύτητα του ήθους σμίγουν την (κοινοβουλευτικήν) εξουσίαν», τότε θα διαπιστώσουμε μερικά αξιιοπρόσεκτα γεγονότα που κονιορτοποιούν την χρυσαυγίτικη «φιλογένεια». Έτσι, θα μάθουμε ότι ο πρώτος μετά την Άλωση οικουμενικός πατριάρχης Γεννάδιος (Γεώργιος) Σχολάριος, φρόντισε να κάψει τελετουργικά στην Κωνσταντινούπολη τα συγγράμματα του φιλοσοφικού του αντιπάλου Πλήθωνα (Γεμιστού). Υπό την ηγεσία του και εφεξής, η υπόδουλη Εκκλησία αποδέχτηκε την συνύπαρξή της με τον αλλόθρησκο φορέα τής κρατικής εξουσίας, αναγνωρίζοντας με απόλυτη νομιμοφροσύνη την κυριαρχία του και αποδίδοντάς του τις προσήκουσες τιμές. Οι εκκλησιαστικοί ηγέτες μετεβλήθησαν σε θαλαμηπόλους του ξένου δεσποτισμού, νομιμοποιώντας την αλλόθρησκη και αλλοεθνή δουλεία με τον ισχυρισμό ότι ο ξένος δυνάστης μετέβαλε τις οδύνες της δουλείας σε συλλογική πνευματική άσκηση ή ακόμη και σε επίγεια δοκιμασία που θα μπορούσε να ανοίξει τις πύλες των ουρανών. Αργότερα, ο Γρηγόριος ο Ε΄ με την διαβόητη Πατρική Διδασκαλία του, ισχυριζότανε πως η τυραννία αποτελούσε θεία τιμωρία για τα αμαρτήματα του λαού (Π. Μ. Κιτρομηλίδη, Νεοελληνικός Διαφωτισμός, σελ. 25, 28, 358). Το έγο του Ρήγα Φεραίου καταδικάζεται ως «πλήρως υπάρχον σαθρότητος» και οι κατά τόπους ιεράρχες λαμβάνουν εντολή να συγκεντρώνουν αντίτυπα που κυκλοφορούν μεταξύ των ραγιάδων προκειμένου να παραδοθούν στην κρίση της πυράς. Ο συγγραφέας της Χριστιανικής Απολογίας διακηρύσσει «οι άνθρωποι ούτε γεννώνται ούτε είναι ελεύθεροι» (Π. Μ. Κιτρομηλίδη, Η Γαλλική Επανάσταση και η Νοτιο-ανατολική Ευρώπη, εκδόσεις Διάττων, σελ. 60, 63). Την Γαλλική Επανάσταση την αξιολογούσαν στην Εκκλησιαστική Αλήθεια το 1889 (στα εκατόχρονά της) ως «αληθινήν “άτης άρουραν θάνατον εκκαρπιζόμενην”!» (στο ίδιο παραπάνω, σελ. 151).</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;">Τα κύρια χαρακτηριστικά του Έλληνα Ανθρώπου ήσαν: προσωπικότητα, ψυχικό σθένος, ανεξάρτητη διανόηση, πίστη στο λογικό και στην ικανότητα του ανθρώπου να εξουσιάζει τη φύση και να δαμάσει την μοίρα του. Αυτός ο «γλαύκος και πυρρός» άρχοντας του τόπου του ήταν αντίπαλος της ανατολικής θρησκοληψίας και θεοσοφικής διάθεσης. Δεν υιοθετούσε το «χρήματα, χρήματ’ ανήρ» (Η αξία του ανθρώπου μετριέται με τα λεφτά) του Αριστόδημου, αλλά το «πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος» (Χ. Θεοδωρίδη πιο πάνω, σελ. 10, 6, 13). Κύρια μέριμνα των Ελλήνων ΔΕΝ ηταν ο φόβος των Θεών, δεν καταπιέζονταν απ’ το μέλλον, αλλά ο σεβασμός προς την δημόσια γνώμη, η αιδώς: αιδέομαι Τρώας λέει ο Έκτορας και βαδίζει καταπάνω στον θάνατο με ολάνοιχτα μάτια και ατρόμητη ψυχή. Αυτοί οι άνθρωποι εξάλειψαν τον φόβο των νεκρών, τον φόβο των μιασμάτων κι άλλους πρωτόγονους φόβους (E. R. Dodds, Οι Έλληνες και το παράλογο, εκδόσεις Καρδαμίτσα, 1996, σελ. 35, 38, 31). Απέναντι σ’ αυτήν την κοσμοθεωρία, σ’ αυτήν την κοσμοαντίληψη, την πλήρη ορθολογισμού και κριτικής σκέψης, αντιτάχθηκε σθεναρά ο Γεννάδιος (Γεώργιος) Σχολάριος, όταν τον αποκάλεσαν Έλληνα: «ελληνικά μιλούσαν οι γονείς μου, η ελληνική είναι η μητρική μου γλώσσα, αλλά εγώ δεν θέλω να μ’ αποκαλούν Έλληνα ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΠΩΣ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΝ ΕΚΕΙΝΟΙ». Αυτή η αρχετυπική ανθελληνική στάση φωτίζει ανηλεώς τον θεμελιώδη διαχωρισμό μεταξύ του «ελληνικού και μη ελληνικού» (Griechisch και Ungriechisch, όπως πολιτογραφήθηκαν οι δυο όροι στην γλώσσα της γερμανικής κριτικής – αναφέρεται απ’ τον Χ. Θεοδωρίδη πιο πάνω, σελ. 6). Φυσικά, οι επίδοξοι Χρυσαυγίτες «δάσκαλοι ιστορίας» τάσσονται βιαστικά με το «μη ελληνικόν» λόγω του ανορθολογισμού τους.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: arial;">ΙΙΙ</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;">Οι μελανόμορφες και μελανόψυχες ανθρωπομηχανές της φασιστικής Χρυσής Αυγής γεμίζουν τα ρεζερβουάρ τους με αίμα. Προτιμούν το ευδιάκριτο από το σημαντικό (όταν δεν τα ταυτίζουν). Ομιλούν (τρόπος του λέγειν!) όχι με πολιτικούς αλλά με βιολογικούς όρους. Π.χ η φυλή (ράτσα) είναι δεδομένο της ζωής, ο ρατσισμός είναι ιδεολογία (εγκληματική) που αντιτίθεται σε φυσικά οργανικά δεδομένα τα οποία είναι ανεπίδεκτα αλλαγής (λ.χ το χρώμα του δέρματος). Και μια και τέτοια δεδομένα ΔΕΝ αλλάζουν, μόνο να τα εξολοθρεύσουν μπορούν. Οι άνθρωποι συν-ομιλούν και συμ-πράττουν. Όπου καταργείται η δυνατότητα συν-ομιλίας και της σύμ-πραξης, τότε η ανθρώπινη επαφή είναι εφικτή μέσω της βίας (HANNAH ARENDT, Περί βίας, εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 2000, σελ. 129, 136, 46). Οι φασίστες εκδηλώνουν περιφρόνηση απέναντι σ’ οτιδήποτε έχει σχέση με τον στοχασμό, την κριτική, τον πλουραλισμό. Γι’ αυτό και ο Γκαίμπελς απαγόρευσε (τον Νοέμβρη του 1933) την κριτική της τέχνης γιατί είχε «τυπικά εβραϊκά χαρακτηριστικά: βάζει το κεφάλι πάνω απ’ την καρδιά, το άτομο πάνω απ’ την κοινότητα, τον νου πάνω απ’ το αίσθημα» (SUSAN SONTAG, Η γοητεία του φασισμού, εκδόσεις Ύψιλον, 2010, σελ. 26).</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;">Είναι καιροί επερχόμενης κοινωνικής αναστάτωσης που οδηγούν στην εξαθλίωση και στην πείνα, στην αποσάρθρωση του κοινωνικού ιστού, στην αποσύνθεση της προσωπικότητας, στην συλλογική ανασφάλεια. Αυτές οι κοινωνικές-οικονομικές αιτίες, αναγκάζουν τους ανθρώπους να κλίνουν στις «εύκολες λύσεις», στην «φυγή», στο «ευχάριστο» ξεγέλασμα. Επιζητούν να καταπραΰνουν την συλλογική τους ανασφάλεια. Τώρα που οι παλαιοί Θεοί αποσύρονται (χλώμιασαν οι κερδοφόρες ακτίνες του πράσινου ήλιου), οι αδειανοί θρόνοι αναζητούν διάδοχο και μ’ έναν επιτήδειο χειρισμό ή ακόμη δίχως καν χειρισμό, σχεδόν κάθε άχρηστο σακί κόκκαλα μπορεί να αναρριχηθεί στην αδειανή θέση (παράβαλε Dodds πιο πάνω, σελ. 152). Αντιμετωπίζοντας την «φρίκη του (επερχόμενου) κενού» μεταθέτουν την ιερότητα από ένα σύστημα αξιών (που καταρρέει) σ’ ένα άλλο διαμέσου της χρήσης ενός οικείου συμβόλου (π.χ ελληνικής σημαίας, ρητορικής του «patrouillotisme»1) ώστε να «καλύψουν το κενό» (παράβαλε Π. Μ. Κιτρομηλίδη, Η Γαλ. Επαν. και η Νοτιοαν. Ευρώπη, σελ. 31). Και η Αριστερά; Γιατί δεν καλύπτει το κενό; Το μεγαλύτερο τμήμα της κοινοβουλευτικής της πτέρυγας, εκφράζει την αφελέστατη εμπιστοσύνη της στην διαπραγματευτική της ικανότητα (sic!) και περιορίζεται σ’ αυτήν αυτάρεσκα και ανόητα. Ένα άλλο, μικρότερο τμήμα της, πιστεύει ανοηταίνοντας πως το πεινασμένο στομάχι θα ηλεκτροδοτήσει, άνευ ετέρου, την επαναστατική σκέψη, λησμονώντας βολικά (αυτοί οι χειροτονημένοι Αριστεροί) ότι εάν η φτώχια και η εξαθλίωση προκαλούσε κοινωνικό μετασχηματισμό, ο παράδεισος θά ’χε εγκαθιδρυθεί στην γη προ πολλού, όπως και το ότι εάν τα ανθρώπινα βάσανα δημιουργούσαν έργα ιδιοφυή, ο κόσμος θά ’τανε γεμάτος αριστουργήματα (Ράσελ Τζάκομπι, Το τέλος της ουτοπίας, εκδόσεις Τροπή, 2001, σελ. 168, βλ. και παρόμοια με την δική μας σκέψη στο άρθρο του Ευτύχη Μπιτσάκη στο ΠΡΙΝ της 6-10-2013).</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;">Ο σοσιαλισμός που ευαγγελίζεται (όταν τολμάει να τον επικαλεσθεί!) ομοιάζει με τον υπάρχοντα καπιταλισμό «σαν δίδυμοι που ο καθένας φορά διαφορετικό καπέλο» (HANNAΗ ARENDT, Σκέψεις για την πολιτική και την Επανάσταση, Έρασμος, 1987, σελ. 23). Λησμονεί πως «ο σοσιαλισμός δεν επινοήθηκε για να αμιλλάται τον καπιταλισμό» (ERNST BLOCH, Ουτοπία και Επανάσταση, Έρασμος, 2007, σελ. 39) πως η ιδέα του μέλλοντος ως βελτιωμένου μοντέλου του παρόντος, ΔΕΝ θέλγει, δεν πυρπολεί συνειδήσεις, δεν δίνει ρεύμα στις καρδιές μας, δεν δίνει μορφή σ’ ό,τι δεν έχει. Εκείνο που συντρίβει τον Έλληνα εργαζόμενο και άνεργο, δεν είναι η κατάρρευση της οικονομίας αυτή καθεαυτή, όσο η κατάρρευση μιας πίστης σ’ ένα μέλλον που θα μπορούσε να είναι διαφορετικό. Η πεποίθηση ότι το μέλλον θα αντιγράψει το παρόν, καταπνίγει ουτοπικές νοσταλγίες, παραλύει την βούληση, σκοτώνει την ελπίδα, εγκαθιδρύει την ΑΠΟΓΝΩΣΗ.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;">Θα μείνουν έτσι τα πράγματα; Θα αφεθεί η φασιστική Χρυσή Αυγή (και η κουστουμαρισμένη μεγαλύτερη αδελφή της) να επιδιώκει όχι την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, αλλά την καθολική «κοινωνικοποίηση» όλων των πολιτών, ΑΠΟ ΤΑ ΣΠΑΡΓΑΝΑ ΕΩΣ ΤΑ ΣΑΒΑΝΑ; (ΟΥΒΕ ΤΙΜ, Τί είναι πραγματικά ο φασισμός;, Τροπή, 2003, σελ. 17). Ελπίζουμε πως ΟΧΙ. Πράγματα γίνονται, πράγματα αλλάζουν κάθε μέρα. Χρειάζεται θεωρητική και οργανωτική ανασυγκρότηση, αναλυτική επάρκεια. Χρειάζεται ευδιάκριτη προοπτική, ξεκάθαρο, φωτεινό, ελεύθερο ΟΡΑΜΑ. Πρέπει να τα βρούμε, να τα προτάξουμε. Μπορούμε!</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div style="text-align: right;"><span style="font-family: arial;">Πέτρος Πέτκας</span></div><div style="text-align: right;"><span style="font-family: arial;"><br /></span></div><div style="text-align: right;"><span style="font-family: arial;">Πρώτη δημοσίευση: Νέα Προοπτική</span></div>sotirishttp://www.blogger.com/profile/13599639878712678276noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3513543880893289889.post-10716407850821488852020-03-07T22:15:00.002+02:002020-03-07T22:15:49.685+02:00Τρένα... <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><i>του Βασίλη Λαδά</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2U47H3ed5vHF9yCMH9J1FvuJXuSXidMT6MJbO-YtgVjAA7Ybr0r-KO_8IOEw7TS5clYn98ibsmpGLc9Z6VoKqupg36_yigMtdQS1hx15ksMHY8kKRt16DuTVN8S7kllpTnQ2rFnq_RQzr/s1600/treno-620x420.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="420" data-original-width="620" height="270" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2U47H3ed5vHF9yCMH9J1FvuJXuSXidMT6MJbO-YtgVjAA7Ybr0r-KO_8IOEw7TS5clYn98ibsmpGLc9Z6VoKqupg36_yigMtdQS1hx15ksMHY8kKRt16DuTVN8S7kllpTnQ2rFnq_RQzr/s400/treno-620x420.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Στις δεκαετίες 1950, 1960, 1970 το καφενείο του κεντρικού σιδηροδρομικού σταθμού και το περίπτερο στην αίθουσα αναμονής διανυκτέρευαν. Οι ξενύχτηδες έπιναν καφέ, αγόραζαν τις πρωινές εφημερίδες (μύριζαν μελάνι) κι έβλεπαν περί τις 02.30 τη διασταύρωση των οτομοτρίς της γραμμής Καλαμάτα – Αθήνα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Εδώ και πολλά χρόνια σταματήσαμε στην Πάτρα ν’ ακούμε τα σφυρίγματα των υπεραστικών τρένων. Η λέξη οτομοτρίς (εκ των Γαλλικών) ξεχάστηκε. Ακούμε όμως τον θόρυβο για την υπογειοποίηση ή όχι, σε μήκος δώδεκα χιλιομέτρων από το Ρίον στην Πάτρα, της σύγχρονης γραμμής του τρένου που έρχεται από Κιάτο με αργούς ρυθμούς.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"></span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Λέγεται πως για την υπογειοποίηση απαιτείται τουλάχιστον ένα δισεκατομμύριο ευρώ. Λέγεται ακόμη πως η υπογειοποίηση πρέπει να γίνει σε βάθος είκοσι πέντε μέτρων, οπότε το τρένο θα έλθει περίπου κοντά στον εορτασμό των 300 χρόνων από την Ελληνική επανάσταση του 1821. Λένε ακόμη πως έχουν γίνει υπολογισμοί ως προς τον αριθμό των ταξιδιωτών από Πάτρα προς Αθήνα και τανάπαλιν με τα λεωφορεία του ΚΤΕΛ. Δεκαπέντε διαδρομές προς Αθήνα και από Αθήνα άλλες τόσες καθημερινά. Πενήντα επιβάτες χωρούν τα λεωφορεία. Δηλαδή ο μέγιστος αριθμός είναι επτακόσια πενήντα προς Αθήνα κι από εκεί προς τα εδώ άλλοι τόσοι.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Στην τελευταία σειρά των καθισμάτων, θέση 44 καθόταν όταν ερχόταν στην Πάτρα από την Αθήνα η εικαστικός και συγγραφέας Κλεοπάτρα Δίγκα για να έχει θέα τόσο στη φύση όσο και στους έμπροσθεν αυτής επιβάτες. Έτσι γράφει στο αφήγημά της «Νο 44 παράθυρο », εκδόσεως Γαβριηλίδη. Άρα, συμπεραίνεται, πως αν όλοι επιλέξουν τρένο κι όχι λεωφορείο για τη διαδρομή Πάτρα – Αθήνα το πολύ πολύ να γίνονται τρεις διαδρομές προς Αθήνα κι από εκεί τρείς προς Πάτρα. Έξι φορές ημερησίως θα ενοχλούνται οι περίοικοι της γραμμής από τα σφυρίγματα των τρένων. Θα ήταν καλύτερα λένε οι ενάντιοι της υπογειοποίησης της γραμμής του τρένου να υπογειοποιηθούν οι οδοί που διασταυρώνονται κάθετα με τη γραμμή. Λίγα εκατομμύρια απαιτούνται για αυτό. Η τεχνοκρατική αυτή άποψη έχει τη λογική της σήμερα που τα οικονομικά μας είναι χάλια.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Υπάρχει όμως κάτι άλλο βαθύτερο που θέλω να το θίξω. Κάτι που έχει σχέση με το νόημά μας ως όντων που αναπτυχθήκαμε βιολογικά και κοινωνικά επί της γης στο φυσικό φως της ημέρας ή της νύχτας με τ’ αστέρια, πλάι σε δέντρα, βουνά και θάλασσα. Στην απάντηση αυτού του ερωτήματος ίσως καταλάβουμε τι πραγματικά σημαίνει η αγάπη του οίκου μας ως σύμπαντος με βάση τη γη και στερέωμα τον ουρανό.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Τα υπόγεια τρένα χρησιμοποιήθηκαν στις μεγαλουπόλεις από τις αρχές του εικοστού αιώνα για λόγους τεχνοκρατικούς και οικονομικούς. Να μεταφέρεται γρηγορότερα το εργατικό δυναμικό στις εργασίες του κυρίως και δευτερευόντως μαθητές και φοιτητές. Εν μέρει ήταν μια πράξη εξαναγκασμού η υπόγεια διαδρομή. Όταν όμως έφταναν οι διαδρομές εκεί που η πόλη σταματά κι άρχιζαν τα προάστεια τα τρένα ξεμύτιζαν στην επιφάνεια. Αυτό συμβαίνει και σήμερα. Μοιάζει σαν να θέλει να βγει το τρένο στην επιφάνεια της γης όπως ο κολυμβητής που κάνει αναγκαστικό μακροβούτι βγαίνει στην επιφάνεια της θάλασσας ν’ ανασάνει.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Τα υπεραστικά τρένα ξεκίνησαν τις διαδρομές τους από τις αρχές του δέκατου ένατου αιώνα. Στην Ελλάδα στα τέλη του αιώνα αυτού. Επίγεια μπαίνουν και σήμερα σε όλες τις μεγαλουπόλεις – ακόμα και στις πόλεις μνημεία, όπως Φλωρεντία και Βενετία.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Το ταξίδι με τρένο – όπως και με λεωφορείο και πλοίο – αγαπήθηκε από τις τέχνες γιατί ήταν συμβατό με τη φύση του ανθρώπου. Στις μυθοπλασίες υπάρχουν συγκλονιστικές αφηγήσεις που γίνονται κατά τη διαδρομή ενός ταξιδιού με τρένο. Στον Λέοντα Τολστόι , στον Τόμας Χάρντι, στον δικό μας Αλεξάκη. Ο Τέρνερ ζωγράφησε τη μηχανή ενός τρένου εν κινήσει με ατμούς έτσι που να παρεισφρέει η εικόνα του τρένου στην εικόνα ενός αλόγου που βρυχάται. Στην ταξιδιωτική λογοτεχνία άπειρες περιγραφές τοπίων όπως π.χ του Διακοπτού από τον Κ. Καβάφη. Η δεύτερη ταινία του παγκόσμιου κινηματογράφου είναι η άφιξη τρένου σε σιδηροδρομικό σταθμό, των αφών Λυμιέρ, 1895. Η πρώτη ήταν «το σχόλασμα εργοστασίου». Και οι δύο με ανθρώπους να κινούνται στο φως της ημέρας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Αντιθέτως τα υπόγεια τρένα, τα μετρό, τα underground έμειναν έξω από τα ενδιαφέροντα των τεχνών. Μόνο θρίλερ αστυνομικά ή ταινίες τρόμου εξελίσσονται στα τούνελ των υπογείων. Κάτι λέει αυτό. Οι επιβάτες στους υπόγειους συρμούς των μεγαλουπόλεων παρ’ ότι αυτοί κινούνται με μεγάλη ταχύτητα, μοιάζουν σαν να ‘χει σταματήσει ο χρόνος να κυλά. Νοιώθουν ότι οι διαδρομές τους είναι μια στάση στον χρόνο της πραγματικής κοινωνικής και φυσικής τους ζωής. Είναι σ’ ένα πέρασμα άχρονο εξ ανάγκης. Έξω από τα παράθυρα του συρμού είναι το σκοτάδι και ο θόρυβος τους κλίνει τ’ αυτιά. Είναι βουβοί αντιστεκόμενοι έτσι στην αλλοτρίωσή τους.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Με άλλα λόγια αν το τρένο μπει σε υπόγειο για δώδεκα χιλιόμετρα ο ταξιδιώτης θα απωλέσει μέρος της φύσης του, θα χάσει το περιβάλλον όπου αναπτύχτηκε ως άνθρωπος, τη θάλασσα, τα βουνά, τον ουρανό, τα ερείπια των εργοστασίων, μερικά ωραία σπίτια που χτίστηκαν με μεράκι, τα βλέμματα των ανθρώπων που παρατηρούν το τρένο να περνά και φαντασιώνονται ιστορίες ταξιδιωτών. Θα χάσει την αίσθηση της πραγματικότητας προς όφελος μιας άλλης ακόμη αλλοτριωτικής τεχνοκρατικής ανάγκης.</span></div>
</div>
sotirishttp://www.blogger.com/profile/13599639878712678276noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3513543880893289889.post-10381413096262203622020-01-10T12:05:00.001+02:002020-01-10T12:05:20.588+02:00Lex Animata*: Μεσαιωνική πολιτική σκέψη και σύγχρονη αστυνομική πρακτική<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: right;">
<i>*έμψυχος νόμος</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><br /></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiA8Goe5hlXptISO3-W79j9Cv75dLEFxuYPlCd8PrxJDSEZVdw00x9CU1bhyphenhyphen9fiNnUJ7FkVTCxBGs8-qjgK_A99y1juGJEmS3pGPKSgB69Grs1_4xCRghodKU7EecilOU7Hwh9jrbzJjSS_/s1600/800px-Prometheus_Adam_Louvre_MR1745.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1063" data-original-width="800" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiA8Goe5hlXptISO3-W79j9Cv75dLEFxuYPlCd8PrxJDSEZVdw00x9CU1bhyphenhyphen9fiNnUJ7FkVTCxBGs8-qjgK_A99y1juGJEmS3pGPKSgB69Grs1_4xCRghodKU7EecilOU7Hwh9jrbzJjSS_/s400/800px-Prometheus_Adam_Louvre_MR1745.jpg" width="300" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Προμηθέας Δεσμώτης, Νικολά Σεμπαστιάν Αντάμ, Γαλλική Βασιλική Ακαδημία, 1762.</i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: left;">
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><b>I</b></span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Ένα
από τα βασικά γνωρίσματα της ελληνικής δημοκρατίας στην κλασική περίοδο ήταν
ότι έκανε τον κάθε κάτοχο εξουσίας <i style="mso-bidi-font-style: normal;">υπεύθυνον,
υπόλογον</i>, υποκείμενον σε εξέταση και έλεγχο από ολόκληρο το σώμα των
πολιτών ή από κάποιο δικαστήριο στο οποίο είχε μεταβιβάσει την κυριαρχική εξουσία
του. Αυτό ίσχυε και στην θεωρία και στην πράξη. Με τα ελληνιστικά βασίλεια και
την Ρωμαϊκή Ηγεμονία φτάσαμε ήδη στην αντίθετη άκρη<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftn1" name="_ftnref1" style="mso-footnote-id: ftn1;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. Για
ποιο πράγμα ο βασιλιάς ή ο αυτοκράτορας θα καταδεχτεί να καταστήσει τον εαυτό
του υπόλογο, ή πώς μπορεί να του αποδοθεί μια οποιαδήποτε ευθύνη; Στους λόγους
του <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Περί Βασιλείας</i>, ο Δίων
Χρυσόστομος, γράφοντας στα πρώτα χρόνια του δεύτερου αιώνα (και έχοντας υπόψη
του πάνω από όλα τον Ρωμαίο αυτοκράτορα), ορίζει συγκεκριμένα την <i style="mso-bidi-font-style: normal;">βασιλεία</i> ως εξουσία που «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">δεν είναι υπόλογη για τις ενέργειές της»: ο
βασιλιάς και η μοναρχία του είναι ανυπεύθυνοι. Ο βασιλιάς είναι «μεγαλύτερος
από τους νόμους», «υπεράνω των νόμων</i>». Μάλιστα, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">νόμος</i> είναι το θέσπισμα του βασιλιά, το <i style="mso-bidi-font-style: normal;">δόγμα </i>του. Αυτό δεν ήταν η συνταγματική θεωρία της Ρωμαϊκής Ηγεμονίας,
είναι όμως μια σωστή περιγραφή της πρακτικής της<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftn2" name="_ftnref2" style="mso-footnote-id: ftn2;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[2]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. Σύμφωνα
με ένα περίφημο και συχνά επαναλαμβανόμενο απόσπασμα του <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Πανδέκτη</i> από τις <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Εισηγήσεις </i>(</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Institutes</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">) του Ουλπιανού (του μεγάλου νομικού της εποχής του Σεβήρου,
που πέθανε το 223) «οτιδήποτε αποφασίζει ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Princeps</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> (Ηγεμόνας) <i style="mso-bidi-font-style: normal;">έχει ισχύ
νόμου</i>» (</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">legis</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">habet</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">vigorem</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">) και αυτό βασίζεται ρητά στον ισχυρισμό ότι με μια </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">lex</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">regia</span></i><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> (βασιλικός νόμος) ο </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">populus</span></i><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> (λαός) εκχωρεί στον </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Princeps</span></i><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> (Ηγεμόνα) όλο του το </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">imperium</span></i><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> (ανώτατη εξουσία) και όλη του την </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">potestas</span></i><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> (δύναμη,
εξουσία)<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftn3" name="_ftnref3" style="mso-footnote-id: ftn3;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[3]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>.
Υπάρχουν μαρτυρίες του Δίωνα Κάσσιου που δείχνουν ότι στον καιρό του (το πρώτο
μισό του τρίτου αιώνα) ο </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Princeps</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">
(Ηγεμόνας) εθεωρείτο ολοφάνερα ως <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αποδεσμευμένος
από όλους τους νόμους</i> (</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">legibus</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">solutus</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">est</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">) και προσθέτει ότι οι αυτοκράτορες
έχουν όλα όσα ανήκουν στους βασιλιάδες εκτός από τον κενό τίτλο<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftn4" name="_ftnref4" style="mso-footnote-id: ftn4;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[4]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. Κάποιος
Έλληνας ρήτορας των μέσων του δεύτερου αιώνα, ο Αίλιος Αριστείδης, σε έναν
εμετικό λόγο του, εγκωμιαστικό για την Ρώμη, δήλωνε πανηγυρικά ότι η Ρωμαϊκή
Αυτοκρατορία ήταν ένα είδος <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ιδεώδους
δημοκρατίας</i>, διότι όλος ο λαός είχε παραδώσει πρόθυμα τα κυριαρχικά του
δικαιώματα στα χέρια του ανθρώπου που είναι ο καταλληλότερος να κυβερνά: του
αυτοκράτορα. Επρόκειτο για το έσχατο στάδιο διαφθοράς της πολιτικής σκέψης<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftn5" name="_ftnref5" style="mso-footnote-id: ftn5;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[5]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. Το
348-349 ο Λιβάνιος έφτασε στο σημείο να εκφράσει τον ενθουσιασμό του για το
γεγονός ότι οι αυτοκράτορες Κωνστάντιος Β’ και Κώνστας, αν και ήσαν «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">κύριοι των νόμων»</i> είχαν <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«κάνει τους νόμους κυρίους των ιδίων</i>», ο
δε Αμμιανός Μαρκελίνος, ένας Έλληνας ιστορικός από την Αντιόχεια που έγραψε στη
λατινική και ένας από τους καλύτερους ιστορικούς της αρχαιότητας, λέει ότι ο
αυτοκράτορας «έχει στην άκρη των χειλέων του την εξουσία της ζωής και του
θανάτου». Μια αυτοκρατορική διάταξη του 384-385 απαγορεύει την αμφισβήτηση που
αφορά οποιαδήποτε άσκηση της αυτοκρατορικής κρίσης, διότι «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">είναι κάτι σαν ιεροσυλία</i>…». Η ανυπακοή στην αυτοκρατορική βούληση
στιγματιζόταν ως </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">sacrilegium</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> (<i style="mso-bidi-font-style: normal;">ιεροσυλία</i>)<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftn6" name="_ftnref6" style="mso-footnote-id: ftn6;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[6]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. Τέλος,
πρέπει να αναφερθεί και τούτο: Ήδη στον τέταρτο αιώνα π. Χ. ο Ξενοφών είχε καταγράψει
(<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Κύρου Παιδεία</i>) την άποψη ότι ο καλός
κυβερνήτης ήταν «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">βλέπων νόμος</i>». Ο
Αριστοτέλης έλεγε στα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ηθικά Νικομάχεια</i>
για τον καλλιεργημένο και ελεύθερο άνθρωπο ότι ήταν <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«νόμος ο ίδιος</i>» ενώ στα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Πολιτικά</i>
τόνιζε ότι αν υπήρχε ένας άνθρωπος τόσο πολύ ανώτερος από όλους τους άλλους
ώστε να είναι πέρα από κάθε σύγκριση με αυτούς, θα μπορούσε να παρομοιαστεί με
«θεό απέναντι των ανθρώπων» και μη υποκείμενον σε κανένα νόμο: διότι τέτοιοι
άνθρωποι «είναι οι ίδιοι νόμος». Έχοντας υπόψη του τους «βασιλικούς άνδρες» του
Πλάτωνα λέει: «</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Arial Unicode MS"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">κατ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ὰ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Arial Unicode MS"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";"> δ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ὲ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Arial Unicode MS"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";"> τ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ῶ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Arial Unicode MS"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ν τοιο</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ύ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Arial Unicode MS"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">των ο</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ὐ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Arial Unicode MS"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">κ </span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ἔ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Arial Unicode MS"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">στι ν</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ό</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Arial Unicode MS"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">μος· α</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ὐ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Arial Unicode MS"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">το</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ὶ</span><span style="color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Arial Unicode MS"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";"> <span style="background: white;">γ</span></span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ά</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Arial Unicode MS"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ρ ε</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ἰ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Arial Unicode MS"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">σι ν</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ό</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Arial Unicode MS"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">μος. κα</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ὶ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Arial Unicode MS"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";"> γελο</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ῖ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Arial Unicode MS"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ος </span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ἂ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Arial Unicode MS"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ν ε</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ἴ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Arial Unicode MS"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">η νομοθετε</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ῖ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Arial Unicode MS"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ν τις πειρ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ώ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Arial Unicode MS"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">μενος κατ’ α</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ὐ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Arial Unicode MS"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">τ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ῶ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Arial Unicode MS"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ν</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">»<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftn7" name="_ftnref7" style="mso-footnote-id: ftn7;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[7]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>.
Αιώνες αργότερα ο Ιουστινιανός, όντας γνωστός για τον αυταρχισμό του και από
τους πιο συντηρητικούς και προσκολλημένους στην παράδοση από όλους τους
Ρωμαίους και Βυζαντινούς αυτοκράτορες, κατέγραψε στη νομοθεσία του το 537 ότι η
μοναρχία του ήταν <i style="mso-bidi-font-style: normal;">νόμος έμψυχος. </i>Η
έκφραση απέκτησε πολιτική σημασία και έγινε σημαντική στην πολιτική σκέψη
αργότερα στον πολύ προχωρημένο μεσαίωνα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ως
</i></span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">lex</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">animata</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">, «νόμος προικισμένος με
ψυχή», «ζωντανός νόμος»<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftn8" name="_ftnref8" style="mso-footnote-id: ftn8;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[8]</span></b></span><!--[endif]--></span></span></a>.
</span></i><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"></span></i></div>
<a name='more'></a><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><br /></i><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Η
προαναφερθείσα σύντομη ιστορική αναδρομή θα μπορούσε να μας βοηθήσει στην
συναγωγή κρίσιμων συμπερασμάτων για συγκρίσιμα φαινόμενα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">άλλων κοινωνιών</i> με την προϋπόθεση βέβαια ότι κάτι τέτοιο γίνεται με
μεγάλη προσοχή και πάντοτε </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">mutatis</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">mutandis</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">(τηρουμένων των
αναλογιών). Πρέπει να έχουμε κατά νουν τη σοφή παρατήρηση του </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">E</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">J</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Bickermann</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">: «Η αξία των αναλογιών δεν είναι αποδεικτική, αλλά μόνο
διαφωτιστική και, συνακόλουθα, ευρετική. Μπορούν να μας βοηθήσουν να
αναγνωρίσουμε πλευρές των γεγονότων οι οποίες διαφορετικά θα έμεναν κρυμμένες
από εμάς»<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftn9" name="_ftnref9" style="mso-footnote-id: ftn9;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[9]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">II</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">H</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">κυβέρνηση του Κυριάκου
Μητσοτάκη ανέλαβε, μεταξύ άλλων, νομοθετική πρωτοβουλία με βάση την οποία
κατήργησε το πανεπιστημιακό άσυλο με την θεσμοθετημένη μορφή που είχε λάβει
αυτό από το 1982. Στη συνέχεια, «έβαλε λουκέτο» στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο της
Αθήνας απαγορεύοντας την είσοδο φοιτητών σε αυτό. Με μιαν ενορχηστρωμένη
δυσφημιστική καμπάνια των ΜΜΕ εμφάνισε αναποδείκτως τις εγκαταστάσεις του πιο
πάνω ΑΕΙ ως εργαστήρια αποθήκευσης εκρηκτικών υλών και κατασκευής βομβών που
διαχειρίζονταν κακοποιά στοιχεία του κοινού ποινικού δικαίου. Οι φοιτητές
αντέδρασαν μαζικά: έκοψαν το «λουκέτο», εισήλθαν στο ΑΕΙ θέτοντάς το εκ νέου σε
λειτουργία παρά την κυβερνητική απαγόρευση. Εκείνο που μας ενδιαφέρει στην
προκειμένη περίπτωση είναι η κυβερνητική αντίδραση σε αυτό το γεγονός και η
νομική-πολιτική αιτιολογία της: Το κόμμα της ΝΔ είχε συμπεριλάβει στο
προεκλογικό του πρόγραμμα την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Το εκλογικό
σώμα εξέλεξε την ΝΔ στις εθνικές εκλογές, κατίσχυσε των πολιτικών αντιπάλων της,
σχημάτισε κυβέρνηση και τηρώντας τις προεκλογικές της υποσχέσεις, κατήργησε με
νόμο το πανεπιστημιακό άσυλο. Τούτο σημαίνει, κατά τις προβαλλόμενες αντιλήψεις
της, ότι <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ουδείς δικαιούται, </i>πλέον, να
θέτει εν αμφιβόλω την πολιτική επιλογή της. Αυτός που θα το κάνει θα επιδείξει
συμπεριφορά που προσλαμβάνει χαρακτηριστικά <i style="mso-bidi-font-style: normal;">πολιτικής
βλασφημίας. </i>Θα στιγματιστεί ως διαπράττων <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ιεροσυλία</i> (</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">sacrilegium</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">) μια
και η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα άλλο από το να υλοποιήσει την αντίστοιχη
βούληση του λαού ο οποίος με την ψήφο του, δίκην <i style="mso-bidi-font-style: normal;">βασιλικής διάταξης</i> (</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">lex</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">regia</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">), εκχώρησε στον Κυριάκο Μητσοτάκη και στην κυβέρνησή του την
ανώτατη εξουσία (</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">imperium</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">) και όλη του την δύναμη και εξουσία του (</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">potestas</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">) να ενεργήσει αντ’ αυτού και γι’ αυτόν! Αυτός ήταν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ο συλλογιστικός άξονας της κυβερνητικής
αντίδρασης όπως εμφανιζότανε στον ηλεκτρονικό Τύπο από τους γραβατοφόρους
μαστροπούς της κοινής γνώμης που καταρρυπαίνουν τις τηλεοπτικές μας οθόνες.
Μια, λοιπόν, και πρόκειται για πράξη ιεροσυλίας, τότε ανάλογης βαρύτητας θα
πρέπει να είναι και η σύννομη εναντίωση σε αυτήν: τον λόγον έχει η αστυνομία η
οποία εμφανίζεται να υλοποιεί την κυβερνητική βούληση η οποία, με τη σειρά της,
υλοποιεί την βούληση του λαού, με τις κατευναστικές ιδιότητες της αστυνομικής
ράβδου (κλομπ) που όχι μόνο θωπεύει τα κρανία των διαδηλωτών αλλά, ταυτοχρόνως,
τους νουθετεί να εγκαταλείψουν την «παρεκκλίνουσα συμπεριφορά» και να
ακολουθήσουν την άγουσα στην Κοιλάδα της Ταπείνωσης. Αναφερθήκαμε σε ιεροσυλία
και στον στιγματισμό της. Όταν, όμως, αυτήν την ιερόσυλη στάση ανυπακοής την
ενστερνίζονται ταυτοχρόνως δεκάδες χιλιάδες νέων ανθρώπων, τότε η
επικινδυνότητα της ιεροσυλίας εκτινάσσεται στο μέγιστό της σημείο, ενίοτε
προσλαμβάνει χαρακτηριστικά εξέγερσης με άδηλη κατάληξη. Η εξουσία, η κάθε
εξουσία, πάντοτε θεωρούσε επιβλαβή κάθε μεγάλη λαϊκή συγκέντρωση. Την έβλεπε ως
εστία κακών επιρροών, ως αφετηρία ενδεχόμενης αυτοσυνείδησης και διεκδικητικών
αγώνων εις βάρος της. Οι διαδηλωτές αντιμετωπίζονται διαχρονικά ως άτομα
ανεπίδεκτα βελτίωσης, ως αντικείμενα χρήζοντα συνεχούς επιτήρησης, ως «πλήθος
γουρουνιών» κατά τον </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">E</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Burke</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> (που τόσο πολύ θαυμάζεται τελευταία από αρκετούς ιστορικούς
των ιδεών). Εξ άλλου, ο κόσμος, πολλώ δε μάλλον, οι διαδηλώσεις «περιλαμβάνουν
μόνο ανόητα άτομα που πρέπει να χειραγωγηθούν» πρωταρχικώς με την αστυνομική
ράβδο και τις κατευναστικές της ιδιότητες. Εν κατακλείδι: για την άρχουσα τάξη,
το πολιτικό προσωπικό της και τον εκτελεστικό της βραχίονα, τον αμβλύνοα
αστυνομικό, με τα στιβαρά χέρια και την διανοητική του ατροφία, η ιδέα του
διαδηλωτή αποτελεί <i style="mso-bidi-font-style: normal;">πρόκληση</i> για την
ιδεολογία τους, την πνευματική τους συγκρότηση, την θρησκεία τους, τη νοοτροπία
τους, την ίδια την ηθική τους και τη σύνολη βιοτροπία τους. Μια πρόκληση που
δεν κατανοούν και την αντιμετωπίζουν με μέτρα αντεγκληματικής πολιτικής<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftn10" name="_ftnref10" style="mso-footnote-id: ftn10;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[10]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. Ο
διαδηλωτής αντιμετωπίζεται ως εγκληματικός χαρακτήρας. Ο χαρακτηρισμός ενέχει
και τους οικείους συνειρμούς του: δικαιολογεί την άγρια καταστολή του.
Επιστρατεύει όπλα της ψυχιατρικής επιστήμης προς αντιμετώπισή του επιχειρώντας
έτσι, με περισσή κακοήθεια, να μετατρέψει την πολιτική αντίθεση σε δήθεν
επιστημονικό επιχείρημα. Λησμονούν, ωστόσο, ότι οι κοινωνικές διαμαρτυρίες δεν θεραπεύονται
με τη χρησιμοποίηση ιατρικών και ψυχολογικών μεθοδεύσεων. Λησμονούν τον
θεμελιώδη κανόνα: κάθε χώρος της πραγματικότητας έχει την <i style="mso-bidi-font-style: normal;">δική του νομοτέλεια! </i>Οι κοινωνικές διαμαρτυρίες δεν χρήζουν
ιατρικής παρακολούθησης και θεραπείας. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Η
δεξιά κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ουδόλως πρωτοτυπεί ως προς την εχθρική
αντιμετώπιση λαϊκών συναθροίσεων και διαδηλώσεων: «κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια».
Ακριβέστερα, κρατάει πάρα πολλούς αιώνες, όσο και το αρχαίο μίσος του
εκμεταλλευτή κατά του εκμεταλλευομένου. Ο Αριστοτέλης αναφέρει ότι ένα
χαρακτηριστικό των τυράννων είναι ότι αυτοί (όπως και οι ολιγαρχικοί)
κακομεταχειρίζονται τον απλό λαό και τον «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">διώχνουν
από την πόλη και τον σκορπίζουν</i>». Την κράτηση των φτωχών στην ύπαιθρο,
μακριά από την πόλη, την συνιστά στους ολιγαρχικούς ο συγγραφέας της
ψευδο-αριστοτελικής <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ρητορικής προς
Αλέξανδρον</i>, ο οποίος τονίζει ότι εάν ο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">όχλος</i>
συγκεντρωθεί στην πόλη <i style="mso-bidi-font-style: normal;">πιθανότατα θα
ενωθεί και θα καταλύσει την ολιγαρχία<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftn11" name="_ftnref11" style="mso-footnote-id: ftn11;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[11]</span></b></span><!--[endif]--></span></span></a></i>.
Αυτός είναι ο λόγος που η αυτοκρατορική ρωμαϊκή διοίκηση έβλεπε με φιλυποψία
κάθε <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ένωση </i>και <i style="mso-bidi-font-style: normal;">οργάνωση</i> ανάμεσα στις κατώτερες τάξεις της ελληνικής Ανατολής. Ο
αυτοκράτορας Τραϊανός αρνήθηκε να επιτρέψει την συγκρότηση μιας πυροσβεστικής
υπηρεσίας στην πόλη της Νικομήδειας στην Βιθυνία της Μικράς Ασίας (που μόλις
πριν λίγο είχε υποστεί μια καταστροφική πυρκαγιά, και δεν είχε οργανωμένο σώμα για
την αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων), για τον ξεκάθαρο λόγο ότι κάθε οργάνωση
στην επαρχία θα έπαιρνε μοιραία πολιτικό χαρακτήρα και θα οδηγούσε σε ταραχές.
Για τον ίδιο λόγο, ο Τραϊανός φοβόταν επίσης να επιτρέψει νέους <i style="mso-bidi-font-style: normal;">εράνους </i>δηλαδή φιλικές εταιρίες ή
εταιρίες αμοιβαίας ωφέλειας στην ίδια περιοχή<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftn12" name="_ftnref12" style="mso-footnote-id: ftn12;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[12]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. Ως και
ο Καίσαρας, ο υποτιθέμενος «πολιτικός του λαού», κατέληξε να περιορίσει το
δικαίωμα των φτωχών πολιτών να συνεταιρίζονται ελεύθερα στους ομίλους και στα
«κολλέγια» της Ρώμης, διότι μπορεί να απειλούσαν<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>την εξουσία του, ιδίως κατά την απουσία του
από την πόλη. Την ίδια τακτική τήρησαν οι επόμενοι αυτοκράτορες που, όπως
είδαμε αμέσως πιο πάνω, προτίμησαν την κοινωνική γαλήνη <i style="mso-bidi-font-style: normal;">τους </i>από την ασφάλεια των κατοίκων έναντι μιας καταστροφικής
πυρκαγιάς. «Καλύτερα νεκρός, λοιπόν, παρά κόκκινος<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftn13" name="_ftnref13" style="mso-footnote-id: ftn13;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[13]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Αν φύγουμε
από την αρχαία Ελλάδα και την Ρώμη και μεταφερθούμε νοερώς στην Μεγάλη Βρετανία
της Βιομηχανικής Επανάστασης, την “κοιτίδα του κοινοβουλευτισμού” κλπ, κλπ,
τότε θα βρούμε τον διαβόητο πρωθυπουργό Πιτ να εκδίδει μια ανακοίνωση κατά των
«στασιαστικών συγκεντρώσεων» και να επιβάλει πάραυτα τους διαβόητους <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Δύο Νόμους»</i> τον Οκτώβρη του 1795.
Σύμφωνα με τον δεύτερο Νόμο, απαγορεύονταν να γίνονται συγκεντρώσεις άνω των
πενήντα ατόμων χωρίς να έχει ειδοποιηθεί κάποιος ειρηνοδίκης, ο οποίος θα είχε
την ευρύτατη εξουσία να διακόπτει τις ομιλίες, να συλλαμβάνει τους ομιλητές και
να διαλύει τις συγκεντρώσεις. Ο κατάλογος των αδικημάτων που επέσυραν την
θανατική ποινή επεκτάθηκε: εφεξής, η απείθεια προς τις διαταγές ενός ειρηνοδίκη
θα τιμωρούνταν με <i style="mso-bidi-font-style: normal;">θάνατο!<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftn14" name="_ftnref14" style="mso-footnote-id: ftn14;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[14]</span></b></span><!--[endif]--></span></span></a></i>
Αν κρίνουμε από τον αποτρεπτικό αντίκτυπο του πιο πάνω Νόμου, τότε, μάλλον,
πέτυχε τον σκοπό του. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Από
την προπεριγραφείσα δι’ ολίγων, εχθρική αντιμετώπιση, εκ μέρους της εξουσίας,
των λαϊκών συναθροίσεων και συσσωματώσεων, καταδεικνύεται ευχερώς και η ιστορική
προέλευση της στάσης της δεξιάς κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη έναντι των
λαϊκών αντιδράσεων. Ωστόσο, πρέπει να παρατηρήσουμε τούτο: η ταξική, κρατική
κατασταλτική πολιτική <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αυτής </i>της
κυβέρνησης εμφανίζει χαρακτηριστικά ασυνήθιστης βιαιότητας στην Μεταπολιτευτική
περίοδο. Εισάγει, και προσπαθεί να εμπεδώσει, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αναίσχυντες κατασταλτικές καινοτομίες</i> που προσκρούουν στην
γενικευμένη ηθική αντίδραση της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, ανεξαρτήτως
πολιτικής τοποθέτησης. Αυτή η επιδειχθείσα αυτές τις ημέρες (βρισκόμαστε στα
μέσα Δεκέμβρη 2019) αδυσώπητη βαναυσότητα της αστυνομίας, αυτή η <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αναίσχυντη κατασταλτική καινοτομία της </i>φρονούμε
πως αποτελεί την </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">differentia</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">specifica</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> (ειδοποιό διαφορά)</span></i><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> αυτής της συγκεκριμένης πολιτικής με την απεχθή αστυνομική
πρακτική πρωτοφανούς χυδαιότητας. Γι’ αυτό ας την δούμε ενδελεχέστερα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">III</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Ας
ρίξουμε μια πρόχειρη ματιά σε μερικά δημοσιεύματα του έντυπου Τύπου που
αναφέρονται στην επίμαχη βάναυση αστυνομική συμπεριφορά: Ο Λάμπρος Γούλας,
μέλος της αναρχικής συλλογικότητας «Ρουβίκωνας», περιγράφει την άγρια
κακοποίησή του από τους αστυνομικούς των ΜΑΤ στις 8-11-2019 στα Εξάρχεια. Περιοριζόμαστε
στα κρίσιμα σημεία της περιγραφής του: «…Ο ένας από αυτούς ήταν πιο τρελαμένος,
μου κοπάναγε το κεφάλι στον τοίχο και προσπαθούσα να το προστατέψω. Αυτός
κάποια στιγμή έδωσε εντολή να με γδύσουν. Με πέταγε ο ένας στο άλλο και προσπαθούσαν
να μου βγάλουν τα ρούχα. Έδωσα μάχη να κρατήσω το εσώρουχό μου… Τότε συνέβη
κάτι φοβερό. Μου κατεβάζει το εσώρουχο, κολλάει από πίσω μου και φωνάζει «’Έτσι
γαμάνε οι χακί. Στα Εξάρχεια έχουμε χούντα ρε, το κατάλαβες; Όποιος δεν δέχεται
φάπα και πούτσα δεν θα μπαίνει στα Εξάρχεια. Εμείς κάνουμε κουμάντο…<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftn15" name="_ftnref15" style="mso-footnote-id: ftn15;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[15]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Με το
διάτρητο πρόσχημα της διενέργειας σωματικής έρευνας πάνω σε έναν φοιτητή του
Γερμανικού Τμήματος της Φιλοσοφικής Σχολής της Αθήνας, που βάδιζε μόνος και
ειρηνικά στο κέντρο της Αθήνας, οι διενεργήσαντες τον προσχηματικό σωματικό
έλεγχο αστυνομικοί προέβαιναν σε <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ψαύσεις </i>των
γλουτών του συνοδεύοντάς τες με χλευαστικά και ονειδιστικά σχόλια όπως λ.χ.
«έλα που δεν σου αρέσει»<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftn16" name="_ftnref16" style="mso-footnote-id: ftn16;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[16]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. Κατά
την διάρκεια ενός προσχηματικού σωματικού ελέγχου από τριάντα (30) περίπου
αστυνομικούς των ΜΑΤ πάνω σε έναν εικοσάχρονο σπουδαστή στις 21-11-2019 στο
κέντρο της Αθήνας, εν πλήρη ημέρα και εν μέση οδώ, τον υποχρέωσαν βιαίως να
γδυθεί και στη συνέχεια, ήλεγξαν το <i style="mso-bidi-font-style: normal;">εσωτερικό
του εσωρούχου του</i> λέγοντάς του, ταυτόχρονα, «τώρα δεν ξέρω αν σου αρέσει
αυτό…». Ένας εκ των αστυνομικών τον πλησιάζει, έτσι γυμνό όπως τον είχαν και
του λέει: «Βλέπεις, ρε αρχίδι, δεν έχω ούτε σήμα ούτε αριθμό. Αν θέλω σε
σκοτώνω τώρα και σε στέλνω γυμνό στη μάνα σου…». Μια παρευρισκόμενη κυρία που
φώναξε «τί κάνετε στο παιδί;» δέχτηκε την οργίλη ονειδιστική απάντηση
αστυνομικού «φύγε από ‘δω μωρή καργιόλα, μη σε σαπίσω στο ξύλο<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftn17" name="_ftnref17" style="mso-footnote-id: ftn17;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[17]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>». Οι
αστυνομικοί απευθύνονται στον γυμνό, έντρομο σπουδαστή με την τρομοκρατική
διαταγή, την δηλωτική της εικαζόμενης παντοδυναμίας τους: «Δεν θα μας κοιτάς
πάνω από δύο δευτερόλεπτα»<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftn18" name="_ftnref18" style="mso-footnote-id: ftn18;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[18]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Ζητούμε
συγνώμη από τους αναγνώστες μας για την προπαρατεθείσα αηδιαστική βωμολοχία
αλλά κρίνουμε πως έπρεπε να παρατεθεί όπως ακριβώς ειπώθηκε από τους
αστυνομικούς τους οποίους και χαρακτηρίζει με αναπαραστατική ακρίβεια. Το
γεγονός της γλωσσικής έκφρασης, αυτό καθ’ εαυτό, κάθε άλλο παρά παρίσταται ως δευτερεύον.
Υπάρχει <i style="mso-bidi-font-style: normal;">οργανική<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></i>και <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αιτιώδης
</i>σχέση μεταξύ γλώσσας, σκέψης, ενσυναίσθησης και πράξης. Η γλώσσα προδίδει
την σκέψη και προοικονομεί την πράξη. Η κακοποίηση και η φθορά της γλώσσας
είναι σύμφυτη με την ευτέλεια της περιρρέουσας σκέψης και η «διαφθορά» της,
ευθέως ανάλογη με αυτήν της κοινωνίας γενικά ή ενός επαγγελματικού χώρου,
ειδικότερα. Γι’ αυτόν τον λόγο στα βαθυστόχαστα έργα των φιλοσόφων του
Διαφωτισμού, είχε ανιχνευτεί το ενδιαφέρον τους για την αποσαφήνιση της
γλώσσας. «Η τέχνη του στοχασμού», έγραψε ο Κοντιγιάκ, «αυτοανάγεται σε μια καλά
δομημένη γλώσσα<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftn19" name="_ftnref19" style="mso-footnote-id: ftn19;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[19]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>».
Η προαναφερθείσα </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">sui</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">generis</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">αστυνομική εκφραστική δεινότητα είναι, λοιπόν, καθρέπτης της
σκέψης τους, προάγγελος της πράξης τους και συνισταμένη ολόκληρης της
πνευματικής τους και ψυχικής τους δομής. Θα αποτελούσε λαμπρό παράδειγμα
εξαιρετικής αφέλειας το να απαιτεί κανείς από τους Έλληνες αστυνομικούς να
εκφράζονται ως <span style="background: #F9F9FA; color: #222222; mso-bidi-font-weight: bold;">maître</span></span><span lang="EN-US" style="background: #F9F9FA; color: #222222; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-weight: bold;">s</span><span lang="EN-US" style="background: #F9F9FA; color: #222222; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-weight: bold;"> </span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">πνευματώδους κομψοέπειας, να
διακρίνονται από λεπτή αίσθηση ηθικής ευπρέπειας. Κάτι τέτοιο όχι μόνο θα ήταν
παράδοξο αλλά, επί πλέον, θα βρισκόταν σε πλήρη αντίθεση με τας <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«αστυνόμους οργάς»</i>, τα ιδιαίτερα
πολιτικά ήθη του αντίστοιχου επαγγελματικού χώρου που τους καθιστούν θλιβερά
ακατάλληλους για κάτι τέτοιο. Αν «τα μεγάλα διανοήματα αντιστοιχούν υποχρεωτικά
σε ανάλογη γλωσσική διατύπωση» κατά τον Αριστοφάνη<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftn20" name="_ftnref20" style="mso-footnote-id: ftn20;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[20]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>, τότε,
κατ’ αντιδιαστολή, στις ευτελείς, χαμερπείς και ειδεχθείς σκέψεις αντιστοιχεί απεχθής
γλωσσική διατύπωση. Κατά τον Σοφοκλή και την <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αντιγόνη </i>του «η ασυδοσία της γλώσσας και η τύφλωση του νου»<span style="background: white; color: #333333;"> (λόγου τ</span></span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">᾽</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">ἄ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">νοια κα</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">ὶ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> φρεν</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">ῶ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">ν </span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Ἐ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">ρινύς</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">) τίθενται δίπλα- δίπλα, σε άρρηκτη, οργανική διασύνδεση. Σε
όσους καλόπιστα παρατηρούν ότι η προπαρατεθείσα αστυνομική συμπεριφορά δεν
είναι λογική, ας κάνουν τον κόπο να σκεφτούν ότι σε έναν τέτοιο επαγγελματικό
τομέα η <i style="mso-bidi-font-style: normal;">λογική </i>δεν αποτελεί σε καμία
περίπτωση αλάνθαστο οδηγό. Ούτε, φυσικά, η στοιχειώδης ηθική συστολή. Στον
επαγγελματικό χώρο των αστυνομικών δεν ευδοκιμεί διανόημα με αισθητική αξία (</span><span lang="EN-US" style="background: white; color: black; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-style: italic;">pens</span><span style="background: white; color: black; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-style: italic;">é</span><span lang="EN-US" style="background: white; color: black; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-style: italic;">e</span><span style="background: white; color: black; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-style: italic;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="EN-US" style="background: white; color: black; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-style: italic;">delicate</span><span style="background: white; color: black; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-style: italic;">,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span lang="EN-US" style="background: white; color: black; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-style: italic;">pens</span><span style="background: white; color: black; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-style: italic;">é</span><span lang="EN-US" style="background: white; color: black; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-style: italic;">e</span><span lang="EN-US" style="background: white; color: black; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-style: italic;"> </span><span lang="EN-US" style="background: white; color: black; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-style: italic;">ing</span><span style="background: white; color: black; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-style: italic;">é</span><span lang="EN-US" style="background: white; color: black; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-font-style: italic;">nieuse</span><span lang="FR" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: FR; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">)</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">. Δεν συνάδει στην
«χειροτεχνία του είδους» απάδει σ’ αυτήν<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftn21" name="_ftnref21" style="mso-footnote-id: ftn21;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[21]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Και ο
λόγος επίδειξης αυτής της αστυνομικής μοχθηρίας απέναντι στους άοπλους και
ανυπεράσπιστους διαδηλωτές; Μα, το ότι είναι διαδηλωτές είναι ήδη αρκετό
στοιχείο για να διεγερθούν οι προκαταλήψεις των αδαών αστυνομικών. Και να
εξωτερικευθούν ανεμπόδιστα σύμφωνα με την «χειροτεχνία του είδους». Κυρίως
αυτό. Εξάλλου, κυβερνητικά στελέχη μιλώντας με ακραία αλαζονική αυταρέσκεια
στην τηλεόραση, με σαρδόνια χαμόγελα ικανοποίησης και σαρκαστικούς αστεϊσμούς
πενιχρής ποιότητας, παροτρύνουν τους αστυνομικούς να τεθούν επί το έργον, μετά
δε την αποτελεσματικήν ευόδωση τούτου, τους δικαιολογούν και τους επαινούν. Ένας
εξ αυτών, ο υπουργός Γεωργίας Μάκης Βορίδης, εκτίμησε ως ευεργετικά τα
αποτελέσματα των αστυνομικών ξυλοδαρμών, ο δε Κώστας Κεφαλογιάννης, στέλεχος
της ΝΔ, αναφερόμενος στην αποκρουστική μίμηση βιασμού του προαναφερθέντος
Λάμπρου Γούλα, έγραψε σε κάποιαν ανάρτησή του: «Είσαι τυχερός που γλίτωσες…
κάνε ένα τεστ όμως γιατί μπορεί να έχεις μείνει έγκυος και να σηκώνεις το
μπαστάρδι ενός “μπάτσου”<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftn22" name="_ftnref22" style="mso-footnote-id: ftn22;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[22]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>.
Πρόκειται για προκλητικό κυνισμό που περιφρονεί απροκάλυπτα την ηθική και την
αισθητική ενός σώφρονα ανθρώπου. Σύμφωνα με τον <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Προμηθέα Δεσμώτη</i> του Αισχύλου το <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Κράτος</i> είναι ο ωμός υποτακτικός του Δία, αυτού του ύψιστου και
απόλυτου κέντρου σκληρότητας και αυθαιρεσίας που απεικονίζει την κοσμική
εξουσία στην πιο πλήρη και γυμνή μορφή της. Ο Ήφαιστος, γεμάτος συμπάθεια προς
τον Προμηθέα, εκφράζει την συμπόνιά του προς αυτόν με την εξαιρετικής πολιτικής
σημασίας φράση του «Ο καθένας είναι σκληρός μόλις πάρει την εξουσία στα χέρια
του». Την αυτή σκέψη εκφράζει και ο Σοφοκλής στην <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αντιγόνη</i> 175-178: «Είναι άραγε δυνατόν να γνωρίσει κανείς καλά την
ψυχή, τα αισθήματα, τις αρετές ενός οποιουδήποτε ανθρώπου, αν αυτός ο άνθρωπος
δεν φανεί ποιος είναι στην άσκηση της εξουσίας, κυβερνώντας και υπαγορεύοντας
νόμους;<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftn23" name="_ftnref23" style="mso-footnote-id: ftn23;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[23]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>». Ο
Ντοστογιέφσκυ στους <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Δαιμονισμένους </i>του
λέει «…βάλτε ένα ανθρωπάκι να πουλάει κάτι άθλια εισιτήρια στο τρένο, κι αυτή η
μηδαμινότητα αμέσως θα πιστέψει πως έχει το δικαίωμα να σας κοιτάζει έτσι που
λέτε και είναι ο Δίας, </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">pour</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">vous</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">montrer</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">son</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">pouvoir</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> (για
να σας δείξει τη δύναμή του)- Γαλλικά στο ρωσικό πρωτότυπο κείμενο- «θα σου δείξω
εγώ τι μπορώ να σου κάνω» σαν να σας λέει κοιτάζοντάς σας…<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftn24" name="_ftnref24" style="mso-footnote-id: ftn24;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[24]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> Ας
επανέλθουμε στην προαναφερθείσα φράση του «οργάνου της τάξης» προς τον βιαίως
ξεγυμνωμένο νεαρό που έντρομος ανυπεράσπιστος, εγκαταλελειμμένος στην ειδεχθή
χλεύη των αστυνομικών βασανιστών του, αναμένει ξέπνοος τα χειρότερα: «Βλέπεις,
ρε αρχίδι, δεν έχω ούτε σήμα ούτε αριθμό, Αν θέλω σε σκοτώνω τώρα και σε στέλνω
γυμνό στη μάνα σου…». <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Εδώ, σε αυτό το
σημείο</i> επίδειξης απολαυστικής μοχθηρίας του αποχαλινωμένου αστυνομικού
υποκρύπτεται ο βασικός λόγος της αποτροπιαστικής συμπεριφοράς του ιδίου και των
λοιπών γενναίων συναδέλφων του: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Δεν
φοβάται τίποτα γιατί είναι βέβαιος ότι δεν διακινδυνεύει τίποτα. </i>Συνακόλουθα
«</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ὥ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Arial Unicode MS"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">σπερ θε</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ὸ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Arial Unicode MS"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ν</span><span style="color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Arial Unicode MS"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";"> </span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ἐ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Arial Unicode MS"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ν </span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ἀ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Arial Unicode MS"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">νθρ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ώ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Arial Unicode MS"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ποις ε</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ἰ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Arial Unicode MS"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">κ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ὸ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Arial Unicode MS"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ς ε</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ἶ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Arial Unicode MS"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ναι τ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ὸ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Arial Unicode MS"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ν τοιο</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">ῦ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: "Arial Unicode MS"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-fareast-font-family: "Arial Unicode MS";">τον</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">». Το εντόπισε προ πολλού
ο Αισχύλος στις <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ευμενίδες 699 </i>και το
κατέγραψε με εκείνη την ανελέητη επιλογή λέξεων, την στοχαστική χρήση των
επιθέτων που τον διέκρινε: «<span style="background: white; color: #333333;">τίς γ</span></span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">ὰ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">ρ δεδοικ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">ὼ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">ς μηδ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">ὲ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">ν </span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">ἔ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">νδικος βροτ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">ῶ</span><span style="background: white; color: #333333; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">ν</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">;» (Ποιος θνητός κινείται μέσα στα όρια του δικαίου, αν δεν
έχει τίποτα να φοβηθεί;)<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftn25" name="_ftnref25" style="mso-footnote-id: ftn25;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[25]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. ‘Όταν
ο υπουργός αστυνομικής καταστολής Μιχάλης Χρυσοχοΐδης κλήθηκε να σχολιάσει τις
βιντεοσκοπήσεις που δείχνουν αστυνομικούς να ξεγυμνώνουν δημοσίως νεαρούς
διαδηλωτές και να προβαίνουν σε ψαύσεις των γλουτών τους ή άλλων ευαίσθητων
οργάνων του σώματός τους, με φρικιαστική αταραξία αντέτεινε πως πρόκειται για
«οφθαλμαπάτη» οι δε «συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι» των αστυνομικών, άξιοι
εντολοδόχοι άξιων εντολέων, υποστήριξαν πως οι καταφανώς κακοποιημένοι νεαροί
γδύθηκαν μόνοι τους ίσως για να ενοχοποιήσουν τους άνδρες των ΜΑΤ. Πρόκειται
για προκλητική αυταρέσκεια και συνειδητή περιφρόνηση της νομιμότητας η οποία
καταπατείται βάναυσα, αδίστακτα και ανέμελα από τους συντεταγμένους
αστυνομικούς των ΜΑΤ. Η όλη συμπεριφορά των αστυνομικών μόνον ως αποκρουστικός
φόρος τιμής στους ιδεολογικά προγόνους τους, εκείνους τους μεγάλους λειτουργούς
του ΕΑΤ/ΕΣΑ και της «Μπουμπουλίνας», μπορεί να εκληφθεί. Μια τέτοια στάση της
πολιτικής τους ηγεσίας αναστηλώνει ανάμεσά τους την <i style="mso-bidi-font-style: normal;">πολιτική σημασία της εμφανούς νοσταλγίας τους</i> (“’έχουμε χούντα ρε,
το κατάλαβες;”) αναπολώντας, με την αστυνομική ράβδο ανά χείρας, την </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Saturnia</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Regna</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">, την χρυσή εποχή του
Κρόνου της «Ελλάδος Ελλήνων Χριστιανών», τότε που πρυτάνευαν τα ήθη του
καταδότη και οι αξίες αντικαταστάθηκαν από κριτήρια ογκομετρικού χαρακτήρα με
τους ένστολους βασανιστές να έχουν γροθιές ογκοδέστερες του εγκεφάλου τους. Η
επίμαχη συμπεριφορά και δράση των αστυνομικών παρουσιάζει στοιχεία διαστροφικής
ηδονής, την ηδονή του δημίου απέναντι στο παγιδευμένο θύμα του το οποίο
παρίσταται ως πτυελοδοχείο της σαδιστικής του μανίας. Η συχνάκις, στεντορεία τη
φωνή, διατυμπανιζόμενη από τους ίδιους αστυνομικούς, γενετήσια αλκή τους, η
προβαλλόμενη ζωηρά σεξουαλική τους παρόρμηση και ευεξία έναντι των καθημαγμένων
θυμάτων τους, μάλλον φανερώνει την σεξουαλική καταπίεση του οφθαλμολάγνου που
διακατέχεται από μιαν ακατανίκητη ηδονιστική επιθυμία να βλέπει τα απόρρητα (</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">libidonosa</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">spectandorum</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">secretorum</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">cupido</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">). Η συμπεριφορά των
αστυνομικών των ΜΑΤ επικεντρώνεται στον ακραίο χλευασμό και την βάναυση
προσβολή του ανδρισμού νεαρών διαδηλωτών, στην σοκαριστική αποσύνθεση της
προσωπικότητάς τους, στην αιφνίδια αποστέρησή τους από την ανθρώπινη ιδιότητά
τους. Και όλα αυτά, εν πλήρη ημέρα και εν μέση οδώ, δημοσίως διότι είναι
βέβαιοι ότι ουδέν θα πάθουν, οι συναπαρτίζοντες τη νομιμότητα της χώρας μας
νόμοι δεν τους πτοούν. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Νόμος είναι οι
ίδιοι πλέον και δη ο ανώτατος νόμος. </i>Η κυρίαρχη κοινωνική τάξη, το πολιτικό
της προσωπικό και η ηγεσία των αστυνομικών, τους έπεισαν εμπράκτως ότι
συναποτελούν τη σύγχρονη μορφή της <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«</i></span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">LEX</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">ANIMATA</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">». Είναι ο «έμψυχος
νόμος», </span></i><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">η βούληση του οποίου κατισχύει
του Συντάγματος και όλων των γραπτών νόμων. Στο κάτω κάτω της γραφής εάν
επιδεικνύουν άκρως απωθητική συμπεριφορά, εάν είναι κακοί άνθρωποι, είναι <i style="mso-bidi-font-style: normal;">δικοί μας κακοί άνθρωποι! </i>Εξάλλου,
ανέκαθεν οι κακοί άνθρωποι ήσαν χρήσιμοι σε μια κακή υπόθεση<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftn26" name="_ftnref26" style="mso-footnote-id: ftn26;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[26]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">IV</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Οι
εκπρόσωποι της ΝΔ θεωρούν σπουδαίο επίτευγμα την απεχθή και αποτρόπαιη αστυνομική
καταστολή επιδιδόμενοι σε ευτελείς σαρκασμούς. Οι αστυνομικοί, με τα ψήγματα
της προπεριγραφείσας μοχθηρής συμπεριφοράς τους, διακηρύσσουν «<span style="background: white; color: #222222;">L’État,</span></span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">c</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">΄</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">est</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">nous</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">», είμαστε η «</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Lex</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Animata</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">» της
σύγχρονης νεοελληνικής κοινωνίας, ο πρώτος τυχών εξ ημών είναι ο ανώτατος άρχων
της Πολιτείας μας, είναι, εν τοις πράγμασιν, η μοναδική κρήνη ύψιστης
ευμένειας, ο τελικός κριτής κάθε ηθικού υποτροπιασμού και κάθε εθνικού
φρονηματισμού και ηθικοποίησης. Δεν θα αυτοανακηρύσσονται μόνον λογοκριτές
κινηματογραφικών ταινιών επιστατούντες εντός των κινηματογραφικών αιθουσών
αλλά, όπου να ΄ναι, θα ανασυσταθούν οι ομάδες του «σπουδαστικού» τμήματος των
αστυνομικών υπηρεσιών και θα λυμαίνονται τους πανεπιστημιακούς χώρους
εναρμονιζόμενοι με τις αντίστοιχες παραδόσεις της διαβόητης καραμανλικής
οκταετίας (1955-1963) και της φασιστικής χούντας. Και η αξιωματική
αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ; Παλαιότερα ο τότε πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και
αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ είχε αποκαλέσει, εν τη πολιτική αφελεία του, την αστυνομία
«εμπροσθοφυλακή της κοινωνίας»<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftn27" name="_ftnref27" style="mso-footnote-id: ftn27;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[27]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. Σε
τωρινή επερώτηση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με την πρόσφατη αποτροπιαστική
συμπεριφορά της αστυνομίας, ναι μεν, δεν υιοθετούν την βδελυρή κικερώνεια
«σωτήρια σκληρότητα» που εναγκαλίσθησαν άκριτα οι συναδελφοί τους της ΝΔ, αλλά
θεωρούν την ελεγχόμενη συμπεριφορά των αστυνομικών ως παρέκκλιση ελάχιστων
αστυνομικών εν αντιπαραβολή με τη σύννομη στάση της μεγάλης πλειοψηφίας αυτών.
Κατ΄ επιεική χαρακτηρισμό πρόκειται για πολύ περιορισμένη ικανότητα παρατήρησης
και οδυνηρή απουσία κάθε ιστορικής αίσθησης. Η προδιαληφθείσα «αστυνομική
πρακτική» ΔΕΝ αποτελεί μια τυχαία επανεμφάνιση μιας πλευράς του παρελθόντος που
επιχειρεί να επιβιώσει στη σύγχρονη πραγματικότητα. Αποτελεί το προανάκρουσμα
μιας πολιτικής που απαιτεί χαρακτηριστικά αδιατάρακτης μονιμότητας και
καθηγεμόνευσης του νεοελληνικού κοινωνικού χώρου· μιας πολιτικής που ως
προμετωπίδα της θα έχει την συνεχόμενη φθίνουσα πορεία των πολιτικών και
κοινωνικών δικαιωμάτων της πλειοψηφίας, την πλήρη αποδυνάμωση των δυνάμεων της
εργασίας και την σπουδαία υποβάθμιση της νομιμότητας. Οι υφιστάμενες νομικές
κατηγορίες (Σύνταγμα και συνάδοντες με αυτό υπόλοιποι νόμοι) ΔΕΝ αντιστοιχούν,
πλέον, στις πραγματικότητες της άρχουσας τάξης μας, γι΄ αυτό και η τελευταία
επιζητεί να επιβληθεί των νομικών κατηγοριών της οξύνοντας συστηματικά και
μόνιμα, την κρατική καταστολή μέχρι σημείου παροξυσμού, ώστε το Σύνταγμα και οι
νόμοι να αντικατασταθούν, εν τοις πράγμασιν, από τον αποθηριωμένο αστυνομικό,
την εμπειρική ενσάρκωση της νεκραναστημένης </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Lex</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Animata</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">. Έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν: όσο προόδευε η Βιομηχανική
Επανάσταση στην Αγγλία, όσο αναπτυσσόταν η τεχνική της και τελειοποιούνταν οι
μορφές βιομηχανικής οργάνωσης, άλλο τόσο έφθιναν τα πολιτικά και κοινωνικά
δικαιώματα των εργαζομένων. Η Βιομηχανική Επανάσταση με τις τεχνολογικές της
καινοτομίες συμβάδιζε με την Πολιτική Αντεπανάσταση και την επιδίωξη, παντί
τρόπω, της κοινωνικής πειθαρχίας<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftn28" name="_ftnref28" style="mso-footnote-id: ftn28;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[28]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. Κάτι
ανάλογο συμβαίνει και σήμερα: στην εποχή της πλήρους αυτοματοποίησης, της
τεχνητής νοημοσύνης και των συστημάτων ενδοεπικοινωνίας, το Εργατικό Δίκαιο, ως
κλάδος της νομικής επιστήμης, έχει ήδη κατεδαφιστεί, το Συνταγματικό Δίκαιο
έχει σοβαρώς υποβαθμιστεί, το δε Ποινικό Δίκαιο έχει υπερενισχυθεί ως προς τις
διατάξεις του που αντιμετωπίζουν τις λαϊκές κινητοποιήσεις με τρόπο που τις
καθιστά </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">atrox</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">injuria</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">(φρικτή βλάβη, προσαπαιτούσα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">φρικτή αντιμετώπιση).</i> Έτσι, ανακύπτει και η ανάγκη εμφάνισης μιας
νέας, προνομιούχας αστυνομίας, μ΄ έναν αστυνομικό <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ανεξέλεγκτο, </i></span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">legibus</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">solutus</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">(αποδεσμευμένο από τους νόμους)</span></i><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> μια και <i style="mso-bidi-font-style: normal;">νόμος</i> και
μάλιστα <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«έμψυχος» θα είναι, </i>κατά
πολιτικήν εξουσιοδότηση, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ο ίδιος. </i>Ο
πολίτης, ο εργαζόμενος, ο άνθρωπος γενικότερα, θα ζει σ΄ ένα κλίμα γενικευμένης
παράνοιας και τρόμου. Θα είναι ελεύθερος να συναισθάνεται εντονότερα την
ανελευθερία του. Το έχουμε ξαναπεί στην αρχή του άρθρου μας: όταν
εντατικοποιούνται οι μορφές της οικονομικής και κοινωνικής εκμετάλλευσης, τότε
παρίσταται ανάγκη για περαιτέρω αύξηση του κύρους, του γοήτρου και της ισχύος
της εξουσίας προκειμένου να κατοχυρωθεί, να διασφαλιστεί η αυξημένη δεσποτεία
της άρχουσας τάξης. Γι΄ αυτό έκαναν ό,τι έκαναν τα ΜΑΤ, γι΄ αυτό θα το
ξανακάνουν, ξανά και ξανά! Βρισκόμαστε στην αρχή μιας γενικευμένης
αντιδραστικής παλινδρόμησης σ΄όλους τους τομείς με αιχμή του δόρατος τον
ροπαλοφόρο εξαχρειωμένο αστυνομικό.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">V</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Κατά
καιρούς εκφράζεται, επιπόλαια και άκριτα, η άποψη ότι οι αστυνομικοί είναι
σκληρά εργαζόμενοι άνθρωποι με γλίσχρες αποδοχές και ταπεινή, λαϊκή καταγωγή.
Τα οντολογικά στοιχεία της πιο πάνω άποψης ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Τούτο, όμως, τι περαιτέρω σημαίνει; Η ταπεινή, λαϊκή καταγωγή και οι γλίσχρες
αποδοχές δεν συναποτελούν, και μάλιστα άνευ ετέρου τινός, αναγκαία και ικανή
συνθήκη μεταμόρφωσης των δυνάμεων κρατικής καταστολής, πρωτίστως της
αστυνομίας, σε δύναμη κοινωνικής και πολιτικής αμφισβήτησης, πολλώ δε μάλλον,
ανατροπής! Στο σημείο τούτο ας μας επιτραπεί να αναφερθούμε σ΄ ένα παλαιότερο
άρθρο μας<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftn29" name="_ftnref29" style="mso-footnote-id: ftn29;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[29]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>
«…Σ΄ έναν ένοπλο μηχανισμό κοινωνικής επιτήρησης και κρατικής καταστολής
επικρατεί άτεγκτη ιεραρχική δομή και αυστηρή πειθαρχία. Στο πλαίσιο του
ξεθωριάζουν οι προσωπικότητες των μελών του, εκφυλίζονται και, στο τέλος,
αποκτηνώνονται! Όταν η δεσπόζουσα επαγγελματική ενασχόλησή τους εξαντλείται
στην βίαιη αντιμετώπιση του «εχθρού λαού», τότε κάτι τέτοιο επιβεβλημένο είναι
να μην το αντιμετωπίζουμε ως ένα είδος «εργασίας» αλλά ως ανεξάντλητη πηγή
αντιλαϊκής νοοτροπίας και ενστικτώδους απέχθειας απέναντι σε οτιδήποτε
προοδευτικό, πολλώ δε μάλλον, επαναστατικό. Εκείνο το </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">esprit</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">de</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">corps</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">, για το οποίο έγινε ήδη
λόγος πιο πάνω, ενισχύεται τα μέγιστα και αυτονομείται έναντι της οποιασδήποτε
αγροτικής ή εργατικής συνείδησης ή ταυτότητας μέχρι του σημείου να την
επικαλύπτει πλήρως. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Είναι ένα σώμα θυτών
ακόμη και στην περίπτωση που συναποτελείται από θήτες!</i> Η πενία και η
γενικότερη οικονομική τους δυσπραγία όχι μόνο δεν δρα ανασταλτικά στην
επικάλυψη της εργατικής ή αγροτικής τους ταυτότητας από την ταυτότητα του
επαγγελματία κοινωνικού διώκτη (αστυνομικού), αλλά ενισχύει και τείνει να
παγιοποιήσει την δεύτερη διότι, με τον πολιτικό νηπιασμό που τους διακρίνει,
τείνουν να θεωρούν τον «εχθρό λαό» ως υπαίτιο της συνολικής τους δυσπραγίας και
όχι την κυρίαρχη κοινωνική τάξη έναντι της οποίας επιδεικνύουν φιλοδέσποτη
συμπεριφορά….». Όσοι, ενδεχομένως, σπεύσουν να διαμαρτυρηθούν εντόνως για τον
όρο «επαγγελματία κοινωνικό διώκτη (αστυνομικό)» τους καλούμε να ξαναβρούν την
ηρεμία τους αναλογιζόμενοι την εξαιρετικά εύστοχη κρίση του μακαρίτη καθηγητή
του Συνταγματικού Δικαίου Αριστόβουλου Μάνεση, ο οποίος έγραφε στον τόμο προς
τιμήν του Κωνσταντίνου Τσάτσου το 1980, μεταξύ άλλων, και τα ακόλουθα: «Κύριος
σκοπός του δικαίου δεν είναι τόσο η αντιμετώπιση περιπτώσεων αντικοινωνικής
συμπεριφοράς μεμονωμένων ατόμων ή ομάδων – για την αντιμετώπιση ή καταστολή της
οποίας θα αρκούσαν στοιχειώδεις και πολύ απλούστεροι μηχανισμοί – όσο μέριμνα
για την εξασφάλιση της υποταγής ολόκληρων κοινωνικών τάξεων που μόνιμα
αντιστρατεύονται τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης, η οποία τις εκμεταλλεύεται και
τις καταπιέζει. Έτσι, ο νομικοπολιτικός καταναγκασμός προϋποθέτει και
διασφαλίζει τον κοινωνικοοικονομικό καταναγκασμό…». Τούτο σημαίνει πως η
επίκληση της ανάγκης δίωξης του «κοινού εγκλήματος» ως νομιμοποιητικού λόγου
ύπαρξης της αστυνομίας, είναι αβάσιμη και κίβδηλη<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftn30" name="_ftnref30" style="mso-footnote-id: ftn30;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[30]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><br /></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">VI</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Ας
επανέλθουμε στην καταστολή και στην αστυνομική πρακτική που συνιστούν ειδεχθές
παράδειγμα ταξικής πολιτικής. Η καταστολή έχει ορισμένες α θ έ λ η τ ε ς ε π ι
π τ ώ σ ε ι ς, οι οποίες, ενίοτε, μπορούν να προσλάβουν αναπάντεχη δυναμική και
απρόβλεπτη κατάληξη. Η καταστολή δημιουργεί και εδραιώνει την κοινωνική και
πολιτική συνοχή των θυμάτων της. Γεννάει αυθόρμητα αισθήματα αλληλεγγύης έναντι
των συν-αγωνιστών και μεταξύ των θυμάτων. Η αλληλεγγύη αυτή υπέρ των θυμάτων
της καταστολής είναι, ταυτόχρονα, και αλληλεγγύη εναντίον των καταπιεστών. Δεν
δρα μόνον συσπειρωτικά αλλά και αμφίδρομα ενδυναμώνοντας έτσι την ταξική συνοχή
των καταπιεζομένων και διευρύνοντας το χάσμα τους από τους καταπιεστές. Η
καταστολή προκαλεί το μίσος των θυμάτων της που στρέφεται κατά των δυνάμεων
ταξικής καταστολής, πρωτίστως, και των πολιτικών διαχειριστών της άρχουσας
τάξης που χαράσσουν την πολιτική, την ένταση και τα όρια της καταστολής. Η
χαμερπής, και όχι μόνον αναξιοπρεπής, συμπεριφορά των αστυνομικών, στ</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">o</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"> μίσος των θυμάτων της καταστολής προσθέτει και την π ε ρ ι -φ
ρ ό ν η σ η, η οποία, κάτω από ειδικές συνθήκες ακραίας αγριότητας, ενδεχομένως
να μετεξελιχθεί σε β δ ε λ υ γ μ ί α. Στην περίπτωση αυτή οι κατασταλτικές
δυνάμεις χάνουν την <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ηθική συναίνεση της
κοινωνίας </i>πράγμα που περαιτέρω σημαίνει ότι απονομιμοποιούνται πλήρως στη
λαϊκή συνείδηση μετατρεπόμενες σε αντικείμενο χλευασμού και γελιοποίησης. Τότε,
ηττώνται. Η γελιοποίηση δεν καταπολεμάται με τη βία· κατισχύει αυτής. Υπάρχει
και μια άλλη παράμετρος της αστυνομικής καταστολής όχι άγνωστη ούτε καν σπάνια
στη σύγχρονη νεοελληνική ιστορία. Όσο πιο εντατική γίνεται η αστυνομική
καταστολή τόσο πιο δυσέλεγκτοι καθίστανται οι εσωτερικοί μηχανισμοί αυτής μέχρι
του σημείου ο υπουργός κρατικής καταστολής να αγνοεί τις εσωτερικές διεργασίες
και όψεις της δράσης των δυνάμεων καταστολής. Στην πράξη δυνατόν οι τελευταίες
να δρουν ενίοτε αυτόνομα. Οι εσωτερικοί ελεγκτικοί μηχανισμοί των δυνάμεων
καταστολής ακόμη και όταν υπάρχουν, στερούνται πλήρως έστω και στοιχειώδους
αξιοπιστίας έναντι τρίτων. Για κάποιον που έχει έστω μια στοιχειώδη εξοικείωση
με τέτοιου είδους ζητήματα είναι αυταπόδεικτο ότι αυτές ο «ελεγκτικές»
διαδικασίες, από εσωτερικές υπηρεσίες ή άλλες «ανεξάρτητες» αρχές, έχουν ένα
πρόδηλο (για να μην πούμε αυτόδηλο) <i style="mso-bidi-font-style: normal;">προνομιακό
</i>χαρακτήρα και κατεύθυνση. Πρόκειται για είδος <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«προνομιακής δικαιοσύνης»</i> με προφανή μεροληπτικότητα υπέρ των
ελεγχομένων ως ήσαν τα στρατοδικεία όταν δίκαζαν στρατιωτικούς με το προϊσχύσαν
νομικό καθεστώς, γι’ αυτό και στη θεωρία ήσαν γνωστά ως <i style="mso-bidi-font-style: normal;">συναδελφικά δικαστήρια</i> (</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Kollegialgerichte</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">)<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftn31" name="_ftnref31" style="mso-footnote-id: ftn31;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[31]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. Η
ιστορική εμπειρία επιβεβαιώνει, διατρανώνει την πιο πάνω θεωρητική επισήμανση:
οι κατά καιρούς διενεργούμενες Ένορκες Διοικητικές Εξετάσεις (ΕΔΕ) για τα
πειθαρχικά παραπτώματα αστυνομικών εμφανίζουν εικόνα ανεπάρκειας, αναξιοπιστίας
και χρησιμεύουν ως αιτία σκωπτικών σχολίων εις βάρος της αστυνομίας. Έχουν
μηδαμινή αξιοπιστία στην κοινή γνώμη. Στην προκειμένη περίπτωση ο ίδιος ο
αρμόδιος υπουργός υπεραμύνθηκε της σύννομης κατ’ αυτόν, αστυνομικής
δραστηριότητας ομιλώντας, χωρίς τύψεις, για «οφθαλμαπάτη» αθωώνοντας
ανεπιφύλακτα ως και εκείνους τους αστυνομικούς που εθεάθησαν από εκατομμύρια
τηλεθεατές να επιδίδονται στην αποκρουστική και ήδη προπεριγραφείσα συμπεριφορά
τους. Κατόπιν τούτου η διενεργηθησόμενη ΕΔΕ έχει έναν και μόνον στόχο: να
χρονοτριβήσει, να αποπροσανατολίσει προκειμένου τελικά να διαχειριστεί
καταλλήλως και να διοχετεύσει ανωδύνως την λαϊκή πίεση και κατακραυγή. Κάτι
αντίστοιχο με τις κοινοβουλευτικές διερευνητικές επιτροπές αν και οι δεύτερες
εμφανίζουν σταθερώς πλεόνασμα φαιδρότητας ολότελα ασυναγώνιστης.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">VII</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Δίκην επιμέτρου<o:p></o:p></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Μια
καταστολή τέτοιας υφής, αισχρή ενσάρκωση κάθε μορφής ανηθικότητας,
βραχυπρόθεσμα ενδεχομένως να αναγκάσει μερικούς να ταμπουρωθούν πίσω από τους
Προμαχώνες της απογοήτευσης. Μια τέτοια <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αθέμιτη
</i>κατασταλτική συμπεριφορά, όμως, κατά πάσα πιθανότητα θα προκαλέσει μιαν
λαϊκή αντίσταση της <i style="mso-bidi-font-style: normal;">πιο σκληρής και
ανυποχώρητης ακαμψίας. </i>Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας θα αναδειχθούν
νέοι λαϊκοί αγωνιστές που με το παράδειγμα της ανιδιοτελούς προσφοράς τους, θα
συνεγείρουν τα τρομοκρατημένα πλήθη και θα υψώσουν ανάστημα στην <i style="mso-bidi-font-style: normal;">ανόσια </i>συμπεριφορά της αστυνομίας και
των γραβατοφόρων εργοδηγών της στρέφοντας, εντέλει, την αγωνιστική τους ορμή
ενάντια στην ταξική συγκρότηση της ζωής, αυτήν την έσχατη ανηθικότητα. Η
επονείδιστη αστυνομική βία, η πιο εκφυλισμένη μορφή βίας που μπορεί να συλλάβει
ανθρώπινος νους, μπορεί να καταστρέψει με την κτηνώδη δύναμή της, αλλά δεν
μπορεί να νικήσει. Γιατί για να νικήσει της χρειάζεται ότι της λείπει:
ελευθερία, λογική και δικαιοσύνη στον αγώνα. Εξάλλου το είπε και ο Ντοστογέφσκυ
στο προαναφερόμενο αριστούργημά του: «Σε καμιά κοινωνία, πουθενά δεν θα τα
βγάλεις πέρα μόνο με την αστυνομία…»<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftn32" name="_ftnref32" style="mso-footnote-id: ftn32;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[32]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. Τους
νεαρούς διαδηλωτές, τα κορμιά των οποίων ποδοπατήθηκαν απ’ τις μπότες των
αστυνομικών, τους παρηγορούμε τρυφερά βάζοντας νοερά στα χείλη τους την
προκλητική απάντηση του <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Προμηθέα </i>στον
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ερμή</i>, το τσιράκι του <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Δία, </i>από τον <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Προμηθέα Δεσμώτη</i> του Αισχύλου (στίχοι 966 κ.ε): «Με μια δουλικότητα
σαν τη δική σου, ξέρε το καλά/ποτέ δεν θα άλλαζα τη δυστυχία μου αυτή»
(Μετάφραση Ι. Ν. Γρυπάρη). Έτσι, κρατάνε την ψυχή τους όρθια, δεν επιτρέπουν να
την ποδοπατήσουν τα ανυποψίαστα όργανα της βίας με τις βρώμικες πατούσες τους.
Ας μας επιτραπεί να υπομνήσουμε στους αλαζόνες υπουργούς, στους μεγαλοαστούς
εργοδότες τους, στους γραβατοφόρους μαστροπούς της κοινής γνώμης και τους
ένστολους συνεργάτες τους, την ιστορία του ανίδεου τράγου που κατέτρωγε
λαίμαργα το κλήμα όπως περιγράφεται στο θαυμάσιο επίγραμμα του Εύηνου του
Ασκαλωνίτη: <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="background: white; color: #2e2e2e; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="background: white; color: #2e2e2e; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">«Κ</span><span style="background: white; color: #2e2e2e; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">ἤ</span><span style="background: white; color: #2e2e2e; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">ν με φάγ</span><span style="background: white; color: #2e2e2e; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">ῃ</span><span style="background: white; color: #2e2e2e; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">ς </span><span style="background: white; color: #2e2e2e; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">ἐ</span><span style="background: white; color: #2e2e2e; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">πί </span><span style="background: white; color: #2e2e2e; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">ῥ</span><span style="background: white; color: #2e2e2e; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">ίζαν, </span><span style="background: white; color: #2e2e2e; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">ὅ</span><span style="background: white; color: #2e2e2e; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">μως </span><span style="background: white; color: #2e2e2e; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">ἔ</span><span style="background: white; color: #2e2e2e; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">τι καρποφορήσω, <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="background: white; color: #2e2e2e; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">ὅ</span><span style="background: white; color: #2e2e2e; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">σον
</span><span style="background: white; color: #2e2e2e; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">ἐ</span><span style="background: white; color: #2e2e2e; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">πισπε</span><span style="background: white; color: #2e2e2e; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">ῖ</span><span style="background: white; color: #2e2e2e; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">σαί σοι, τράγε, θυομέν</span><span style="background: white; color: #2e2e2e; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">ῳ</span><span style="background: white; color: #2e2e2e; font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">».</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>(Κι αν ως την ρίζα μου με φας, <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">εγώ
σταφύλι κάνω<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>για το κρασί που θα χυθεί<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>στο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">σφάξιμό
σου απάνω)</i>.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Ζωογόνο,
πυρακτωμένο, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">άγριο αγωνιστικό </i>σύνθημα
που οδηγεί στην μάχη και στην νίκη<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftn33" name="_ftnref33" style="mso-footnote-id: ftn33;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-size: 11.0pt; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[33]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>. Γιατί,
όπως και να το κάνουμε, «όταν διψάσει η ψυχή, πρέπει να πιεί, ας είναι και φαρμάκι»!<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">18/</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">XII/2019<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Πέτρος
Πέτκας<o:p></o:p></span></div>
<div style="mso-element: footnote-list;">
<!--[if !supportFootnotes]--><br clear="all" />
<hr align="left" size="1" width="33%" />
<!--[endif]-->
<div id="ftn1" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftnref1" name="_ftn1" style="mso-footnote-id: ftn1;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Garamond",serif;">.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>«Ηγεμονία», «</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Haut</span><span style="font-family: "Garamond",serif;">-</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Empire</span><span style="font-family: "Garamond",serif;">»: το πολιτειακό καθεστώς που
εγκαθιδρύθηκε από τον Αύγουστο μετά τη νίκη του στο Άκτιο το 31 π.Χ. μέχρι την
ανάρρηση του Διοκλητιανού στον αυτοκρατορικό θρόνο στις 20-11-284 μ.Χ. οπότε
αρχίζει η «Ύστερη Αυτοκρατορία», «</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Bas</span><span style="font-family: "Garamond",serif;">-</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Empire</span><span style="font-family: "Garamond",serif;">»
κατά τη διάρκεια της οποίας εντατικοποιήθηκαν οι <i style="mso-bidi-font-style: normal;">μορφές εκμετάλλευσης</i> με συνέπεια μια περαιτέρω αύξηση της <i style="mso-bidi-font-style: normal;">εξουσίας</i> και του <i style="mso-bidi-font-style: normal;">γοήτρου</i> του αυτοκράτορα προκειμένου να κατοχυρωθεί η αυξημένη
δεσποτεία της άρχουσας τάξης. Οι λέξεις που συνήθως χρησιμοποιούνται στην
λατινική για να δηλώσουν τον αυτοκράτορα και την εξουσία του ήσαν </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">princeps</span><span style="font-family: "Garamond",serif;"> (ηγεμόνας) και </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">principatus</span><span style="font-family: "Garamond",serif;"> (ηγεμονία). Διαλέχτηκαν και
χρησιμοποιήθηκαν <i style="mso-bidi-font-style: normal;">προσεκτικά</i> από τον
Αύγουστο για να αποφεύγεται οποιαδήποτε μοναρχική κηλίδα. Στην αφήγηση των
επιτευγμάτων του, την </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Res</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif;">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Gestae</span><span style="font-family: "Garamond",serif;"> του, ο
Αύγουστος ομιλεί για την <i style="mso-bidi-font-style: normal;">βασιλεία</i> του
με τη φράση «όταν ήμουν </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">princeps</span><span style="font-family: "Garamond",serif;">»
βλ. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">G</span><span style="font-family: "Garamond",serif;">.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">E</span><span style="font-family: "Garamond",serif;">.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">M</span><span style="font-family: "Garamond",serif;">. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">DE</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif;">
</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">STE</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">CROIX</span><span style="font-family: "Garamond",serif;">, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο
ταξικός αγώνας στον αρχαίο ελληνικό κόσμο. Από την αρχαϊκή εποχή έως την
αραβική κατάκτηση, </i>εκδόσεις ΡΑΠΠΑ, σε μετάφραση Γιάννη Κρητικού, Αθήνα,
1998, σ. 463-468. <o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn2" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftnref2" name="_ftn2" style="mso-footnote-id: ftn2;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[2]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Garamond",serif;"> . βλ. ό. π. σελ. 464<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn3" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoNormal">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftnref3" name="_ftn3" style="mso-footnote-id: ftn3;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 11.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[3]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Garamond",serif;"> . βλ. ό. π. σελ. 478.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn4" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftnref4" name="_ftn4" style="mso-footnote-id: ftn4;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[4]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Garamond",serif;"> . βλ. ό. π. σελ. 480 και 479.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn5" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftnref5" name="_ftn5" style="mso-footnote-id: ftn5;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[5]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Garamond",serif;"> . βλ. ό. π. σελ 480.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn6" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftnref6" name="_ftn6" style="mso-footnote-id: ftn6;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[6]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Garamond",serif;"> . βλ. ό. π. σελ. 485 και 749.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn7" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftnref7" name="_ftn7" style="mso-footnote-id: ftn7;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[7]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Garamond",serif;"> . βλ. Πέτρου Πέτκα, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">«Βασιλικοί άνδρες» με προλεταριακήν αμφίεση, </i>στον Σκαντζόχοιρο,
τεύχος 3, Μάρτης 2016, σελ. 65-79 και τις εκεί αναφερόμενες περαιτέρω
παραπομπές).<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn8" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftnref8" name="_ftn8" style="mso-footnote-id: ftn8;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[8]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;"> . </span><span style="font-family: "Garamond",serif;">βλ</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">. G.E.M. DE STE
CROIX, </span><span style="font-family: "Garamond",serif;">ό</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">. </span><span style="font-family: "Garamond",serif;">π</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">. </span><span style="font-family: "Garamond",serif;">σελ</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">. 404, 486, 499.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn9" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftnref9" name="_ftn9" style="mso-footnote-id: ftn9;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[9]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Garamond",serif;"> . παρατ. ό. π. , σελ. 719. <o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn10" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftnref10" name="_ftn10" style="mso-footnote-id: ftn10;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[10]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Garamond",serif;">. πρβλ. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">E</span><span style="font-family: "Garamond",serif;">. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">P</span><span style="font-family: "Garamond",serif;">. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Thomson</span><span style="font-family: "Garamond",serif;">, </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">H</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Garamond",serif;">συγκρότηση της αγγλικής
εργατικής τάξης, </span></i><span style="font-family: "Garamond",serif;">σε μτφρ.
Γιάννη Παπαδημητρίου, Πολιτιστικό ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς, Αθήνα, Δεκέμβρης
2018, σελ. 74, 149, 105, 619, 204. Εξαιρετικό έργο διαχρονικής αναφοράς. <o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn11" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftnref11" name="_ftn11" style="mso-footnote-id: ftn11;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[11]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">. </span><span style="font-family: "Garamond",serif;">βλ</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">. G.E.M. DE STE.
CROIX</span><span style="font-family: "Garamond",serif;">, ό. π. σελ 250, 251
όπου ακριβείς περαιτέρω παραπομπές σε πρωτότυπα έργα. <o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn12" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftnref12" name="_ftn12" style="mso-footnote-id: ftn12;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[12]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Garamond",serif;"> . βλ. ό. π. σελ. 402.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn13" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftnref13" name="_ftn13" style="mso-footnote-id: ftn13;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[13]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Garamond",serif;">. βλ. Ρόμπιν Λέιν Φοξ, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο κλασικός κόσμος, </i>σε μτφρ. Δημήτρη
Στεφανάκη και Όλγας Παπακωστα, Ωκεανίδα, Αθήνα 2006, σελ. 500, 515, 541, 656,
692-3, 772-3. <o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn14" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftnref14" name="_ftn14" style="mso-footnote-id: ftn14;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[14]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Garamond",serif;"> . βλ. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">E</span><span style="font-family: "Garamond",serif;">. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">P</span><span style="font-family: "Garamond",serif;">. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Thompson</span><span style="font-family: "Garamond",serif;">, ό.π. , σελ. 156,158.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn15" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftnref15" name="_ftn15" style="mso-footnote-id: ftn15;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[15]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Garamond",serif;"> . βλ. Νέα Προοπτική 16-11-2019, σελ. 2. <o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn16" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftnref16" name="_ftn16" style="mso-footnote-id: ftn16;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[16]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Garamond",serif;"> . βλ. ΠΡΙΝ της 1-12-2019, σελ 6.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn17" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftnref17" name="_ftn17" style="mso-footnote-id: ftn17;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[17]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Garamond",serif;"> . βλ. Εφημερίδα των Συντακτών, 5-12-2019.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn18" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftnref18" name="_ftn18" style="mso-footnote-id: ftn18;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[18]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Garamond",serif;"> . βλ. ό.π. σελ. 24, 25, παρόμοιου είδους
αστυνομικής συμπεριφοράς βλ. στην Εφημερίδα των Συντακτών της 9-12-2019 σελ. 4
και 5. <o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn19" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftnref19" name="_ftn19" style="mso-footnote-id: ftn19;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[19]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Garamond",serif;"> . βλ. Μαργκαρέτε Μπούμπερ-Νόυμαν, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Μίλενα από την Πράγα, </i>εκδόσεις Κίχλη και
τα Πράγματα, σε μτφρ. Τούλας Σιέτη, Αθήνα 2015, σελ. 404 και </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Peter</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Gay</span><span style="font-family: "Garamond",serif;">, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Διαφωτισμός.
Ο Βολταίρος συζητά με τον Λουκιανό και τον Έρασμο, </i>σε μτφρ. Μάκη Κολλητίδη,<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> </i>Θύραθεν εκδόσεις, Θεσσαλονίκη 2001,
σελ. 156.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn20" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftnref20" name="_ftn20" style="mso-footnote-id: ftn20;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[20]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Garamond",serif;"> . Βάτραχοι 1058.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn21" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftnref21" name="_ftn21" style="mso-footnote-id: ftn21;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[21]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Garamond",serif;"> . Για να είμαστε απόλυτα δίκαιοι, ναι μεν
ο τομέας των αστυνομικών είναι προνομιακός χώρος ευδοκίμησης της κακοποίησης
και φθοράς της γλώσσας, αλλά δεν είναι και μοναδικός. Έτσι, λ.χ. στο ελληνικό
κοινοβούλιο ακούγονται λέξεις και εκστομίζονται φράσεις από βουλευτές ήκιστα
κολακευτικές για τους ίδιους και το χώρο που τους φιλοξενεί (εντός του οποίου
φλέγονται να υπερασπιστούν την σταδιοδρομία τους και τις προκαταλήψεις τους).
Σύμφωνα με το δελτίο ειδήσεων του τηλεοπτικού σταθμού ΑΝΤΕΝΑ στις 14-6-2018,
ημέρα της εβδομάδας Πέμπτη και ώρα 13.21’, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, βουλευτής και
καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ, απευθυνόμενος
προς τον συνάδελφό του του ΣΥΡΙΖΑ Ευκλείδη Τσακαλώτο του απηύθυνε την φράση
«έχετε σηκώσει και τα πόδια». Όλα αυτά εντός του Κοινοβουλίου, δημοσίως
προκειμένου, προφανώς, να ανυψωθεί το ηθικό κύρος του θεσμού και να
φρονηματισθεί αισθητικώς το εμβρόντητο τηλεοπτικό κοινό που παρακολουθούσε
κεχηνότι τω στόματι. Τώρα, ποιος εναρμονίζεται με ποιον, ο αμβλύνους
αστυνομικός με τον καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου ή το αντίστροφο, είναι κάτι
που δεν μας απασχολεί. <o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn22" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftnref22" name="_ftn22" style="mso-footnote-id: ftn22;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[22]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Garamond",serif;"> . βλ. Εφημερίδα των Συντακτών της
2-12-2019 και 22-11-2019, αντίστοιχα.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn23" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftnref23" name="_ftn23" style="mso-footnote-id: ftn23;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[23]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Garamond",serif;"> . βλ. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Albin</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Lesky</span><span style="font-family: "Garamond",serif;">, </span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">H</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Garamond",serif;">τραγική ποίηση των αρχαίων
Ελλήνων, </span></i><span style="font-family: "Garamond",serif;">τόμος Α’, σε
μτφρ. Νίκου Χ. Χουρμουζιάδη, έκτη ανατύπωση, ΜΙΕΤ, Αθήνα 2010, σελ. 226, 239, </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Jaqueline</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">de</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Romilly</span><span style="font-family: "Garamond",serif;">, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Αρχαία
Ελληνική Τραγωδία, </i>σε μτφρ. Μίνας Καρδαμίτσα-Ψυχογιού, Ινστιτούτο του
Βιβλίου-Α. Καρδαμίτσα, Αθήνα, 1997, σελ. 96.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn24" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftnref24" name="_ftn24" style="mso-footnote-id: ftn24;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[24]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Garamond",serif;"> . βλ. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Οι
δαιμονισμένοι, </i>σε μτφρ. Αντρέα Σαραντόπουλου, Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος Α. Ε. ,
Αθήνα, 1996, σελ. 72. <o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn25" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftnref25" name="_ftn25" style="mso-footnote-id: ftn25;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[25]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;"> . </span><span style="font-family: "Garamond",serif;">βλ</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">. Jaqueline de
Romilly, </span><span style="font-family: "Garamond",serif;">ό</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">. </span><span style="font-family: "Garamond",serif;">π</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">., </span><span style="font-family: "Garamond",serif;">σελ</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">. 87. <o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn26" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftnref26" name="_ftn26" style="mso-footnote-id: ftn26;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[26]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;"> . </span><span style="font-family: "Garamond",serif;">βλ</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">. E. P. Thompson, </span><span style="font-family: "Garamond",serif;">ό</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">.</span><span style="font-family: "Garamond",serif;">π</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">, </span><span style="font-family: "Garamond",serif;">σ</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">. 489<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn27" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftnref27" name="_ftn27" style="mso-footnote-id: ftn27;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[27]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Garamond",serif;"> . βλ. εκτενέστερα στο άρθρο μας με τίτλο
«ΕΛ.ΑΣ: εμπροσθοφυλακή της κοινωνίας; Επανάσταση με σεβασμό στον Νόμο» στην Νέα
Προοπτική της 26/11 και 10/12/2016.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn28" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftnref28" name="_ftn28" style="mso-footnote-id: ftn28;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[28]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Garamond",serif;"> . βλ </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">E</span><span style="font-family: "Garamond",serif;">.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">P</span><span style="font-family: "Garamond",serif;">. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; mso-ansi-language: EN-US;">Thompson</span><span style="font-family: "Garamond",serif;">,
ό.π, σ. 187,204 και 225.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn29" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftnref29" name="_ftn29" style="mso-footnote-id: ftn29;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[29]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Garamond",serif;"> . βλ. «Τα παιδιά του Λαού» στη Νέα
Προοπτική της 12/9/2015.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn30" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftnref30" name="_ftn30" style="mso-footnote-id: ftn30;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[30]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Garamond",serif;"> . βλ. το άρθρο μας με τίτλο “«Αριστερή»
Αστυνομία ή Ψευδαίσθηση;”Στη Νέα Προοπτική της 9/5/2015.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn31" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftnref31" name="_ftn31" style="mso-footnote-id: ftn31;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[31]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Garamond",serif;"> . Πρβλ. Ευσταθίου Χ. Ανανιάδου, τέως
προέδρου του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Στρατιωτικόν
Ποινικόν Δίκαιον, τόμος Β (Δικονομικόν), </i>Αθήνα, 1955, σ. 235 όπου περαιτέρω
παραπομπή στους Ν.Ι. Σαρίπολο και Κ. Τσουκαλά.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn32" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftnref32" name="_ftn32" style="mso-footnote-id: ftn32;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[32]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Garamond",serif;"> . βλ. Ντοστογέφσκυ, ό.π, σ. 628.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn33" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Downloads/Lex%20Animata.docx#_ftnref33" name="_ftn33" style="mso-footnote-id: ftn33;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif;"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin;">[33]</span></span><!--[endif]--></span></span></span></a><span style="font-family: "Garamond",serif;"> . βλ. Κυριάκου Σιμόπουλου, <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ξένοι ταξιδιώτες στην Ελλάδα, τόμος Γ2,
1810-1821, </i>Έβδομη έκδοση, εκδόσεις Πιρόγα, Αθήνα, χ.χ. σ. 335-336. Η έξοχη
μετάφραση του επιγράμματος ίσως ανήκει στον καθηγητή Νικ. Βέη που το απάγγειλε
μεταφρασμένο σε μια σκλαβωμένη φοιτητική σύναξη το 1943.<o:p></o:p></span></div>
</div>
</div>
<i></i></div>
</div>
sotirishttp://www.blogger.com/profile/13599639878712678276noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3513543880893289889.post-4657002646078663642019-12-13T14:10:00.000+02:002019-12-13T14:10:06.998+02:00Ο πόνος των φτωχών, η τέχνη των αστών<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>του Δημήτρη Τσίρκα</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKCi_h1dv4m7myDoWtzsrVHaqA3y7bjh_ZzHEE-SamRw4rDMORQkWCvPfw1rQ8mXqA44sFTBvz0P2fS7Tznujwv37O_80W7fLhGhDxWmL1jdbAS3Tn-tBTMuJ8IkXHa6hNPpw2bLpbTnhY/s1600/37c8104641654708bffed5a927a0a4c2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="901" data-original-width="1600" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKCi_h1dv4m7myDoWtzsrVHaqA3y7bjh_ZzHEE-SamRw4rDMORQkWCvPfw1rQ8mXqA44sFTBvz0P2fS7Tznujwv37O_80W7fLhGhDxWmL1jdbAS3Tn-tBTMuJ8IkXHa6hNPpw2bLpbTnhY/s400/37c8104641654708bffed5a927a0a4c2.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Εξαιρετικό το νέο έργο του Banksy, τι μαρτυρά όμως για την κοινωνία μας το γεγονός ότι συγκινούμαστε περισσότερο από ένα γκράφιτι για τους άστεγους, παρά από την ίδια τη θέα των αστέγων στην καθημερινότητά μας; Μα, θα αντιτείνει κάποιος, αυτή είναι η δύναμη της τέχνης: να αναπλαισιώνει, να μετατοπίζει την οπτική μας γωνία για τα πράγματα, αποκαλύπτοντας εκείνα που απωθούμε.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Έτσι, το σκίτσο του Banksy επανέφερε το πρόβλημα των αστέγων στον δημόσιο λόγο, τους κατέστησε και πάλι ορατούς, εκεί που περνούσαν απαρατήρητοι μπροστά στα μάτια μας, κινητοποίησε, έστω και πρόσκαιρα, τη συμπάθεια του κόσμου υπέρ τους.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Την ίδια στιγμή, ωστόσο, το γκράφιτι έγινε βάιραλ, μοιράστηκε από εκατομμύρια ανθρώπους, μετατράπηκε σε θέαμα που «καταναλώθηκε» βουλιμικά στα κοινωνικά μέσα και το οποίο θα κάνει τον κύκλο του, για να σβήσει μετά από λίγες μέρες, όταν η προσοχή της εικονικής κοινότητας θα επικεντρωθεί στο επόμενο χάπενιγκ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Για τούτο βέβαια, δεν ευθύνονται εκείνοι ή ο καλλιτέχνης, έτσι δουλεύει το θεαματικό κύκλωμα, υφαρπάζει το συναισθηματικό φορτίο των ανθρώπων, καπηλεύεται και τις καλύτερες προθέσεις τους, αιχμαλωτίζει τη δημιουργικότητά τους για να τα μεταβολίσει στο αδιαφοροποίητο καύσιμο που κινεί τις μηχανές του.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Και που αφήνει τους άστεγους αυτή η ξαφνική έκρηξη εικόνας και λόγου γύρω από το δράμα τους; Μάλλον εκεί ακριβώς που ήταν και πριν. Ίσως μάλιστα, το σκίτσο να λειτούργησε και ως άλλοθι που έδωσε σε όλους εμάς την ευκαιρία να εκφράσουμε τη συμπάθειά μας για τους άστεγους, δίχως να χρειαστεί να κάνουμε κάτι στ’ αλήθεια για αυτούς.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Δεν τους έφτανε δηλαδή, η ανυπόφορη κατάστασή τους, χρησιμοποιήθηκαν και από πάνω για τη δική μας στιγμιαία συγκινησιακή φόρτιση και ηθική επιβεβαίωση. Πώς το λέει το σύνθημα: «ο πόνος των φτωχών, γίνεται η τέχνη των αστών». Και η απόλαυση των θεατών, θα συμπληρώναμε εμείς.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
sotirishttp://www.blogger.com/profile/13599639878712678276noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3513543880893289889.post-89735897997091724402019-12-05T15:34:00.005+02:002019-12-05T15:39:10.082+02:00Άλφα μετά <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Εμφανίζεται ξαφνικά</span></div>
</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">εκεί που δεν την περιμένεις</span></div>
</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">μέρες τώρα</span></div>
</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">σκαρώνεις σχέδια</span></div>
</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">στο χαρτί</span></div>
</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">όμως η πραγματικότητα εισβάλλει στη στιγμή</span></div>
</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">και η μορφή της γράφει ξανά </span></div>
</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">τον μύθο της αιώνιας επιστροφής</span></div>
</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">χρόνια πριν γεννηθείς</span></div>
</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">ήταν εκεί</span></div>
</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">αυτό που δεν έζησες </span></div>
</div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">γίνεται... εσύ</span></div>
</div>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/iZBQYtP61zg/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/iZBQYtP61zg?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">----------------------------------------------------------------------------</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">από τη συλλογή «Ιερουργία της Άνοιξης», Κουρσάλ, 2016</span></div>
</div>
sotirishttp://www.blogger.com/profile/13599639878712678276noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3513543880893289889.post-65026943908864165192019-12-03T10:14:00.001+02:002019-12-03T10:34:24.226+02:00Η καταγωγή των αγγέλων και η ανάδυση της μονοθεϊστικής ιδέας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><i>του Φώτη Τερζάκη</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5lBDF9ff8WxqOeGfJpUMgTWmKuM1WYvgmEABWdmuc5rXb9nCq0r1mt7KuoIPtHytcfefrVUt287ftTP8fGd4egRavzg7Ma0IbL36UnmKd-Aaqg48f1iuGMLVDeGqNZnGDtt-I59noFX_R/s1600/Concierto_de_angeles+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="590" data-original-width="1100" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5lBDF9ff8WxqOeGfJpUMgTWmKuM1WYvgmEABWdmuc5rXb9nCq0r1mt7KuoIPtHytcfefrVUt287ftTP8fGd4egRavzg7Ma0IbL36UnmKd-Aaqg48f1iuGMLVDeGqNZnGDtt-I59noFX_R/s400/Concierto_de_angeles+%25281%2529.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: x-small;"><i>Concert of Angels, El Greco</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ απολογητής γράφει: «Ουδείς ίσως κλάδος της Δογματικής εμφανίζει τόσα θεολογούμενα σημεία όσα η αγγελολογία. Πράγματι, το εκ της θείας αποκαλύψεως δεδομένον εις την συνείδησιν της Εκκλησίας φως δεν είναι αρκετόν όπως διαυγάσει πολλάς εκ των όψεων του περί των επουρανίων τούτων όντων θέματος. Αύται, αν και κεντρίζουν την ευσεβή περιέργειαν με ιδιαιτέραν δύναμιν, δεν εκπροσωπούν στοιχεία της πίστεως απαραίτητα δια την σωτηρίαν και πιθανώς ουδέποτε πρόκειται ούτω να γίνουν αντικείμενον γνώσεως βεβαίας εκ μέρους τής επί γης Εκκλησίας».[1]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Δεν βλέπω καλύτερη ομολογία του γεγονότος ότι οι αινιγματικές φιγούρες των αγγέλων είναι ένα στοιχείο ξένο στη ιουδαιοχριστιανική δογματική, επιβίωμα ετερόδοξων ιδεών και επιδράσεων, που οι συστηματικές προσπάθειες να εξημερωθεί είναι καταδικασμένες να αφήνουν πάντα ένα ανησυχητικό φάσμα ασάφειας. Η παρουσία τους είναι ωστόσο ρητή και αδιαμφισβήτητη στα κανονικά κείμενα της Καινής Διαθήκης, όπως άλλωστε και στο Κοράνι. O ίδιος ο Ιησούς διακηρύσσει την ύπαρξη αγγέλων (Μάρκ. η΄ 38, Λουκ. ιε΄ 10, ις΄ 22, κ.α.) και στις κορυφαίες στιγμές του βίου του εμφανίζονται να μαρτυρούν περί αυτού, να τον υμνούν ή να παρεμβαίνουν ως δευτεραγωνιστές στα γεγονότα: ο Γαβριήλ ευαγγελίζεται την έλευσή του (Λουκ. α΄ 26 κ.ε.), «άγγελος Κυρίου» εμφανίζεται στον Ιωσήφ (Ματθ. α΄ 20 κ.ε., β΄ 13, 19, 20) και στους ποιμένες (Λουκ. β΄ 8 κ.ε.), στρατιά ολόκληρη ανυμνεί τον Ύψιστο κατά τη γέννησή του (Λου. β΄ 13, 15), άλλοι τον υπηρετούν στην έρημο μετά την κατανίκηση του πειρασμού (Ματθ. δ΄ 11), άλλος τον ενισχύει στο Όρος των Ελαιών πριν από το πάθος (Λουκ. κβ΄ 43), δύο εξ αυτών βεβαιώνουν την ανάστασή του ενώ κάποιος άλλος κύλησε την πέτρα του μνήματος (Ματθ. κη΄ 2 κ.ε., Μάρκ. ις΄ κ.ε., Λουκ. κδ΄ 4 κ.ε., 23, Ιω. κ΄ 12, 13), δύο επίσης ομιλούν στους μαθητές του για τη Δευτέρα Παρουσία τη στιγμή της Αναλήψεως (Πράξ. α΄ 10, 11)· η αγγελική συμπαράσταση επεκτείνεται και στην πρώτη Εκκλησία, της οποίας ιδίως ο Μιχαήλ, προστάτης του Ισραήλ κατά την Π. Διαθήκη, αναγορεύεται στο εξής προστάτης (Πράξ. ε΄ 19, 20, η΄ 26, ι΄ 3 κ.ε., ιβ΄ 7 κ.ε., 23, κζ΄ 23).</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"></span></div>
<a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Κατά την αντίληψη του Κορανίου επίσης, άγγελοι φέρουν τη μαρτυρία της ενότητας του Θεού (3:19), κατεβαίνουν κατ’ εντολήν του Θεού και τον υπηρετούν μεταφέροντας τα προστάγματά του (97:5, 66:7), φέρουν τον «θρόνο», δηλαδή τις ιδιότητες του Κυρίου (69:18), δεκαεννέα άγγελοι φυλάσσουν τη φωτιά της κόλασης (74:31-32), γενικότερα κάνουν χρέη φυλάκων και καταγραφέων (13:12, 82:11-13), διαφέρουν ως προς τις ικανότητες και τις δυνάμεις τους (35:2), έχουν μόνο τόση γνώση όση τους δίνεται (2:33), δεν έχουν φύλο (37:151), κοκ. Ακόμη πιο εντυπωσιακά στη φιλολογία των χάντιθ, αγγελικές παρουσίες σφραγίζουν τα αποφασιστικά συμβάντα της μελλοντικής αποκάλυψης: «άγγελος Κυρίου» ήταν εκείνος που έσωσε την Άγαρ και τον γιο της Ισμαήλ στην έρημο κάνοντας να αναβλύσει το νερό της πηγής Ζαμζάμ· η τρομακτική μορφή που εναγκαλίζεται το πνεύμα τού Προφήτη Μωχάμετ στο όρος Χίρα και του παραδίδει τον Λόγο του Θεού ήταν ο αρχάγγελος Τζιμπράιλ (Γαβριήλ), ο ίδιος που θα οδηγήσει αργότερα την περίφημη οραματική του πτήση στους εφτά ουρανούς, το λεγόμενο μί’ραζ, όπου συναντάει τον άγγελο-φύλακα της Κολέσεως, τον πύρινο Άγγελο του Θανάτου, τους κριτές άγγελους Μουνκάρ και Νακίρ, πλήθος χερουβείμ με φτερά, 70 σειρές γιγάντιων αγγέλων μπροστά στον Θρόνο του Θεού, και τον άγγελο Ισράφιλ (Ραφαήλ), δεύτερον τη τάξει μετά τον Τζιμπράιλ...[2]</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Μέσα στα κανονικά κείμενα της Καινής Διαθήκης διατυπώνεται ήδη και η πρώτη διδασκαλία περί αγγέλων. Λέγεται ότι αυτοί είναι κατώτεροι του Χριστού (Κολοσ. β΄ 14 κ.ε., Εβρ. α΄ 14 κ.ε.)· διακρίνονται σε τάξεις, από τις οποίες κατονομάζονται οι Αρχές, Εξουσίες, Δυνάμεις, Κυριότητες, Θρόνοι, Άγγελοι, Αρχάγγελοι (Εφεσ. α΄ 21, γ΄ 10, ς΄ 12, Κολοσ. α΄ 16, Α΄ Θεσ. δ΄ 16, Ιούδα στ. 9, κ.α.) – κατάταξη την οποία θα τελειοποιήσει αργότερα ο Αρειοπαγίτης στην πρώτη συστηματική του αγγελολογία, το Περί Ουρανίου Ιεραρχίας, προσθέτοντας τα γνωστά ήδη από την Π. Διαθήκη Χερουβείμ και Σεραφείμ· είναι πνεύματα (Εβρ. α΄ 14), αθάνατοι (Λουκ. κ΄ 36), δεν έχουν φύλο (Ματθ. κβ΄ 30) και ο αριθμός τους είναι μέγας (Ματθ. κε΄ 31, κς΄ 53, Λουκ. β΄ 13, Ιούδα στ. 14, Αποκ. ε΄ 11)· το έργο τους έγκειται στο να δοξάζουν λειτουργικώς τον Θεό (Λουκ. β΄ 13) και να υποβοηθούν τη θεία οικονομία σε ό,τι αφορά το ανθρώπινο γένος (Εβρ. α΄ 14) – δηλαδή να προστατεύουν τους δικαίους, να μεταφέρουν στον ουρανό τις ψυχές τους (Λουκ. ις΄ 22) και να τους συνάξουν προκειμένου να χωρίσουν τους δικαίους από τους αδίκους κατά την Ημέρα της Κρίσεως (Ματθ. ιγ΄ 41, 42, 49, 50, κδ΄ 31, Μάρκ. ιγ΄ 27, Α΄ Θεσ. δ΄ 15 κ.ε.). Με βάση αυτές τις πρώτες υποθήκες, η χριστιανική Εκκλησία μετά την αποκρυστάλλωση του δόγματος θα επιχειρήσει να εδραιώσει και κάποιες δογματικές υποθέσεις περί αγγέλων. Ανήκουν οπωσδήποτε στην αόρατον κτίσιν κατά το Σύμβολο της Νικαίας και Κωνσταντινουπόλεως, μολονότι κανείς δεν γνωρίζει πότε ακριβώς δημιουργήθηκαν και με ποιον ακριβώς τρόπο· κατά την επικρατέστερη πάντως άποψη, του Γρηγορίου του Ναζιανζηνού και του Ιωάννη του Δαμασκηνού, πρόκειται για έλλογα και πνευματικά όντα που είναι αρχαιότερα του υλικού κόσμου και της δημιουργίας του ανθρώπου. Ο όρος πνευματικά δημιουργεί επίσης τα προβλήματά του: μολονότι υπάγονται στην αόρατον κτίσιν, δεν μπορούμε να πούμε ότι έχουν αμιγώς πνευματική φύση διότι καθαρό και απόλυτο πνεύμα είναι μόνον ο Θεός· πολλοί από τους παλαιότερους απολογητές ––ο Τερτυλλιανός, ο Ωριγένης, ο Βασίλειος, ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός, ο Ιλάριος–– θα οδηγηθούν λοιπόν στην ιδέα ότι οι άγγελοι έχουν κάποιου είδους σώμα, πολύ λεπτότερο πάντως από την αντιληπτή μέσω των αισθήσεων ύλη. Αυτό το «αιθέριον» ή «πυροειδές» ή «νοερόν» σώμα είναι άγνωστο εάν έχει κάποια ουσιώδη σχέση με τη γνωστή μας ύλη ή είναι υπόλειμμα της κτίσεως πριν από την παρακοή των πρωτοπλάστων· εν πάση περιπτώσει, ο χαρακτηρισμός τους ως ασωμάτων, που καθιερώθηκε κυρίως στην Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο της Νικαίας, δεν πρέπει να εκλαμβάνεται κυριολεκτικά αλλά σε αντιδιαστολή προς το ανθρώπινο σώμα. Η άποψη πάντως, που συνέχισε ως αργά να ακούγεται, ότι άγγελοι εμψυχώνουν και κινούν τα κοσμικά υλικά σώματα, δηλαδή τα άστρα, κηρύχθηκε ως εξωχριστιανική και αποκλείστηκε. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Μολονότι απείρως υποδεέστερες υποστάσεις εκείνων της Αγίας Τριάδας και σύνδουλοι των ανθρώπων (Αποκ. ιθ΄ 10, κβ΄ 8, 9), οι άγγελοι είναι αθάνατοι κατά χάριν (Λουκ. κ΄ 36) και μέτοχοι της επουρανίου μακαριότητος (Ματθ. κβ΄ 30)· ανήκουν δηλαδή στο σεσωσμένο κομμάτι της Εκκλησίας, οπότε δεν υπόκεινται στους νόμους της πεπτωκυίας κτίσεως: μπορούν να κινούνται έξω από τους χωροχρονικούς περιορισμούς, αλλά ως πεπερασμένα όντα δεν είναι πανταχού παρόντες. Παρουσιάζονται έτσι ως κτίσματα ανώτερα των ανθρώπων, ωστόσο ούτε και αυτή η υπεροχή είναι απόλυτη αφού, σύμφωνα με την εσχατολογική διαβεβαίωση, οι δίκαιοι στον ουρανό θα ζουν σε μακαριότητα όμοια με των αγγέλων· η Εκκλησία θεωρεί άλλωστε ότι μία ανθρώπινη υπόσταση, η Θεοτόκος, υπερτερεί ήδη των αγγέλων ως «τιμιωτέρα των χερουβείμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των σεραφείμ», ενώ ο Χρυσόστομος, σε έναν από τους εγκωμιαστικούς του λόγους προς τον Παύλο, δεν διαστάζει να τον εξάρει πάνω και από αυτούς τους αγγέλους... Από εσχατολογικής απόψεως, άρα, μεγάλες διαφορές ανάμεσα σε αυτά τα δύο είδη της έλλογης κτίσεως δεν υφίστανται· δεδομένης άλλωστε της διαβεβαιώσεως ότι στον Μέλλοντα Αιώνα το ανθρώπινο γένος θα εισέλθει εν σώματι, παραμένει το ερώτημα του με τί θα μοιάζει αυτό το «σώμα», πράγμα που το φέρνει ακόμα εγγύτερα στο μυστήριο του αγγελικού «σώματος».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΟΥ γεννιέται για μας είναι: πού βρήκαν οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης, οι χριστιανοί απολογητές και, αργότερα, ο Προφήτης Μωχάμετ και οι μουσουλμάνοι δοξογράφοι όλες αυτές τις στρατιές των ασώματων όντων; Η ιστορική γενεαλογία του μονοθεϊσμού μάς οδηγεί αναπόφευκτα πίσω στην ιουδαϊκή Βίβλο, την από τους Χριστιανούς λεγόμενη Παλαιά Διαθήκη. Λαμβάνοντας υπόψιν τη στρωματογραφία των βιβλικών κειμένων, μπορούμε να πούμε ότι η παρουσία αγγέλων είναι σχεδόν ανύπαρκτη στα προαιχμαλωσιακά κείμενα· τα ίδια τα τμήματα της Γενέσεως, των Βασιλειών και του Ιησού του Ναυή όπου δηλώνεται υπαινικτικά η παρουσία «στρατιών του Γιαχβέ» και κατονομάζονται οι τάξεις των «χερουβείμ», δεν χρονολογούνται πριν από την εποχή του Δευτερονομιστή το νωρίτερο (τέλη του 7ου αιώνα, λίγο πριν από τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία και μετά την οριστική πτώση του βορείου βασιλείου του Ισραήλ στους Ασυρίους). Στα αρχαιότερα στρώματα του Γιαχβιστή και του Ελωιμιστή, μόνο μία αγγελική παρουσία μπορεί να τεκμηριωθεί με βεβαιότητα: η μυστηριώδης φιγούρα του μάλακ γιαχβέ («αγγελιοφόρος του Θεού»), ενώ η ακόμα πιο σκοτεινή αναφορά στους μπενέ ελωχίμ («υιοί του Θεού») στο ς΄ της Γενέσεως γεννά πολύ περισσότερα ερωτήματα απ’ όσα απαντάει. Ο μάλακ γιαχβέ είναι εκείνος ο οποίος αποστέλλεται από τον Θεό για να προστατεύσει και να οδηγήσει τον Ισραήλ (Έξ. Ιδ΄ 19, κγ΄ 20, Αριθ. κ΄ 26) ή για να πατάξει τους εχθρούς του (Δ΄ Βασ. ιθ΄ 35)· μερικές φορές οδηγεί και προστατεύει ιδιαίτερα βιβλικά πρόσωπα, όπως τον υπηρέτη του Αβραάμ (Γεν. κδ΄ 7) και τον Ιακώβ (Γεν. μη΄ 16) ή σταματάει στον δρόμο τον προφήτη Βαλαάμ (Αριθ. κβ΄ 22). Συχνά μεταφέρει θείες προσταγές και μηνύματα (Γεν. ις΄ 7-11, κβ΄ 11-25, λα΄ 11, Κριτ. Β΄ 1-4, ς΄ 11-24, ιγ΄ 3-33, Δ΄ Βασ. α΄ 3, 15), ενώ μία φορά στέλνεται για να τιμωρήσει τον υποπέσαντα σε παράπτωμα Ισραήλ (Β΄ Βασ. κδ΄ 16, Α΄ Παραλ. κα΄ 16). Το πραγματικό ερμηνευτικό πρόβλημα σε σχέση με αυτή τη φιγούρα είναι ότι σε πολλά χωρία εμφανίζεται να μιλάει και να ενεργεί σαν να ήταν ο ίδιος ο Θεός (Γεν. ις΄ 7-13, κα΄ 17 κ.ε., κβ΄ 11-12, 14-18, Γεν. λα΄ 11-13, Έξ. γ΄ 2-5, Κριτ. Β΄ 1-4, ς΄ 11-24, ιγ΄ 2-23, Ωση. ιβ΄ 4-5, κ.α.), μολονότι σε άλλα διαστέλλεται σαφώς από τον Θεό. Στο Έξοδος κγ΄ 20-22, όταν ο Γιαχβέ υπόσχεται στους Εβραίους ότι θα τους στείλει άγγελο να τους οδηγήσει, τονίζει: το όνομά μού έστιν επ’ αυτώ – και το όνομα στη Βίβλο γνωρίζουμε ότι είναι ισοδύναμο προς το πρόσωπο. Δύο θεωρίες έχουν επιστρατεύσει οι ερμηνευτές για να εξηγήσουν αυτό το παράδοξο. Κατά την πρώτη, ο «άγγελος του Γιαχβέ» δεν είναι παρά η προσιτή στις αισθήσεις φανέρωση του αόρατου Θεού – μία ενέργεια δηλαδή της θείας ουσίας την οποία ήδη στην εποχή του ο Φίλων είχε ταυτίσει με τον Λόγο (και πολλοί χριστιανοί απολογητές είδαν ως προαναγγελία της Ενσαρκώσεως). Η δεύτερη θεωρία, πολύ πιο πειστική στον βαθμό που λαμβάνει υπόψιν της τις ιστορικές μεταμορφώσεις του κειμένου, προτείνει ότι ο «άγγελος του Γιαχβέ» είναι μεταγενέστερη προσθήκη στις αρχαίες αφηγήσεις θεοφανειών όπου αρχικά μιλούσαν μόνο για τον Γιαχβέ ή τον Ελωχίμ. Καθώς με την πάροδο του χρόνου η θεολογία του Ισραήλ γινόταν πολύ πιο εκπνευματωμένη και χρειαζόταν να σβήσει τους πρωτόγονους ανθρωπομορφισμούς που δεν συμβάδιζαν πλέον με τη μονοθεϊστική κατασκευή της υπερβατικότητας του θείου, με μια ελάχιστη τροποποίηση του κειμένου αντικατέστησαν την απτή θεϊκή παρουσία με το αφηγηματολογικό εύρημα του «αγγέλου».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Και ξαφνικά, μετά τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία, τα βιβλικά κείμενα πλημμυρίζουν με αλλόκοτες ουράνιες παρουσίες. Τα προφητικά, τα σοφιολογικά, τα αποκαλυπτικά γραπτά είναι κεκορεσμένα από αγγελικές και δαιμονικές δυνάμεις που ανεβοκατεβαίνουν τους ουράνιους θόλους, στοιχειώνουν τα σύμπαντα και επιτελούν κάθε είδους έργο και αποστολή. Ονομάζονται μ’ ένα πλήθος ονόματα: «υιοί Θεού» (μπενέ ελωχίμ), «ισχυροί» (αββιρίμ), «υπέρτατοι» (ρανίμ), «δυνατοί ισχύι» (γιββορίμ), «άγιοι», «αγρυπνούντες», «εκκλησία των Αγίων», «εκκλησία του Θεού» – και μεταξύ αυτών, βέβαια, τα ήδη γνωστά μας «χερουβείμ» και τα μία φορά αναφερόμενα (στο Ησ. ς΄ 2, 6) «σεραφείμ». Εκτός από τα χερουβείμ, τα όντα αυτά συνήθως δεν είναι φτερωτά, κινούνται ωστόσο ταχύτατα στον αέρα· η όψη τους είναι πάντως φοβερή (Κριτ. ιγ΄ 6, Δαν. η΄ 17, ι΄ 7), το πρόσωπό τους φωτεινό και τα ενδύματά τους εκθαμβωτικά (Δαν. ι΄ 5, 6, Β΄ Μακ. γ΄ 25, 26). Μια σειρά από λιγότερο ή περισσότερο υπαινικτικά χωρία (Ψαλμ. ρμη΄ 1-5, Ησ. κδ΄ 21, μ΄ 26, Ιερεμ. λγ΄ 22, Νεεμ. θ΄ 6, Ψαλμ. λβ΄ 26, κ.α.) μοιάζουν να συνδέουν αυτές τις φιγούρες με τα άστρα. Ο Δανιήλ γνωρίζει πλέον αγγέλους-προστάτες των εθνών: πρώτα πρώτα τον άγγελο Μιχαήλ, τον προστάτη του Ισραήλ ο οποίος κατά τη συντέλεια θα αναλάβει την υπεράσπιση του περιούσιου λαού· κατόπιν του «άρχοντες», αγγέλους-προστάτες του βασιλείου της Περσίας και των Ελλήνων· κοκ. Οι «επτά οφθαλμοί του Γιαχβέ» που μνημονεύονται από τον Ζαχαρία (δ΄ 10) είναι οι άγγελοι δια των οποίων ο Θεός κυβερνά τον κόσμο. Και υπάρχει βέβαια το τρομερό όραμα του Ιεζεκιήλ (α΄ 4 κ.ε., θ΄ 3, ι΄, ια΄ 22) όπου τα χερουβείμ σχηματίζουν το «άρμα», ή τον κινητό Θρόνο του Θεού, πάνω στον οποίον η «δόξα του Θεού» κατεβαίνει από τους ουρανούς και ανέρχεται πάλι: έχουν τέσσερα πρόσωπα ––ανθρώπου, λέοντος, ταύρου και αετού–– και τέσσερα πτερύγια, χέρια ανθρώπινα κάτω από τα πτερύγια και σκέλη ορθά με οπλές ταύρων. Τα τέσσερα αυτά πρόσωπα δανείστηκαν οι χριστιανοί για τη συμβολική απεικόνιση των Ευαγγελίων.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Τα χερουβείμ είναι ένα πρώτο κλειδί για την ανίχνευση των αγγελολογικών πηγών της Βίβλου. Το όνομα είναι πληθυντικός της εβραϊκής λέξης χερούβ, δάνειο από το ακκαδικό χαριβού, που σε μία του εκδοχή σήμαινε τον λάτρη, σε μία άλλη τον μεσιτεύοντα θεό ή θεά. Το «προσευχόμενο χαριβού» είναι θείο ον που παραπέμπει στους φτερωτούς ταύρους οι οποίοι είχαν θέση φρουρών στους βαβυλωνιακούς ναούς και ανάκτορα (λαμασού και λαμαστού). Παραλλαγή μίας τέτοιας βαβυλωνικής μορφής πρέπει να ήταν και τα «χερουβείμ» από επιχρυσωμένο ξύλο ελιάς που λέγεται ότι με τα τεντωμένα φτερά τους σκέπαζαν την Κιβωτό της Διαθήκης στον Ναό του Σολομώντος (Γ΄ Βασ. ς΄ 23-28, Β΄ Παραλ. γ΄ 10-13). Ακόμα πιο σημαντική είναι η πληροφορία ότι τα βαβυλωνιακά χαριβί, όπως και άλλων λαών της αρχαίας Μέσης Ανατολής, ήταν θεότητες δευτέρας τάξεως είτε αρσενικού είτε θηλυκού γένους. Θυμόμαστε ότι οι στίχοι του Κορανίου που αργότερα αποκήρυξε ο Προφήτης Μωχάμετ ––οι λεγόμενοι «σατανικοί στίχοι»–– εξυμνούσαν τις προϊσλαμικές θηλυκές θεότητες Λατ, Ούζα και Μάνατ ως μπάνατ αλ-Λαχ («θυγατέρες του Θεού»), αποκαλώντας τες επίσης «υπέρτατα πουλιά της μεσιτείας». Όπως όλες οι πρώτες ενδείξεις υποβάλλουν, οι πρώτες αγγελικές μορφές στα ιερά κείμενα των αβραμικών παραδόσεων γεννήθηκαν μέσ’ από την αργή εξημέρωση των μορφών του μεσανατολικού πολυθεϊσμού ενόσω διαμορφωνόταν, επίσης αργά και με βασανιστικές παλινδρομήσεις, η ίδια η μονοθεϊστική ιδέα. Η σχέση των αγγέλων με τα άστρα, που είδαμε κιόλας σε αρκετά προφητικά χωρία και που επρόκειτο να διατηρηθεί έως αργά σε ορισμένους χριστιανικούς κύκλους ––ο Ωριγένης υποστήριζε όχι μόνον ότι άγγελοι κινούν τα ουράνια σώματα αλλά και αγρυπνούν για τη γέννηση, τη συντήρηση και την αύξηση των ζώων και των φυτών–– πριν κριθεί ως ετερόδοξη από την Εκκλησία, μαρτυρεί τη εξακολουθητική δύναμη αυτής της παγανιστικής ιδέας μέσα στη μονοθεϊστική συνείδηση.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Ωστόσο η εισβολή των αγγέλων, αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την έκφραση, στη Βίβλο έρχεται πραγματικά μετά τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία του ιουδαϊκού λαού (586-539). Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο Ιουδαϊσμός, επιστρέφοντας από τη Μεσοποταμία με την εγγύηση του Πέρση βασιλέα που συνέτριψε τους Βαβυλωνίους για να ζήσει μια δεύτερη περίοδο ανεξάρτητης πολιτικής ζωής, έχει «κολλήσει αγγέλους». Ουσιαστικά μόνο από τα ύστερα βιβλία της Παλαιά Διαθήκης, τα Προφητικά, τις Αποκαλύψεις, τα Σοφιολογικά και τα Αγιόγραφα ––που τα περισσότερα γράφτηκαν στην επόμενη περίοδο των ιστορικών δεινών του εβραϊσμού, από την ελληνιστική κατάκτηση και τον πόλεμο των Μακκαβαίων κατά του Αντιόχου του Επιφανούς (168-164 π.Χ.) μέχρι τη ρωμαϊκή κατάκτηση, την εξέγερση του Μπαρ Χοκμπά και την καταστροφή του Δεύτερου Ναού (70 μ.Χ.)–– μπορούμε να μιλάμε για αγγελολογία ως μέρος του μονοθεϊστικού δόγματος. Και αυτή την αγγελολογία, βεβαίως, κληρονόμησαν ο Χριστιανισμός και το Ισλάμ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Υπάρχει όμως και μία άλλη πηγή, παράλληλη χρονολογικά με τα ύστερα παλαιοδιαθηκικά και με τα καινοδιαθηκικά κανονικά, της οποίας τη σημασία ξεχνάμε να συνυπολογίσουμε: η εκτεταμένη απόκρυφη γραμματεία, τόσο από τον ιουδαϊκό όσο και από τον χριστιανικό κύκλο. «Απόκρυφα» είναι βέβαια ένας όρος συμβατικός, που δημιουργήθηκε εκ των υστέρων για να περιγράψει το πλήθος των αποκαλύψεων και των ευαγγελίων που παρήχθησαν στα πλαίσια και των δύο παραδόσεων αλλά για διάφορους λόγους αποκλείστηκαν από τους κανόνες, αντίστοιχα, της Ιάμνειας και της Νικαίας. Μία αγγελολογική ιδέα που φαίνεται ότι γνώρισε μεγάλη δημοτικότητα τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες, σε βαθμό που νύξεις της συναντάμε ακόμα και στους συγγραφείς της Καινής Διαθήκης, είναι η ιδέα της Πτώσεως των Αγγέλων, απ’ όπου γεννήθηκε η φιγούρα του Αρχαγγέλου του Σκότους – σατάν κατά την εβραϊκή εκδοχή, ή διαβόλου κατά την εξελληνισμένη απόδοση. Δεν χρειάζεται να τονίσουμε πόσο η ιδέα του Πεπτωκότος Αγγέλου φλόγισε τη μετέπειτα χριστιανική φαντασία, και πόσο παραγωγική επρόκειτο ν’ αποβεί στη μακραίωνη ιστορία του Χριστιανισμού τόσο στο επίπεδο της καλλιτεχνικής έμπνευσης όσο και σε αυτό τής λαϊκής ποιμαντικής. Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι ότι καμία μαρτυρία περί αυτού δεν συναντάμε σε κανονικά κείμενα. Η πιο απερίφραστη αναφορά στη Β΄ προς Ρωμαίους Επιστολή του Πέτρου καθώς και η επιβλητική περιγραφή του «Θηρίου» στην Αποκάλυψη του Ιωάννη προϋποθέτουν ως δεδομένα και ήδη γνωστά τα γεγονότα της Πτώσεως. Από πού; Ακριβώς από την απόκρυφη φιλολογία, με κείμενα όπως το Βιβλίο του Ενώχ (ο Αιθιοπικός Ενώχ), το Βιβλίο των Μυστικών του Ενώχ (που σώζεται στη σλαβονική γλώσσα), το Βιβλίο των Ιωβηλαίων, η Διαθήκη Ρουβήμ, η Αποκάλυψη Μωυσέως, η Αποκάλυψη Πέτρου, το Ευαγγέλιο του Θωμά, κ.ά. Οι πηγές αυτές σήμερα αποκαλούνται «γνωστικιστικές», και Γνωστικισμός είναι μία γενική κατηγορία που επινοήθηκε για να περιγράψει ένα σύνολο έντονα δυιστικών αντιλήψεων που φαίνεται να παρακολουθούν σαν σκιά όλον τον ύστερο Ιουδαϊσμό και τον πρώιμο Χριστιανισμό. Οι πηγές του είναι από τη μία πλευρά ελληνικές, ορφικοπυθαγόρειες, και από την άλλη πλευρά ιρανικές. Από την άποψη που μας ενδιαφέρει εδώ, ιδίως στα ιουδαϊκά γνωστικιστικά κείμενα, βλέπουμε να σχηματίζεται ευδιάκριτα ένα διθεϊστικό μοτίβο: ρήξη ανάμεσα σε έναν απώτατο αγαθό Θεό και έναν κατώτερο Θεό δημιουργό του παρόντος ––κακού–– κόσμου. Τον ρόλο αυτής της δεύτερης και ανταγωνιστικής αρχής αναλαμβάνει ο Εκπεσών Άγγελος (που σημαίνεται με διάφορα ονόματα: Βελίαρ, Αζαζήλ, Σαμαήλ, Σαταναήλ, και απ’ ορισμένους συγγραφείς ταυτίζεται με τον Άγγελο της Ρώμης).[3] </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Μέχρι πρότινος ήταν κοινός τόπος στους ερευνητές να ανιχνεύουν όλες τις δυιστικές αντιλήψεις πίσω στο Ιράν. Σήμερα γνωρίζουμε ότι αυτό δεν είναι απολύτως ορθό, διότι ένα ισχυρό δυιστικό ρεύμα διαμορφώθηκε αυτοτελώς στον ελληνικό κόσμο: ρεύμα που ταυτίζεται με τη λεγόμενη ορφικοπυθαγόρεια παράδοση και έχει αφήσει ένα ανεξίτηλο αποτύπωμα στην ελληνική μεταφυσική (ιδίως στον Πλάτωνα). Στο Ιράν όμως φαίνεται ότι έγινε μια θρησκευτική επανάσταση τεράστια σημασίας η οποία δημιούργησε ένα νέο και εκτεταμένο έδαφος για δυιστικές κοσμοθεάσεις – και ο Ιουδαϊσμός, που βρέθηκε σε πολιτισμική ώσμωση με τον ιρανικό κόσμο ακριβώς κατά τη βαβυλωνιακή αιχμαλωσία και την απελευθέρωσή του από τους Πέρσες, έγινε ο πρώτος αποδέκτης των αντικτύπων της. Η επανάσταση για την οποία μιλάμε ήταν η γέννηση του μονοθεϊσμού μέσ’ από τη θρησκευτική μεταρρύθμιση του Ζωροάστρη. Βεβαίως η εξέλιξη προς τον μονοθεϊσμό είναι εμφανής σε όλη τη θρησκευτική ιστορία του αρχαίου Ισραήλ· ωστόσο η τελική αποκρυστάλλωσή του δεν φαίνεται να έγινε πριν από την περίοδο του Δεύτερου Ναού, μετά την επιστροφή δηλαδή από τη Μεσοποταμία και την καταλυτική επαφή με τις εκεί θρησκευτικές εξελίξεις. Ορισμένα αναγνωριστικά μοτίβα του μονοθεϊσμού, άλλωστε, τότε μόνο κάνουν την εμφάνισή τους στους βιβλικούς συγγραφείς: η ηθικοποίηση του θείου και η δημιουργία μιας ειδικής προβληματικής του κακού· η ιδέα της μεταθανάτιας κρίσης και η εσχατολογική προσδοκία· η ιδέα, τέλος, των μεσολαβητικών ουρανίων όντων τα οποία καλούνται να γεφυρώσουν το οντολογικό χάσμα που από την ίδια της τη σύλληψη δημιουργεί η μονοθεϊστική ιδέα ––δηλαδή, τον αναπόφευκτο δυισμό της–– ανάμεσα σε μία καθαρά πνευματική δημιουργική αρχή κι έναν γήινο, υλικό κόσμο. Αυτή είναι η αληθινή καταγωγή των αγγέλων.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Το αποφασιστικό βήμα για τη γέννησή τους διαφαίνεται καθαρά μέσα στη δομή του Ζωροαστρισμού. Η προφητική φιγούρα του Ζωροάστρη δεν μπορεί να χρονολογηθεί πίσω από τον 7ο αιώνα π.Χ., αρκετά μετά το ινδο-ιρανικό σχίσμα (1400-1200 π.Χ.) και λίγο πριν από την άνοδο της δυναστείας των Αχαιμενιδών. Η θρησκευτική του μεταρρύθμιση ξεκίνησε από τις εύφορες κοιλάδες του Ώξου, ανάμεσα στη Βακτριανή και στους πρόποδες του Παμίρ, και συνδέεται προφανώς με την πρώτη εγκατάσταση των ινδοευρωπαϊκών λαών και την ανάπτυξη της γεωργίας. Τα κείμενα που αποτυπώνουν ακριβέστερα το πνεύμα της ζωροαστρικής μεταρρύθμισης είναι οι Γκάτες (ιεροί ύμνοι), το αρχαιότερο τμήμα του ιερού βιβλίου τής Αβέστα, που περιέχει και πολλά μεταγενέστερα κείμενα τα οποία θεωρούμε πως απηχούν τις συγκρητιστικές εξελίξεις της θρησκείας του Ιράν ––του λεγόμενου Μασδαϊσμού–– μέχρι την εποχή των Σασσανιδών, και ίσως ακόμη αργότερα. Αυτές οι προσμίξεις, που επαναφέρουν στο προσκήνιο στοιχεία της προ-ζωροαστρικής ιρανικής θρησκείας καθώς και στοιχεία δανεισμένα από τον πολιτισμό της Βαβυλώνας, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το πολύ μεγαλύτερο μέρος τής Αβέστα έχει χαθεί και αυτό που διασώζεται είναι κυρίως μέσω ινδικών μεταφράσεων, θολώνουν την εικόνα τού καθαυτό ζωροαστικού κηρύγματος· ορισμένα στοιχεία ωστόσο μπορούν να θεωρούνται βέβαια.4 Το πρώτο χαρακτηριστικό είναι μια ηθικοποίηση της θρησκείας, η οποία οδηγεί σε ουσιολογικό διαχωρισμό των όψεων του αγαθούν και του κακού, όψεων που εμφανίζονται αδιαχώριστες σε όλες τις αρχαϊκές εκδοχές του ιερού και, ως εκ τούτου, στη θρησκεία των πρωτο-ιρανικών αρείων φυλών επίσης. Στις ρίζες αυτού του διαχωρισμού διαφαίνεται η ιστορική αντιπαλότητα μεταξύ των ληστών νομάδων και των εγκατεστημένων καλλιεργητών που υπέφεραν από τις καταστροφικές επιδρομές τους· ταυτόχρονα όμως τίθενται τα θεμέλια μιας πολιτικής κοινωνίας που εδραιώνεται στη διάλυση των φυλετικών δεσμών και την αντικατάστασή τους από ένα δεσμευτικό νομικό πλαίσιο – δηλαδή, ένα πρόπλασμα κράτους.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Ο Georges Dumézil, η μεγαλύτερη σύγχρονη αυθεντία στους ινδοευρωπαίους, έχει δείξει ότι το θρησκευτικό σύστημα των πρωτο-ιρανών ήταν παρόμοιο με το σύστημα των πρωτο-ινδών που γνωρίζουμε από τις Βέδες, και βασιζόταν σε ένα πάνθεο ανθρωπόμορφων θεοτήτων (Ίντρα, Βαρούνα, Μίθρα, Βάγιου, οι δίδυμοι Νασάτια) διεπόμενο από τον κλασικό ινδοευρωπαϊκό τριμερισμό των λειτουργιών: ιερή βασιλεία-πόλεμος-γονιμότητα.5 Υπήρχε επίσης μία διάκριση ανάμεσα σε αγαθοποιές και κακοποιές δυνάμεις ή όψεις (ντέβα και ασούρα) οι οποίες θα εξελιχθούν κατ’ αντίστροφο τρόπο στα δύο συστήματα: οι ινδικοί θεοί (ντέβα) γίνονται λεγεώνες δαιμόνων (ντάεβα) στις Γκάτες ενώ οι ασούρα, οι μετέπειτα δαίμονες του ψεύδους για τους Ινδούς, γίνονται γίνονται θεϊκές δυνάμεις της αλήθειας (άχουρα) στον Ζωροαστρισμό. Διασπώντας αυτό το παραδεδομένο πάνθεον ο Ζωροάστρης, αναβιβάζει μία μοναδική θεϊκή φιγούρα, τον Βαρούνα, στη θέση ενός υπέρτατου αγαθού Θεού-δημιουργού, τον οποίον επονομάζει Άχουρα Μάσδα (Ορμάσντ στα παχλεβί), και κάτω από αυτόν διατάσσει δύο αντίπαλα πνεύματα του καλού και του κακού: τον Σπέντα Μαϊνιού (Αγαθό Πνεύμα) και τον Άχρα Μαϊνιού (Αριμάν στα παχλεβί). Η ίδια η δημιουργία εκδιπλώνεται σε δυο επίπεδα: δημιουργία πνευματική (μένοκ) και δημιουργία υλική (γκέτε)· η τελευταία οφείλεται στην αντίσταση του Κακού Πνεύματος, οπότε ο χωροχρόνος γίνεται ένα γιγάντιο πεδίο μάχης απ’ όπου τα αγνά στοιχεία, που εμπνέονται από Αγαθό Πνεύμα, πρέπει να βγουν νικητές και να επαναφέρουν τα πεπτωκότα στοιχεία στο αρχέγονο φως του Άχουρα Μάσδα. Αυτό σημαίνει επίσης ότι ο φυσικός κόσμος, όπου τα αγαθά και τα κακά στοιχεία βρίσκονται αναμεμιγμένα στο έπακρον, δεν είναι παρά ένα ατελές αντίγραφο της πνευματικής δημιουργίας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Τι έγιναν κατά τη διάσπαση αυτή του πολυθεϊστικού μυθικού συστήματος οι άλλες θεότητες, πλήν του Άχουρα Μάσδα; Η στρατηγική του Ζωροάστρη είναι χαρακτηριστική μιας οικονομίας που σχεδόν αναπότρεπτα επιβάλλει η μονοθεϊστική επινόηση. Γίνονται κατ’ ανάγκη μεσολαβητικές οντότητες ανάμεσα στα δύο επίπεδα της έτσι αναδιπλασιασμένης δημιουργίας – μεσολαβητικές οντότητες που κατανοούνται ως εκφράσεις ή σκέψεις ή ενέργειες ή κατηγορήματα του μοναδικού Θεού: όπως ακριβώς, δηλαδή, άρχισαν να εννοούνται οι «άγγελοι» από μία στιγμή και μετά στη δογματική της Καινής και της Παλαιάς Διαθήκης. Ο Ζωροάστρης ορίζει αυτές τις οντότητες ως Αμέσα Σπέντα («Αγίους Αθανάτους» ή «Αθάνατες Ευλογίες»), και είναι έξι: Βόχου Μάναχ («Αγαθός Στοχασμός»), Άσα («Δίκαιη Τάξη»), Χσάτρα («Θεϊκό Βασίλειο»), Αρμάιτι («Αγία Ευλάβεια»), Χαουρβάτατ («Ακεραιότητα») και Αμεράτατ («Αθανασία»). Ο G. Dumézil υποδεικνύει ότι ακόμα και υπό αυτή τη μορφή αναγνωρίζονται οι τρεις λειτουργίες του αρχαϊκού ινδοευρωπαϊκού πανθέου: ιερή βασιλεία (Βόχου Μάναχ και Άσα), πόλεμος (Χσάτρα, όνομα ετυμολογικά συγγενές με τον ινδικό όρο ξατρίγια για την κάστα των πολεμιστών), και γονιμότητα (Χαουρβάτατ, Αμεράτατ και Αρμάιτι, η επονομαζόμενη και «το Αθάνατο Θήλυ», ετυμολογικά συγγενής με την ινδική Σαράσβατι). Αξιοσημείωτο είναι ότι ο κλασικός Ζωροαστρισμός προσθέτει σε αυτές τις έξι θείες οντότητες τα αρνητικά (διαμονιακά) σύστοιχά τους: Άκα Μάναχ, Ίντρα, Σάουρβα, Ναονχαΐτια, Τάουρβι, Ζαΐρικα…Τα όντα αυτά, στενά ενωμένα μεταξύ τους «όπως τα χρώματα του ουράνιου τόξου», θεωρήθηκαν οι «αρχάγγελοι» του Ζωροαστρισμού – και, όπως όλα δείχνουν, το αληθινό εκμαγείο των βιβλικών αγγελικών τάξεων. Η επένδυσή τους με πλήθος παραστατικά στοιχεία προερχόμενα από αρχαιότερες μεσοποταμιακές δαιμονολογίες ή και αστρολογικά πρότυπα κατά τη μεταφορά τους στους ύστερους βιβλικούς συγγραφείς δεν μας εκπλήσσει, ούτε και αλλάζει τη βασική δομή. Η ώσμωση αυτή έγινε άλλωστε ήδη στο μεγάλο χωνευτήρι του μασδαϊκού συγκρητισμού.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΥΤΗ εξηγεί το ιστορικό δεδομένο της εμφάνισης των αγγέλων μετά το ανοιγμα του Ιουδαϊσμού στις μεσοποταμιακές επιδράσεις, αλλά και φωτίζει καλύτερα, πιστεύω, τη δομική λογική που διέπει τη μονοθεϊστική σύλληψη. Ο οντολογικός αναδιπλασιασμός του κόσμου γεννάει την απειλή ενός αβυσσαλέου δυισμού που πρέπει με κάθε τρόπο να μεσολαβηθεί. Οι αγγελικές φιγούρες, πλασμένες από την πρώτη ύλη του εξαρθρωμένου πολυθεϊστικού συστήματος, είναι το κατ’ αρχάς προσφερόμενο μέσον για μιας τέτοιου είδους μεσολάβηση· ένα δεύτερο, και πολύ πιο αποφασιστικό βήμα θα επιχειρήσει ο Χριστιανισμός με την ιδιάζουσα φιγούρα του κοσμικού λυτρωτή, του λεγόμενου «Υιού-τού-Θεού» που αποστέλλεται, όπως παλαιότερα οι άγγελοι, για να επανασυδέσει τον πνευματικό κόσμο του Πατρός με τον εκπεσόντα υλικό κόσμο. Η επονομασία Υιός Θεού είναι αναγνωρίσιμα εβραϊκή, είδαμε μάλιστα ότι είναι μία από τις προσωνυμίες των αγγέλων στην Π. Διαθήκη (μπενέ ελωχίμ)· η προσαγόρευσή του ως Λόγου, που εγκαινιάζεται ακριβώς με το ελληνόγλωσσο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, μαρτυρεί ολοφάνερα την δεύτερη απαραμείωτη συμβολή στη γένεση του Χριστιανισμού: την ελληνική. Όπως εκ των υστέρων είμαστε σε θέση να δούμε, η ελληνική φιλοσοφική γλώσσα ––και βασικά η πλατωνική/νεοπλατωνική ορολογία, με κάποια εννοιολογικά συμπληρώματα από τον Αριστοτέλη και τον Στωικισμό–– θα προσφέρει όλες τις αναγκαίες έννοιες για να διαμορφωθεί μια ιδιαζόντως χριστιανική θεολογία. Νοημένος ως Λόγος Θεού, ο Ιησούς μεθερμηνεύει τη Δεύτερη Υπόσταση στο σύστημα του Πλωτίνου (νους) που ήδη αναδιατυπώνει την κατιούσα ιεραρχία των πλατωνικών Μορφών ή Ιδεών (είδη)· το δυιστικό κοσμοείδωλο του Πλατωνισμού, ταυτόχρονα, δημιουργεί ένα υπόβαθρο συγγένειας με τον ιουδαϊκό μονοθεϊσμό που επιτρέπει στη βασική θρησκευτική σύλληψη εκείνου να αρθρωθεί ικανοποιητικά με όρους προερχόμενους από την ελληνική μεταφυσική (το είχε δοκιμάσει άλλωστε πρώτος ο Φίλων). Έτσι γεννήθηκε ο Χριστιανισμός, και αυτό είναι το κλειδί για να καταλάβουμε τη δογματική του γλώσσα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Στο φως αυτής της αποσαφήνισης μπορούμε να ξαναδούμε τη δογματική των αγγέλων στον Χριστιανισμό. Άγγελος τοίνυν εστίν ουσία νοερά, λέει ο Δαμασκηνός (PG 94, 865). Τα επίθετα «νοερόν» ή «αιθέριον» ή «πυροειδές» εμφανίζονται κανονικά, όπως είπα, στους πρώιμους Πατέρες για να περιγράψουν την αγγελική φύση, συνοδευόμενα επίσης από τον κατηγόρημα της γνώσεως – η οποία δεν είναι τέλεια, αλλά πάντως ανώτερη εκείνης των ανθρώπων. Και αυτό επειδή οι άγγελοι ανήκουν, κατά τη διατύπωση πάλι του Δαμασκηνού, στο πεδίο της ακτίστου ενεργείας, όχι όμως της ακτίστου ουσίας του Θεού. Οι άκτιστες ενέργειες του Θεού αντιστοιχούν όμως στο Δεύτερο Πρόσωπο της χριστιανικής Τριάδας, που μέσα στη ρητορική των ελλήνων Πατέρων ακολουθεί τη Δεύτερη Υπόσταση του Πλωτίνου, δηλαδή την υπόσταση νους: ιδού γιατί στον χαρακτηρισμό των αγγελικών υποστάσεων δεσπόζει το κατηγόρημα της γνώσεως και γιατί το επίθετο «νοερός» επανέρχεται τόσο επίμονα προκειμένου να τις περιγράψει. Στον ύστερο Νεοπλατωνισμό μάλιστα απαντά ο ακριβής λεκτικός τύπος, όταν ο Ιάμβλιχος θα διαιρέσει την ίδια την υπόσταση νους σε δύο περαιτέρω όψεις – νοητόν και νοερόν… Πρόκειται σε κάθε περίπτωση για μεταμορφώσεις των πλατωνικών ιδεών ή μορφών, των νοητών αρχετύπων κάθε υλικής οντότητας που αντιπροσωπεύουν την άϋλη καθοδική ιεραρχία από την υψίστη ιδέα του Αγαθού μέχρι τα καθέκαστον όντα. Η «ουράνια ιεραρχία» για την οποία μιλάει ο Αρειοπαγίτης είναι σχεδιασμένη κατά το πρότυπο ακριβώς της κοσμικής πυραμίδας των γενών και των ειδών, των λογικών κατηγοριών δηλαδή που αντιπροσωπεύουν τα όντως όντα της ελληνικής μεταφυσικής – ή τα universalia των λατίνων Πατέρων… Και αν σκεφτούμε ότι στη μακρά ορφικοπυθαγόρεια παράδοση, που συμπλέκεται σε πολλές στιγμές με την εξέλιξη των πλατωνικών ιδεών, αυτές οι αφηρημένες νοητικές κατηγορίες γίνεται προσπάθεια να ταυτιστούν με ουράνια σώματα και με αστρολογικά αρχέτυπα, καταλαβαίνει ακόμα καλύτερα κάποιος από πού προέρχονται χαρακτηρισμοί όπως «αιθέριον» και «πυροειδές» ως κατηγορήματα που μεταβιβάζονται φυσικών τω τρόπω στις αγγελικές τάξεις.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Όπως δεν χρειάζεται οιαδήποτε δυιστική αντίληψη να μας στρέφει υποχρεωτικά στο Ιράν, έτσι δεν χρειάζεται και οιαδήποτε δαιμονοποίηση του ουρανού να μας στρέφει υποχρεωτικά στη Βαβυλώνα. Εγγενώς μέσα στον ελληνικό κόσμο, η πλατωνική μεταφυσική εδραίωσε ένα επαρκές δυιστικό κοσμοείδωλο και η ορφικοπυθαγόρεια παράδοση έκανε πολλά για να ταυτίσει τις λογικές της ιεραρχίες με τις κοσμικές ιεραρχίες των ουρανίων σφαιρών: η δαιμονοποίησή τους ήρθε μία στιγμή αργότερα, στη γνωστικιστική γραμματεία. Στη Μεσοποταμία σημειώθηκε μια παράλληλη εξέλιξη, όπως είδαμε, όταν η μονοθεϊστική επινόηση του Ζωροαστρισμού αναδιπλασίασε το σύμπαν με την επιστράτευση θείων μεσολαβητών ––των Αμέσα Σπέντα–– και όταν, μία στιγμή μετά, αυτοί επενδύθηκαν με πλήθος αστρολογικές και δαιμονολογικές παραστάσεις βαβυλωνιακής και πρωτοϊρανικής προελεύσεως. Έμενε τα δύο αυτά παράλληλα ιστορικά κοσμοείδωλα να συγκλίνουν· και αυτό έγινε σε δύο βήματα: πρώτα με τον Ιουδαϊσμό, όταν η δική του εξέλιξη προς τον μονοθεϊσμό δανείστηκε ένα αριθμό από ιρανικά μοτίβα μεταξύ των οποίων τις φιγούρες των μεσολαβητών-αγγέλων, και ύστερα με τον Χριστιανισμό, που μετέγραψε αυτή την ιουδαιοϊρανική σύνθεση την οποία παρέλαβε από τους ύστερους βιβλικούς συγγραφείς στον κόσμο των ελληνικών αντιλήψεων και ιδεών. Μπορούμε να πούμε λοιπόν, εν κατακλείδι, ότι στην ανεπτυγμένη του δογματική ο Χριστιανισμός μεταγράφει μια φιλοσοφική ιδέα ελληνικής καταγωγής σε μία θρησκευτική παράσταση ζωοραστρικής προελεύσεως, σε ένα υπόβαθρο που είναι βεβαίως αυτό του ιουδαϊκού μονοθεϊσμού. Έτσι έχει στη διάθεσή του ένα πεδίο ρητορικών χειρισμών που του επιτρέπει να αξιοποιεί είτε την παραστατική όψη, στο επίπεδο της λαϊκής ποιμαντικής, είτε τη φιλοσοφική όψη, στο επίπεδο της υψηλής θεολογίας, αναλόγως του πολιτισμικού συμφραζομένου στο οποίο δίνει κάθε φορά τη μάχη τής επικράτησής του. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">-------------------------------</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="font-size: x-small;">ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: x-small;">1. Βασίλειος Μουστάκης, λμ. «Άγγελος (Καινή Διαθήκη)», Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια (Αθήνα 1961), σελ. 182. Βλ. επίσης , ό.π., Αλεξίου Κνιάζεφ, λμ. «Άγγελος (Παλαιά Διαθήκη)».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: x-small;">2. Για την αγγελική παράδοση του Κορανίου, κυριότερη πηγή είναι η συλλογή τού Ιμπν ΄Ισακ (8ος αι.)· για τη νυχτερινή πτήση του Προφήτη και την ουράνια ανάβασή του, οι συλλογές του Σαΐντ αλ-Μανσούρ, των Μπουχάρι και Μούσλιμ, και η αποδιδόμενη στον Ιμπν Αμπάς τού Ίσακ μπιν Ουάμπ (όλα του 9ου αι.): για τις τελευταίες, βλ. ιδίως M. Asín Palacios, La Escatologia Musulmana en la Divina Comedia, seguida de historia y critica de una polémica (Μαδρίτη-Γρανάδα 1943).</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: x-small;">3. Μια ενδιαφέρουσα συζήτηση αυτής της γραμματείας, με έμφαση στα αγγελολογικά της στοιχεία, υπάρχει στο Ioan P. Couliano, Εμπειρίες της έκστασης, πρόλ. M. Eliade, μετ. Λήδα Παλλαντίου (Χατζηνικολή: Αθήνα 1986).</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: x-small;">4. Για μια συνοπτική αλλά εξαιρετικά έγκυρη έκθεση του Ζωροαστρισμού και των ιστορικών προβλημάτων του, βλ. Paul de Breuil, Ο Ζωροαστρισμός, μετ. Γιώργος Μαυρουδής, επιμ. Αριστέα Παρίση (Καρδαμίτσα: Αθήνα 1993).</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: x-small;">5. Στο μνημειώδες έργο του, κλασικό πλέον σήμερα, Georges Dumézil, Naissance d’archanges. Essai sur la formation de la théologie zoroastrienne (Gallimard: Παρίσι 1945).</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="font-size: x-small;">[Εκφωνήθηκε στις 11 Μαΐου 2009, στο Βυζαντινό Μουσείο, στο πλαίσιο σειράς συναφών διαλέξεων] </span></span></div>
</div>
sotirishttp://www.blogger.com/profile/13599639878712678276noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3513543880893289889.post-83752414993984178862019-12-02T08:59:00.000+02:002019-12-02T08:59:12.751+02:00Περί νοικοκυραίων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Αναδημοσιεύουμε σήμερα αυτό το παλαιό κείμενο του Κώστα Δεσποινιάδη από το Πανοπτικόν, που γράφτηκε το τόσο μακρινό και τόσο κοντινό μας 2004, γιατί ορισμένες παρατηρήσεις του ακούγονται σήμερα εξαιρετικά εύστοχα. Το κείμενο περιλαμβάνεται και στο βιβλίο του </i></span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; text-align: left;">Πόλεμος και ασφάλεια</span></span><i style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><span style="font-size: x-small;"> που εκδόθηκε το 2008.</span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
<i><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">του Κώστα Δεσποινιάδη</span></i></div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">«Καλώ τους Έλληνες νοικοκυραίους να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ για να διασφαλίσουν το μικροαστικό τους όνειρο».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Με αυτά ακριβώς τα λόγια προειδοποιούσε κυνικότατα ο Θ. Πάγκαλος τους υπηκόους του για τους κινδύνους που υπήρχαν αν έχανε το ΠΑΣΟΚ την εξουσία. Πριν μερικά χρόνια μια τέτοια δήλωση δεν θα τολμούσε να την κάνει ούτε ο πλέον συντηρητικός Έλληνας πολιτικός. Το γεγονός ότι σήμερα ο Πάγκαλος δηλώνει κάτι τέτοιο και κανείς δε θίγεται -ούτε καν σε αισθητικό επίπεδο- σημαίνει πάρα πολλά.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Το παράδοξο δεν είναι ότι ένας πρώην σταλινικός αποφασίζει να γίνει ο αυτόκλητος Ζορρό των Ελλήνων νοικοκυραίων. Η κατάντια τόσων και τόσων πρώην αριστερών και ακροαριστερών είναι τέτοια που αυτό είναι πταίσμα. Το παράδοξο είναι ότι αυτοί οι νοικοκυραίοι και η υπεράσπιση του μικροαστικού τους ονείρου είναι επί της ουσίας -είτε αυτό δηλώνεται ρητά είτε όχι- το μήλον της έριδας εν όψει της εκλογικής διαμάχης και όχι μόνο. Είναι το πολυπόθητο αγαθό που σύμπασα η ελληνική κοινωνία πασχίζει να διασφαλίσει. Πρόκειται για μια μετάλλαξη που είχε αρχίσει εδώ και δεκαετίες και σήμερα όχι μόνο έχει ολοκληρωθεί αλλά γίνεται προσπάθεια και για να αποενοχοποιηθεί πλήρως. Και αυτό είναι κάτι που μπορεί εύκολα να το διαπιστώσει ο καθένας σε πολλά επίπεδα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο πάλαι ποτέ κατάπτυστος μπασκίνας είναι πλέον ένας καθώς πρέπει δημόσιος υπάλληλος και αυτοί που πριν λίγα χρόνια τον έβριζαν σήμερα τον θέλουν δίπλα τους. Οι καραβανάδες, άλλοτε περίγελος της κοινωνίας, σήμερα απολαμβάνουν την εκτίμηση του κόσμου που ξεχειλίζει από περηφάνια αν δει τα παιδιά του έστω και…επαγγελματίες οπλίτες. Το αίτημα για ασφάλεια είναι το υπ’ αριθμόν ένα αίτημα της ελληνικής κοινωνίας και ολόκληρου του δυτικού κόσμου. Το παμπάλαιο δίλημμα: ελευθερία ή ασφάλεια, οι νεοέλληνες δεν το αντιμετωπίζουν πλέον ούτε ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας όσον αφορά το πρώτο του σκέλος. Η επερχόμενη Ολυμπιάδα δίνει την καλύτερη αφορμή για την πραγματοποίηση αυτού του αιτήματος. Η εκσυγχρονισμένη αστυνομία με ολοσέλιδες καταχωρήσεις στις εφημερίδες μας προειδοποιεί: «η ασφάλεια των Ολυμπιακών αγώνων δεν είναι παιχνίδι. Η αστυνομία θα φροντίσει γι’ αυτήν όχι μόνο κατά τη διάρκεια των αγώνων αλλά και μετά». Οι Έλληνες μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι μπροστά στις οθόνες των τηλεοράσεών τους. Η κοινωνία της μηδενικής ανοχής ήρθε και θα μείνει, γιατί μην ξεχνάμε ότι κάποιος πρέπει να προστατέψει τους νοικοκυραίους του Πάγκαλου όχι μόνο από την εγκληματικότητα αλλά και από την τρομοκρατία. Ο παλιός κομμουνιστής, που κυνηγούσε με τα κονσερβοκούτια τους εθνικόφρονες, πέθανε και τη θέση του πήρε ο τρομοκράτης, που κυνηγά τους πρωτοκοσμικούς υπηκόους, χωρίς κονσερβοκούτια αυτή τη φορά, αλλά με υπερσύγχρονα όπλα. Βέβαια, κανείς δεν μας είπε αν οι τρομοκράτες φταίνε και για τους δεκάδες νεκρούς και τραυματίες των ολυμπιακών έργων. Αστεία πράγματα. Οι νεκροί αυτοί είναι ο κόκορας που σφάζεται στα θεμέλια της σύγχρονης Μεγάλης Ιδέας για να στεριώσει. Το ολυμπιακό πανηγυράκι της αρπαχτής και της γκλαμουριάς είναι στημένο με αίμα. Και κάποιος πρέπει να θυμίσει, διάολε, στους Έλληνες πως σε ποσοστό 98% το ήθελαν αυτό το πανηγυράκι και επομένως και τα δικά τους χέρια είναι λερωμένα. Δεν μπορούν να σφυρίζουν αδιάφορα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Τα δυσάρεστα όμως, δυστυχώς γι’ αυτούς, δεν σταματούν εδώ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Με άλλη αφορμή, πάλι ο Θ. Πάγκαλος είχε δηλώσει πως στην Ελλάδα δεν υπάρχει ισχυρό ακροδεξιό κόμμα, όπως συμβαίνει σε πολλές δυτικοευρωπαϊκές χώρες, επειδή οι Έλληνες φασίστες βρίσκονται μέσα στη Νέα Δημοκρατία. Ευσεβείς πόθοι. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ισχυρό ακροδεξιό κόμμα γιατί οι Έλληνες φασίστες βρίσκονται σε όλο το πολιτικό φάσμα. Μην προσπαθήσετε να τους εντοπίσετε από τα ξυρισμένα κεφάλια και το μιλιτάντ ντύσιμο. Ο φασισμός δεν ξεκινάει από τις ακροδεξιές σέχτες. Τελειώνει εκεί. Ο φασισμός ξεκινάει από τους νοικοκυραίους του Πάγκαλου. Κοστούμια, γραβάτες, ταγιέρ και απλά τζιν αρκούν για να τον ντύσουν. Δεν χρειάζονται αισθητικοί εξτρεμισμοί. Ο φασισμός ξεκινάει από τις καθημερινές μικροσυμπεριφορές. Από τη μήτρα του μικροαστισμού που γεννά τέρατα, όπως το αίτημα για περισσότερη ασφάλεια, η ανακούφιση μπροστά στη θέα του αστυνομικού της γειτονιάς, το κλειδαμπάρωμα πίσω από πόρτες και σιδεριές, το «μην μας ενοχλείτε, μην χτυπάτε τα θυροτηλέφωνα», το «ο δράστης μιλούσε σπαστά ελληνικά», τον εθνικό τσαμπουκά, εκ του ασφαλούς, βέβαια, απέναντι στον κάθε κακομοίρη, τις βόλτες των βορειοελλαδιτών οικογενειαρχών στη βαλκανική γειτονιά για φτηνά ψώνια και φτηνές μπουρδελότσαρκες, μπας και ξεφύγουν από την μικροαστική τους πλήξη.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Οι μέχρι πρότινος καρπαζοεισπράκτορες κάτοικοι της πρώην Ψωροκώσταινας έγιναν ξαφνικά τ’ αφεντικά των Βαλκανίων. Το μικροαστικό τους όνειρο, καταπιεσμένο τόσα χρόνια, έχει πάρει τώρα σάρκα και οστά και δεν είναι διατεθειμένοι να το χάσουν με τίποτα. Λίγοι τριτοκοσμικοί στον πάτο του Αιγαίου, όπως συνέβη στο πρόσφατο ναυάγιο, δεν συγκινούν κανέναν. Οι υπήκοοι του πρώτου κόσμου δεν θέλουν να ξέρουν τίποτα για όλ’ αυτά. Χαζοχαρούμενα και αυτοκαταστροφικά θα συνεχίσουν να καταναλώνουν εμπορεύματα, φόβο, ψέματα και αυταπάτες. Σε αγαστή συνεργασία με τους πεφωτισμένους πολιτικούς ηγέτες τους θα φροντίσουν ώστε να διατηρήσουν το μικροαστικό τους όνειρο, επιβεβαιώνοντας καθημερινά τη φράση του Κλάες Άντερσεν: Να φοβάσαι όσους θέλουν να ζήσουν τη ζωή τους ήσυχα και ειρηνικά. Είναι αδίστακτοι.</span></div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">----------------------------------------------------------------------</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">(Πρώτη δημοσίευση, περιοδικό Πανοπτικόν, τχ.6, Μάρτιος 2004</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Περιέχεται στο βιβλίο Πόλεμος και ασφάλεια, εκδ. Πανοπτικόν, 2008)</span><br />
<div>
<br /></div>
</div>
sotirishttp://www.blogger.com/profile/13599639878712678276noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3513543880893289889.post-70739045583938533882019-11-25T16:42:00.003+02:002019-11-25T16:43:42.997+02:00Γιατί οι δεξιοί μισούν το Πολυτεχνείο <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Το μίσος των δεξιών για το Πολυτεχνείο απορρέει —πέρα από την ιδεολογική τους συγγένεια με τη Χούντα— και από ένα ανομολόγητο αίσθημα μειονεξίας. Την ανικανότητα τους να στρατευθούν στον οποιονδήποτε στόχο ξεπερνά το τομάρι τους και τη στενά νοούμενη προσωπική τους ευμάρεια. Να διακινδυνεύσουν την ασφάλεια ή και τη ζωή τους για κάτι που τους υπερβαίνει και αφορά θεμελιώδη, καθολικά αγαθά.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Αυτοί οι άνθρωποι, κάθε φορά που δυσκολεύουν οι συνθήκες, αναδιπλώνονται, χαμηλώνουν το βλέμμα και υποτάσσονται προκειμένου να μην κινδυνεύσουν. «Κοίτα τη δουλειά και την οικογένεια σου» είναι το μότο τους. Αποδέχονται κάθε ταπείνωση, κάθε εξευτελισμό, αρκεί να μην απειληθεί ο θλιβερός μικρόκοσμός τους. Αισθάνονται ανακουφισμένοι που κατάφεραν να βγουν αλώβητοι, αλλά σιχαίνονται και τους εαυτούς τους από το πόσο χαμηλά έπεσαν προκειμένου να το πετύχουν. Όσοι τουλάχιστον δεν ταυτίζονται με την Χούντα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Η ύπαρξη όμως ανθρώπων που δεν υποτάχθηκαν στην τυραννική εξουσία, που αντιστάθηκαν διακινδυνεύοντας ή χάνοντας ακόμα και τη ζωή τους πολεμώντας για υψηλότερα ιδανικά, συνιστά για τους δεξιούς, μία διαρκή υπενθύμιση της δικής τους δειλίας και φιλοτομαρισμού. Όταν αυτοί έσκυβαν πρόθυμα το κεφάλι και έγλειφαν τον κάθε ασφαλίτη ή άξεστο λοχία, κάποιοι άλλοι όρθωναν το ανάστημα τους υπερασπιζόμενοι την ελευθερία και τη δημοκρατία.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Η εξέγερση του Πολυτεχνείου καθιστά ανυπόφορη τη δική τους στάση και αντίληψη για τη ζωή. Γι’ αυτό και προσπαθούν εμμονικά να τη μειώσουν ή να τη συκοφαντήσουν, πότε αμφισβητώντας τους νεκρούς, άλλοτε αποδίδοντας τη σε δάκτυλο πρακτόρων, ή υποβιβάζοντάς τη σε μία νεανική απερισκεψία.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ασυνάρτητες και αντιφατικές επιθέσεις οι οποίες αποδεικνύουν το αντίθετο από αυτό που επιδιώκουν: τη δική τους χαμέρπεια που τους οδηγεί να ξερνούν δηλητήριο σε βάρος εκείνων που τους υπερβαίνουν από κάθε άποψη. Τους αγωνιστές όμως, του Πολυτεχνείου δεν τους αγγίζουν οι ύβρεις τους, μιλούν οι ηρωικές πράξεις τους γι’ αυτούς. Αυτές που τους εξασφάλισαν μία θέση στην ιστορία. Όπως μιλούν και οι πράξεις των δεξιών. Και η σύγκριση είναι αποκαλυπτική.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
sotirishttp://www.blogger.com/profile/13599639878712678276noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3513543880893289889.post-70661827855928268482019-11-24T15:52:00.000+02:002019-11-24T15:53:21.835+02:00Η «ιδεολογία» της Άλκη Ζέη <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">«Aυτά τα παιδιά που πετάνε μολότοφ τα λυπάμαι γιατί δεν έχουν καμία ιδεολογία» δηλώνει η Άλκη Ζέη σε σημερινή συνέντευξή της στο Βήμα (24/11/2019). Θα μπορούσε να ήταν μια ακόμα γενικόλογη δήλωση νομιμοφροσύνης στο καθεστώς της ιδεολογίας των δυο άκρων, μια ακόμα δήλωση υποτέλειας στο μόνο πραγματικό άκρο της εποχής μας: στο βαθύ κράτος των αρπακτικών της αγοράς και των δολοφόνων του λευκού κολάρου, μια ακόμα τυχαία δήλωση ενός μικροαστού συγγραφέα που διψά για λίγη δημοσιότητα, μια ακόμα επαιτεία στην εφημερίδα του δον Κορλεόνε· του πραγματικού κυβερνήτη της χώρας. Κι όμως, διάβολε, εδώ μιλάμε για την Ζέη. Τη γυναίκα που σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο, το κορίτσι που εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ και μετά πολέμησε με το ΔΣΕ, τον άνθρωπο που εξορίστηκε για τις πολιτικές του πεποιθήσεις στη Χίο, στην Τασκένδη, στη Μόσχα, στο Παρίσι, τη συγγραφέα που έγραψε 17 βιβλία και έχει μεταφραστεί σε 20 γλώσσες. Θα περίμενε κανείς τουλάχιστον από ένα τέτοιο πρόσωπο, που έχει συνδέσει τη ζωή του με τους αγώνες της αριστεράς, να χρησιμοποιεί τη λέξη ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ με το περιεχόμενο που της έδινε ο Μαρξ: ως μια π λ α σ τ ή συνείδηση, ως το μανδύα των συμφερόντων της κυρίαρχης τάξης που επιβάλετε ως δήθεν ενιαίο συμφέρον της κοινωνίας. Γιατί, βλέπετε, για τον Μαρξ <i>αυτοί που έχουν ιδεολογία είναι για λύπηση</i> και όχι οι άλλοι. Γιατί για τον Μαρξ (όπως και για τον Λούκατς) απέναντι στην ιδεολογία στέκεται η <i>ταξική συνείδηση</i>. Αν λυπάμαι σήμερα γι' αυτή τη δήλωση της Άλκης Ζέη δεν είναι τόσο γιατί θέλω να υπερασπιστώ τα παιδιά που πετάνε μολότοφ, ούτε γιατί ένας τέτοιος άνθρωπος στηρίζει ανερυθρίαστα το καθεστώς που αντιμάχομαι, αλλά γιατί χαλιέμαι με τη σκέψη: τόσοι αγώνες, τόσα βιβλία, τόσες σπουδές, τόση ταλαιπωρία και να μην πάρεις ούτε μυρωδιά μωρέ Άλκη μου... Το λες και μνημείο ολοκληρωτικής αποτυχίας. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Υ.Γ. Σε ένα παράλληλο σύμπαν: «Αυτά τα παιδιά που πετάνε μολότοφ τα λυπάμαι γιατί δεν έχουν καμία ιδεολογία», Βιατσεσλάβ Μολότοφ, εφημερίδα Πράβδα, Δεκέμβρης του 1939 (λίγες μέρες μετά την εισβολή στην Φιλανδία)</span></div>
</div>
sotirishttp://www.blogger.com/profile/13599639878712678276noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3513543880893289889.post-76020172971618671242019-11-20T16:13:00.003+02:002019-11-20T16:14:41.458+02:00Η ιδεολογία της μη ιδεολογίας*<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "gfs didot"; line-height: 115%;">*</span><span style="line-height: 115%;"> </span></span><span style="font-family: "gfs didot"; line-height: 115%;"><span style="font-size: x-small;">Δοκίμιο από το βιβλίο του Γεράσιμου Λυκιαρδόπουλου «Η‘Ρωμιοσύνη’
στον παράδεισο. Σημειώσεις για μια κριτική του νεοελληνικού αντιδιανοουμενισμού»
(εκδόσεις Έρασμος 1983)</span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; font-family: "GFS Didot"; font-size: 12pt; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRctMeSLpisdTOw-C7NsbIAqVC9D2HiWJZDCX-zulaEqWnY80vuUE4QnUfk4RsnJ3pksu51CrUP9AYN1b7hlMRarFkavVtcTXtZ3ewyHBe-NJmAnDuItsQkEnIKGGQ_DDJTPinlO68asQ5/s1600/f4966-calais3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1433" data-original-width="1600" height="285" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRctMeSLpisdTOw-C7NsbIAqVC9D2HiWJZDCX-zulaEqWnY80vuUE4QnUfk4RsnJ3pksu51CrUP9AYN1b7hlMRarFkavVtcTXtZ3ewyHBe-NJmAnDuItsQkEnIKGGQ_DDJTPinlO68asQ5/s320/f4966-calais3.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "gfs didot"; font-size: x-small;"><i>Ωγκύστ Ροντέν: Οι αστοί του Καλαί</i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span style="font-family: "gfs didot"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<span style="font-family: "gfs didot"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">(σημειώσεις
για την «αμεσότητα»)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<br /></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "gfs didot"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">… στίχοι σχεδόν πεταμένοι,
εκβρασμένοι, με την ανεμελιά και τη φυσικότητα κίνησης αντανακλαστικής, κάτι
«σαν το φτάρνισμα/το βήξιμο ή το ρούφηγμα της μύτης»<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?rinli=1&pli=1&blogID=3513543880893289889#_ftn1" name="_ftnref1" style="mso-footnote-id: ftn1;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "gfs didot"; font-size: 12.0pt;">[1]</span></b></span><!--[endif]--></span></span></a><o:p></o:p></span></i></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: right;">
<br /></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "gfs didot"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τι τέλεια κατσίκια τα
κατσίκια. Χτες γεννήθηκαν και πώς ξέρουν κιόλας με τόση ακρίβεια όλα τα
κατσικίσια πράματα. Θαρρείς και σπούδασαν κατσικοσύνη μια ολόκληρη</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "gfs didot"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "gfs didot"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">αιωνιότητα.<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?rinli=1&pli=1&blogID=3513543880893289889#_ftn2" name="_ftnref2" style="mso-footnote-id: ftn2;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "gfs didot"; font-size: 12.0pt;">[2]</span></b></span><!--[endif]--></span></span></a><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "gfs didot"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η ένταση που κατά καιρούς εγείρεται μέσα στα όρια της ποίησης και
με τα μέσα της ποίησης εναντίον του «διανοητικού» και του «ιδεολογικού»
στοιχείου αποτελεί μια από τις μορφές με τις οποίες εκδηλώνεται η εγγενής
αμφιθυμία της τέχνης ως προς την ίδια την ύπαρξή της: η τέχνη θέλει να «είναι»
και να «μην είναι». Ο χώρος που ορίζεται από τις μέγιστες αιωρήσεις αυτού του
εκκρεμούς είναι ο χώρος όπου παίζεται το παιχνίδι της τέχνης. Ό,τι συνέβη –τόσο
θεαματικά και με τόσο αγοραίες εξαγγελίες –στην ποίηση κατά τη δεκαετία του ’70
δεν ήταν παρά η επανάληψη και η επίταση αυτού ακριβώς του φαινομένου: η αιώρηση
του εκκρεμούς άγγιζε για άλλη μια φορά προς τη μια κατεύθυνση την αυτοαναίρεση
της τέχνης και προς την άλλη την ιδεολογικοποίηση αυτής της αυτοαναίρεσης. Σε
όλα τα νεότερα οιονεί μανιφέστα της ποίησης επαναδιατυπώνονται οι <i style="mso-bidi-font-style: normal;">αντιλογοτεχνικές</i> διακηρύξεις των δύο
πρώτων δεκαετιών του αιώνα μας. Η ποίηση αυτοκαταργείται, για να κερδίσει το
μυθικό <i style="mso-bidi-font-style: normal;">σώμα</i> της –αρνείται για μια
ακόμη φορά το αμφίβιο είναι της, για να γίνει επιτέλους πράξη. Και για μια
ακόμη φορά γίνεται αυτό που αρνείται.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "gfs didot"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Σήμερα που η ζωντανή σχέση παρόντος-παρελθόντος εκπίπτει στην
παρωδία της ή στην άγονη αντιπαράθεση παλαιού-νέου, ο βιαστικός και επιπόλαιος
χαρακτήρας της «αμφισβήτησης» δεν μας αφήνει καν να δούμε πως εδώ και πολύ
καιρό αλλάζουμε απλώς ονόματα στα πράγματα και κάνουμε τα ίδια και τα ίδια –
και τα κάνουμε μάλιστα όλο και χειρότερα, καθώς ο ρυθμός της έκπτωσης
επιταχύνεται: το «αμφισβητούν» προϊόν παίρνει πολύ γρήγορα και πολύ εύκολα τη
θέση του «αμφισβητούμενου» μέσα στην καταναλωτική ροή όπου οι ποιητικές γενεές
αναγγέλλονται κατά αλλεπάλληλα κύματα σαν μοντέλα αυτοκινήτων.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "gfs didot"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ωστόσο πολύ πρόσφατα μέσα σ’ αυτή τη γενική εικόνα ενός
πολιτισμού, που κορυφαία του αισθητική μορφή είναι η αφίσα, ήλθε να προστεθεί
ένα παράδοξο και αντιφατικό γεγονός: η νεκρανάσταση του ενδιαφέροντος για τη
λογοτεχνία. Η αντιφατικότητα του γεγονότος αυτού είναι φαινομενική. Στην
πραγματικότητα το παράδοξο του φαινομένου απλώς συνεισφέρει στη βαθύτερη
αποκρυπτική τάση της εποχής. Αυτό το «ενδιαφέρον» για τη «λογοτεχνία» συμπλέει
με τη λειτουργία της και καλύπτει τη σημασία μιας άλλης πραγματικότητας, δηλαδή
της πόλωσης μεταξύ της λογοτεχνίας και της θεωρίας της: η απόλαυση που χαρίζει
η ανάγνωση ενός μυθιστορήματος αντιτάσσεται από την αγορά και από τις
λειτουργίες της αγοράς στην απόλαυση που χαρίζει η ανάγνωση ενός κειμένου για
το ίδιο το μυθιστόρημα. Για την ακρίβεια στην δεύτερη περίπτωση μας
απαγορεύεται να μιλάμε για απόλαυση, επειδή υποτίθεται ότι ένα θεωρητικό
κείμενο δεν μπορεί να δίνει στον αναγνώστη του ό,τι δίνει στους δικούς της η
«καθαρή» λογοτεχνία.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "gfs didot"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αυτός ο διαχωρισμός, εύλογος εκ πρώτης όψεως, οδηγεί στην επέκτασή
του πολύ μακριά – στη θεωρητική αρχή και δικαιολόγηση ενός χάσματος που
ματαιώνει τη <i style="mso-bidi-font-style: normal;">σφαιρική</i> απόλαυση της
τέχνης του λόγου αποσυνδέοντας τους δύο πόλους της: το «παθητικό» και το
«ενεργητικό». Ο διχασμός αυτός εκδηλώνεται πρακτικά με τη δημιουργία δύο άνισων
καταναλωτικά ομάδων. Η πρώτη, η συντριπτικά μεγαλύτερη, καταναλώνει όλη την
άμεσα «απολαυστική», «ηδονιστική» δυνατότητα της λογοτεχνίας – με καθοδική τάση
προς το σύγχρονο λαϊκό ανάγνωσμα, προς<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>τη λογοτεχνία-σκουπίδι. Η άλλη, η μικρή ομάδα των «ειδικών» διαβάζει τις
θεωρίες για τη λογοτεχνία ή διαβάζει την ίδια τη λογοτεχνία ερευνητικά,
«συστηματικά»<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>χωρίς<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>να την απολαμβάνει. Είναι φανερό εδώ το πόσο
φτωχή είναι κάθε ομάδα χωριστά σε σχέση με την άλλη. Το άνοιγμα της ψαλίδας
ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο τάσεις δείχνει το βαθμό της πνευματικής αρρώστιας της
εποχής μας, όπου η γνώση στεγνώνει ολοένα παύοντας να είναι «χαρούμενη» και
όπου η χαρά γίνεται ολοένα πιο βλακώδης.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "gfs didot"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Φαινόμενο υπάλληλο προς την αγοραστική διόγκωση της λογοτεχνίας
έναντι της θεωρητικής σκέψης αποτελεί και η αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για
μια ειδική πλευρά της αφηγηματικής λογοτεχνίας: εννοούμε τη συστηματική τώρα
τελευταία εκμετάλλευση μιας «καταραμένης» -πλην όμως εμπορικότατης –
φιλολογίας. Συγγραφείς χαμένοι, άτυχοι, απωθημένοι, σχεδόν «εξωτικοί» στην
αφάνειά τους (Πικρός, Ιστράτι, Νικολαΐδης, Παρορίτης κ.α.) ή συγγραφείς-αστέρες
μιας εποχής κι ενός είδους που αρχίζει από το λαϊκό αστυνομικό ανάγνωσμα και
πάει μέχρι το αναρχίζον πορνογράφημα, νεκρανασταίνονται μέσω μιας διαδικασίας
ρετρό και επιστρατεύονται όπως όπως από την αμηχανία μιας αγοράς, που θυμάται
ξαφνικά τους «ξεχασμένους» της και τους ξεθάβει, για να τους θάψει ακόμη
βαθύτερα μέσα στα σύγχρονα πολυτελή σκουπίδια της, πλασάροντας στα καροτσάκια
της και στις βιτρίνες της φύρδην μίγδην όλο το «περιθώριο»-«μνήτνικς» και
«ρεμπέτες» της νεοελληνικής λογοτεχνίας.<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?rinli=1&pli=1&blogID=3513543880893289889#_ftn3" name="_ftnref3" style="mso-footnote-id: ftn3;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "gfs didot"; font-size: 12.0pt;">[3]</span></span><!--[endif]--></span></span></a><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "gfs didot"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ένα συλλογικό χαρακτηριστικό της ποίησης που επιπλέει σήμερα είναι
η σφραγίδα ενός ειδικού αντιδιανοουμενισμού. Μορφολογικά η ποίηση αυτή
αντιστοιχεί στα σύγχρονα μέσα ψυχαγωγίας και υπο(ή αντι)κουλτούρας, ενώ
γλωσσικά τροφοδοτείται από την τρέχουσα νεαντερτάλια φρασεολογία. Το γλωσσικό
και το θεματικό υλικό αυτής της παραγωγής συνεκφέρεται στο ποιητικό προϊόν, που
πρέπει να ακούγεται σύγχρονο και οικείο, ώστε να εντάσσεται άνετα στην
επιφάνεια της πραγματικότητας σαν ένα επιπλέον αντικείμενο καθημερινής
κατανάλωσης. Οι πυρήνες, τα πρότυπα και οι βαθύτερες αναφορές αυτής της ποίησης
βρίσκονται μέσα στον κόσμο της «ποπ», των κόμικς και του χαρούμενου εκείνου
κρετινισμού που γέννησε τη λέξη-καραμέλα «κουλτουριάρης». Η ιδεολογία
υποτίθεται ότι απουσιάζει, επειδή έχει εξοβελιστεί η διακηρυγμένη πολιτική
θέση. Αλλά όταν η αντιπολιτικότητα γίνεται μόδα ζωής, λειτουργεί πολιτικά
παράγοντας όλον αυτό το χυλό των ιδεών που ρέει ακατάσχετα προς μία νέα
ολοκληρωτική κομματικοποίηση των πάντων: Το «γυναικείο» (ζήτημα), η διαμαρτυρία
του «περιθωρίου», η όψιμη απογοήτευση των ελλήνων κομμουνιστών (μια απογοήτευση
που ωστόσο δεν προλαβαίνει τις μελλοντικές), ο κομματικός δογματισμός που
περνάει για κομματική αδιαλλαξία και η μικροκομματική ελευθεριότητα ηθών που
περνάει για αντιδογματισμός, οι σταλινικοί του εξωτερικού και οι σταλινικοί του
εσωτερικού, οι θαυμαστές του Καντάφι και οι θαυμαστές του Βαλέσα, οι πιστοί του
Μπρέζνιεφ και οι πιστοί του Πάπα, οι εθνοκομμουνιστές και οι ευρωφασίστες – όλ’
αυτά τα υποκατάστατα μιας ελευθέρωσης που δεν έγινε – είναι τα δίδακτρα που
καταβάλλουμε (χωρίς να διδασκόμαστε) στην Ιστορία. Και αυτή ακριβώς η πολιτική
πραγματικότητα – η ολοκληρωτική κομματικοποίηση κάθε πλευράς της ζωής μας –
είναι που αντιστοιχεί στη λεγόμενη αντιπολιτικότητα της σύγχρονης ποίησης.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "gfs didot"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Θα αναφέρουμε εδώ παρενθετικά τη «Μαρία Νεφέλη» του Ελύτη σαν μια
ειδική μορφή αυτής της πολιτικής αντιπολιτικότητας. Είναι ένα έργο που έχει
συλλάβει το πνεύμα των καιρών σε τέτοιο σημείο, ώστε να αποτελεί υπόδειγμα
ιδεολογικής συναίρεσης δύο γενεών «αμφισβήτησης», που τις χωρίζουν κάπου
σαράντα χρόνια. Πρόκειται για ένα φαινόμενο φιλολογικής ανάδρασης ή αμοιβαίας
διείσδυσης δύο κόσμων (των νεωτεριστών του ’30 και των νεωτεριστών του ’70) που
συναντιούνται στο πεδίο της ιδεολογίας και της αισθητικής. Αυτό φαίνεται τόσο
στη στιχουργική της «Μαρίας Νεφέλης», που οι ρυθμοί κυμαίνονται από το γνωστό
μελωδισμό του προπολεμικού ελεύθερου στίχου του Ελύτη μέχρι τα μεταπολεμικά
ελαφρολαϊκά τραλαλά του, όσο και στα μηνύματά της, όπου ανακατεύονται οι
ελληνοφωτολατρικές εξάρσεις του με τα χίπικα μπλα μπλα της ερωτολογίας του.
Όπως ένας νεάζων μπαμπάς δανείζεται καμιά φορά το μοντέρνο πουλόβερ του γιου
του , ο παλαιός «σουρεαλιστής» Ελύτης δέχεται τα διδάγματα της σημερινής
νεολαίας και της τα επιστρέφει επάνω στο σεξουαλικό ποδήλατο της Μαρίας
Νεφέλης. Έτσι η ιδεολογία της μη ιδεολογίας ταξιδεύει από τον εθνικιστικό
αντικαρυωτακισμό της γενεάς του 1930 στην «απελευθερωτική» σκατολογία του 1970
– ενώ δεσπόζουνε στην αγορά τα εύηχα προστάγματα της αντικαταθλιπτικής
γυμναστικής που αναμεταδίδεται απ’ όλα τα μεγάφωνα:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "gfs didot"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ένα-δύο-τρία: ζωή μου αγία<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "gfs didot"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">σμικρύνω την ψυχολογία (…)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "gfs didot"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Έκτασις της κεφαλής οπίσω: έεεν-νααα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "gfs didot"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">δεν παραδέχομαι κανόνα κανέεεν-νααα (…)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "gfs didot"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Εις τον καιρόν! Μελετήσατε τον Μπρετόν!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "gfs didot"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Προσχέεε! Μελετήσατε τον Φουριέ!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "gfs didot"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Στροφή της κεφαλής αριστερά: όλα είναι σκατά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "gfs didot"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Στροφή της κεφαλής δεξιά: όλα είναι σκατά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "gfs didot"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Εις θέσιν – εν! Συμπέρασμα κανέν –<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "gfs didot"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">α. Τους ζυγούς λύσατε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "gfs didot"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τα κορίτσια φιλήσατε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "gfs didot"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το παλιό παιχνίδι ανάμεσα στο «σώμα» και το «πνεύμα» της τέχνης
δεν φαίνεται να τελειώνει μέσα στην ιστορία του «γραμμένου». Απλώς τα πράγματα
πότε γίνονται δυσκολότερα και πότε υπεραπλοποιούνται, πότε αγριεύουν πραγματικά
και πότε γίνονται αστεία. Η εναλλασσόμενη φορά του παιχνιδιού διαιωνίζει έτσι
τη λειτουργία του δίπολου εκείνου που μας επιτρέπει να καταφεύγουμε διαρκώς από
την πραγματικότητα στην τέχνη και από την τέχνη στην πραγματικότητα. Πρόκειται
για ένα ανθρώπινο παιχνίδι ή προνόμιο που έχει και τους κινδύνους του, αφού
μερικοί στην Πρέβεζα ή αλλού πληρώνουνε για όλους καταργώντας το μελάνι με το
αίμα τους. Βάζουνε την τελεία τους και το παιχνίδι συνεχίζεται με άλλους. Γιατί
το δικό μας μελάνι δεν γίνεται αίμα παρά μόνο με το δικό μας θάνατο: το να
μιλάμε εξ ονόματος αυτών που ήδη βγήκαν από τους κανόνες του παιχνιδιού δεν
έχει κανένα νόημα. Κι επιπλέον είναι αθέμιτο και απέναντι αυτών που αληθινά
επιμένουν και αυτών που αληθινά παραιτήθηκαν. Η ζαβολιά αρχίζει με αυτούς που
βάζουν ψεύτικες τελείες. Δηλαδή με αυτούς που αντί να παραδεχτούνε πως αυτό που
λένε «πράξη» δεν γίνεται με την ποίηση, μεταμφιέζουνε την ποίηση σε πράξη
γράφοντας στα χαρτιά τους όλες τις δυνατές παραλλαγές και τα συνώνυμα της λέξης
πράττω.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br />
<br /></div>
<div style="mso-element: footnote-list;">
<hr align="left" size="1" width="33%" />
<!--[endif]-->
<br />
<div id="ftn1" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?rinli=1&pli=1&blogID=3513543880893289889#_ftnref1" name="_ftn1" style="mso-footnote-id: ftn1;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 10.0pt;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> Από ένα
κείμενο για το Ν. Καρούζο (Α. Φωστιέρη, Το τέλειο προπορεύεται και έπεται, περ.
Η ΛΕΞΗ 22, σ. 77)<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div id="ftn2" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?rinli=1&pli=1&blogID=3513543880893289889#_ftnref2" name="_ftn2" style="mso-footnote-id: ftn2;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 10.0pt;">[2]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> Γ.
Υφαντής, Το θαύμα (ΜΑΝΘΡΑΣΠΕΝΤΑ).<o:p></o:p></div>
</div>
<div id="ftn3" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?rinli=1&pli=1&blogID=3513543880893289889#_ftnref3" name="_ftn3" style="mso-footnote-id: ftn3;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 10.0pt;">[3]</span></span><!--[endif]--></span></span></a> Βεβαίως
τέτοιες εμποροπανηγύρεις καμιά τιμή δεν φέρνουνε στους «ξεχασμένους». Από τη
μια μεριά τα ονόματά τους στολίζονται και φωταγωγούνται σαν τα σφαχτά του Πάσχα
κι από την άλλη η απαστράπτουσα μωρία της εποχής κάνει τα δικά της. Ιδού π.χ.
πώς σχολιάστηκε η επανέκδοση των ποιημάτων του Μήτσου Παπανικολάου:
«Συγκεντρωτική έκδοση Β΄ των ποιημάτων ενός μετρίου λογίου, πρώην Χωροφύλακος
και μετέπειτα συμβολιστού, ακμάσαντος περί το 1920. Ζητείται ο αποχρών λόγος
της παρούσης εκδόσεως.» (ΕΠΟΠΤΕΙΑ, 43). Αυτά ακριβώς για τον ποιητή Μήτσο
Παπανικολάου, ενώ δύο σελίδες παρακάτω συνιστάται θερμά στους αναγνώστες το
τελευταίο δημιούργημα του … κ. Νίκου Δήμου.<o:p></o:p></div>
</div>
</div>
<br /></div>
sotirishttp://www.blogger.com/profile/13599639878712678276noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3513543880893289889.post-71121064549366398622019-11-19T10:14:00.001+02:002019-11-19T10:15:37.967+02:00Η ανανέωση της λογοτεχνίας σαν φάρσα παραλόγου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="right" class="MsoNormalCxSpFirst" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">του Λεωνίδα
Πραπίδη <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMpco033opNiKdHmwF2yROKIGy8V9c-uMvFPbp-l9EWpu7q4zlEbs2IbIiplcN_X8FVu_edqt2nYt_PSY6XZdeeeaSjYIECSMOf1PlHairk3xen2uuwkTfZWUcdwVFRPj-eTAXXbCuY_yq/s1600/koudelkaco1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="770" data-original-width="1290" height="238" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMpco033opNiKdHmwF2yROKIGy8V9c-uMvFPbp-l9EWpu7q4zlEbs2IbIiplcN_X8FVu_edqt2nYt_PSY6XZdeeeaSjYIECSMOf1PlHairk3xen2uuwkTfZWUcdwVFRPj-eTAXXbCuY_yq/s400/koudelkaco1.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "garamond" , serif;"><i>Josef Koudelka, 1976</i></span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "garamond" , serif;"><i><br /></i></span></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Στα
χρόνια των μνημονίων, εάν περιδιάβαινε κανείς τα λογοτεχνικά σάιτ του
διαδικτύου αποκόμιζε την αίσθηση από τους συνεντευξιαζόμενους δημιουργούς ότι η
κρίση, καίτοι οικονομική όπως τόνιζαν οι ίδιοι, δύναται να οδηγήσει σε μία
υπαρξιακή επαναξιολόγηση της ζωής αρκούντως αναδημιουργική κι επομένως μπορούσε
να δώσει ένα δυνητικό έναυσμα για καινούργια άνθιση της λογοτεχνικής έκφρασης.
Συγγραφείς και ποιητές, υπαινίσσονταν στους ισχυρισμούς τους την πεζολογία που
θέλει τις περιόδους των κοινωνικών κρίσεων στη νεωτερική ιστορία ν’ αποτελούν
και στιγμές κορύφωσης της καλλιτεχνικής δραστηριότητας. Κι έτσι με έντονη την
αίσθηση που αφήνει σαφείς αιχμές για την ανανέωση της λογοτεχνίας, ήταν σαν να
διατυπώνεται μία άρρητη ομοθυμία με τον κυρίαρχο τεχνοκρατικό λόγο, ο οποίος
τιμάει σαν αυτό-εκπληρούμενη προφητεία την θεωρία της «δημιουργικής καταστροφής»
του Γιόζεφ Σούμπετερ,<a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/XAOS/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20Blog.docx#_ftn1" name="_ftnref1" style="mso-footnote-id: ftn1;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>
ενός από τους πιο επιφανείς εκπρόσωπούς του. Στην πραγματικότητα, μια τέτοια
ομοθυμία το μόνο που μπορεί να κάνει, με την απενοχοποιήση της κρίσης είτε από
την οικονομική, είτε από την πολιτισμική μπάντα, είναι να μας φτύνει
εκνευριστικά πίσω στα μούτρα την ηλίθια νομιμοποίηση του ετοιμόρροπου παρόντος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br />
<a name='more'></a></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αυτή
η εξαπάτηση πηγάζει από την φετιχιστική εμμένεια της εμπορευματικής κοινωνίας
να αξιολογεί το καθετί αναλόγως με την παράγωγή του, και πάντοτε για λογαριασμό
της κυρίαρχης οργάνωσης της ζωής, μέσα στην οποία έχει σφυρηλατηθεί μια ατομική
ψευδαίσθηση πως όχι μόνο όλα είναι δυνατά, αλλά πως δεν υπάρχει και καμία
συνεκτική εναλλακτική απέναντι σ’ αυτή την κυρίαρχη οργάνωση. Από την
πολιτισμική πλευρά, παραβλέπεται το γεγονός ενός αέναα επανερχόμενου παρόντος
διά της επαναφομοιωτικής μεθόδου ασυνάρτητων θραυσμάτων από το παρελθόν που
πάγωσαν μέσα στο ακίνητο παρόν χωρίς να δημιουργείται κάτι που να μην έχει
επαναληφθεί ─ ακριβώς όπως το είχαν περιγράψει οι Καταστασιακοί σαν πρόβλεψη.
Από την οικονομική κι επομένως τεχνοκρατική πλευρά πιπιλίζεται η λογική πλάνη
των επανερχόμενων οικονομικών κύκλων, ασχέτως εάν τα τελευταία 45 χρόνια δεν
έχει υπάρξει ούτε μία αναδιανομή του παγκόσμιου υλικού πλούτου προς τους
πληβείους και με την νεκραναστημένη ακροδεξιά και πάλι παρούσα ως αποτέλεσμα,
ενώ η αυτοτροφοδοτούμενη ανάπτυξη της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας εδράζεται
πλειοψηφικά πια στην μόνιμη παραγωγή ιδιωτικού ή κρατικού χρέους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Είναι
κοινό μυστικό πλέον πως στην εποχή της χωρίς προηγούμενο θηριώδους
παραγωγικότητας, είτε λογοτεχνικών και καλλιτεχνικών έργων, είτε υλικών αγαθών,
η ανθρώπινη κοινωνία δεν έχει βιώσει ποτέ τέτοια φτώχεια νοημάτων. Με άλλα
λόγια και στο παράδειγμα που αφορά την ποίηση, ποτέ στην Ιστορία του πολιτισμού
δεν παράχθηκε τόση ποίηση με τους ποιητές εν γένει ανύπαρκτους. Αυτό που θέλησε
να επιδιώξει η Καταστασιακή Διεθνής, δηλαδή την κατασκευή καταστάσεων
βασιζόμενες στα χειραφετημένα μέσα παραγωγής με σκοπό τον μετασχηματισμό τους
σε μία ανώτερη ποιότητα βιωμάτων γεμάτων πάθος, μια διαρκή με άλλα λόγια
βιωματική μετάβαση από την μία ποιοτική ατμόσφαιρα στην άλλη, μέσα σε μια
πολεοδομία δυναμικά ποιητική συνέβη∙ μονάχα ως αποσύνθεση που ήταν, και
παραμένει, το απώτατο στάδιο της αστικής σκέψης. Οι Καταστασιακοί επισήμαναν
από το εναρκτήριο προγραμματικό τους κείμενο πως «η [τότε] παρούσα κατάληξη της
κρίσης της σύγχρονης κουλτούρας είναι η ιδεολογική αποσύνθεση». Μια συνθήκη που
βιώνεται πια στην δική μας εποχή ως σχιζοειδής διπολική πραγματικότητα
θανάσιμης πλήξης και υπερδιέγερσης, συνοδευόμενη από την παραλυτική επήρεια
μιας άνευ προηγουμένου τεχνολογίας. Στο κοινωνικό πεδίο της υπερεθνικής
πραγματικότητας η ιδεολογική αποσύνθεση εκδηλώνεται πανευρωπαϊκά και
αμερικανικά στους εθνικούς λαϊκισμούς κάνοντας ακόμα πιο επίκαιρη από το
μακρινό 1842, την επισήμανση του Έντγκαρ Μπάουερ για την ελεύθερη κοινότητα
στην μετάφραση που εμπεριέχεται στο παρόν τεύχους του Σκαντζόχοιρου: Εάν
συνιστά χαρακτηριστικό γνώρισμα μιας ελεύθερης κοινωνίας το ότι γνωρίζει τι
κάνει τότε ή έννοια του «λαού» ακόμα κι αν περικλείεται ως πολιτική, παραμένει
εντελώς αφηρημένη εφόσον ο λαός υποστασιοποιείται από μια ενότητα που είναι
εξωτερική για να τον ορίσει. Ο ποιητικός τουρισμός του Ελύτη δύναται να
εγγραφεί μέσα σε μια μακρά παράδοση λαϊκισμού, έτσι όπως τον ξεγύμνωσε ο
Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος και μπορεί άνετα να ντύσει τις διαφημιστικές καμπάνιες
του ΕΟΤ, όπως θα επέτασσε η ανάπτυξη της εθνικής ευημερίας, και είναι αρκετός
στα καθ’ υμάς για να το υπενθυμίσει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μέσα
απ’ όλα τα ψεύδη που προπαγανδίστηκαν από την κυρίαρχη κουλτούρα σαν διαρκής
υπόσχεση ελευθερίας η χειραφετημένη οργάνωση της ζωής παραμένει επιτακτική όσο
ποτέ. Δεν είναι απαραίτητη καμία ανανέωση της Τέχνης όπως ευαγγελίζονται οι
λογοτέχνες στα χρόνια της κρίσης, εάν η ίδια δεν έχει συναίσθηση μιας
αμετάβλητης κατάστασης που την έχει μετατρέψει σε φανφαρονισμούς, ξεφτισμένους
αισθητισμούς και περιττολογίες (όπως το καταδεικνύει και ο Σωτήρης στο δικό του
κείμενο). Εάν απομένει μία ποιητική δυνατότητα αυτή θα είναι αδιαμεσολάβητη από
τις αξιακές μορφές και την κοινωνία του θεάματος εν γένει οπότε πρέπει και να
τις αντιπαλέψει για να πραγματωθεί. Η γλώσσα που είναι ζωντανή αρθρώνεται ακόμα
εφόσον έχει την γνώση και την ικανότητα να προσβάλλει την ιδεολογία όταν
διαφυλάσσει την αυτοσυνειδησία της. Θα επιμείνει λοιπόν στην επανίδρυση των
ανθρώπινων σχέσεων με απώτερο σκοπό να τις αποκαταστήσει από τις καπιταλιστικές
κατηγορίες για να τις υπερβεί ειδάλλως θα χαθεί κι αυτή στην περιρρέουσα
αποσύνθεση του μεταμοντέρνου χυλού.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto;">
<span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 10.0pt; line-height: 115%;"><a href="http://poetrymustbedonebyeachandeveryone.blogspot.com/2019/03/blog-post.html">[Το σημείωμα εκφωνήθηκε στο πλαίσιο της παρουσίασης του 5ου τεύχους του περιοδικούΣκαντζόχοιρος]</a><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto;">
<br /></div>
<div style="mso-element: footnote-list;">
<!--[if !supportFootnotes]--><br clear="all" />
<hr align="left" size="1" width="33%" />
<!--[endif]-->
<br />
<div id="ftn1" style="mso-element: footnote;">
<div class="MsoFootnoteText" style="text-align: justify;">
<a href="file:///C:/Users/slykour/Desktop/XAOS/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%20%CE%B3%CE%B9%CE%B1%20Blog.docx#_ftnref1" name="_ftn1" style="mso-footnote-id: ftn1;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><span style="mso-special-character: footnote;"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 10.0pt; line-height: 107%;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></span></a>
<span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt;">Ο Αυστριακός οικονομολόγος Γιόζεφ Σουμπέτερ ισχυριζότανι ότι: «το
άνοιγμα νέων αγορών εντός και εκτός μιας χώρας, η ανάπτυξη της οργάνωσης, από
τη χειροτεχνία έως τη βαριά βιομηχανία, και η στρατηγική, απεικονίζουν την ίδια
διαδικασία βιομηχανικής μεταβολής, η οποία ασταμάτητα και εκ των έσω
επαναστατικοποιεί τις οικονομικές δομές, καταστρέφοντας τις παλαιές και
δημιουργώντας καινούργιες». Αυτή η «δημιουργική καταστροφή» αποτελεί το μέσον
επιβίωσης του καπιταλισμού.</span><o:p></o:p></div>
</div>
</div>
<br /></div>
sotirishttp://www.blogger.com/profile/13599639878712678276noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3513543880893289889.post-16261428911565446122019-11-19T10:07:00.002+02:002019-11-19T10:15:50.314+02:00sing along for a bird in a cage<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="right" class="MsoNormalCxSpFirst" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: right;">
<span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><i>του Π.</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilKfPlCzP6CjIscFy_1OwhuZEhPC5FMenRbUodHNullcD6uHiJyNUI26apRLUoQotgS1ojMOwW27VJL8HjvLTlEhqgzEBFL8YfAnoDPrMGNd4wE5qc0qAd22_tL2PdPmBT0-zV_jPogRFx/s1600/beeeer.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="690" data-original-width="691" height="398" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilKfPlCzP6CjIscFy_1OwhuZEhPC5FMenRbUodHNullcD6uHiJyNUI26apRLUoQotgS1ojMOwW27VJL8HjvLTlEhqgzEBFL8YfAnoDPrMGNd4wE5qc0qAd22_tL2PdPmBT0-zV_jPogRFx/s400/beeeer.jpg" width="400" /></a></div>
<div align="center" class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: center;">
<span style="font-family: "garamond" , serif;"><i>Ο Γκάμπριελ με τα λέγκο, Τζον Μπυρ</i></span></div>
<div align="center" class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: center;">
<span lang="EN-US" style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: center;">
<span lang="EN-US" style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">I<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Οι
δύο τύποι που χτύπησαν με ανελέητο μένος έναν άνθρωπο ανήμπορο που προσπαθούσε
να απεγκλωβιστεί σαν πουλί σε κλουβί δεν ήθελαν απλώς να προστατεύσουν την
ιδιοκτησία τους. Δεν ήταν οι τυπικοί «φιλήσυχοι νοικοκυραίοι, μαγαζάτορες και
μικροαστοί», που εκτονώνονται σε οριακές στιγμές δυσφορίας και δυσανεξίας λόγω
διακινδύνευσης του τυπικού καπιταλιστικού φαντασιακού τους. Ήταν η ενσάρκωση
του μοριακού φασισμού σε κατάσταση παροξυσμού. Ήταν πολέμαρχοι σε διάταξη
μάχης. Η καταιγιστική κλωτσοπατινάδα πάνω σε σπασμένα γυαλιά είναι η εκδήλωση
της ισχύος και του μεγαλείου της με όλη τους την ορμή, οργή, μίσος και κάβλα.
Είναι η εν ψυχρώ πραγμάτωση (σε συνειδητό δηλαδή επίπεδο) του σαδισμού που
σωρεύεται, σωματοποιείται και εν τέλει εκκρίνεται ως blitzkrieg σε οριακές
στιγμές αδυναμίας διάκρισης μεταξύ πραγματικότητας και παραληρήματος, μεταξύ
πολιτισμένης κοινωνίας και εμπόλεμης κοινωνίας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br />
<a name='more'></a></div>
<div align="center" class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: center;">
<span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">II<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αυτή
η σαδιστική βία μάς τρομάζει, και καλώς μας τρομάζει. Αλλά δεν θα έπρεπε να μας
εκπλήσσει, ούτε θα έπρεπε να τη θεωρούμε παρέκκλιση από τον κανόνα. Όχι με την
έννοια ότι αυτοί οι δύο τύποι αντιπροσωπεύουν τον μέσο όρο και άρα η κοινωνία
μας είναι εκφασισμένη και εμπόλεμη γενικά, αλλά με την έννοια ότι στον πυρήνα
του κανόνα βρίσκεται η ισχύς και οι πολλαπλές, με άπειρες διαβαθμίσεις και
διαφοροποιήσεις, εκδηλώσεις και ενσαρκώσεις της.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: center;">
<span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">III<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ακόμα
πιο ανησυχητική και δηλωτική για την τρέχουσα ψυχοσύνθεση είναι η έλλειψη
στοιχειωδών αντανακλαστικών στο θέαμα μιας τέτοιας υβριστικής, χωρίς όρια,
βίας. Το γεγονός ότι μόνο ένας, ανάμεσα σε πολλούς αυτόπτες μάρτυρες, βρέθηκε
να βροντοφωνάξει «ως εδώ ρε» καταδεικνύει το μπλοκάρισμα της ροής και της
κυκλοφορίας αισθημάτων ανάμεσα σε εξίσου πάσχοντα σώματα, τη βαθμιαία
απονέκρωση των αισθημάτων, την ανημπόρια που τείνει να γίνει σάρκα από τη σάρκα
μας. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι αυτός ο ένας ήταν παιδί λαϊκό και προλέ.
Αν είσαι μαθημένος στα ζόρια, μαθαίνεις ενστικτωδώς να μην είσαι αδιάφορος, να
αναγνωρίζεις τα όρια και να παρεμβαίνεις όταν αυτά ξεπερνιούνται, και μάλιστα
βίαια.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: center;">
<span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">IV<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το
γεγονός ότι οι μπάτσοι υπολείπονταν σε κτηνωδία στο συγκεκριμένο συμβάν (και
όχι μόνο) είναι επίσης ιδιαίτερα ανησυχητικό. Όσο πιο βίαιοι, βρώμικοι και
κακοί οι υπήκοοι, τόσο πιο ευγενές, αγαθό και ευεργετικό το Κράτος και η
Αστυνομία του. Όσο πιο απάνθρωπη η βία των υπηκόων, τόσο πιο ανθρώπινη η
προστασία του πολίτη. Και όσο πιο απονεκρωμένη η σιωπηλή πλειοψηφία, τόσο πιο
ισχυρή και συν τω χρόνω επικίνδυνη αυτή η κρίσιμη διαλεκτική αγέλης και
τσοπάνη.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: center;">
<span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">V<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τα
επιχειρήματα και τα αντεπιχειρήματα για το αν ήταν δολοφονία ή όχι, για το αν
ήταν θανατηφόρα ή επικίνδυνη η σωματική βλάβη θα ήταν προτιμότερο να τα
αφήσουμε στους δικηγόρους, τους ανακριτές και τους δικαστές. Όσο περισσότερο
ασχολούμαστε μ’ αυτά, τόσο εμπεδώνουμε το Δίκαιο, τα Δικαιώματα και το Κράτος.
Το ξέσπασμα της «μυθικής βίας», της βίας που θεσπίζει και συντηρεί το Υπάρχον,
δεν κατανοείται ούτε κι αποτρέπεται με την προσφυγή στους νομικοδικαιϊκούς
θεσμούς και τη –μόνο για μυημένους– γλώσσα τους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: center;">
<span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">VI<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
υπεράσπιση του Ζακ Κωστόπουλου και της μνήμης του ως εν δυνάμει κλέφτη ή ληστή,
ως φτωχοδιάβολου, ως ταξικού υποκειμένου, ως τοξικομανούς, ως οροθετικού, ως
queer, ως drag queen ή ως οποιασδήποτε από τις άλλες ιδιότητες ή ταυτότητές του
είναι μια υπεράσπιση αναιμική και άγονη. Αν θέλουμε οπωσδήποτε να επενδύσουμε
με κάποιον συμβολισμό τον Ζακ Κωστόπουλο, το αίμα του, τη σάρκα του και τα οστά
του, αν δεν μπορούμε να υπάρξουμε κοινωνικά, πολιτικά και κυρίως υπαρξιακά
χωρίς μια ισχυρή επένδυση κι ένα ισχυρό σύμβολο, ας πούμε τουλάχιστον ότι είναι
ο άνθρωπος χωρίς ιδιότητες, μια μοναδικότητα χωρίς ταυτότητα, ένα διάκενο απ’
όπου περνά καθαρός αέρας, ένας άγγελος/δαίμονας της κοινότητας που έρχεται. Κι
ως τέτοιον ας τον πενθήσουμε κι ας τον τιμήσουμε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: right;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 107%;">27/9/2019</span></div>
</div>
sotirishttp://www.blogger.com/profile/13599639878712678276noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3513543880893289889.post-9171113945398443592019-11-15T12:09:00.000+02:002019-11-15T12:09:21.672+02:00Διευκρινίσεις για την έννοια του πολιτικού<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: right;">
<span style="font-family: Garamond, serif;"><i>του Φώτη Τερζάκη</i></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2XrMjIA17P_KSymVi_YWlWyLVG4y-jcrMShOBDG1QFt5axB_yx8YV8eUPJqrhtLv3Ohh0-pz-gH941xuG_YfJp9h4SZ9tTSqbXQti8IuNReWWLgCut6tIbJdsoXy0wJlPwmHwvbE8GC5S/s1600/pasted+image+0.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1414" data-original-width="1600" height="352" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2XrMjIA17P_KSymVi_YWlWyLVG4y-jcrMShOBDG1QFt5axB_yx8YV8eUPJqrhtLv3Ohh0-pz-gH941xuG_YfJp9h4SZ9tTSqbXQti8IuNReWWLgCut6tIbJdsoXy0wJlPwmHwvbE8GC5S/s400/pasted+image+0.png" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Κατανοώ
μία έννοια σημαίνει είμαι σε θέση να αναχθώ, ακολουθώντας αντίστροφα τις
ιστορικές τροχιές που διαγράφει, στους ιδιάζοντες όρους της κοινωνιοϊστορικής
της παραγωγής. Η έννοια της πολιτικής είναι μια ιστορική δημιουργία του
ελληνικού κόσμου και παρήχθη στις ιδιόμορφες συνθήκες της ελληνικής –ιωνικής–
πόλεως του 6ου αιώνα π.Χ.· αναπτύχθηκε σε όλο σχεδόν το φάσμα των σημασιών της
τους επόμενους δύο αιώνες στην πόλη της Αθήνας. Όπως και το ρήμα πολιτεύεσθαι,
σχηματίζεται από την ίδια την ονομασία της πόλεως και σηματοδοτεί τη δέσμη των
δραστηριοτήτων που ιδιάζουν στην πόλη. Ποιες δραστηριότητες, όμως, ιδιάζουν
στην πόλη;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Μια
σύντομη επισκόπηση των ιστορικών και αρχαιολογικών δεδομένων δείχνει με αρκετά
περιθώρια βεβαιότητας ότι, στο υπόβαθρο μιας διαχεόμενης εγγραμματοσύνης που
βασίστηκε στη δημιουργία της φωνητικής αλφαβήτου και μιας διευρυμένης
χρηματοποίησης των συναλλαγών, εκείνο που διαφοροποίησε τις ελληνόφωνες πόλεις
της Ανατολικής Μεσογείου από αντίστοιχες πόλεις-κράτη της Εγγύς Ανατολής (Μεσοποταμίας,
Αιγύπτου, Κοιλάδας του Ινδού ή και Κίνας), οι οποίες είχαν προηγηθεί στη
δημιουργία γεωργικού πλεονάσματος, στην επινόηση της μεταλλουργίας, της γραφής
και του χρήματος, ήταν η αδυναμία των πρώτων να κεντροποιηθούν υπό ένα συμπαγές
εδαφικό δίκτυο εξουσίας. Οφείλεται πιθανόν σε τυχαίους γεωφυσικούς παράγοντες,
αλλ’ από τη στιγμή που παγιώθηκε, η «αδυναμία» αυτή έγινε καταλύτης ραγδαίων
αλλαγών: η κοινωνική οργάνωση των γενών διαλύθηκε γρήγορα, μαζί με τις
παραδοσιακές σημασιοδοτήσεις του κόσμου, και στη θέση της αναδύθηκε μια
αυτοδιοικούμενη, αν και ταξικά διαφοροποιημένη κοινότητα. Καθώς καμία από τις
αναδυόμενες αυτές τάξεις δεν είχε αρκετή δύναμη να επιβληθεί στις άλλες, έγινε
υποχρεωτική μεταξύ τους μια διαλογική μεσολάβηση (διαλέγεσθαι), και η
δημιουργία ενός «κοινού χώρου» για τη διεξαγωγή της (αγορά ή Εκκλησία).<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;"></span></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Μπορούμε
λοιπόν να οδηγηθούμε σε έναν πρώτο ορισμό της πολιτικής, που απηχεί την
ιδιάζουσα εμπειρία της ελληνικής πόλεως, αποκρυσταλλωμένη στις πρώτες χρήσεις
του όρου: συλλογική διαχείριση των κοινών ανθρώπινων υποθέσεων με διαλογικά
μέσα. Η «συλλογική» φύση της διαχείρισης είναι καταστατικός όρος εδώ,
περιλαμβάνοντας όλους όσους απαρτίζουν την πολιτική κοινότητα (και ανεξαρτήτως,
προφανώς, τού ποιους αποκλείει εκ των προτέρων η σύστασή της)· το «με διαλογικά
μέσα» είναι επίσης ανυπέρθετος όρος, διότι σε άλλη περίπτωση οδηγούμαστε σε
πόλεμο, που είναι το ένα από τα δύο συμμετρικά όρια της πολιτικής. Το απέναντι
όριο είναι η πρακτική της διακυβέρνησης: μεταξύ των δύο αυτών άκρων οριοθετείται
η πολιτική σφαίρα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Το
ότι σήμερα σκεπτόμαστε την έννοια της διακυβέρνησης ως περίπου συνώνυμο, ή
τουλάχιστον ουσιώδες συστατικό, της πολιτικής, λέει πολλά για την παθολογία των
νεωτερικών κοινωνιών, αντιφάσκει όμως προς την ελληνική σύλληψη του όρου. Οι
λόγοι είναι προφανείς: διακυβέρνηση σημαίνει μονόδρομη ροή των διαδικασιών
εντολής-υπακοής, όπου κάθε διαδικασία διαβούλευσης ακυρώνεται εξ ορισμού·
είναι, θα λέγαμε, το τεχνικό στοιχείο της πολιτικής, γι’ αυτό και
αντιπροσωπεύει ένα όριο της πολιτικής σφαίρας. Ο αμοιβαία αποκλειστικός
χαρακτήρας τεχνικής-πολιτικής έχει ενθηκευθεί στη θεμελιώδη αριστοτελική
διάκριση των σφαιρών της ανθρώπινης δραστηριότητας (τέχνη-πράξις-θεωρία), όπου
η διάκριση τέχνης-πράξεως σηματοδοτεί ακριβώς την αντίθεση μεταξύ του τεχνικού
και του πολιτικού στοιχείου. Η πολιτική στην ουσιώδη της σημασία πρέπει να
νοείται, λοιπόν, ως αντίθετη της διακυβέρνησης: η τελευταία ιδιάζει στην
αυτοκρατορία, όχι στην πόλη, και στην απόλυτη μορφή της το ιδιάζον πολιτικό
στοιχείο αίρεται.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Μπορούμε
να πούμε, άρα, ότι το «πολιτικό» σηματοδοτεί εκείνη τη σφαίρα ανθρώπινης
αλληλόδρασης, χαρακτηριζόμενη από διαδικασίες διαβούλευσης και συλλογικής
συνδιαχείρισης, που εκτείνεται ανάμεσα στον πόλεμο, από τη μία πλευρά, και τη
διακυβέρνηση, από την άλλη. Μέσα σε αυτό το πεδίο μπορούμε βεβαίως να
διακρίνουμε έναν συναινετικό κι έναν αγωνιστικό πόλο, η ταλάντωση ανάμεσα στους
οποίους μπορεί μεν να κυμαίνεται κατά περίπτωση, υπόκειται όμως πάντα σε
κάποιου είδους διαλογική μεσολάβηση (η οποία, όπως θα μπορούσε να δειχθεί
περαιτέρω, αντανακλά τη συνείδηση ενός σε τελευταία ανάλυση κοινού συμφέροντος:
μία άλλη ενοποίηση αυτού απαντάμε στην σωκρατική έννοια της διαλεκτικής, η
οποία ορίζεται ακριβώς σε αντιπαράθεση προς την έννοια της εριστικής).<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Στο
αριστοτελικό σχήμα η πολιτική συνιστά τη μία όψη αυτού που συνολικά ονομάζουμε
πραξεολογικό πεδίο· η άλλη του όψη είναι η ηθική. Οι σχέσεις ηθικής και
πολιτικής απασχόλησαν επί μακρόν, και ακόμη απασχολούν, τη φιλοσοφική σκέψη. Θα
πρέπει εν πρώτοις να εγκαταλείψουμε οιαδήποτε έννοια προτεραιότητας μεταξύ
τους: ηθική και πολιτική περιγράφουν την ίδια δομή δραστηριότητας, τον ίδιο
τύπο προβλημάτων και στάσεων, σε διαφορετική κλίμακα: η πρώτη στο πεδίο των
διαπροσωπικών σχέσεων, η δεύτερη στο πεδίο των σχέσεων μεταξύ οργανωμένων
συλλογικοτήτων. Ακριβέστερα θα μπορούσαμε να πούμε ότι ως ηθικά παρουσιάζονται
τα πραξεολογικά ερωτήματα από τη σκοπιά τού ατόμου και των επιλογών του, ως
πολιτικά από τη σκοπιά της κοινωνικής ολότητας (οπουδήποτε κι αν χαράζουμε κάθε
φορά, και με οιοδήποτε κριτήριο, τα όρια αυτής της «ολότητας»). Με αυτή την
έννοια, αν θα θέλαμε να οδηγηθούμε σε έναν αντίστοιχο ορισμό τής ηθικής, θα
μπορούσαμε να την περιγράψουμε ως τη σφαίρα των τεταμένων και προβληματικών
σχέσεων μεταξύ του μεμονωμένου ατόμου και της κοινότητας, του ατομικού
συμφέροντος και του συλλογικού αγαθού· και πρέπει βεβαίως να κατανοούμε ότι, ως
τέτοια, δεν προηγείται της πολιτικής όσο δεν προηγείται το άτομο της
συλλογικότητας, εντός της οποίας και με τους όρους τής οποίας σφυρηλατείται η
ατομικότητα του. Η σχέση ηθικής και πολιτικής είναι σχέση ταυτοχρονίας και
συμπληρωματικής ανατροφοδότησης, σαν δύο εναλλασσόμενα μισά ενός κύκλου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Στην
πολύπλοκη άρθρωση των σημερινών κοινωνιών και των σχέσεων εντός τού παγκοσμίου
συστήματος, η σφαίρα τού πολιτικού δεν είναι αναγνωρίσιμη στη θεμελιώδη της
φύση καθώς μοιάζει να επιμερίζεται η ίδια σε διακριτά πεδία. Οι μεταξύ του
συνδέσεις ρηγματώνονται από αντιφάσεις εγγενείς στη δομή αυτών των κοινωνιών –
κατ’ αναλογίαν των αντιφάσεων που ρηγματώνουν τις σχέσεις ηθικής-πολιτικής σε
κοινωνίες στις οποίες τα συμφέροντα της ατομικότητας και του όλου εμφανίζονται
ως δραματικά ασυμφιλίωτα… Υπάρχει εν πρώτοις το επίπεδο της μικρο-πολιτικής,
της πολιτικής των διαπροσωπικών σχέσεων που από κάποιες απόψεις συγχέεται με
την ηθική σφαίρα. Εν συνεχεία διακρίνεται το επίπεδο της κοινωνικής πολιτικής,
που αρθρώνεται ως αντιμαχόμενες διεκδικήσεις ομάδων στο πλαίσιο μιας δημόσιας
επικοινωνίας η οποία θεσμοθετείται από την ίδια τη δράση τους και συνδέεται με
ζητήματα αυτοέκφρασης, αναγνώρισης και ισοκατανομής. Σε ένα τρίτο επίπεδο
εγείρονται οργανωτικές απαιτήσεις που αφορούν την ίδια τη θεσμοθέτηση και
διαχείριση μιας δημόσιας σφαίρας ως πλαίσιο για την πολιτική επικοινωνία και
τον πολιτικό ανταγωνισμό: είναι αυτό που σήμερα λέμε κρατική πολιτική. Αν αυτή
παγιώνει προσωρινά ρευστές ολότητες και τους δίνει μορφή αναγνωρισμένων
συλλογικών πολιτικών υποκειμένων (τα «εθνικά κράτη»), υπάρχει τέλος μία τέταρτη
διάσταση της πολιτικής που συγκροτείται από τις σχέσεις τέτοιων συλλογικών
πολιτικών υποκειμένων μέσα στο παγκόσμιο σύστημα: είναι η λεγόμενη διεθνής
πολιτική ή γεωπολιτική, που υπό τις παρούσες συνθήκες εμφανίζεται περισσότερο
«μολυσμένη» από το εργαλειακό-τεχνικό στοιχείο τής στρατηγικής (δηλαδή, του
πολέμου). Γενικά, όσο προχωρούμε από το χαμηλότερο προς τα υψηλότερα επίπεδα
της πολιτικής, φαίνεται να αυξάνει η σύμμιξη με το ενάντιο στην πολιτική
τεχνικό στοιχείο: στοιχείο υποκείμενο σε μορφές εξαναγκασμού που
αντιστρατεύονται τη διαλογική μεσολάβηση και διακυβεύουν την καταστατική για τη
σύσταση της πολιτικής σφαίρας επίγνωση ενός ορισμένου κοινού συμφέροντος (ή
«κοινού αγαθού», που πρέπει πάντα να νοείται ως όρος δυνατότητας για την ίδια
τη συλλογική επιβίωση της ανθρωπότητας). Η διαμεσολάβηση αυτών των διακριτών επιπέδων
είναι δύσκολο κι επίπονο έργο, κατάσπαρτο από αντιφάσεις και αδιέξοδα, ένα από
τα πλέον αγωνιώδη προβλήματα με τα οποία αναμετριέται η πολιτική δράση στον
σημερινό κόσμο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Μπορούμε
τώρα να θέσουμε ένα δύσκολο ερώτημα, που έχει απασχολήσει πολλούς σύγχρονους
διανοητές, θεωρητικούς και ανθρωπολόγους. Δικαιούμαστε να μιλάμε για πολιτική,
κατά οιανδήποτε έννοια, πριν από την ελληνική πόλη; Και δεν χρειάζεται να
σκεφτούμε εδώ τις πρώιμες αυτοκρατορίες, που αντιπροσωπεύουν μια ειδική, και
σχετικά περιορισμένη στην εποχή της, μορφή κοινωνικής οργάνωσης. Υπάρχει
πολιτική, για παράδειγμα, σε αρχαϊκές, προ-εγγράμματες, φυλετικές κοινωνίες;
Χωρίς να εμπλακώ στη μακροσκελή συζήτηση που το θέμα δικαιολογεί, θα περιοριστώ
σε τρεις σύντομες παρατηρήσεις. Πρώτον, η ίδια η καθιέρωση του κλάδου που
σήμερα λέγεται «πολιτική ανθρωπολογία» προϋποθέτει εξ ορισμού, όχι απλώς τη
δυνατότητα αλλά και το επιβεβλημένο μιας τέτοιας χρήσης: να πάψουμε να
σκεφτόμαστε, δηλαδή, την πολιτική πρακτική με όρους «κράτους» ή θεσμοποιημένης
εξουσίας εν γένει, και να εφαρμόσουμε την έννοια σε όλες τις μορφές διαχείρισης
των κοινοτικών υποθέσεων που ανέπτυξαν οι άνθρωποι, τυπικές ή άτυπες, στις
οποίες ενέχονται ασφαλώς κάθε είδους ανταγωνισμοί για τη διαχείριση της
(συλλογικής) ισχύος. Δεύτερον, στα περισσότερα παραδείγματα αρχαϊκών ή
φυλετικών κοινωνιών που μας έχει παρουσιάσει με κάποια πειστικότητα η
αρχαιοϊστορική έρευνα είτε η κοινωνική ανθρωπολογία, οι ορισμοί τής πολιτικής
που δοκιμάσαμε παραπάνω –αποσταγμένοι από την ιδιάζουσα ελληνική εμπειρία–
μοιάζουν να πληρούνται σχεδόν στην ολότητά τους (παρά τις διαφοροποιητικές
διευκρινήσεις που πρέπει κατά περίπτωση ν’ ακολουθούν). Τρίτον, η ίδια η
ελληνική σκέψη, την οποία ονομάζουμε έκτοτε «φιλοσοφία», παρότι γεννήθηκε από
τη συνθήκη της πόλεως και παρότι είχε από νωρίς στο ρεπερτόριό της τον όρο
πολιτική/ό, άργησε πολύ ν’ αναστοχαστεί την ίδια της την προϋπόθεση υπό τη
μορφή μιας πολιτικής φιλοσοφίας: είναι ανύπαρκτη αυτή σε όλον τον ιωνικό και
κατωϊταλικό στοχασμό του 6ου και 5ου αιώνα, και θα δημιουργηθεί αργά μόνο μετά
τη «στροφή» τού αθηναϊκού ουμανισμού (ολοκληρώνεται δε τη στιγμή της πτώσης της
πόλεως, με τον ίδιο τον Αριστοτέλη).<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Υπό
το φως όλων των παραπάνω διευκρινίσεων –και αν βέβαια γίνονται δεκτές–
διαπιστώνουμε ότι, ουσιαστικά, οι έννοιες αυτού που λέμε πολιτική και αυτού που
λέμε δημοκρατία (κατά την επίσης ελληνική σημασία του όρου) συνεκτείνονται και
συνυφαίνονται. Το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού συνέλαβε
αυτή τη συνύφανση στο πεδίο της σκέψης, σύμφωνα με το υπερβατολογικό επιχείρημα
που έβλεπε τη δημοκρατία όρο δυνατότητας για το πολιτικό σκέπτεσθαι (αν όχι το
σκέπτεσθαι εν γένει, αρχής γενομένης από τον Σπινόζα). Εκείνο που αχνοφαίνεται
έτσι είναι πολύ πιο δεσμευτικό. Η ανάδυση σχηματισμών εξουσίας (η μορφή
«κράτος») που μονοπωλούν την ισχύ και εξειδικεύονται βαθμιαία στις τεχνικές
διακυβέρνησης δεν αντιπροσωπεύουν απλώς μια επιμέρους μορφή πολιτικής
(«αντι-δημοκρατική», «ολιγαρχική», «απολυταρχική», όπως θα μπορούσαν να πει
κάποιος) αλλά περισφίγγουν σε σημείο συνθλίψεως την ίδια την πολιτική σφαίρα
στην ιδιάζουσα φύση της. Και αν τέτοιοι σχηματισμοί σήμερα έχουν φτάσει να
ορίζουν τη ζωή και τα πεπρωμένα της ανθρωπότητας, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι
αποτελούν ένα αμελητέο κλάσμα στον μακρό ιστορικό χρόνο: μια «ανωμαλία» στην
πολιτισμική εξέλιξη του είδους, θα μπορούσε ίσως να πει κάποιος, επιβεβλημένοι
από συνθήκες ειδικές και με μια τρομακτική δύναμη να αυτοαναπαράγονται, αλλά
ενδεχομένως ακόμα –θέλουμε να ελπίζουμε τουλάχιστον– αναστρέψιμοι.<o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
sotirishttp://www.blogger.com/profile/13599639878712678276noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3513543880893289889.post-67525567418705284922019-11-15T10:19:00.000+02:002019-11-15T10:19:33.225+02:00Αναμονή και εξέγερση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: right;">
<span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12pt;">Get out, get out of my
life, and let me sleep at night</span></div>
<div align="right" class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: right;">
<span lang="EN-US" style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">cause you don’t really love
me, you just keep me hangin’ on<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Kim Wilde<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="right" class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: right;">
<br /></div>
<div align="right" class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: right;">
<span lang="EN-US" style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Shout shout, let it all out<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: right;">
<span lang="EN-US" style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">these are the things I can
do without<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: right;">
<span lang="EN-US" style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">come on, I’m talking to
you, come on<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Tears for fears<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOg3PExzj4mxk4VpKBXVesLhdIq3ELtPwfYiz_W_xWXixZyH3-U6VC0iGdE-BnmCGHmVMAEKVyXulY8-yh5qwbz1AbGjwqRoJhVfo-8b6NVo8KdkDztHC5LG1C0e01NP_llVls09gLoVdT/s1600/14536448_f1024.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="681" data-original-width="1024" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOg3PExzj4mxk4VpKBXVesLhdIq3ELtPwfYiz_W_xWXixZyH3-U6VC0iGdE-BnmCGHmVMAEKVyXulY8-yh5qwbz1AbGjwqRoJhVfo-8b6NVo8KdkDztHC5LG1C0e01NP_llVls09gLoVdT/s400/14536448_f1024.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: x-small;">Christina’s World (1948) Andrew Wyeth</span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το
έδαφος της αναμονής είναι ένα έδαφος ψυχρό και ανασφαλές, άλλοτε ρευστό άλλοτε
συμπαγές. Είναι το έδαφος όπου ασκούνται και δοκιμάζονται στρατηγικές και
τακτικές του πολεμιστή εαυτού. Είναι το έδαφος της πλήρους υποδούλωσης σε ένα
διεστραμμένο σκεπτικισμό ή, αντίστροφα, συναισθηματισμό. Είναι το έδαφος όπου
εκτυλίσσεται με αδίστακτη ταχύτητα ο περιορισμός του εαυτού σε μια αέναα
ναρκισσιστική και σαδομαζοχιστική αυτοεικόνα. Είναι μια εθελόδουλη περίφραξη
των ανυπότακτων ροών της επιθυμίας. Η αναμονή είναι το χωροχρονικό συνεχές ενός
υφέρποντος, διαβρωτικού μηδενισμού.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
πρώτη κίνηση του εξεγερμένου είναι να διαρρήξει αυτό το συνεχές. Να διατρανώσει
την αντίθεσή του σε αυτό το αναμείνατε. Όχι γιατί βιάζεται. Ούτε γιατί δεν
εκτιμά την αρετή της εγκαρτέρησης. Η αντίθεση του εξεγερμένου στην κατάσταση
αναμονής είναι μια αντίθεση βραδείας, εσωτερικής καύσης, είναι μια ενδόρρηξη.
Είναι μια κραυγή ακεραιότητας ενός εσώτερου, μύχιου εαυτού, ο οποίος δεν
συμβιβάζεται με την (αυτο)εξαπάτηση και τον (αυτο)εξευτελισμό μιας κατάστασης
όπου η ύπαρξη υποβιβάζεται σε ένα θέατρο σκιών και φαντασμάτων, σε μια παρτίδα
σκακιού. Είναι μια κραυγή χειραφέτησης από έναν κόσμο κατασκευών, ασκήσεων επί
χάρτου και προσομοιώσεων.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
αποφασιστικότητα του εξεγερμένου δεν προέρχεται από ούτε έγκειται σε μια αξίωση
ισχύος επί του πραγματικού. Ο εξεγερμένος δεν αξιώνει τίποτα. Είναι ο ίδιος
ενσάρκωση των αδιάλλακτων αξιών του. Ο εξεγερμένος περιφρονεί την πολιτική και
τους παίχτες της χωρίς να γίνεται αντιπολιτικός. Ο εξεγερμένος περιφρονεί τα
ερωτικά παίγνια χωρίς να γίνεται αντιερωτικός. Είναι η απωθημένη μορφή των
πεδίων του πολιτικού και του ερωτικού. Γι΄ αυτό και ήταν, είναι και θα είναι ο
εφιάλτης που στοιχειώνει κάθε θεσμισμένη εξουσία. Γι’ αυτό ήταν, είναι και θα
είναι ο πιο αξιόπιστος συνοδοιπόρος κάθε θεσμίζοντος φαντασιακού.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="right" class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: right;">
<span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: right;">
<span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: right;">
<span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">λαμπε ρατ/ιανουάριος 2016<o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
sotirishttp://www.blogger.com/profile/13599639878712678276noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3513543880893289889.post-41332650020917884212019-11-14T15:06:00.000+02:002019-11-14T15:07:27.679+02:00Οδύσσεια χωρίς Ιθάκη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Τον
Απρίλιο του 2010 ο Γιώργος Παπανδρέου στο περίφημο διάγγελμα του Καστελόριζου
χρησιμοποίησε τη μεταφορά του μύθου της οδύσσειας. Το έθνος ήταν τώρα το καράβι
και το πλήρωμα του Οδυσσέα που, ενωμένο, θα ξεκινούσε ένα δύσκολο και μακρινό
ταξίδι προς το απάνεμο λιμάνι της μυθικής Ιθάκης. Την ίδια ακριβώς παρομοίωση
για το έθνος (ως πλήρωμα του Οδυσσέα) έκανε πέντε χρόνια αργότερα ο Αλέξης
Τσίπρας, λίγο πριν υπογράψει το τρίτο μνημόνιο, ενώ τον Αύγουστο του 2018, ο
ίδιος πρωθυπουργός, επέλεξε ένα ύψωμα με θέα το λιμάνι της πραγματικής Ιθάκης,
για να ανακοινώσει το τέλος του ταξιδιού. Η ενότητα του έθνους μπροστά στην
οικονομική καταιγίδα απαιτούσε τη χρήση ενός μύθου τόσο γνωστού που κανένας δεν
πρόσεξε το προφανές: πως στην ομηρική αφήγηση ο Οδυσσέας φτάνει τελικά στην
Ιθάκη μόνος, ενώ το πλοίο και οι ναύτες έχουν χαθεί για πάντα στη θάλασσα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Άστοχη
μεταφορά, θα έλεγε κανείς. Κάθε άλλο! Στη Διαλεκτική του Διαφωτισμού οι Χορκχάιμερ
και Αντόρνο ανατέμνονταν με εκπληκτική οξυδέρκεια την περίφημη σκηνή του
δεμένου στο κατάρτι Οδυσσέα που ακούει (χωρίς να παρασύρεται) το τραγούδι των
σειρήνων, ενώ οι ναύτες υπομένουν αγόγγυστα το ρυθμικό μαρτύριο των κουπιών.
Ακούει ο Οδυσσέας το τραγούδι τους, ξέρει —μόνο αυτός ξέρει— τη βαθύτερη των
πραγμάτων αλήθεια, την ίδια ώρα που οι εργάτες του τραβούν ατάραχοι το κουπί
της «προόδου». Χρειάζεται πολύ κερί, μια διαρκής και επιλεκτική κώφωση των
κωπηλατών, για να γυρίσει ο τροχός· για να επιτευχθούν οι <i style="mso-bidi-font-style: normal;">σκοποί της Ιστορίας</i>. Χρειάζεται η θυσία του καραβιού και των
ναυτών, οι αιώνιες θυσίες των υποτελών τάξεων, για να σωθεί ο Οδυσσέας. Καθόλου
άστοχη μεταφορά λοιπόν. Αφού ο μύθος του έθνος δεν είναι τίποτε άλλο από το
κερί στα αυτιά των εργατών, η ιδεολογία της υποτέλειας, που εξασφαλίζει τη
σωτηρία του μόνου ήρωα στον καπιταλιστικό κόσμο, που η μορφή του Οδυσσέα
—αιώνες νωρίτερα— προαναγγέλλει: τη σωτηρία του αστού επιχειρηματία. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Υ.Γ.
Και τώρα που κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν, μήπως θα πρέπει να πνίγεις επί
τόπου, στα λασπόνερα του λιμανιού, όποιον σου μιλήσει ξανά για ελπίδα, για
έθνος και πατρίδα;<o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
sotirishttp://www.blogger.com/profile/13599639878712678276noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3513543880893289889.post-67485511373419136472019-11-14T14:52:00.000+02:002019-11-14T14:52:22.426+02:00Πίστη και πεποίθηση στα χαρακώματα της καθημερινότητας της ενήλικης ζωής<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: right;">
<span style="font-family: Garamond, serif; font-size: 12pt;">Στα χαρακώματα της καθημερινότητας της ενήλικης
ζωής, η αθεϊα δεν υφίσταται. Δεν υπάρχει κανείς που να μην πιστεύει. Όλοι
πιστεύουμε σε κάτι. Η μόνη επιλογή που έχουμε είναι σε τι θα πιστέψουμε.</span></div>
<div align="right" class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">David Foster
Wallace<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="right" class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: right;">
<br /></div>
<div align="right" class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: right;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Όλο το κύρος, η τακτική και η επινοητικότητα δεν
αντικαθιστούν ούτε στο ελάχιστο την πεποίθηση στην υπηρεσία της αλήθειας. Αυτή
την κοινή παραδοχή θαρρώ ότι την έχω βελτιώσει.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: right;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Rene Char<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwxtlcdaBiXs0NGRUyriuX_39dj4SXpNi2nCHIR8z4OqaOHS_VF05oLeXGCQkulhqOD2nAMTG-5KGBQlG7yyy8F0Z2J_uZAdVvgS0-M3kkkUOe-GITl3GoJOTt5FSeSVLirNt-gNq935dW/s1600/14286712_f1024.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="1024" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwxtlcdaBiXs0NGRUyriuX_39dj4SXpNi2nCHIR8z4OqaOHS_VF05oLeXGCQkulhqOD2nAMTG-5KGBQlG7yyy8F0Z2J_uZAdVvgS0-M3kkkUOe-GITl3GoJOTt5FSeSVLirNt-gNq935dW/s400/14286712_f1024.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;"><o:p> </o:p></span><span style="font-family: Garamond, serif; font-size: x-small; text-align: center;">Golconda (1953) René Magritte</span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-family: Garamond, serif; font-size: x-small; text-align: center;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Η
γενιά μας μπήκε στα χαρακώματα της καθημερινότητας της ενήλικης ζωης
ανυποψίαστη και αμέριμνη. Δεν έβλεπε, δεν μπορούσε να δει τη βία και την
καταστροφή να την περιμένουν χαιρέκακα στη στροφή του δρόμου. Είχε ξεμάθει να
σκέφτεται και να συναισθάνεται, είχε γίνει πλαδαρή και οκνηρή. Η πίστη της σε
μια ζωή άνετη, χαλαρή κι ωραία έγινε απότομα σμπαράλια. Οι πεποιθήσεις της
κλονίστηκαν σε τέτοιο σημείο που πλέον τη διακατέχει ένας παθητικός μηδενισμός,
μια σχεδόν απόλυτη έλλειψη πεποιθήσεων. Πορεύεται στα τυφλά, και πασχίζει
επιστρατεύοντας διάφορα φθηνά κόλπα να βρει τις άκρες της μέσα σε ένα υπαρξιακά
βιωμένο αδιέξοδο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Από
το δημόσιο χώρο, εκεί όπου ομιλούντα και ενεργούντα όντα συνευρίσκονται και
συμπράττουν, έχει σχεδόν αποσυρθεί, με την εξαίρεση μιας αισχρής μειοψηφίας, με
τα καλά της και τα κακά της, που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Θα τη δεις ενίοτε να
κατεβάζει ποτά με μια δίψα θα έλεγε κανείς τρομακτική, θα τη δεις στα σινεμά,
τους χορούς, τα συναυλιάδικα και τα θέατρα να προσπαθεί να γαντζωθεί από μια
τέχνη που είναι κλινικά νεκρή, θα τη δεις στις αίθουσες των μεταπτυχιακών
προγραμμάτων και των σεμιναρίων να αντλεί κι άλλη κι άλλη πληροφορία, κι άλλη
κι άλλη γνώση ενός κόσμου που έχει απωλέσει το πνεύμα του. Και βέβαια, θα τη
δεις να δουλεύει με τους χειρότερους όρους, όταν δεν τη βγάζει με τη σύνταξη
των γονιών της συντηρώντας έτσι την αδυναμία περάσματος στο εσωτερικά
πλουσιότερο ψυχικό, συναισθηματικό και διανοητικό επίπεδο που λέγεται
ενηλικίωση.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Η
νευρωτική επιτάχυνση και εναλλαγή, ως αντανακλαστική αντίδραση ή ως τακτική
επινόηση σε ένα περιβάλλον ασφυκτικό και νεκροζώντανο, είναι το θετικό σημείο
μηδέν της κουλτούρας της. Δεν μπορεί να σταθεί πουθενά. Καβλώνει με την
αδιάκοπη αλλαγή παραστάσεων και ερωτικών παρτενέρ, με την περι-πλάνη-ση μέσα
στη φαντασμαγορική νύχτα που την καταβροχθίζει. Η μνήμη της έχει γίνει κουρέλι,
το μυαλό της έχει γίνει πουρές. Αλλά και όταν καταφέρνει και κοντοστέκεται,
όταν παίρνει μια βαθιά ανάσα και σκέφτεται, αργά ή γρήγορα βυθίζεται στον
αρνητισμό, στη μαυρίλα της σκέψης του μεσονυχτίου, στην κρόνια μελαγχολία ενός
καταραμένου -και στην ουσία του ρηχού και ακίνδυνου- ρομαντισμού,
αντεστραμμένης όψης του zeitgeist. Η αλήθεια της γενιάς μας είναι το ψεύδος της
επιφάνειας του πραγματικού, η αλήθεια της είναι ο ασυναίσθητος εγωκεντρισμός
της και η δειλία της, η αλήθεια της είναι η ελεύθερη πτώση της. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Ποια
άρνηση που αναδύεται και εκδηλώνεται ως καταφατική δύναμη θα πατήσει άραγε το
φρένο; Ποια πίστη και ποιες πεποιθήσεις στην υπηρεσία μιας άλλης αλήθειας; Ο
Ιανός, και με τις δύο μορφές του, και της απαστράπτουσας θετικότητας και του
ζοφερού αρνητισμού, δουλεύει ασταμάτητα, σκάβει νυχθημερόν τους λάκκους της
γενιάς μας. Πού θα βρούμε το χώμα και τη λάσπη για να σκεπάσουμε αυτούς τους
λάκκους προτού ενταφιαστούμε; Πώς θα βρούμε το κουράγιο και τη θέληση να
συστραφούμε; <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Δεν
έχουμε έτοιμες απαντήσεις. Αλλά θα τις βρούμε, ήδη τις βρίσκουμε, ο καθένας και
όλοι μαζί. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Και
ας θυμηθούμε την προτροπή του Rene Char: «Πρέπει να ξεπεράσουμε την οργή και
την αποστροφή μας, πρέπει να τις μοιραστούμε με τους άλλους ώστε να εγείρουμε
και διευρύνουμε την πράξη μας όπως και το ηθικό μας.»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Η
επανάσταση της γενιάς μας ή θα είναι μια πνευματική ενότητα ή δεν θα υπάρξει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="right" class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: right;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">λαμπε ρατ<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: right;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">απρίλιος 2016<o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
sotirishttp://www.blogger.com/profile/13599639878712678276noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3513543880893289889.post-53376536358732313112019-11-01T13:38:00.001+02:002019-11-01T13:39:14.421+02:00ΘαλερόςΚ | Αν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="344" src="https://www.youtube.com/embed/0AnoPU6L0TA" width="459"></iframe></div>
</div>
sotirishttp://www.blogger.com/profile/13599639878712678276noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3513543880893289889.post-24484596360302208432019-05-11T14:41:00.002+03:002019-05-11T14:47:38.834+03:00Διασκεδάζει κανείς;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiX_u0M6KTZyXfxbRfPKvnw5oEmP6wv_Evhc2oQSec1G_56f88_IQDj8mhfm0GJTnCNwHLSqf34lwTlx8E1ckG0d8Hlj2-sPHHZLnUFlBBUoh5facx4gUDdJ2mhi28nJTeuCdhnvhpFrrP1/s1600/57306034_1488238357979318_838896478293327872_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="543" data-original-width="960" height="226" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiX_u0M6KTZyXfxbRfPKvnw5oEmP6wv_Evhc2oQSec1G_56f88_IQDj8mhfm0GJTnCNwHLSqf34lwTlx8E1ckG0d8Hlj2-sPHHZLnUFlBBUoh5facx4gUDdJ2mhi28nJTeuCdhnvhpFrrP1/s400/57306034_1488238357979318_838896478293327872_n.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Είμαστε
μεσοπόλεμος, σου λέω, ανίατα μεσοπόλεμος… Ας <em><span style="font-family: "Garamond",serif; mso-bidi-font-family: Mangal;">πάμε</span></em> λοιπόν κι <em><span style="font-family: "Garamond",serif; mso-bidi-font-family: Mangal;">απόψε</span></em>,
ας <em><span style="font-family: "Garamond",serif; mso-bidi-font-family: Mangal;">πάμε</span></em>
πάλι <em><span style="font-family: "Garamond",serif; mso-bidi-font-family: Mangal;">κάπου</span></em>
να <em><span style="font-family: "Garamond",serif; mso-bidi-font-family: Mangal;">χορέψουμε</span></em>
ή να σκοτωθούμε</span></i><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: right;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Βύρων</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Λεοντάρης</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: right;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<i><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Oh, my soul. <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<i><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Let me be in you now. Look out through my eyes. Look
out at the things you made. <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<i><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">All things shining.<o:p></o:p></span></i></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: right;">
<span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Terrence Malick (The Thin Red Line)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Τα
κινήματα και οι πρωτοπορίες στερέψανε. Δεν τα νοσταλγούμε ούτε πενθούμε την
απώλεια. Ήταν μέρος ενός κόσμου που αργοπεθαίνει, που αποσυντίθεται. Ζούμε μέσα
σε αυτή τη μακράς διάρκειας σήψη, και επινοούμε τεχνάσματα και στρατηγήματα
επιβίωσης. Και καλά κάνουμε, εφόσον βέβαια κρατάμε κάποια, ακόμα και ελάχιστα,
μπόσικα και δεν μετέχουμε πλήρως στην εναλλάξ, αδιάφορα και αδιάκριτα
εκτυλισσόμενη παρωδία/τραγωδία, ή έστω μετέχουμε με τη συναίσθηση (κι όχι
απαραίτητα συνείδηση) ότι πρόκειται περί παρ-τραγ-ωδίας. Και να το μήνυμα που
κομίζουμε στις απανταχού λέρες και τους απανταχού ριζοσπάστες: δεν θα μας πάρει
μαζί του αυτός ο κόσμος που γκρεμοτσακίζεται, δεν θα μας πλακώσουν τα
χαλάσματα, δεν θα πέσει ο ουρανός στα κεφάλια μας! Μέσα από την απλή επιβίωση,
την α-νόητη ζωή, την καθαρή ζωτικότητα της αναπνοής θα ξαναβρούμε τη σχέση μας
με την ευτυχία, την επιμέλεια του εαυτού και τη νοηματοδότηση του βίου. Με αυτό
που αρκεί. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Κανείς
δεν μπορεί να διανοηθεί μια διασκέδαση έξω από χώρους ειδικά προορισμένους ή
τεχνητά-προσωρινά διαμορφωμένους για λειτουργίες εκτόνωσης και αποσυμπίεσης,
χώρους ζυμωμένους από τη βία της καθημερινότητας και συγχρόνως χώρους βίας. Τα
πάντα γύρω καλούν σε αυτήν τη γεγονική συστράτευση, κανείς δεν μπορεί να
δραπετεύσει από τα </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">events</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Eventually</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">, δεν θέλει κιόλας. Γιατί η
«εναλλακτική» είναι η ζωή δωματίου, η μοναξιά, η απομόνωση, η κατάθλιψη, ο
αναχωρητισμός, ο αυνανισμός, η μιζέρια. <i>Είμαστε στρατιώτες της διασκέδασης</i>.
Κλεισμένοι στους στρατώνες, τους κοιτώνες και τους προμαχώνες της, ακόμα κι
όταν αναπνέουμε τον καθαρό αέρα ενός πάρκου ή μιας κοιλάδας σε εξοχικά </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">happenings</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">. Ο μαγαζάτορας είναι ο
καραβανάς μας, το αλκοόλ η κουραμάνα μας, το τσιγάρο η κουβέρτα μας. Η μουσική
το καψιμί μας, το ερωτικό φλερτ η παλιοσειρά μας, το </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">after</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">-</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">party</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">
</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">σεξ
η μαλακία μας. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Ο κόσμος
της διασκέδασης είναι κι αυτός ένας κόσμος προσομοιώσεων και ομοιωμάτων, ένας
κόσμος κατασκευής και αυτοδιαχείρισης ταυτοτήτων, ένας κόσμος ταχύτατων
μεταβολισμών. Όποιος καμώνεται σήμερα ότι διασκεδάζει ανόθευτα και αυθεντικά
είναι αφελής ή, ακόμα χειρότερα, κρετίνος. Όλοι σήμερα διασκεδάζουμε «εύκολα,
γρήγορα, ακούραστα, αβάδιστα, οικονομικά». <i>Στις μικρές αγγελίες βρίσκεται
μετουσιωμένο ολόκληρο το </i></span><i><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">zeitgeist</span></i><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">.
Ψαρεύουμε στον ωκεανό της διασκέδασης με ένα δίχτυ φτιαγμένο από το ρομαντικό
άπειρο. Γρήγορα πλήττουμε και αναζητάμε αλλού την πάντα διαφεύγουσα πλήρωση. <i>Πού
αλλού θα πάμε; Παίζει κανά παρτάκι; Την έπινα άλλη μια ποτάρα! Θα φέρω και </i></span><i><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">drugs</span></i><i><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">. Ένα σφηνάκι για τον δρόμο! </span></i><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Πάντα
κάτι επιπλέον, πάντα κάτι αλλού. Και ποτέ πραγματικά δεν μένουμε, ποτέ
πραγματικά δεν φεύγουμε. Διαρκώς ενεργητικοί, </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">around</span><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">, ασφυκτιούμε ανάμεσα σ' αυτό που είμαστε κι
αυτό που θα μπορούσαμε δυνάμει να γίνουμε. Κι όσο δεν γινόμαστε απογοητευόμαστε,
εκκενωνόμαστε από νόημα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: justify;">
<i><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Ω, τι
καταχνιά! Μας μαύρισες την ψυχή αδερφέ! </span></i><span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 13.0pt; line-height: 115%;">Κι όμως, όλοι και όλες, λιγότερο
ή περισσότερο, ακόμα και ασυναίσθητα, υποψιάζονται ότι κάπως έτσι πηγαίνει το
πράγμα. <i>Όλες οι αγελάδες είναι μαύρες</i>. Το νιώθουν κάθε μέρα που περνά στο
πετσί τους. Δεν χρειάζονται κανέναν ειδικό, κανέναν ειδήμονα, κανέναν
επιστήμονα, κανέναν συγγραφέα, κανέναν ρήτορα να τους επισημάνει, να τους
εξηγήσει, να τους ανοίξει τα μάτια, να τους κατευθύνει. Η εποχή του
πατερναλισμού και της κοινωνικής κριτικής από καθέδρας έχει περάσει
ανεπιστρεπτί. Ευτυχώς, γιατί πέραν των άλλων ήταν αφόρητα ανιαρή και εξόχως
ναρκισσιστική. Το μόνο που μας απομένει είναι να αφηγούμαστε διασκεδαστικές
ιστορίες για τον κόσμο της διασκέδασης, να μοιραζόμαστε τα συν-αισθήματά μας
και τα παθή-ματά μας, να ψηλαφούμε την πραγμάτωση μιας άλλης διασκέδασης, η
οποία θα βρίσκεται σε ένταση με το πνεύμα της εποχής και θα εμπλουτίζει το
πνεύμα απενεργοποιώντας το. Κι αυτό δεν προϋποθέτει μια νέα υπερ-θεωρία, αλλά
στέρεες επιφάνειες μέσα στην υπερ-πραγματικότητα, διάρκειες μέσα στο αέναο
παρόν, ελλείψεις μέσα στο πλεόνασμα, ψήγματα ευ-δαιμονίας μέσα στην ευ-τυχία,
εικόνες πλήρωσης μέσα στην υπερ-αναπλήρωση, κόμβους ανεμελιάς μέσα στην
επιμέλεια του εαυτού, μικρές ενσώματες λιποταξίες μέσα στα χαρακώματα της
καθημερινότητας.<o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
sotirishttp://www.blogger.com/profile/13599639878712678276noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3513543880893289889.post-32954984081216590912019-04-24T19:03:00.004+03:002019-05-11T14:48:05.819+03:00Του Νότιου Πάρκου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: right;">
<span style="font-family: "garamond" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><i>του Βασίλη Λαδά</i></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto;">
<span style="font-family: "garamond" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbQMKPp3r4latFNKhkNP7B2Vh_6BF7k2YSbwWFZVRKzfCbx_XQw1kicQfNEQuLRjVRniT1RwJ6rJ1qgaHQsrwkK2oxtDCW2svdX08yqY8_9zbNKpuTBNrAaA19Sf3TCUC4TvJ30XSfAx6T/s1600/np.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbQMKPp3r4latFNKhkNP7B2Vh_6BF7k2YSbwWFZVRKzfCbx_XQw1kicQfNEQuLRjVRniT1RwJ6rJ1qgaHQsrwkK2oxtDCW2svdX08yqY8_9zbNKpuTBNrAaA19Sf3TCUC4TvJ30XSfAx6T/s400/np.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-family: "garamond" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><i>φωτογραφία: </i></span><span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 16px;"><i>7 Απριλίου 2019, δίπλα στο φάρο</i></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-family: "garamond" , serif; font-size: 16px;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "garamond" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">7 Απριλίου 2019, ηλιόλουστη
Κυριακή μεσημέρι ξεκινάμε τον περίπατο από το Φάρο της Ιχθυόσκαλας προς το
λιμάνι των Ιτεών. Νότιο Πάρκο, μια διαδρομή ενάμισυ χιλιόμετρο περίπου.<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "garamond" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Στην
αφετηρία μας το πολυπληθές και θορυβώδες εντευκτήριο του Φάρου με παιδότοπο,
χαρούμενες φωνές, και «πρόσεχε» από τις μαμάδες. Πίσω από την Ιχθυόσκαλα ήταν
το μικρό λιμάνι της Ψιλής με τα ψαροκάικα. Στο ένδοξο παρελθόν του ήταν το
λιμάνι των Ρωμαίων παλαίμαχων λεγεωνάριων του Αυγούστου, που ήρθαν από την
θάλασσα και δημιούργησαν την πόλη. Ο δρόμος ευθύς βατός για όλους και γι αυτούς
που κυλάνε καροτσάκια, κάτι το ακατόρθωτο μέσα στην πόλη, λιθόστρωτο στην αρχή
του και σιμά στη θάλασσα.</span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "garamond" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "garamond" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και
ξαφνικά ο αιφνιδιασμός από ένα θαύμα: Ανάμεσα από τις μεγάλες τερατώδεις πέτρες
τοποθετημένες ως προστατευτικός κυματοθραύστης του δρόμου, μια μικρή συκιά είχε
βρει χώμα να φυτρώσει κρατώντας στα κλαδιά της ήδη έμβρυα σύκα που τον Ιούλιο
θα ναι ώριμα να τα κόψει διψασμένος οδοιπόρος. Μοιάζει σαν εικόνα του
παρελθόντος, αλλά ήταν εκεί για να θυμίζει ότι η φύση κινείται με τους δικούς
της ρυθμούς κι όχι όπως θέλουν οι άνθρωποι. Ποιο πουλί ή άνεμος μετέφερε σπόρο
συκιάς στην ακροθαλασσιά;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "garamond" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ήδη
καθ' οδόν προς το κολυμβητήριο του Ναυτικού Ομίλου Πατρών είχαμε δει στο γκαζόν
τα θαύματα της ειρηνικής συνύπαρξης. Μία ομάδα Πακιστανών προσφύγων έπαιζαν
κρίκετ. Μια μεγάλη κοινότητα νέων ομοφυλοφιλικού κινήματος κάτω από τη σημαία
του ουράνιου τόξου άκουγαν μουσική από μαγνητόφωνο και τραγουδούσαν μερικοί,
έπαιζαν βόλεϊ. Οι φιλόζωοι σε άλλη γωνία έτρεχαν με τα σκυλιά τους. Οι ράτσες
σκυλιών μπερδεύονταν μεταξύ τους ειρηνικά, όπως οι ράτσες των ανθρώπων. Στην
προτομή του Θερβάντες, που βλέπει απέναντί του ένα απαράδεκτα τοποθετημένο
κουβούκλιο της ΔΕΗ, είχαν στρώσει κουρελούδες Ρομά και γευμάτιζαν. Ίσως
ένοιωθαν οικεία κοντά στην προτομή του μεγάλου συγγραφέα από την Ισπανία όπου
τ’ αδέλφια τους χορεύουν φλαμένγκο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "garamond" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Την
περιοχή από την Ιχθυόσκαλα μέχρι το άγαλμα του Θερβάντες την θυμάμαι με την
εικόνα που είχε πριν αλωθεί από τις μπουλντόζες. Ήταν το γήπεδο τένις, το
Κοκκινόχωμα, το αναψυκτήριο του Βουρνά – ένα Βικτωριανό οικοδόμημα – και ένα
μεγάλο μέρος του πάρκου του Αγίου Αντρέα, το παρκάκι όπως το λέγαμε, που
κουτσουρεύτηκε. Στην ακροθαλασσιά ένα μικρό κανονάκι που σημάδευε τον Πατραϊκό.
Από το όνομα της κατασκευάστριας βιομηχανίας, ο Νίκος Καχτίτσης επινόησε το
παιγνιώδες όνομα του ήρωά του στα βιβλία του «Εξώστης» και «Ήρωας της Γάνδης»:
Στοπάκιος Παπένκους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "garamond" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
περιοχή επούλωσε τις πληγές της από τα εκσκαπτικά μηχανήματα και τα μπάζα και
τώρα απέκτησε και πάλι την απλότητα της φύσης. Γι αυτό και τόσο διαφορετικοί
άνθρωποι ένιωθαν απολύτως όμοιοι στο ανοιξιάτικο μεσημέρι. Ακόμη κατόρθωσε να
συνομιλήσει με την παλιά εικόνα της έτσι ώστε να εκλείπει κάθε διάθεση
νοσταλγίας για το παλιό, να αποδέχεσαι το καινούργιο ως φυσικό διάδοχο του
παλιού. Θα συμφωνούσε πιστεύω κι ο Νίκος Καχτίτσης που στα αφηγήματά του – παρ’
ότι δεν αναφέρεται πουθενά η Πάτρα – τα τοπία του έχουν μνήμες και από την
παλιά εικόνα της περιοχής του Αγίου Ανδρέα, όπως κι από τα Εγγλέζικα και τις
βίλες στη θάλασσα της Πέντε Έψιλον. Το Νότιο Πάρκο αποκαθιστά την ομορφιά που
είχε η πόλη πριν την επέλαση των πολυκατοικιών με τον τρόπο που έγινε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "garamond" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μετά
το κολυμβητήριο του Ναυτικού Ομίλου Πατρών και περπατώντας ανάμεσα σε
ποδηλάτες, σκέιτ μπόουρντερς, δρομείς, καροτσάκια με αναπήρους, ερωτευμένα
ζευγάρια, παππούδες με εγγόνια ανοίχτηκε μπροστά μας η μεγάλη έκταση του
Πάρκου, όπου το πλάτος του από τη λεωφόρο της Ακτής Δυμαίων μέχρι την
ακρογιαλιά ξεπερνά τα διακόσια μέτρα. Στον δρόμο μας δεξιά κι αριστερά πρόσφατα
φυτεύτηκαν ελαιόδενδρα. Ευτυχώς γλιτώσαμε από τους φιγουράτους φοίνικες των
πεντάστερων θερέτρων. Ελιές ταπεινές φύτεψε κι ο Πικιώνης στον λόφο της
Ακροπόλεως. Ό, τι καλύτερο. Το δένδρο της ειρήνης να ναι πλάι στις οικογένειες
Ελλήνων και μεταναστών Βαλκάνιων που ειρηνικά κάθονταν στο χορτάρι ή στα χαμηλά
παγκάκια – σαν τα πεζούλια των χωριών που κάθονταν οι γιαγιάδες να
κουτσομπολέψουν. Οικογένειες και μεγάλες παρέες στους πάγκους που είχαν
τοποθετηθεί κάτω από τους ευκάλυπτους έπιναν καφέ αγορασμένο έξω από το Πάρκο ή
έτρωγαν σάντουιτς , με τα παιδάκια να κάνουν τσουλήθρες στα υψωματάκια του
Νότιου Πάρκου. Πιο κάτω, όταν ο περίπατος πλησίαζε το Λιμάνι, η παιδική χαρά
περίκλειστη και ασφαλής . Έξω από την παιδική χαρά στο χορτάρι προς την πλευρά
της θάλασσας παίζαν ποδόσφαιρο μικροί και μεγάλοι με τους μπαμπάδες
τερματοφύλακες. Στο Λιμάνι ήταν αραγμένα τρία μεγάλα καράβια σαν να θέλαν κι
αυτά να μπουν στο πάρκο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "garamond" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ποιος
ήταν ο θαυματουργός Άγιος αυτής της Κυριακάτικης εύδειας; Η θάλασσα θα έλεγα, η
θάλασσα!!! Ήδη, η θάλασσα εκεί που της έριχναν μπάζα από τα υλικά των
κατεδαφίσεων έκανε το μέγα θαύμα: Κύμα το κύμα σχημάτισε πάλι ακρογιαλιές. Ένα
ζευγάρι έριχνε πλακουτσές πέτρες ν’ αναπηδούν στο νερό. Ένας φίλος μου είπε:
«Μού ‘ρχεται να κολυμπήσω, τόσο ωραία είναι». Θυμήθηκα τους στίχους του
Βαλαωρίτη στον «Φωτεινό» για την θάλασσα που απειλεί τον βράχο ότι σιγά σιγά θα
του φάει τα σωθικά. Αλλά και τον στίχο του Οδυσσέα Ελύτη στο «Φωτόδενδρο»: «Οι
θάλασσες αυτές μια μέρα θα εκδικηθούνε..». Θυμήθηκα και την αξία της θάλασσας
και των λιμανιών στον σχηματισμό της συλλογικής ευαισθησίας των Ελλήνων στον
Σεφέρη. Γράφει στο: «Μυθιστόρημα» , «<i>Ο τόπος μας είναι κλειστός. Τον κλείνουνε
οι δυο μαύρες συμπληγάδες / Τις Κυριακές σαν κατεβούμε στα λιμάνια ν’
ανασάνουμε / βλέπουμε στο λιόγερμα…</i>». Τη θάλασσα βλέπουμε και παίρνουμε
ανάσα. Ανάσα. Αυτή είναι η πρώτη λέξη που έρχεται στο νου: Η ανάσα από την
ανοιχτοσύνη, το μεθύσι του αέρα. Όλος ο κόσμος στο Νότιο Πάρκο είχε περάσει
μέσα απο τις συμπληγάδες της καθημερινότητας για να ανασάνει κοντά στη θάλασσα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "garamond" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Στα
θαύματα βέβαια συντέλεσαν οι αρμόδιοι που σεβάστηκαν τη φύση και δεν επιβάρυναν
το τοπίο με περιττές κατασκευές. Άφησαν το χώρο ανοιχτό για να έλθει το θαύμα.
Να νοιώθουν όλοι σαν μικρά παιδιά που όταν δουν αλάνα τρέχουν να την
κατακτήσουν. Εννόησαν ότι το γονίδιο της πόλης είναι η θάλασσα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "garamond" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Φοβάμαι
όμως, τρέμω κυριολεκτικά, όταν ακούω τις άγριες διαθέσεις για επεμβάσεις στο
Νότιο Πάρκο. Ήδη οι σειρήνες των «επενδυτών» έχουν αρχίσει τα μαγικά τους. «Να
φτειάξουμε παγοδρόμιο», «Να φτειάξουμε μπάρ και εστιατόρια», «Να φτειάξουμε
προβλήτες για τα ιστοπλοϊκά», «Να φτειάξουμε κάτι το εμβληματικό», «Να γίνει
διεθνής διαγωνισμός για τη διαμόρφωσή του». Το ακούσαμε κι αυτό.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "garamond" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Σαν
κατάρες μου ακούγονται, σαν να θέλουν να βγάλουν τα μάτια του Νότιου Πάρκου.</span><span style="font-size: 11.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 10.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
sotirishttp://www.blogger.com/profile/13599639878712678276noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3513543880893289889.post-72914778528034173822019-01-04T15:01:00.001+02:002019-01-04T15:01:23.777+02:00Νίτσε, ναζισμός και παραχάραξη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: right;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>του
Θοδωρή Τζίμα</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEip3fT-Oplx4why4IfsqAp_BOijvyv9AZWzWDHxDJCilu-VRa63_Aw5ghCyjuMTIpk17IMH_dyBsJS9mm2hRC7O-OBOLokQJ8kx1C2WROkXeD5Plxz0f8n372Nd1zeDrtUH2pPNTwj49XsD/s1600/2014-08-27-israel3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEip3fT-Oplx4why4IfsqAp_BOijvyv9AZWzWDHxDJCilu-VRa63_Aw5ghCyjuMTIpk17IMH_dyBsJS9mm2hRC7O-OBOLokQJ8kx1C2WROkXeD5Plxz0f8n372Nd1zeDrtUH2pPNTwj49XsD/s400/2014-08-27-israel3.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: right;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;"><br /></span></div>
<div align="right" class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: right;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">«<i>Οι εχθροί μου έγιναν πολύ δυνατοί και </i></span></div>
<div align="right" class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: right;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>παραμόρφωσαν
την διδασκαλία μου,<o:p></o:p></i></span></div>
<div align="right" class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: right;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>τόσο που οι πολυαγαπημένοι μου<o:p></o:p></i></span></div>
<div align="right" class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: right;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>θα πρέπει να ντρέπονται </i></span></div>
<div align="right" class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: right;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;"><i>για τα δώρα που τους έδωσα</i>»<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: right;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">(Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Ο
Φρίντριχ Νίτσε υπήρξε σπουδαίος φιλόσοφος, σχεδόν αξεπέραστος. Ιδιότροπος,
καινοτόμος, αιρετικός και ριζοσπάστης. Γεννημένος το 1844 στη Γερμανία θήτευσε
μεταξύ άλλων δίπλα στον Σοπενχάουερ και τον Βάγκνερ, τους οποίους σύντομα
αποκήρυξε. Τα γραπτά του, αν και δεν έτυχαν ιδιαίτερης προσοχής στην εποχή του,
έμελε να θέσουν την δυτική σκέψη σε μια νέα, πρωτόγνωρη βάση φτάνοντας να
συγκροτούν μια νέα φιλοσοφική τάση, τον νιτσεϊσμό.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Φυσική
απόρροια αυτού ήταν ο Νίτσε να επηρεάσει όλο το πολιτικό φάσμα της πολιτικής
θεωρίας. Αναρχισμός, φεμινισμός, αλλά και ναζισμός, σωβινισμός και
αντισημιτισμός επηρεάστηκαν βαθύτατα από την νιτσεϊκή σκέψη. Μέχρι ενός
σημείου, η δίσημη και αινιγματική γραφή του Νίτσε είναι το άλλοθι για όλες
αυτές τις αντιφατικές κι ετερόκλητες επιρροές. Στη πραγματικότητα, ο Νίτσε το
μόνο από το οποίο γλίτωσε ήταν να χαρακτηριστεί μικροαστός φιλόσοφος (τάση που
τα τελευταία υπάρχει στους κόλπους αριστερών σεχτών).<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<a name='more'></a><br />
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Προφανώς,
είναι άσχημη η συνήθεια των σύγχρονων πολιτικών τάσεων να οικειοποιούνται
φιλοσόφους και στοχαστές, σαν να ψάχνουν εναγωνίως να προσδώσουν κύρος και
αξιοπιστία στη πολιτική τους θέση. Όμως, η περίπτωση της οικειοποίησης του
Νίτσε από τον ναζισμό και τον φασισμό είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που δεν
μπορεί κανείς να προσπεράσει μιας και πρόκειται για τόσο εξόφθαλμη και χυδαία
παραχάραξη της φιλοσοφίας. Δεν είναι φαινόμενο πρωτόγνωρο για ναζί, μιας κι
έχουν παραδώσει μαθήματα ψεύδους, προπαγάνδας κι επικοινωνιακής διαχείρισης.
Όμως, καθετί αγνό κι αληθινό πρέπει να διασώζεται και να αποκαθίσταται, ιδίως
από τις ορέξεις μισάνθρωπων ιδεών. Μα πάνω από όλα, πρέπει να αποκαθίστανται
στη συνείδηση της κοινωνίας που άκριτα θεωρεί τον Νίτσε πρόδρομο του ναζισμού
και του φασισμού.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Δεν
υπάρχει λοιπόν μεγαλύτερη φθορά για τη νιτσεϊκή φιλοσοφία από την σύνδεσή της
με τον ναζισμό. Έκτοτε το φάντασμα του ναζισμού πλανάται πάνω από την νιτσεϊκή
σκέψη. Δυστυχώς για τους γκεμπελίσκους, ο Νίτσε είναι μάλλον ξεκάθαρος: «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Όποιος με διαβάζει σήμερα στη Γερμανία, έχει
πρώτα απογερμανοποιήσει τον εαυτό του πλήρως, όπως έκανα κι εγώ. Είναι γνωστή η
φόρμουλά μου "για να σαι καλός Γερμανός, πρέπει να
απογερμανοποιηθείς" ή (για να με διαβάσει) πρέπει να είναι εβραϊκής
καταγωγής, πράγμα που δεν είναι μικρή διάκριση μεταξύ των Γερμανών. Μεταξύ των
Γερμανών, οι Εβραίοι είναι πάντα η ανώτερη ράτσα, πιο εκλεπτυσμένη, πνευματική,
ευγενική…</i>». Ακόμη, σε μια επιστολή του στην αδερφή του στις 26.12.1887 ο
Νίτσε αναφέρει κατηγορηματικά: «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Είναι για
μένα ζήτημα τιμής να κρατήσω απέναντι στον αντισημιτισμό μια στάση ξεκάθαρη,
δηλαδή αρνητική, όπως κάνω και στα γραπτά μου. Με παραζάλισαν τελευταία με
επιστολές και αντισημιτικά κείμενα. Η απέχθειά μου για αυτή την παράταξη (που
κόπτεται να σφετεριστεί το όνομά μου!) είναι σαφέστατη, αλλά η συγγένειά μου με
τον Φόρστερ και ο αντίκτυπος του αντισημιτισμού του Σμάιτσνερ, του παλιού μου
εκδότη, κάνουν τους οπαδούς αυτού του ενοχλητικού κόμματος να πιστεύουν ότι
είμαι δικός τους</i>».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Για
πολλούς ακόμη λόγους (κάποιοι εκ των οποίων θα αναφερθούν παρακάτω), η
πεποίθηση ότι ο Νίτσε υπήρξε πρόγονος του φασισμού και του ναζισμού δεν
συζητείται καν σοβαρά μεταξύ των μελετητών. Ποια όμως είναι τα στοιχεία που
δημιούργησαν το φάντασμα του νιτσεϊσμού πάνω από το ναζισμό;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Η
διαστρέβλωση των όσων είπε κι έγραψε ο Νίτσε υπολογίζεται ότι ξεκίνησε όσο ο
Νίτσε είχε ακόμη τα λογικά του. Το 1885 η αδερφή του, Ελίζαμπετ, παντρεύτηκε
τον Μπέρχαρντ Φόρστερ, έναν σκληροπυρηνικό αντισημίτη. Η Ελίζαμπετ γρήγορα
ασπάστηκε τις ίδιες ιδέες. Από την άλλη, ο Νίτσε ούτε ενέκρινε αυτόν τον γάμο,
ούτε καν παραβρέθηκε. Οι λόγοι φαίνεται να είναι ότι αντιπαθούσε τον Φόρστερ
λόγω των απόψεων του. Σε μια επιστολή στην μητέρα τους γράφει ότι δεν επιθυμεί
καμία επαφή με τον γαμπρό του διότι απεχθάνεται τις ιδέες του. Στο ίδιο μήκος κύματος
βρίσκεται και η άποψη του ότι τέτοιοι άνθρωποι είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι και
ασυμφιλίωτοι με την φιλοσοφία του. Παρόλα αυτά, η αδερφή του θεωρείται βασική
υπαίτια της σύνδεσης του Νίτσε με μισάνθρωπες απόψεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Η
Ελίζαμπετ συγκέντρωσε μεγάλο μέρος των σημειώσεων του Νίτσε και όταν ο Νίτσε
πλέον δεν ήταν σε θέση να διαχειρίζεται μόνος του τις υποθέσεις του (έχασε τα
λογικά του το 1889) το χρησιμοποίησε σκόπιμα διαστρεβλωμένο. Σε πρώτη φάση
ίδρυσε το Αρχείο Νίτσε το 1894, στο οποίο σταδιακά έδωσε αντισημιτικό
χαρακτήρα. Μάλιστα, αποκορύφωμα όλου αυτού του εγχειρήματος ήταν η επίσκεψη του
Χίτλερ εκεί, όπου η Ελίζαμπετ θα του χαρίσει το μπαστούνι που χρησιμοποιούσε ο
Νίτσε. Κατόπιν ο Χίτλερ θα φωτογραφηθεί στην προτομή του Νίτσε και εν όσω ο
Φόρστερ διάβαζε ένα κείμενο που «απεδείκνυε» την σχέση Νίτσε και ναζισμού
(γραμμένο από πολύ «αξιόπιστο» συντάκτη, τον ίδιο τον Φόρστερ!). Αργότερα, η
φωτογραφία του Χίτλερ στη προτομή του Νίτσε θα κοσμήσει το εξώφυλλο ενός βιβλίου
του Ρίχαρντ Έλερ (Ο Νίτσε και το μέλλον της Γερμανίας) που υποτίθεται ότι
αποδεικνύει την σχέση Νίτσε και Χίτλερ.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Η
Ελίζαμπετ δεν σταμάτησε εκεί. Έστειλε μια επιστολή στον Μουσολίνι με την
προσφώνηση «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Στον ευγενέστερο μαθητή του
Ζαρατούστρα που ονειρεύτηκε ποτέ ο Νίτσε, στον εμπνευσμένο αφυπνιστή των
αριστοκρατικών ιδεών όπως τις εννοούσε ο Νίτσε, με τις θερμότερες ευχές και τον
βαθύτατο σεβασμό και θαυμασμό του Αρχείου Νίτσε</i>». Αξίζει να σημειωθεί ότι
προηγουμένως, το 1901, η Ελίζαμπετ είχε εκδώσει ένα βιβλίο με τίτλο Η Θέληση
για Δύναμη, που αποτελείται από διάσπαρτες σημειώσεις του Νίτσε και πλήθος
κειμένων γραμμένων από την ίδια την Ελίζαμπετ. Το σύνολο του κειμένου ήταν ένα
προχειρογραμμένο χυδαίο κολάζ εθνικοσοσιαλιστικού χαρακτήρα, η αποκατάσταση του
οποίου από τις αυθαιρεσίες της Ελίζαμπετ πήρε πάνω από 20 χρόνια στους
μελετητές Μοντινάρι και Κόλι, που τιμήθηκαν για την προσφορά τους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Δεν
ήταν μόνο η Ελίζαμπετ όμως που επιχείρησε να διαστρεβλώσει τον Νίτσε. Γύρω από
το όνομά του δημιουργήθηκε ένας καλά ενορχηστρωμένος κύκλος παραχάραξης και
προπαγάνδας. Το ναζιστικό καθεστώς σύντομα θα σπρώξει στην αγορά μια πληθώρα
από φτηνές εκδόσεις που περιείχαν αποσπάσματα και πετσοκομμένα κείμενα του
Νίτσε, προορισμένα για μαζική κατανάλωση μπας και πάρει μια πιο θεωρητική
υπόσταση ο ναζισμός κι αγκιστρωθούν πάνω του οι μάζες. Κάποια μάλιστα από αυτά
πέρασαν αποσπασματικά και στον χώρο της εκπαίδευσης. Ταυτόχρονα, κυκλοφόρησαν
και πιο επίσημα σκουπίδια, όπως το βιβλίο του Άλφρεντ Μπλόυμλερ (<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο Νίτσε ως φιλόσοφος και ως πολιτικός</i>,
1931) που «αποδείκνυε» την υποτιθέμενη πίστη του Νίτσε στην κυριαρχία της
ισχυρής Γερμανίας μέσω του πολέμου. Άλλο αντίστοιχο «θεόπνευστο» έργο ήταν το
βιβλίο του Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ (Ο μύθος του 20ου αιώνα, 1932) που «αποδεικνύει»
την απρόσκοπτη πίστη του Νίτσε στην στρατιωτική πειθαρχία.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Η
επιστημονική αξιοπιστία των παραπάνω μελετητών περιορίζεται στο ότι ήταν
υπεύθυνοι προπαγάνδας και θεωρητικοί του Γ’ Ράιχ… Ο Μπόυμλερ γρήγορα κατέλαβε
θέση ακαδημαϊκού από τον Χίτλερ με σκοπό να εντάξει την φιλοσοφία του Νίτσε
στην ναζιστική κοσμοαντίληψη (ακόμα και με το ζόρι). Μάλιστα, πρόκειται για
τόσο έγκριτο ερευνητή που βασική του θέση ήταν ότι το δημοσιευμένο έργο του
Νίτσε δεν έχει καμιά σπουδαιότητα, αλλά η ουσία της νιτσεϊκής φιλοσοφίας βρίσκεται
μόνο στα χειρόγραφα που διατηρούσε η Ελίζαμπετ. Η επιστημονικότατη θέση του εν
λόγω ναζιστή τον οδηγεί στο να συνδέσει τον Νίτσε με τον ναζισμό. Τα κείμενα
όμως του Νίτσε δεν φαίνεται να τον βοηθούν ιδιαίτερα. Το ίδιο συνέβη και με τον
Ρόζενμπεργκ, ο οποίος δεν παραθέτει κανένα επίσημο απόσπασμα του Νίτσε. Οπότε,
τι κάνει ο σωστός γκεμπελιστής προπαγανδιστής που σέβεται τον εαυτό του;
Αποδίδει φράσεις τρίτων στον Νίτσε. Έτσι, ατάκες όπως «αυτό θα μπορούσε να το
έχει γράψει κι ο Νίτσε» αφήνουν εποχή στην κατά τα άλλα επιστημονική προσέγγιση
της φιλοσοφίας. Κι όταν τα κείμενα του Νίτσε δεν μπορούν να διαψευστούν τι
κάνει πάλι ο σωστός γκεμπελίσκος; Νάζια… ισχυρίζεται δηλαδή ότι αυτά ο Νίτσε
δεν τα εννοεί, απλά τα λέει έτσι, για να ταρακουνήσει τους Γερμανούς (!).
Φυσικά, για ευνόητους λόγους οι «σοβαροί» θεωρητικοί του ναζισμού κατάπιαν τη
γλώσσα τους για εκείνα τα χωρία που επιτίθενται στους Γερμανούς, που χλευάζουν
τους οπαδούς, που απορρίπτουν τον αυταρχισμό και εξυμνούν τους Εβραίους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Από
την άλλη πλευρά, όχι λίγες από τις λεγόμενες προοδευτικές φωνές συσκότισαν
εξαρχής την κατάσταση όσον αφορά την ερμηνεία του Νίτσε. Χαρακτηριστική
περίπτωση είναι ο Λούκατς, ο οποίος στο Η καταστροφή του λογικού επεχείρησε να
αναδείξει τους λόγους που οδήγησαν την Γερμανία στο ναζισμό αφιερώνει ένα
κεφάλαιο στον Νίτσε, αναφέροντας μεταξύ άλλων: «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Η γειτνίαση (σ.σ.: της σκέψης του Νίτσε με τον χιτλερισμό) είναι
αντικειμενικά πολύ μεγαλύτερη από όσο νόμιζαν εκείνοι (σ.σ.: ο Ρόζενμπεργκ κι ο
Μπόυμλερ). Ο ναζισμός ορθά θεωρεί τον Νίτσε έναν από τους ευγενέστερους
προγόνους του</i>». Παρόλα αυτά, ο Λούκατς έπρεπε να γνωρίζει καλύτερα από
όλους ποιά είναι η πραγματική καταστροφή του λογικού, όταν ο λενινισμός
απαγόρευε τα έργα του κι ο ίδιος δεχόταν να τα αποκηρύξει απαγορεύοντας επίσης
την δημοσίευσή τους, ενώ την ίδια στιγμή έθετε εαυτόν στις υπηρεσίες του
Κόμματος. Ο εντεταλμένος πόλεμος του Λούκατς έναντι στον Νίτσε ήταν
μεθοδικότατος. Είχε άλλωστε προηγηθεί ήδη ένα άρθρο με τίτλο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ο Νίτσε ως πρόγονος της φασιστικής
αισθητικής</i>. Οι συνθήκες της εποχής γενικά και η επιρροή του Λούκατς
διαμόρφωσαν ένα αρνητικό κλίμα απέναντι σε έργα του Νίτσε, με αποτέλεσμα ουδείς
σοβαρός αριστερός να καταδέχεται να ασχοληθεί με την βιβλιογραφία του Νίτσε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Τι
λέει όμως ο ίδιος ο Νίτσε για το γερμανικό έθνος; «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Πανούκλα του Ρήνου</i>»… Εκτός των άλλων, η θέση του για τους Γερμανούς
είναι μνημειώδης: «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Έχω δώσει στους
Γερμανούς τα καλύτερα βιβλία που έχουν, κι αυτό είναι αρκετό να μην
καταλαβαίνουν ούτε λέξη από αυτά</i>». Πιο συγκεκριμένα, κάποιες από τις θέσεις
του Νίτσε που αφορούν την Γερμανία είναι αρκετά ενδεικτικές των ασύμβατων με τα
ιδεώδη του ναζισμού απόψεών του. Ο συγγραφέας του Εμείς οι απάτριδες (κεφάλαιο
της Χαρούμενης Επιστήμης) κατακεραυνώνει το γερμανικό εκπαιδευτικό σύστημα,
θεωρώντας το βασικό διαμορφωτικό παράγοντα την κυριαρχίας και της υπακοής,
αποδίδοντας την κατάντια του οποίου κατεξοχήν στο κράτος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Κι
ακόμη περισσότερη σημασία έχει η άποψη του Νίτσε για το κράτος και τον
κρατισμό. Γράφει χαρακτηριστικά ο ίδιος στο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Έτσι
Μίλησε ο Ζαρατούστρα</i> (κεφ. Για το νέο είδωλο): «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Υπάρχουν κάπου ακόμα λαοί και αγέλες, όχι όμως σε εμάς, σε εμάς
υπάρχουν κράτη. Κράτος; Τι είναι αυτό; Εντάξει λοιπόν! Ανοίξτε τώρα τα αφτιά
σας, γιατί θα σας πω ο,τι έχω να σας πω για τον θάνατο των λαών. Κράτος λέγεται
το πιο ψυχρό από όλα τα ψυχρά τέρατα. Και ψυχρά επίσης ψεύδεται και τούτο το
ψέμα βγαίνει σερνάμενο από το στόμα του: «Εγώ το κράτος είμαι ο λαός». Ψέμα
είναι κι αυτό!</i>». Και προχωρά παρακάτω: «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Κράτος
ονομάζω αυτό, όπου όλοι πίνουν δηλητήριο, καλοί και κακοί: κράτος, όπου όλοι
χάνουν τον εαυτό τους, καλοί και κακοί: κράτος, όπου η αργή αυτοκτονία όλων
ονομάζεται ζωή</i>». Εξάλλου, για τον Νίτσε, «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">εκεί που τελειώνει το κράτος, εκεί αρχίζει ο άνθρωπος</i>». Το σε ποιο
σημείο ακριβώς ταυτίζονται αυτές οι απόψεις με εκείνες του φασισμού και του
ναζισμού είναι απορίας άξιο. Ακόμη, η στρατιωτική κοινωνική οργάνωση που
βασίζεται στην πειθαρχία, την υπακοή και την ιεραρχία μάλλον δεν ταιριάζει και
πολύ με την σχετική άποψη του Νίτσε, που είναι επίσης ξεκάθαρη: «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Θέλεις να πολλαπλασιαστείς επί δέκα, επί
εκατό; Ψάξε για οπαδούς, ψάξε για μηδενικά</i>».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Ανάλογη
είναι η θέση του Νίτσε για την εξουσία και την εξουσιαστική ηθική, όπως αυτή
παρουσιάζεται στο <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Έτσι Μίλησε ο
Ζαρατούστρα</i> (κεφ. Το σκυλολόι): «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Και
γύρισα την πλάτη στους κυριαρχούντες, όταν είδα τι ονομάζουν σήμερα κυριαρχία:
το να εμπορεύεσαι και να παζαρεύεις την δύναμη</i>». Σε άλλο σημείο του
Ζαρατούστρα ο Νίτσε χαρακτηρίζει ως μύγες της αγοράς τους πολιτικούς ηγέτες και
προτρέπει: «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Μην σηκώνεις πια το χέρι σου
εναντίον τους! Είναι αμέτρητοι κι ο κλήρος σου δεν είναι να γίνεις
μυγοσκοτώστρα. Είναι αμέτρητοι αυτοί οι μικροί και αξιοθρήνητοι</i>». Επίσης,
είναι ενδεικτικό το απόσπασμα από το <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Έτσι
Μίλησε ο Ζαρατούστρα</i> (κεφ. Για το νέο είδωλο): «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Δείτε πως σκαρφαλώνουν, αυτοί οι ευκίνητοι πίθηκοι! Σκαρφαλώνουν ο ένας
πάνω στον άλλο κι έτσι παρασύρονται στη λάσπη και στο βυθό. Όλοι θέλουν να
ανέβουν στο θρόνο: αυτό είναι η τρέλα τους - λες και η ευτυχία κάθεται στο
θρόνο! Συχνά κάθεται η λάσπη στο θρόνο - και επίσης συχνά ο θρόνος πάνω στη
λάσπη</i>». Και καταλήγει (στο ίδιο κεφάλαιο): «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Απομακρυνθείτε λοιπόν από την άσχημη μυρωδιά! Μακριά από την
ειδωλολατρία των περιττών! Απομακρυνθείτε λοιπόν από την άσχημη μυρωδιά! Μακριά
από τον αχνό αυτών των ανθρωποθυσιών! Για τις μεγάλες ψυχές, η γη είναι ακόμη
ελεύθερη</i>».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Γύρω
στα μέσα του 20ου αιώνα ο Νίτσε διαβάστηκε εκτενώς. Μετά την αποκατάσταση των
έργων του η βιβλιογραφία του γνώρισε πολλές εκδόσεις, όπως και η δευτερεύουσα
βιβλιογραφία. Πλήθος φιλοσόφων και συγγραφέων (εκ διαμέτρου αντίθετοι με τα
ιδεώδη του ναζισμού) επηρεάστηκαν βαθειά από τη<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>νιτσεϊκή σκέψη. Ενδεικτικά και μόνο αναφέρονται οι: Λυοτάρ, Ντελέζ,
Φουκώ, Ντεριντά, Αντόρνο, Γιούνγκ, Βανεγκέμ, Λεφέρβ, Έσσε, Καμύ κ.α. Οπωσδήποτε
ο Νίτσε παρέμεινε αντιφατικός σε πολλά σημεία, δυσερμήνευτος και αινιγματικός.
Όμως, αυτό είναι θέμα που απέχει παρασάγγας από το να θεωρείται προπάτορας του
ναζισμού.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Η
οικειοποίηση κάθε φιλοσόφου έρχεται να προσδώσει κύρος σε πολιτικές θεωρίες που
αναζητούν την παράπλευρη θρέψη με σκοπό να τονώσουν το ηθικό των οπαδών τους
και για να μπαλώσουν το ιδεολογικό κενό της εκάστοτε θεωρίας. Όμως, η
ριζοσπαστική σκέψη οφείλει να στέκεται απέναντι σε τέτοιες λογικές. Πάνω από
όλα οφείλει να σχηματίζεται και να μετασχηματίζεται από την ίδια την ιδεολογική
μήτρα που ενυπάρχει μέσα της. Να αξιολογεί τα γεγονότα, να αντλεί υλικό από τις
πρακτικές της και να ορθώνεται απαλλαγμένη από την αναγκαιότητα της αυθεντίας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;">Και
για μία τελευταία φορά: ο Νίτσε δεν ήταν ούτε φασίστας, ούτε αναρχικός. Ήταν
νιτσεϊκός. Γιατί, όπως κι ο ίδιος λέει, «<i style="mso-bidi-font-style: normal;">είμαι
ένα κιγκλίδωμα με ρεύμα, ας με πιάσει όποιος μπορεί να με πιάσει - αλλά δεν
είμαι το δεκανίκι σας</i>».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: justify;">
<br /></div>
<div align="right" class="MsoNormalCxSpMiddle" style="line-height: 115%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; mso-add-space: auto; text-align: right;">
<span style="font-family: "Garamond",serif; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-family: Arial;"><a href="http://anti-texni.blogspot.com/2012/10/blog-post.html#gpluscomments">[πρώτη δημοσίευση]</a><o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
sotirishttp://www.blogger.com/profile/13599639878712678276noreply@blogger.com0